Lament jeziora

  Książeczka ta składa się z pięknego utworu lirycznego oraz aż z trzydziestu dziewięciu różnorodnych oraz ciekawych zadań do tegoż dzieła.
  Lament jeziora opowiada o mieszkających nad wodą chłopcach - stracili oni rodziców i pogrążają się w higienicznym zaniedbaniu. Ci młodzi ludzie płci męskiej wcale nie kąpią się, a zatem uwalniają ze swoich ciał nieprzyjemne wonie. To zaś bardzo denerwuje upersonifikowane jezioro, które wyraża gniew, irytację, smutek. A więc głównym tematem utworu okazują się być negatywne doznania emocjonalne wodnego zbiornika. Na koniec wrażliwe jezioro, nie wytrzymawszy, przemawia do chłopców, a ci zaś w końcu zażywają kąpieli. Możliwość mówienia, gdy chodzi o wodę, figuruje jako element fantastyczny, czyli cudowny. Z kolei bohatera zbiorowego (wykreowane organizmy męskie) uznamy ewidentnie za typ realistyczny.
   Tytuł utworu wierszowanego i jednocześnie rymowanego wskazuje na jego przynależność gatunkową. Lament (nowoczesny) tym się cechuje, że wyrażone są w nim przez postać fikcyjną - bohatera niekoniecznie ludzkiego lub przez podmiot literacki (mianowicie przez podmiot liryczny lub przez narratora, w zależności od struktury tekstu) pewne negatywne emocje, choćby rozpacz, głęboki smutek czy pewne rozterki. I te zupełnie niepozytywne uczucia stanowią dominantę kompozycyjną w przypadku lamentu. Dodatkowo w nowoczesnym lamencie ma prawo występować obrazowanie naturalistyczne, choćby więc opisywanie brzydoty (tutaj natomiast przejawem naturalizmu będzie epatowanie, operowanie wstrętnymi zapachami chłopięcymi).
  W rzeczonym gatunku literackim - lamencie - występują cechy typowe dla przemówienia. Oto podmiot lamentowy uzewnętrznia siebie, odsłania swą psychikę, swe wnętrze, relacjonuje zdarzenia przykre, między innymi prywatne, intymne, ale i publicznej natury. W tym przypadku podmiotem lamentowym będzie uosobione jezioro, które potrafi odczuwać jak człowiek, może mówić; i powodować u siebie bulgotanie czy kipienie - zaliczalne do lamentowego wyznania.
  Ostatecznie sytuacja liryczna (lamentowa) kończy się, dobiega kresu, traci prawo bytu, ponieważ chłopcy finalnie myją się w jeziorze. Uff! A zatem nie ma już więcej powodów do rozpaczy, niepokoju albo do wyrażania gniewu. Toteż koncept lamentowy ulega wyczerpaniu.  
  Serdecznie zapraszam do przeczytania mojej książki wspaniałej.

Patryk Daniel Garkowski