Litwa. W krainie bursztynu. Wydanie 1 Agnieszka Apanasewicz, Andrzej Kłopotowski, Michał Lubina

Recenzje książki: Litwa. W krainie bursztynu. Wydanie 1 (3) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: Decydent Jacek Potocki

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jedziemy na Litwę! Ten doskonały przewodnik już na samym początku dostarczy turystom informacji „w pigułce” o tym bliskim nam geograficznie i historycznie kraju. Ważne są podstawowe przepisy drogowe, gdyż coraz większa liczba Polaków udaje się na Litwę samochodem, a także kilka praktycznych sugestii, dotyczących bezpieczeństwa, choć generalnie Litwa jest krajem bezpiecznym. Już na początku przewodnika wymieniono 11 ważnych miejsc i zabytków, które trzeba koniecznie zobaczyć, a także opisano 6 tras turystycznych oraz 5 tras rowerowych, począwszy od Wilna, gdzie zalecano pobyt dwudniowy, poprzez litewską Suwalszczyznę, wschodnie rejony Litwy, gdzie warto spędzić 3 dni w okolicach słynnego uzdrowiska Druskienniki, trasę wzdłuż Niemna, gdzie autorzy zalecają pięciodniowy pobyt na Kowieńszczyźnie, wreszcie wyprawę w poprzek Litwy, gdzie warto, ale poza sezonem, kiedy są tam tłumy plażowiczów, spędzić tydzień nad Bałtykiem. Jeśli chodzi o rowerzystów, to władze Litwy o nich dbają i ich wręcz popierają: trasy są dobrze oznaczone i co ważne, bardzo bezpieczne. Warto zapoznać się z przedstawionymi w przewodniku informacjami praktycznymi, z których najważniejsza jest ta główna informacja, że Litwa jest bardzo podobna do Polski, zarówno pod względem oferty towarowej w sklepach, jak i potraw w restauracjach. Miejsc noclegowych i lokali gastronomicznych, serwujących dobre jedzenie, jest na Litwie mnóstwo; w przewodniku są one przedstawiane przy omawianiu każdej miejscowości. Inna rada: nie znając litewskiego, lepiej na Litwie zagadnąć tubylców po polsku, niż po rosyjsku. W interesujący sposób przedstawiono w przewodniku walory krajobrazowe i przyrodnicze kraju, a prezentacja historii Litwy to wręcz majstersztyk. Wreszcie, zwiedzanie Litwy, proponowane według regionów. Żelazne punkty to Wilno i Wileńszczyzna, Troki, Kowno i Kowieńszczyzna z pałacami Radziwiłłów, zwłaszcza w Kiejdanach, Druskienniki, Kłajpeda i wybrzeże Bałtyku, Góra Krzyży, Birże. Opis miejscowości uzupełniają dokładne mapki, bardzo pomocne w zwiedzaniu. Znakomity przewodnik: zapoznanie się z nim bez wątpienia pobudzi chęć zwiedzenia tego bliskiego nam kraju.

2. Recenzja: kurier365.pl Cezary Rudziński; 2016-04-30

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Litwa i osobno Wilno, należą do krajów i miast, którym w ostatnich latach poświęcono sporo przewodników w języku polskim. Zarówno w ramach trzech krajów nadbałtyckich, czyli łącznie z Łotwą i Estonią, jak i samodzielnych.Recenzowany aktualnie przeze mnie ukazał się w serii Bezdroża Classic i zgodnie z informacją na tylniej okładce przeznaczony jest przede wszystkim dla turystów preferujących samodzielne poznawanie krajów, regionów i miast. Napisany został przez trójkę autorów kompetentnie i ze znawstwem tematu, mnóstwem informacji, rad praktycznych oraz ciekawostek.
   
