Smak strachu

Tajemnica ukryta za drzwiami jego domu

Doceniona przez krytyków i czytelników brytyjska autorka Sarah Hilary powraca z kolejną odsłoną cyklu Inspektor Marnie Rome. Smak strachu to znakomita powieść kryminalna, która od początku do końca trzyma czytelników w stanie ciągłego napięcia. Książka rozpoczyna się, gdy Rome wraz ze swoim zawodowym partnerem prowadzą śledztwo w sprawie śmiertelnego w skutkach wypadku samochodowego. Dziewczyna, która wtargnęła na ulicę i spowodowała tragedię, dosłownie rozpłynęła się w powietrzu. Sprawczyni kolizji prawdopodobnie uciekła z sideł psychopaty przetrzymującego nastoletnie dziewczyny. Nieobliczalny Harm daje schronienie dzieciom ulicy. Czy jednak dach nad głową jest w stanie wynagrodzić im cierpienie doświadczane każdego dnia? Co stanie się, gdy komisarz Rome spróbuje zagrozić rodzinie psychopatycznego Harma?

(…) NOAH BYŁ JUŻ spóźniony. Złapał bajgla w drodze do drzwi, wyszedł z nim w zębach, zostawiając ręce wolne, by poszukać karty miejskiej, kluczy i telefonu, który właśnie wygrywał motyw przewodni z Lotnej brygady…

– Słucham. – Wyjmij bajgla, spróbuj jeszcze raz. –Sierżant Jake, słucham.

– Cholera, chłopie. – Ron Carling roześmiał się w głośniku. – Brzmisz, jakbym zadzwonił na sekstelefon. W czymś ci przeszkodziłem?

– W śniadaniu. Co tam?

– U mnie dobrze, ale u ciebie chyba nie. Długa noc?

– Z długimi nocami nie mam problemu, to wczesne poranki mnie dobijają. – Nie mógł namierzyć karty miejskiej. Miał nieprzyjemne przeczucie, że podebrał mu ją Sol. – Już jadę.

– Szefowa chce cię widzieć w Battersea.

– A gdzie dokładnie?

Ron podał mu adres, który Noah rozpoznał.

– Kiedy?

– Dziesięć minut temu. Lepiej załóż rolki i pędź jak Struś Pędziwiatr.

Czterdzieści minut później ruch z York Road kierowano na objazd z powodu wypadku. Węże samochodów pożerały ulice po obu stronach Elektrowni Battersea. Noah szedł wzdłuż jej szerokiego cienia, wysokie kominy wyciągały się do nieba niczym poplamione palce. Elektrownia nie pracowała od lat, czasami wynajmowano ją do kręcenia filmów, ale przez większość czasu stała pusta. Dan pracował tutaj, kiedy jeszcze funkcjonowała galeria sztuki, wspominał, że przy niej Tate wyglądało jak gablotka starej ciotki. Teraz budynkom nadawano nowy kształt, jeden z kominów zburzono, a całość przekrzywiła się jak stół na trzech nogach. Penthouse’y sprzedawano po sześć milionów funtów, a mówiło się o prywatnych klubach i restauracjach. Noah będzie tęsknił za starą elektrownią. Sunset Boulevard z dzikim liftingiem, wciąż chytrze palący trzy paczki dziennie… (…)

                                                                                                          Fragment książki