Zima lwów. Saga rodziny Florio. Tom 2

Celina ,
Data dodania: 2023-03-13 Ocena: 4    Opinia potwierdzona zakupem

Lubię czytać sagi, dlatego Sycylijskie lwy oraz cz. 2 Zima lwów dostarczyły mi niespiesznej lektury o życiu sycylijskiej rodziny Florio. Rozpiętość czasowa jest spora. Historia zaczyna się w 1799 roku od wybuchu wulkanu w Bagnarze w Kalabrii, co stało się asumptem do opuszczenia rodzinnej miejscowości i osiedlenia się braci Paula i Ignazia Florio w Palermo. Początki rodzinnej fortuny budowane dzięki ich heroicznej pracy sprawiły, że w ciągu stulecia powstała ogromna fortuna, która ważyła wielce na gospodarce Sycylii i Włoch. Handel przyprawami, od którego zaczynali, Floriowie rozszerzył się o inne gałęzie gospodarki: produkcję i handel winem Marsala, połowem i przetwórstwem tuńczyka, stocznią, odlewnią, żeglugą pasażerską i pocztową. Bogactwo i luksusy stały się synonimami rodziny. Na tym tle opisani z rozmachem przedstawiciele rodu prezentują się ciekawie acz mało sympatycznie. Wielki biznes wymaga twardych decyzji, bezwzględności, ale i niestrudzonej pracy. O tym zapomnieli ostatni przedstawiciele rodu Ignazzio i Franca Floriowie. Życie na szerokiej stopie, nieliczenie się z nikim, chybione decyzje, nadmierna duma i pewność siebie, wiara w magiczność nazwiska doprowadziły potężną niegdyś rodzinę do całkowitej ruiny. Historia kończy się śmiercią Franki w 1950 roku. Rekonstrukcja losów rodziny żmudnie zebrana i opisana przez Stefanie Auci przedstawia ducha miasta i epoki, prowadzi przez ważne wydarzenia historyczne, które wstrząsały życiem mieszkańców: zmiany rządów, strajki, zamieszki, walki o zjednoczenie Włoch, epidemie. Floriowie mieli wszystko i wszystko stracili. Zaufali niewłaściwym ludziom, zaniedbali interesy, a przewrotny los odebrał im wszystko. Pielęgnowane urazy, wyrządzone zło, zbytnia pewność siebie, źle ulokowane zaufanie doprowadziły do katastrofy. Mimo wyraziście nakreślonych charakterów bohaterów nie udało mi się z nimi zaprzyjaźnić ani polubić. Jakoś nie przystają do moich wzorców. Całość napisana jednak z epickim rozmachem, pięknym stylem, zabarwiona prawdami zawartymi w sycylijskich przysłowiach. Kto żyje, ten się starzeje ? to ostatnie przysłowie towarzyszące odejściu Franci i Ignazzia, ostatnich przedstawicieli Domu Florio.