Recenzje

Architektura i projektowanie Piotra Chlipalskiego to pierwsza książką poświęcona temu darmowemu programowi do modelowania 3D napisana specjalnie dla architektów. Pozycja ułatwia opanowanie podstaw modelowania, teksturowania, oświetlania i rende-rowania scen i zawiera porady jak używać kamer. Dzięki niej można dowiedzieć się jak samodzielnie tworzyć szkice, schematy i foto-realistyczne wizualizacje i poznać metody umożliwiające opracowywanie wirtualnych spacerów.

Dlaczego diety nie działają i ochota na słodycze, czipsy, wraca?

Właśnie dlatego, że sobie ich odmawiasz. A gdyby tak przestać?

Rady, Jak się nie odchudzać i mimo to zyskać ładną sylwetkę, znajdziesz w książce FitMind. Schudnij bez diet. Czego w niej nie ma Przepisów na zdrowe posiłki, ogólnych zasad żywienia, tabel z kaloriami, przykładowych ćwiczeń fitness. Dlaczego Bo książkę napisały nie dietetyczki, tylko coach i terapeutka. Autorki, Klaudia Pingot i Aleksandra Buchholz, obiecują, że pomogą Ci zmienić nawyki i wzmocnić motywację. A przede wszystkim uwierzyć w siebie. Bo to najlepsza droga do tego, by jeść wszystko. I chudnąć.

Burza mózgów to jedno z najskuteczniejszych narzędzi rozwiązywania trudnych problemów i generowania nowych pomysłów. Wymaga jednak od wszystkich uczestników dobrej znajomości jej zasad i sprawnego ich stosowania. Książka zawiera zbiór kilkudziesięciu gier ruchowych i umysłowych, które pozwolą uczestnikom wyćwiczyć te umiejętności, tak by mogli wspólnie osiągać pożądane, niezwykłe nieraz rezultaty. Szkoleniowcy, trenerzy, liderzy zespołów oraz menedżerowie mogą zapoznać się z zamieszczonymi na początku książki cennymi wskazówkami dotyczącymi przebiegu wzorcowej burzy mózgów, a następnie przeprowadzić zamieszczone tu gry. Każda z nich zawiera szczegółowe wskazówki dla prowadzącego i propozycje pytań do dyskusji. Sugerowane warianty modyfikacji gier dają prowadzącemu dodatkowe możliwości ich kreatywnego dostosowania do sytuacji szkoleniowej.

„Ta książka przypomina miejscami wklęsłą, miejscami wypukłą mapę. To taka Ukraina 3D, której nie spotkamy na co dzień w polskich mediach. Nie jest to mapa, na której widzimy wyłącznie dwie, trzy postacie z kijowskiej sceny politycznej, bliżej granicy z Polską spływający krwią Wołyń, na południu atrakcyjny turystycznie Krym, a na wschodzie stadion Szachtara. To raczej wiele przecinających się płaszczyzn” – pisze Piotr Pogorzelski o swojej książce.

Przytoczone zdanie świetnie oddaje istotę „Barszczu Ukraińskiego” i, jak można przypuszczać, główną ideę przyświecającą jego powstaniu. Jak napisał E. Zozuń odnośnie książki P. Pogorzelskiego: Ukraina w percepcji Polaków jest trochę jak tytułowy barszcz ukraiński – niby dobrze znany w każdym polskim gospodarstwie domowym, a tak naprawdę nie mający nic wspólnego z prawdziwym, ukraińskim wydaniem tej zupy, nawiązując do niej jedynie nazwą. To samo dotyczy samej Ukrainy – wydaje nam się, że dobrze ją znamy, wszak to bliski i geograficznie i kulturowo sąsiad, z którym łączą nas lata wspólnej historii i podobne próby dziejowe, przez które przeszły nasze narody. Jednak tylko nam się tak wydaje, bo, jak doskonale unaocznia Piotr Pogorzelski, nasze „domowe” wyobrażenie o tym kraju w wielu aspektach dalece odbiega od rzeczywistości.

„Barszcz ukraiński” według receptury Piotra Pogorzelskiego jest świetnym kompendium podstawowej wiedzy na temat naszego wschodniego sąsiada. Zdecydowanie jest to pozycja obowiązkowa w książkowym arsenale każdego wschodoznawcy i ukrainisty oraz wszystkich tych, którzy znajdując się na początkowym etapie przygody z Ukrainą, szukają rzetelnego źródła wiedzy na jej temat. Lektura „Barszczu” jest również dobrym sposobem na usystematyzowanie informacji dotyczących Ukrainy dla osób, które posiadają już pewne rozeznanie w tym temacie.

Jest tak właśnie dlatego, że książka Piotra Pogorzelskiego to przede wszystkim przewodnik. Przewodnik specyficzny, bo wiodący poprzez meandry ukraińskiego społeczeństwa, zahaczający o niemal każdy aspekt życia owego społeczeństwa. I tak – od religii przechodzimy ku imprezom, od popsy do ukraińskiego rocka, od przytłaczającego obrazu życia przeciętnego Ukraińca do opływającego w luksusy życia oligarchów i nowobogackich. Zatem czytelnik pogrąża się w naprawdę rzetelny, niemal anatomiczny przekrój ukraińskiego społeczeństwa (oczywiście na tyle szczegółowy, na ile pozwalają na to niewielkie rozmiary książki – ok. 300 stron).

