Raz... dwa... trzy... do rodziny trafisz... Ty! (ebook)(audiobook)(audiobook)

1. 6 oceniona przez: 2014-02-17

   Pod wyżej wymienionym tytułem ukazała się książka Beaty i Wiesława Dołęgowskich. Oboje są działaczami społecznymi mającymi na uwadze dobro osamotnionych dzieci w Polsce. No i właśnie o tym jest ta książka – o sytuacji w domach dziecka, adopcjach i przede wszystkim o losach małych, pokrzywdzonych dzieci. Beata Dołęgowska, szefowa fundacji Dziecko Adopcja Rodzina, zwraca uwagę na fakt, że nie tyle polskie prawo kuleje, co jego zbyt swobodna interpretacja dokonywana przez ośrodki adopcyjne. W Polsce nadal niełatwo jest adoptować dziecko. Rodzice oczekujący na adopcję potrzebują niezwykle dużo determinacji i samozaparcia, by dobrnąć do końca biurokratycznych procedur. Częstokroć przyszli rodzice zdążą wylać dużo łez, nim w ich domu pojawi się zaadoptowany maluch. Przyczynia się to do sytuacji, w której omijane jest prawo. I trudno winić za to rodziców. Autorka książki porusza też kwestię tego, że dziecko może adoptować osoba samotna, ale ma do przejścia iście cierniową drogę. Ośrodki adopcyjne mogą wiele przepisów dowolnie interpretować. Co ośrodek, to inna procedura adopcyjna i inna interpretacja. Panuje tak dowolna interpretacja, że ludzie chcący adoptować dziecko czują się sponiewierani przez ośrodki. Dlatego dochodzi do omijania prawa – tak funkcjonowanie systemu adopcyjnego kwituje Beata Dołęgowska. A historie maluchów z domów dziecka są szczególnie wzruszające i przejmujące. To bezbronne, małe istoty często traktowane bezdusznie, bo takie są machiny biurokratyczne czy też zwykła ludzka bezduszność. Mały Antoś, kiedy miał 3 miesiące został rzucony o ścianę przez pijanego ojca i przeżył, naprawdę chyba cudem. Tymczasem mały Janek przez trzy lata penetrował śmietniki i pijackie meliny z bezdomną matką, dopóki nie trafił do jakiś normalnych warunków w domu dziecka. Natomiast Adaś przez wiele lat notorycznie uciekał z kolejnych domów dziecka, aby wracać do tego swojego pierwszego „domu”. To naprawdę bardzo poruszająca książka!

2. 6 oceniona przez: Agnieszka Mazur, 2014-03-17

   Książka ukazuje drugą, ciemniejszą stronę adopcji i procedur adopcyjnych przeprowadzanych przez niektóre ośrodki adopcyjne w Polsce. Zostały w niej opisane trudne sytuacje dzieci przebywających w instytucjonalnej pieczy zastępczej, czyli w domach małego dziecka, wielofunkcyjnych placówkach opiekuńczo- wychowawczych. Autorzy prezentują niezdrową rywalizację pomiędzy ośrodkami i dążenie do ograniczenia możliwości działania „konkurencji”, a przecież dziecko to nie lalka, rzecz, przypadek statystyczny, tylko człowiek. Mały, ale człowiek. Dzieci, których losy zostały opisane w tej publikacji, mają często bagaż przeżyć, który dorosłemu ciężko byłoby udźwignąć.

3. 5 oceniona przez: Renata Grześkowiak, sprzedawca- manager 2014-02-27

   Bolesny temat wracający do nas jak bumerang. Wydawałoby się, że pęd ku nowym technologiom, parcie na nowinki wszechobecne, krzykliwe hasła typu "musisz to mieć, to ci się należy, weź, a zapłacisz jutro"świadczą o dobrobycie narodu, a jednak... Za murami domów dziecka, przytułków i ośrodków dla bezdomnych dzieci, kryje się bieda, niemoc, BRAK. Brak wszystkiego, a najbardziej brak miłości, ciepła, domu. Choćby pracownicy tych ośrodków byli Aniołami w ludzkiej postaci, to nie są w stanie zapewnić każdemu dziecku podstawowych warunków emocjonalnych, szczególnie uczuciowych, aby weszło ono w dorosłe życie z odpowiednią wyprawką poczucia własnej wartości, bagażem pewności siebie i jasnym, ufnym spojrzeniem na przyszłość. System prawny jest dziedziną do niemalże gruntownej poprawki. Od przepisów regulujących warunki życia, możliwości szybkiej adopcji, bądź przysposobienia rodziny zastępczej do opieki prawnej nad dzieckiem zależy jakość życia dzieci naznaczonych już na starcie samotnością Renata Grześkowiak.

4. 5 oceniona przez: Renata Grześkowiak, sprzedawca 2014-02-12

   Powieść porusza bolesny temat samotnych dzieci - dzieci,które w placówkach wychowawczych i domach dziecka nie otrzymują wystarczającej opieki, ale przede wszystkim cierpią na brak miłości. To, że tak niewiele się zmieniło przez te wszystkie lata, budzi we mnie ogromny smutek. W tym zabieganym świecie ludzie nie myślą o problemach innych, zajęci własnymi troskami nawet jeśli mają określoną wrażliwość, po prostu wypierają cudzy ból nadmiarem swoich trosk. Lektura tej książki jest jak lekarstwo. Przywraca właściwe proporcje. Czytając książkę o systemie adopcyjnym, o problemach z jakimi spotykają się rodzice adopcyjni i opiekunowie prawni otwierają nam się szeroko oczy. Jeśli system prawny przyrównać do materiału z jakiego wykrawamy model idealnej rodziny zastępczej, to jest on niezwykle źle sprawiony, wątek i osnowa żyją swoim rytmem, nie tworząc jednolitej całości. A jeśli nawet splot jest w porządku, to wdzierają się "mole", które systematycznie, dla własnej wygody, bądź spokoju, ten materiał niszczą. Polecam tę książkę wszystkim rodzinom, tym z gromadką dzieci, jak i tym, którzy marzą o swojej pociesze. Książka bolesna, bo temat bolesny, ale nie wolno zamykać oczu na krzywdę tych najbardziej bezbronnych.

więcej opinii

ukryj opinie