Poradniki osobiste wciąż cieszą się sporą popularnością wśród czytelników. Jesień może być świetną porą, by przyjrzeć się sobie i postawić na rozwój osobisty lub zrobić porządek w swoim życiu - na przykład tym uczuciowym. W dzisiejszym, coraz bardziej cyfrowym świecie, nasze relacje i związki również się zmieniają. Dziś wraz z wydawnictwem Sensus chcemy pokazać Ci jeden z poradników, na które warto zwrócić uwagę. Czy korzystasz czasami z tego typu publikacji? 

 

Dlaczego tak wielu użytkowników aplikacji randkowych popełnia podstawowe błędy przy tworzeniu profilu i jak naprawdę wygląda autentyczność w świecie online? W rozmowie z Urszulą Walenciuk, autorką książki „Czy kliknie? Praktyczny przewodnik po randkowaniu”, wskazujemy typowe problemy singli szukających miłości: od tego, co jest najczęstszym błędem w tworzeniu profilu, przez wpływ przekonań typu „miłość przychodzi sama” na wybór partnerów, po sposoby radzenia sobie z ghostingiem i innymi toksycznymi zjawiskami w aplikacjach. Autorka zdradza ponadto, jak trenować rozmowy online bez lęku przed odrzuceniem, a także jak chronić swoje granice i poczucie własnej wartości w świecie, w którym „sympatyczny” i „zwyczajny” to za mało.

Rozmowa z Urszulą Walenciuk, autorką książki Czy kliknie? Praktyczny przewodnik po randkowaniu
 

Co jest najczęstszym błędem, który popełniają użytkownicy aplikacji randkowych, gdy próbują stworzyć autentyczny profil?

Urszula Walenciuk: W większości użytkownicy aplikacji chcą stworzyć profil, który przyciągnie uwagę innych. Duże grono użytkowników i użytkowniczek raczej skupia się na tym, by się wyróżnić na tle innych i w jakiś sposób zyskać przewagę na rynku randkowym. W efekcie takiego myślenia w aplikacjach randkowych jest bardzo dużo profili, które niczym się nie wyróżniają, a wręcz są przeciętne. Kiedy rodził się pomysł napisania książki, analizowałam najczęściej występujące zapisy na profilach randkowych i nieustannie powtarzały się słowa: „miły”, „sympatyczny”, „zwyczajny”, „inteligentny”. Za ich pomocą piszący chcieli się wyróżnić, skutek jednak był odwrotny. Mało kto myśli o tym, by stworzyć profil, który jest autentyczny. Zresztą w dzisiejszych czasach mamy duży problem z samym słowem „autentyczność”. Mam wrażenie, że tak samo jak jest moda na samorozwój, tak samo jest moda na bycie autentycznym – i podobnie jak w przypadku samorozwoju tego rozwoju nie ma, tak samo w modzie na autentyczność, poza użyciem słowa, jednak jej nie ma.

Wrócę do pytania i odpowiem na nie od trochę innej strony. Warto myśleć o stworzeniu profilu autentycznego – w książce nazwałam go odpowiednim. Wzmianka o tym jest na samym jej początku, aby jednak przejść do samego tworzenia takiego profilu, trzeba zerknąć na koniec, do rozdziału o dbaniu o siebie. Kluczem jest przede wszystkim poznanie siebie. Poznawanie siebie nie jest wymysłem psychologii, ale też istnieje w wielu systemach zarządzania w biznesie. W nich najczęściej jest mowa o opisaniu stanu aktualnego z uwzględnieniem różnych aspektów. Tak samo w psychologii – poznanie siebie obejmuje różne elementy, w tym poznanie swoich pragnień, nazwanie potrzeb czy zdefiniowanie wartości, a także określenie celu lub celów w życiu. Dopiero po takiej procedurze, która może zająć kilka wieczorów, a nawet kilka miesięcy, można usiąść do tworzenia autentycznego profilu randkowego.

 

W jaki sposób nasze przekonania – na przykład „miłość przychodzi sama” czy „nie zasługuję na miłość” – wpływają na to, jakich partnerów przyciągamy?