Mimo szerokiego spektrum opisu ukraińskiej rzeczywistości, podczas lektury pierwszego wydania nie mogłem pozbyć się wrażenia, że brakuje tu czegoś – niby niewielkiego fragmentu, ale jednak fragmentu znaczącego. Oczywiście, chodzi o ruch zapoczątkowany w listopadzie 2013 r. zwany „Euromajdanem”, Rewolucją Godności. O ile mi wiadomo, ten najbardziej aktualny, wciąż nieschodzący z ust i spędzający sen z powiek analitykom stosunków międzynarodowych temat, do książki nie załapał się czystym przypadkiem. Bardzo niefortunny zbieg okoliczności – tym bardziej, że bez tego, cała pozycja wydawała się lekko oderwana od rzeczywistości, w pewnym sensie osadzona w świecie, który minął i już nigdy nie powróci, co, niestety, obniżało wartość poznawczą pierwszego wydania, przy czym trzeba zaznaczyć – nie z winy autora.

I wtem, niczym manna z nieba na moje smęcenie spłynęło nowe rozszerzone wydanie „Barszczu Ukraińskiego” uzupełnione o to, czego tak mi brakowało w pierwotnej wersji książki – rozdziałem poświęconym Euromajdanowi pt. „Rewolucja godności”. Autor jak zwykle trafnie i przystępnie przedstawia ogólny zarys wydarzeń na Majdanie, tym samym wieńcząc książkę elementem całkowicie zmieniającym odbiór i kontekst całości. Dlatego tym bardziej warto sięgnąć po drugie, rozszerzone wydanie „Barszczu ukraińskiego”. Mogę je śmiało polecić każdemu, kto interesuje się Ukrainą.

Książeczka przedstawia się na okładce, jako "prawdziwa rewolucja francuska w nauce gramatyki". A jak wygląda rzeczywistość po otwarciu okładki?

Nie jestem ekspertem od gramatyki języka francuskiego, ale myślę, jak pewnie wielu innych uczących się tego języka, że jest dosyć bogata i trudna. Książeczka Magdaleny Adaszewskiej - nauczycielki, tłumaczki, stypendystki uniwersytetów w Szwajcarii na pierwszy rzut oka wygląda, jakby tego bogactwa trochę nie doceniała lub… bagatelizowała problem. Informacje są przekazane na 176 stronach formatu A5 (pozostałe strony to odpowiedzi i czyste strony do zapisania nowych słówek) w towarzystwie obrazków i ku mojemu rozczarowaniu wielu pustych miejsc (pół czystej strony co drugą/trzecią kartkę to niestety standard). Sprawia to może, że informacje są bardziej czytelne, ale poniekąd trochę oszukuje czytelnika, który nastawia się na prawie 200 stron repetytorium gramatycznego, a w rezultacie otrzymuje ok. 150 (tak "na oko"). Kolejną problematyczną kwestią są ćwiczenia. Jest ich po prostu bardzo mało - jedno/dwa ćwiczenia do każdego tematu. Tutaj jednak muszę przyznać, że to chyba wspólna cecha polskich publikacji z gramatyki języka francuskiego. Być może jest jakieś ograniczenie, z którego my, czytelnicy, nie zdajemy sobie sprawy.

Zaczęłam od wad książki, bo są dosyć spore i rzucają się w oczy. Teraz natomiast czas na dobre strony tej książki, które wydają się być szczegółami, ale moim zdaniem są niezwykle istotne. Pierwszym ułatwieniem są tematy gramatyczne podane po francusku i po polsku zarówno w spisie treści, jak i głównej części książki. Dzięki temu nie musimy poświęcać dodatkowego czasu na szukanie francuskiego odpowiednika zagadnienia gramatycznego, które np. w naszym podręczniku pojawiło się akurat po polsku. Poza tym daje to również możliwość porównywania gramatyki języka obcego z naszą ojczystą, co jest świetną metodą nauki i pomaga w zrozumieniu wielu zasad. Kolejnym niewątpliwym plusem są odpowiedzi z wyjaśnieniami. Dzięki nim sami możemy dostrzec źródło naszych błędów oraz zrozumieć, co robimy nie tak. To prawdziwa gratka dla samouków i muszę przyznać, że dziwi mnie, że wciąż w tak wielu książkach odpowiedzi są ograniczone jedynie do listy, która automatycznie sprawdzona nie wprowadza absolutnie niczego do naszej nauki. W C'est du gâteau, odpowiedzi uczą, co jest po części taką małą rewolucją. No i wreszcie, informacje są podane w bardzo syntetycznej formie. Z jednej strony możemy je uznać za "skrótowe", z drugiej jednak, dobre są na początek dla wprowadzenia podstaw zagadnienia, które po przećwiczeniu możemy dalej uzupełniać gdzie indziej. Informacje w takiej formie nie przytłaczają ucznia i nie pozwalają mu się zagubić w czeluściach piekielnych gramatyki francuskiej (na pewno znajdą się początkujący, którzy tak właśnie odbierają gramatykę francuską ;)).

Podsumowując:

ZALETY:
+ odpowiedzi z wyjaśnieniami
+ tematy w wersji polskiej i francuskiej
+ uporządkowane, syntetycznie przekazane zasady gramatyczne

WADY:
- dużo mniej treści, niż to wygląda na pierwszy rzut oka (puste strony)
- mało ćwiczeń