   Zawiera 28 map i planów, propozycje 6 tras samochodowych i 5 rowerowych, a także blisko 100 informacji w ramkach włamanych w tekst. Podobnie jak inne przewodniki w tej serii zaczyna się od króciutkiego "Niezbędnika turysty" z podstawowymi informacjami "w pigułce" oraz sugestiami co przede wszystkim zobaczyć na Litwie w zależności od zainteresowań. W krótkiej części wstępnej "Zobacz koniecznie" są informacje o 10 rzeczywiście najważniejszych u naszych północnych sąsiadów miejscowościach i miejscach. Chociaż aż się prosi, aby np. w Wilnie poza Starówką i cmentarzem na Rossie jeszcze coś dodać. Bardzo rzeczowe są propozycje jak zaplanować podróż z sugestią wspomnianych tras. Przydatny kalendarz stałych imprez, które mogą zainteresować turystę. A także "10 zasad odpowiedzialnego podróżowania", z listą, już w innym miejscu, tego, co należy zabierać ze sobą w podróż. Ciekawa i kompetentna, z krótkimi ale chyba wystarczającymi informacjami, jest część "Kraj w pigułce". Zawiera informacje krajoznawcze łącznie z parkami narodowymi, historyczne, gospodarcze, o społeczeństwie i języku, kulturze i sztuce oraz litewskiej kuchni. A także Informator A - Z. Najobszerniejszą część przewodnika: "Zwiedzanie Litwy" zajmują informacje o poszczególnych regionach, miastach, zabytkach i innych obiektach w podziale na 5 części kraju: Wilno i Wileńszczyzna, Kowieńszczyzna, a następnie Litwa: północna, zachodnia i południowa. Z sugestiami co w nich zobaczyć przede wszystkim - i odsyłaczami na właściwe strony przewodnika. Chociaż w przypadku Wilna dodałbym do nich jeszcze przynajmniej Zarzecze i cmentarz bernardyński. Oczywiście uwzględnione zostały one we właściwych miejscach, podobnie jak setki innych miejsc i obiektów, ale warto ich rangę dodatkowo zasygnalizować. Znając Litwę nieźle z licznych po niej podróży w ciągu już grubo ponad wieku, nie jestem w stanie wskazać ciekawszej miejscowości lub ważnych zabytków i innych obiektów, które zostały w tym przewodniku pominięte. A natrafiłem na sporo takich, o atrakcji których wcześniej nie słyszałem ani nie czytałem, wartych poznania przy najbliższej okazji. Przy czym w każdym przypadku przynajmniej z podstawowymi informacjami o każdej z nich. Wspomniałem o licznych informacjach i ciekawostkach włamanych w tekst, bardzo wzbogacających przewodnik, w tym szczególnie istotnych dla polskich turystów. Przykładowo: Żelazny wilk Gedymina. Adam Mickiewicz w Wilnie. Wilno Juliusza Słowackiego. Matka Boska Ostrobramska. Wilno dla najmłodszych. Wilno Czesława Miłosza. Wileńskie cmentarze. Zułów małego Józefa (chociaż lepiej byłoby Ziuka, bo tak przecież nazywany był w domu Piłsudski). Fajka Stalina - o tym, jak, podobno, wytyczano granicę republik: Białoruskiej i Litewskiej. Emilia Plater. Dolina Issy. Dolina Niewiaży. Dolina Mickiewicza. Legenda o powstaniu Mierzei Kurońskiej. Lub: Bałtycki Bursztyn - o jego muzeum w Połądze, nawiasem mówiąc od ub. roku ze znakomicie zmienioną ekspozycją. Wzloty i upadki birżańskieho zamku. Historia objawienia szydłowskiego. Litewskie waluty od 1922 roku. Trejos Devyneiros - o słynnej nalewce Trzy Dziewiątki. Ale również: Dokąd lepiej nie jechać w określonym terminie - np. w szczycie sezonu letniego turystycznie nad Bałtyk. Litwa (nie) dla niepełnosprawnych. Czy Przejazd przez Białoruś lub Rosję. A to tylko wybrane przykłady. Na końcu przewodnika znajduje się krótki słowniczek i rozmówki polsko - litewskie, ważniejsza bibliografia oraz Indeks. Ten ostatni mógłby, moim zdaniem, być bardziej szczegółowy. Nie ma w nim np. hasła Pożajście, czyli sławnego klasztoru kamedułów. Dodam, bo właśnie stamtąd wróciłem po raz kolejny, a widywałem go już w stanie opłakanym i w trakcie prac konserwatorskich, z przepięknie odrestaurowanymi niedawno wnętrzami kościoła Nawiedzenia NMP. Trudno mi w ogóle zrozumieć, dlaczego autorzy opisują ten, jeden z najważniejszych barokowych zabytków na Litwie, jako położony w Kownie, tylko "Dalej od centrum". Przecież to osobna miejscowość nad "Morzem Kowieńskim" - wielkim zalewem na Niemnie, dosyć odległa od tego miasta. To trochę tak, jak gdyby w przewodniku po Polsce pisać o Otwocku jako części Warszawy, tylko znajdującym się "dalej od centrum". Warto by w tym indeksie uwzględnić też np. miejsca mickiewiczowskie czy związane z innymi naszymi sławnymi rodakami, aby łatwiej było je wyszukiwać i trafiać do nich. I więcej innych haseł. To jednak są drobne zastrzeżenia, warte uwzględniania w kolejnych wydaniach. Bo można oczekiwać, że dojdzie do nich. Jest to bowiem bardzo dobry przewodnik, zwłaszcza, zgodnie z założeniem wydawcy, dla indywidualnych turystów. I naprawdę wart polecenia.