UW: Tego rodzaju przekonania – w książce wymieniłam ich znacznie więcej – utrudniają znalezienie partnera, a jeśli udaje się go znaleźć, zazwyczaj jest nieodpowiedni. Każde tego typu przekonanie powoduje wiele perturbacji w życiu miłosnym. Nieświadomie wybieramy tych, z którymi zbudujemy silną więź, ale będzie ona miała dużo cech toksyczności. Niestety, tak to działa. Można często usłyszeć, jak ktoś komentuje, że on czy ona tak źle w życiu trafiali, zawsze przyklejali się do nich jacyś wariaci lub oszuści. Albo: zawsze wybiera typy nieosiągalne, niedostępne. Lub: znowu ma zazdrosną partnerkę lub partnera. Przykłady można mnożyć w nieskończoność.[EW1] Takie wypowiedzi postronnych osób, o ile trafią do uszu zainteresowanych, są punktem wyjścia do pracy nad sobą. Najtrudniejsze w tym wszystkim jest uświadomienie sobie, że to nie jest wina braku szczęścia, pecha czy innych rzeczy, ale że stoją za tym własne przekonania. Wiara w pecha daje jednak pewne poczucie komfortu – jest doskonałą wymówką, by uniknąć przyjrzenia się sobie samemu i przyznania, że jednak za wyborami takich, a nie innych partnerów stoją własne i spychane na margines świadomości myśli.

 

Ghosting, breadcrumbing, Tinderella – które z tych zjawisk Pani zdaniem są najpowszechniejsze wśród ludzi szukających relacji online i jakie są ich psychologiczne skutki?

UW: Najczęściej występuje ghosting. Chyba nie znam osoby, która by go nie doświadczyła. Tinderella w gruncie rzeczy jest bardzo podobna do ghostingu, nadal bowiem ma związek ze znikaniem. Breadcrumbing trudniej rozpoznać, bo kontakt się nie urywa, trwa, choć jest niczym rzucanie okruszków. Wielu ludzi zbiera te okruszki uwagi i nawet nie zauważa, że są to jedynie strzępki zainteresowania, a bywa, że nimi się cieszy.  

Skupię się na znikaniu bez słowa – najtrudniejszym do przetrawienia i wyzwalającym najwięcej emocji. Nawet jeśli po drugiej stronie była w gruncie rzeczy nieznajoma osoba, to taka forma zakończenia znajomości jest niezwykle bolesna. Przez jakiś czas tliła się nadzieja, że coś może się wydarzyć, że znajomość rokuje w dłuższej perspektywie, i nagle zostaje zduszona. Pojawia się ogromny zawód, że nie wydarzy się coś, o czym myśleliśmy. Mieszają się smutek ze złością i z niedowierzaniem. Przeżycie takiego koktajlu emocji nie jest łatwe. A może mieć długofalowe skutki, ponieważ zmniejsza zaufanie do innych. Na każdego nowego człowieka, który się odezwie, ta osoba będzie patrzyła z nieufnością. Wielu ludzi po takich doświadczeniach rezygnuje z poszukiwań. Jak każde zdarzenie związane z odrzuceniem, tak i zniknięcie mocno uderza w poczucie własnej wartości, często i tak niezbyt mocno ugruntowane.

 

Co ma większy wpływ na decyzję o rozwijaniu relacji: szybka kawa czy długie pisanie do siebie przed spotkaniem?

UW: Tu chodzi raczej o decyzję, czy wybierzemy się na randkę szybciej, czy poczekamy. Na to, czy dana relacja się rozwinie, mają wpływ zdecydowanie inne czynniki, absolutnie niezwiązane z kwestiami samego umawiania się na spotkanie. Ryzyko, że nie potrwają dłużej zarówno znajomości zawarte przy „szybkiej kawie”, jak i te, które się zaczęły po dłuższym pisaniu do siebie, jest takie samo.

Pisanie do siebie czy spotkanie powinny służyć głównie weryfikacji, czy chcemy nawiązać znajomość z daną osobą. Krótszą lub dłuższą. Budowanie czy – jak padło w pytaniu – rozwijanie relacji to temat znacznie szerszy. Potrzebne są chęci obu stron, aby wspólnie spędzać czas i poznawać siebie nawzajem. Dopiero to pomoże określić, jak się czują w swoim towarzystwie w różnych okolicznościach.

 

Jakie motywacje najczęściej kryją się za umawianiem się na randki – szukamy stabilności, bliskości czy raczej walczymy z samotnością, nudą itp.?

