Kabała pieniędzy. Żydowska filozofia bogacenia się

Recenzje ebooka: Kabała pieniędzy. Żydowska filozofia bogacenia się (1) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: biznes.onet.pl Ewa Magiera, 2012-07-09

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Pewnemu pobożnemu rabinowi pozwolono zwiedzić piekło i raj. W pierwszej kolejności rabin odwiedził piekło. Najpierw usłyszał przeraźliwe krzyki. Zdziwił się, gdy zobaczył, że wszyscy siedzą przy suto zastawionym stole. W pierwszej chwili nie pojął, dlaczego ludzie zgromadzeni wokół stołu są tak nieszczęśliwi. Kiedy przyjrzał się im bliżej, spostrzegł że ich łokcie zostały odwrócone w taki sposób, że nie są w stanie włożyć pokarmu do ust.
   
   Następnie rabin zwiedził raj, gdzie zobaczył tak samo suto zastawiony stół. Przy stole siedzieli uśmiechnięci, szczęśliwi ludzie. O dziwo, ich łokcie też były odwrócone – ale tak, by każdy z biesiadników mógł karmić swojego sąsiada.
   
   Ta jedna z wielu opowieści żydowskich o mądrym rabinie wprowadza nas w temat zależności biznesowych i etyce biznesowej w świetle judaizmu. Wbrew stereotypowym i wielce krzywdzącym opiniom, judaizm nie popiera bogacenia się za wszelką cenę. Wręcz przeciwnie: podkreśla, że każda transakcja musi wynagradzać obie strony. Biesiadnicy w niebie dzielili się swoimi dobrami z innymi, i taki jest też cel wymiany biznesowej – uzyskać jak najwięcej korzyści bez szkody dla którejkolwiek ze stron.
   
   Judaizm podkreśla, że rynek jest jakby udoskonaloną wersją natury. W naturze wygrywają ci, którzy maję lepsze geny, są szybsi i silniejsi. Słabszy osobnik ginie. Natomiast w etycznym biznesie rynek to miejsce, gdzie także dąży się ku zapewnieniu dobrobytu, ale odpowiedzialnie i przemyślanie. Im dalej od tego ideału, o tym „dzikszym” rynku mowa.
   
   Sprawiedliwe działanie w biznesie oznacza więc, że nie pozbawiamy drugiej strony żadnych, materialnych lub niematerialnych, środków, które mogłyby ją zubożyć. I nie chodzi tylko o prostą kradzież, np. telewizora czy telefonu komórkowego. Rabin Bonder w swojej „Kabale pieniędzy” wymienia kilka rodzajów innych kradzieży, które oddalają nas od rynku idealnego.
   
   Kiedy zwlekamy z podjęciem jakiejś decyzji, lub odsyłamy kogoś do osoby, o której wiemy, że nie jest w stanie pomóc, marnujemy czyjś czas. Czasami jest spowodowane arogancją, a czasami po prostu boimy podjąć się trudnych decyzji. Nie zdajemy sobie sprawy, że – przynajmniej w opinii rabinów - dopuszczamy się zwykłej kradzieży: kradzieży czasu. Według prawa karnego, kradzież czasu nie jest przestępstwem. Jednak według judaizmu, zarówno czas jak i przestrzeń należą do Boga. Marnując czas naszych bliźnich, okradamy nie tylko ich, ale i świat: zmarnowany czas można było wszak poświęcić na wytwarzanie potrzebnych ludzkości dóbr.
   
   Innym rodzajem kradzieży, którą ignorują światowe kodeksy karne, jest kradzież oczekiwań. W Biblii poruszono ten temat w nakazach dotyczących pracownika i jego wypłaty: „Tegoż dnia oddasz mu zapłatę, nie pozwolisz zajść nad nią słońcu, gdyż jest on biedny i całym sercem jej pragnie”. Mowa tu nie o kradzieży dóbr materialnych (którą byłoby odwlekanie zapłaty z zamiarem niezapłacenia w ogóle), lecz o okradaniu z nadziei. Nie dotyczy to wyłącznie sytuacji z pracownikiem oczekujący wypłaty. Rabin Bonder twierdzi wręcz, że tak samo okradamy z nadziei sprzedawcę, któremu okazujemy fałszywe zainteresowanie wiedząc, że nic od niego nie kupimy. Ale jeszcze lepszym przykładem kradzieży oczekiwań jest hazard: hazardziści przystępują z wielką nadzieją do transakcji, która jest przecież skazana na niepowodzenie – szanse wygranej na ruletce czy w karty są wszakże nikłe...
   
   Księga Kapłańska wspomina o kolejnym rodzaju kradzieży i wydaje następujący zakaz: „Nie będziesz szerzył oszczerstw między krewnymi”. Chodzi więc niejako o kradzież reputacji. Rozpowszechnianie zarówno fałszywych, jak i prawdziwych, lecz niepochlebnych informacji może niszczyć przedsiębiorstwa i psuć rynek. Przykładowo, gdy kredytodawca domaga się zajęcia własności jakiegoś przedsiębiorstwa i informuje o tym innych kredytobiorców (którzy zapewne będą chcieli iść w jego ślady), dla owej firmy może skończyć się to utratą wiarygodności i likwidacją firmy. „Zły język można porównać do broni nuklearnej: jego destrukcyjna moc rozprzestrzenia się poprzez ciąg reakcji łańcuchowych i pozostaje przez długi czas w powietrzu”, pisze rabin Bonder.
   
   Innym nieetycznym zachowaniem jest tzw. rzucanie kłód pod nogi. Powiedzenie to pochodzi – a jakże! - z Biblii, a jego pełna wersja to „Nie będziesz kładł przeszkody przed niewidomym”. Ten zakaz ma przypominać nam, jak bardzo ważna jest druga strona biorąca udział w transakcji. „Niewidomym” jest ten, kto widzi mniej, niż my. To na bardziej uświadomionym uczestniku transakcji spoczywa odpowiedzialność za stronę „niedowidzącą”. Na przykład ktoś, kto pożycza pieniądze bez świadków lub umowy, rzuca przeszkody pod nogi niewidomemu, kusząc go do przestępstwa, jakim będzie nieoddanie pieniędzy. W takim przypadku jesteśmy winni nie tylko własnej głupoty, ale i grzechu popełnionego przez tę drugą stronę, mówią rabini.
   
   Te i inne naruszenia zasad zdrowego rynku oddalają nas od Boga, twierdzą rabini. Postawy, które zalecają, to takie, w których bierzemy pod uwagę naszych bliźnich. Dobra transakcja biznesowa to możliwość spojrzenia na świat przez szybę, a nie w lustro: liczymy się przecież nie tylko my sami!
   
   Więcej o etycznym biznesie według judaizmu w książce rabina Niltona Bondera „Kabała pieniędzy. Żydowska filozofia bogacenia się”