3. Recenzja: Tygodnik Angora Ł.Azik; 2016-03-27

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Północna część Litwy nie należy do najczęściej zwiedzanych regionów naszego wschodniego sąsiada. Tymczasem dawna Żmudź (i północna część Auksztoty) to nie tylko ziemia ciekawa krajoznawczo, ale mająca wiele związków historycznych z Koroną, a także interesujące, zawsze krwawe, dzieje żmudzkie. Co warto tu zobaczyć? Na pewno miasta: Ponie-wież, Birże i Rakiszki, ale także niegdysiejsze majątki ziemskie, takie jak Ostrów Tyszkiewiczów, Nowy Dwór związany z inżynierem Kierbe-dziem czy Kowaliszki chlubiące się tym, że stąd pochodzą przodkowie byłego prezydenta Bronisława Komorowskiego.
   Poniewież, prawie stutysięczne miasto, w 2014 roku było litewską stolicą kultury. To jedno z największych miast republiki, przez które biegnie Via Baltica, łącząca Wilno z Rygą i Tallinem. W mieście warto zobaczyć budynek Teatru Dramatycznego na placu Miltinisa, dawny żydowski bank z wielkim angielskim sejfem wewnątrz, a także drukarnię Feigelsona, założoną w 1880 roku, pierwszą w tej części kraju. O regionie opowie nam sporo Muzeum Krajoznawcze przy ulicy Vasario, zaś jego ekspozycje traktują zarówno 0 dziejach archeologicznych, jak 1 współczesnych. Ciekawe jest piętro poświęcone latom międzywojennym XX wieku i zrekonstruowane wnętrze przedwojennego sklepu i fotograficznego atelier.
   Atrakcją turystyczną miasta i okolicy jest niewątpliwie Auksztocka Kolej Wąskotorowa, której szlak biegnie na wschód, lasami i malowniczą doliną rzeki Onikszty. Wzdłuż liczącej 80 km linii zachowały się budynki stacyjne z XIX wieku. To wyprawa nie tylko w przestrzeni, ale także w czasie. Miejsc takich na Litwie jest wiele. Przewodnik jest nader aktualny, zawiera 28 planów i map, propozycje tras rowerowych i samochodowych, a napisany został przez autentycznych znawców i miłośników Litwy. A to pasja mocno zaraźliwa...

więcej recenzji

ukryj recenzje