UW:  Ilu ludzi, tyle możliwości. Są osoby, które rzeczywiście szukają stabilnego związku i dlatego umawiają się na randki. Są też tacy – i jest ich całkiem sporo – którzy w poznaniu drugiej osoby upatrują nadziei na polepszenie swojego życia czy zaspokojenia własnych potrzeb. Bywa, że za deklaracją o szukaniu stabilności kryje się chęć ucieczki przed samotnością czy nudą. Nie mam danych statystycznych, czego jest więcej. Nie chciałabym optymistycznie szacować, że więcej jest tych szukających bliskości. Ani też zabrzmieć pesymistycznie i powiedzieć, że większość ma motywacje, które utrudniają nawiązanie satysfakcjonującej znajomości. Poprzestanę na stwierdzeniu, że uzasadnienia są różne. Opisałam je w książce. Moim życzeniem jest, by wszyscy mieli zdrowe i dojrzałe motywacje, ponieważ to one prowadzą do budowania zdrowych i stabilnych relacji.

 

Co by Pani doradziła osobom, które boją się odrzucenia lub rozpoczęcia rozmowy w aplikacjach randkowych?

UW: Zależy od tego, kto zadałby mi to pytanie. Nie ma jednej metody działania, skutecznej we wszystkich przypadkach. Tym, co może być wspólne u wielu, jest natomiast obawa przed odrzuceniem lub negatywną oceną. Te myśli towarzyszą wszystkim w podobnych momentach. O ile potrafimy swobodnie porozmawiać z kolegą czy koleżanką, zapytać nieznajomego o drogę, o tyle tu sam kontekst, w którym trzeba się odezwać, wyzwala lęk i generuje stres. Co mogę wszystkim podpowiedzieć, to: trenować i jeszcze raz trenować. Z nawiązywaniem kontaktu jest jak z gimnastyką albo z bieganiem. Na początku po stu metrach dostajemy zadyszki, później przebiegamy tę trasę bez utraty tchu, a z czasem nabieramy wprawy w bieganiu na kilometr. Podobnie w rozmowie można raz po razie próbować. Nie wyjdzie – trudno. Spróbujmy znowu. Za którymś razem zacznie coś wychodzić. Dobrze w tym momencie zmienić perspektywę z takiej, że szuka się miłości, na taką, że trenuje się nawiązywanie kontaktu. Zmniejsza to presję na osiągnięcie wyniku, przekierowuje bowiem uwagę z celu na konkretne działania.

Trzeba też pamiętać, że świat online – nie tylko aplikacji randkowych – jest specyficznym miejscem. Tam wielu ludziom przychodzi łatwiej bezceremonialne zniknięcie czy wypowiadanie się w sposób niestosowny. Dobrze jest mieć to na uwadze, gdy się zaczyna ćwiczenia. Z dużym prawdopodobieństwem spora część osób, z którymi będziemy chcieli porozmawiać, nie ułatwi nam tych ćwiczeń.  

 

Przejdźmy do poważniejszych rzeczy: jak rozpoznać sygnały, że ktoś nie jest szczery lub przekracza nasze granice? Jak z klasą reagować w takich sytuacjach?

UW: Przede wszystkim trzeba dopuszczać możliwość, że ktoś jest nieszczery lub przekracza granice. Często ludzie widzą, że coś jest nie tak, ale zawsze znajdą wytłumaczenie, że jednak jest OK. A i sami rozmówcy różnymi sposobami bagatelizują swoje zachowania. A zatem: w pierwszej kolejności trzeba dopuszczać, że coś takiego rzeczywiście się wydarzyło i ma znamiona czynu niepożądanego. Zawsze zachęcam do pracy własnymi emocjami, bo one najszybciej zasygnalizują przekroczenie granic. Niepokój, złość, niepewność mówią, że należy odpowiednio zareagować. Dlatego tak ważne jest poznanie własnych emocji – by wiedzieć, jakie komunikaty i w jakich sytuacjach wysyłają.

Dobrze, że w pytaniu zawarta jest sugestia, że należy reagować z klasą. W książce pokazałam klucz do tej klasy, a w zasadzie trzy klucze. Są to szacunek, uprzejmość i uprzejma stanowczość. Ja się tym kieruję. Czasami koleżanki pytają mnie, skąd biorę swoje teksty. Właśnie z tych trzech kluczy. One są moimi – powiedzmy – przewodnikami. Sama asertywność zakłada poszanowanie innych – można odmawiać, nie zgadzać się, mimo wszystko szanując rozmówcę. Mam wiele wypracowanych zdań na różne okazje, wokół nich buduję wypowiedzi. Zachęcam do własnego opracowywania takich zdań „klocków”, z których w trudniejszych momentach będzie można skorzystać. Zakończę przykładem – zamiast mówić: „Nie chce mi się rozmawiać”, można powiedzieć: „Dziękuję, nie jestem zainteresowana kontynuowaniem znajomości” albo chociażby: „Widzę, że nie pasujemy do siebie / rozmijamy się w kluczowych dla mnie kwestiach”.

