Ekstradycja. Joanna Chyłka. Tom 11 (ebook)(audiobook)(audiobook)

1. 6 oceniona przez: 2020-04-09

   Uwielbiam Chyłkę! Przeczytałam jednym tchem i nie rozczarowałam się bo z kolejnymi częściami różnie bywa. Książka trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Polecam i z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

2. 6 oceniona przez: 2020-04-20

   Jak zwykle interesująca i trzymająca w napięciu opowieść i Chyłce i Zordonie. Po raz kolejny nie zawiodłam się, a autor spełnił moje oczekiwania. I znów z niecierpliwością czekam na kolejną część..

3. 6 oceniona przez: 2020-10-20

   Kolejna mistrzowska propozycja od mistrza. Znów nieoczekiwane zwroty akcji, rozwinięcie poprzednich wątków, wartka akcja.

4. 3 oceniona przez: Joanna, 2020-04-26

   Z Mrozem i Chyłką jest jak z wódką na imprezie (mam na myśli czasy, kiedy na takie można było chodzić i zaznaczam od razu, że nie imprezuję co sobotę, ale raczej raz na pół roku czyli tak często, jak wychodzi nowa Chyłka). Wracając do imprezy - idę, piję, następnego dnia mam kaca, do tego dzieciaki, które zawsze śpią do 8, budzą się o 6 i chcą jeść. Wstaję i myślę: Po co mi to było? Nigdy więcej alkoholu. Mija pół roku, kolejne wielkie wyjście, zapominam już, jak się czułam wtedy, w tę niedzielę, gdy głowa mi pulsowała, a każdy dźwięk był porównywalny do tego, który usłyszymy, przesuwając paznokciem po tablicy. No więc coś tam wypiję? A może nawet więcej niż coś? Tak jest właśnie z Mrozem. Po pół roku kac po przeczytaniu poprzedniej części mija, sięgam więc po kolejny tom serii i? znowu mam kaca, i obiecuję sobie, że już nigdy, że to był ostatni raz? Czy są jakieś zalety tej książki? Są. Czyta się ją szybko, język jest przystępny. Fani Chyłki będą zachwyceni, bo ciętych ripost Joanny nie brakuje. Kiedyś mnie bawiły, teraz męczą. Zaśmiałam się może dwa razy, ale prawdę mówiąc, nie pamiętam już, z czego konkretnie się śmiałam. Chyłka wraca z wygnania. Uciekła, bo została oskarżona o zamordowanie Piotra Langera. Joanna twierdzi jednak, że ten żyje (kto czytał poprzednie części odpowie sobie od razu, czy wróg numer jeden naszej pary rzeczywiście zszedł z tego świata). Zordon w końcu (bo nie mógł się pozbierać po ucieczce Joanny) bierze się do pracy i przyjmuje sprawę Ukraińca oskarżonego u morderstwo trójki osób. Oczywiście wszystko się ze sobą, jak to u Mroza, łączy i nic nie dzieje się przypadkiem. Czyli to co w każdej poprzedniej części. Para dość inteligentnych adwokatów daje się prowadzić za rękę i za każdym razem, gdy jednak coś tam odkryją, okazuje się, że udało im się to tylko dlatego, że było to z góry ustawione. Wątek obyczajowo-miłosny został dość wyraźnie zaznaczony, więc fani pary adwokatów będą zadowoleni. Ja nie byłam, bo Chyłka stawała się coraz mniej sobą (Może to wynik choroby, o której w tym tomie autor zapomniał?). Mój kac jeszcze trwa, ale do października (a zapewne wtedy ukaże się kolejny tom) pewnie mi przejdzie. I pewnie sięgnę po kolejny tom. Bo to w gruncie rzeczy dobra odskocznia od cięższych tematów. #ZaszczepSięCzytaniem

5. 3 oceniona przez: Joanna, 2020-04-27

   Z Mrozem i Chyłką jest jak z wódką na imprezie (mam na myśli czasy, kiedy na takie można było chodzić i zaznaczam od razu, że nie imprezuję co sobotę, ale raczej raz na pół roku ? czyli tak często, jak wychodzi nowa Chyłka). Wracając do imprezy idę, piję, następnego dnia mam kaca, do tego dzieciaki, które zawsze śpią do 8, budzą się o 6 i chcą jeść. Wstaję i myślę: "Po co mi to było? Nigdy więcej alkoholu." Mija pół roku, kolejne wielkie wyjście, zapominam już, jak się czułam wtedy, w tę niedzielę, gdy głowa mi pulsowała, a każdy dźwięk był porównywalny do tego, który usłyszymy, przesuwając paznokciem po tablicy. No więc coś tam wypiję? A może nawet więcej niż coś? Tak jest właśnie z Mrozem. Po pół roku kac po przeczytaniu poprzedniej części mija, sięgam więc po kolejny tom serii i? znowu mam kaca, i obiecuję sobie, że już nigdy, że to był ostatni raz Czy są jakieś zalety tej książki? Są. Czyta się ją szybko, język jest przystępny. Fani Chyłki będą zachwyceni, bo ciętych ripost Joanny nie brakuje. Kiedyś mnie bawiły, teraz męczą. Zaśmiałam się może dwa razy, ale prawdę mówiąc, nie pamiętam już, z czego konkretnie się śmiałam. Chyłka wraca z wygnania. Uciekła, bo została oskarżona o zamordowanie Piotra Langera. Joanna twierdzi jednak, że ten żyje (kto czytał poprzednie części odpowie sobie od razu, czy wróg numer jeden naszej pary rzeczywiście zszedł z tego świata). Zordon w końcu (bo nie mógł się pozbierać po ucieczce Joanny) bierze się do pracy i przyjmuje sprawę Ukraińca oskarżonego u morderstwo trójki osób. Oczywiście wszystko się ze sobą, jak to u Mroza, łączy i nic nie dzieje się przypadkiem. Czyli to co w każdej poprzedniej części. Para dość inteligentnych adwokatów daje się prowadzić za rękę i za każdym razem, gdy jednak coś tam odkryją, okazuje się, że udało im się to tylko dlatego, że było to z góry ustawione. Wątek obyczajowo-miłosny został dość wyraźnie zaznaczony, więc fani pary adwokatów będą zadowoleni. Ja nie byłam, bo Chyłka stawała się coraz mniej sobą (Może to wynik choroby, o której w tym tomie autor zapomniał?). Mój kac jeszcze trwa, ale do października (a z pewnością wtedy ukaże się kolejny tom) pewnie mi przejdzie. I pewnie sięgnę po kolejny tom. Bo to w sumie dobra książka, żeby oderwać się od tych cięższych. Polecam tym, którzy potrzebują odskoczni i po prostu lubią Chyłkę i Zorodona. Ci nie będą zawiedzeni. #ZaszczepSięCzytaniem

więcej opinii

ukryj opinie