SIOSTRA PERŁY

Tropy przodków prowadzą do Australii

Siostra perły stanowi czwartą część bajkowej sagi Siedem sióstr. Tym razem Lucinda Riley wysyła czytelników, aż do Australii gdzie zaprowadzą nas kroki bohaterki książki. Sześć sióstr. Choć urodziły się na różnych kontynentach, wychowały się w bajecznej posiadłości na prywatnym półwyspie Jeziora Genewskiego. Adopcyjny ojciec, nazywany przez nie Pa Saltem, nadał im imiona mitycznych Plejad. Każda ułożyła sobie życie po swojemu i rzadko mają okazję spotkać się wszystkie razem. Do domu ściąga je niespodziewana śmierć ojca, który zostawił każdej list i wskazówki mogące im pomóc w odkryciu własnych korzeni oraz odnalezieniu odpowiedzi na pytanie, co się stało z siódmą siostrą. Cece D’Apliese nigdy nigdzie nie pasowała… Po śmierci ojca CeCe znalazła się na życiowym zakręcie. Czuje się potwornie osamotniona odkąd jej siostra Star, z którą od dzieciństwa łączyła ją wyjątkowa więź, odnalazła rodzinę i zaczęła żyć własnym życiem. Postanawia opuścić Anglię i podążyć za wskazówkami pozostawionymi jej przez Pa Salta, by odkryć swoją przeszłość. Musi odnaleźć informacje o Kitty Mercer, która ponad sto lat temu walczyła o przetrwanie w Australii. Kiedy CeCe dociera do Australii, zaczyna wierzyć, że ten dziki kontynent może zaoferować jej coś, o czym nigdy nie śmiała marzyć: poczucie przynależności i prawdziwy dom.

(…) Kiedy zadzwoniła do mnie nasza młodsza siostra Tiggy z wiadomością, że Pa Salt nie żyje, właśnie wkładałam dżinsy. Dziś jestem pewna, że nie do końca do mnie dotarło, co się stało. Nie byłam w stanie myśleć o niczym innym niż o tym, jak powiem to Star, która uwielbiała naszego ojca. Wiedziałam, że będzie zdruzgotana.

Ty też go uwielbiałaś, CeCe…

To prawda. Tylko że moją życiową rolą było chronienie bardziej wrażliwej siostry. Właściwie była o trzy miesiące starsza ode mnie, ale miała trudności z mówieniem, więc zawsze wyrażałam wszystko za nią. Więc odsuwając na bok własny ból, zasunęłam suwak dżinsów i weszłam do salonu, żeby jej o tym powiedzieć.

Nie odezwała się ani słowem, tylko rozpłakała się w moich ramionach. Ja robiłam, co mogłam, żeby powstrzymać łzy. Dla niej, dla Star. Musiałam być silna, bo mnie potrzebowała…

Tak było wtedy… (…)

                                                                                                          Fragment książki