 

W jaki sposób budować stabilną samoocenę i poczucie własnej wartości, jeśli dotychczasowe randki kończyły się naszą frustracją lub odrzuceniem przez potencjalnych partnerów?

UW: Niestety, jest tendencja, by na podstawie działań w aplikacjach randkowych i samego randkowania budować poczucie własnej wartości. Opierając się na tym jednym aspekcie życia – często tylko wirtualnego – nie zbudujemy poczucia własnej wartości. Możliwe nawet, że ulegnie ono mniejszej lub większej destrukcji.

Jaka powinna być samoocena? Stabilna. I w tym tkwi sedno. Stabilna oznacza, że jest niezależna od zewnętrznych wpływów i zdarzeń. W książce cały rozdział został poświęcony budowaniu stabilnej samooceny. Za nim są kolejne rozdziały – o tym, że życie to nie tylko wirtualny świat randek, ale też hobby, przyjaźnie, praca. Mnóstwo różnych rzeczy, z których można czerpać, aby wzmacniać siebie i być stabilnym bez względu na okoliczności, które mogą być różne.

 

Jak rozpoznać, kiedy relacja „bez zobowiązań” (FWB, ONS) zaczyna być dla nas toksyczna lub niewłaściwa – i jak jasno komunikować własne oczekiwania?

UW: Jak zawsze – to emocje są pierwszym sygnałem, że coś się dzieje nie tak. Możemy chodzić smutni, rozdrażnieni, znużeni. Możemy odczuwać wypalenie i pustkę. To znak, że relacja nie daje nam satysfakcji, mimo że wszystko jest zgodnie z umową. Wówczas więcej czasu poświęcamy na poradzenie sobie z tymi emocjami niż czerpanie satysfakcji z relacji. Pewnie nie raz, nie dwa pojawiła się myśl, że raczej nic z tego nie będzie albo że może damy sobie jeszcze jedną szansę na poprawę, zmianę i inne rzeczy – swoją drogą już dziesiąty raz.

W sytuacji, kiedy czujemy – lub nawet wiemy – że dana relacja „bez zobowiązań” nie jest dla nas właściwa, to najlepszy moment, aby przynajmniej o tym porozmawiać. Powiedzenie sobie nawzajem tego, co „leży na sercu”, nawet jeśli miałoby ją zakończyć, jest lepsze niż bierne czekanie na zmianę w zachowaniu lub w formie relacji. To jest też doskonała okazja, by trenować mówienie o swoich potrzebach w sposób klarowny i zdecydowany, z uprzejmą stanowczością. Na nią jest miejsce wszędzie.

Na koniec dodam, że najlepszym momentem na zakończenie czegoś, co ewidentnie nam nie pasuje, jest pierwszy, góra drugi raz, kiedy pojawia się myśl o zerwaniu relacji. Nie trzeba czekać, aż pojawi się piętnasty czy dwudziesty raz. Trzeba będzie przeżyć emocjonalnie zakończenie relacji, która i tak nie przynosi satysfakcji, i dać sobie szansę na coś lepszego.

 


O autorce

 

Urszula Walenciuk — psycholożka z wykształcenia i z pasji. Uważna i wnikliwa obserwatorka dążąca do jak najlepszego zrozumienia ludzi, ich zachowań, motywów działania i przekonań. Umiejętnie łączy doświadczenia z pracy zawodowej związanej z zarządzaniem zasobami ludzkimi z życiem poza nią i funkcjonowaniem w sferze rodzinnej, uczuciowej i społecznej. Najbardziej pasjonują ją tematy dotyczące rozwoju i odkrywania indywidualnego potencjału. 

 

 

 

Ebook i książkę „Czy kliknie? Praktyczny przewodnik po randkowaniu” znajdziesz w księgarni Ebookpoint:

Okładka - Czy kliknie? Praktyczny przewodnik po randkowaniu - Urszula Walenciuk

(ebook)

29.49 zł 59.00 zł (-50%)

(29,49 zł najniższa cena z 30 dni)