Biesy

"Biesy" to wielowątkowy wizjonerski pamflet polityczny Fiodora Dostojewskiego, do którego powstania przyczyniły się prawdziwe wydarzenia opisane w prasie współczesnej autorowi. 21 listopada 1969 roku pod Moskwą został zamordowany jeden z działaczy tajnej rewolucyjnej organizacji (tzw. piątki). Sieć takich piątek istniała w tamtym czasie w celu zdezorganizowania życia zwłaszcza na prowincji i przygotowania powstania. Atmosfera jest mroczna od samego początku i coraz bardziej się zagęszcza. Bohaterowie (postaci - fenomenalnie przedstawione psychologicznie) zaskakują i oburzają swoim postępowaniem. Karuzela wydarzeń rozkręca się i nie sposób już jej zatrzymać. Przerażająca jest wizja wydarzeń, które ziściły się po kilkudziesięciu latach. Literatura Dostojewskiego ma w sobie coś, czego nie potrafię wyjaśnić, ale czemu nie umiem się oprzeć. "Biesy" mogą być dla niektórych książką trudną ze względu na swoje obszerne opisy, zawiłość fabuły, czy też teatralność (co szczególnie trudno według mnie się czyta) niektórych postaci (np. Stiepana Trofimowicza Wierchowieńskiego ), jednak mimo tego powieść ta jest wyjątkowo warta przeczytania. Mogę stwierdzić, że spośród wszystkich książek, jakie do tej pory udało mi się przeczytać, "Biesy" są najbardziej dopracowane i mają najlepsze walory literackie. Widać to praktycznie w każdym rozdziale. Wszystko łączy się z sobą w wspólną, niesamowicie wciągającą i mądrą całość. Do tego dochodzą oczywiście świetne dialogi, które są tak rzeczywiste, że odnosi się wrażenie, jakby faktycznie miały miejsce oraz niesamowicie wykreowani bohaterowie, sportretowani pod każdym względem. Chciałabym tutaj zwrócić uwagę przede wszystkim na Piotra Stiepanowicza Wierchowieńskiego i Mikołaja Wsiewołodowicza Stawrogina, którzy są chyba najlepszymi, najbardziej fascynującymi antagonistami (jeśli można ich tak nazwać), a przynajmniej w tym, co jak na razie przeczytałam lub obejrzałam i na pewno zostaną w mojej pamięci na bardzo długo. "Biesy" są dla mnie przede wszystkim zachwytem, ale również wielką inspiracją i polecam tę książkę każdemu, kto ma ochotę na niebanalną lekturę. Mroczna opowieść o nihilistach, socjalistach, anarchistach, zdegenerowanych ziemianach i urzędnikach gubernialnych. Nienawiść autora do swoich bohaterów każe im miotać się w działaniach plugawych i destrukcyjnych. Biesy hasają w dziewiętnastowiecznej Rosji, przygotowując na kataklizmy następnych stuleci. Liczne religijne, acz nieświęte odniesienia pogłębiają niesamowitą i przygnębiającą atmosferę tego budzącego niepokój i proroczego dzieła. Arcydzieło! Za tę powieść kocham Dostojewskiego. Mój egzemplarz cały pokreślony. ;) To bez dwóch zdań wielka literatura! Co za charakterystyka, jakież dylematy i problemy! #ZaszczepSięCzytaniem