Gwiazdeczka

Recenzje książki: Gwiazdeczka (15) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: katjuszaczyta.blogspot.com Kaja Adamska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Bohater tytułowej "Gwiazdeczki" jest Józia. Młoda kobieta przyjechała z Białkowej do Warszawy, aby rozpocząć pracę w redakcji magazynu "Przemiany". Pewnego dnia naczelna magazynu, pani Gromowładna zleca jej realizację wywiadu z Sobiepańskim. Facet jest przystojnym coachem oraz felietonistą magazynu Józi. Dzięki wdziękowi Jacka, dziewczyna zaczyna się w nim zakochiwać, zmieniając siebie przy tym nie do poznania. Niestety dla Sobiepańskiego prowincjuszka jest tylko królikiem doświadczalnym. Czy po tej sytuacji uda się delikatnej Józi stanąć na nogi i odbudować swoją wartość wewnętrzną i zewnętrzną? Myślicie już o ciepłej herbacie, grubych skarpetach, kocu i idealnej książce w ręku? I tu zaczynają się schody bo nie wiecie do wybrać? I właśnie w tym momencie przychodzą z odsieczą. Gwiazdeczka to idealna lektura na paskudną pogodę. Jest klimatyczna, lekka, a do tego posiada wiele wartości w sobie. Pomimo cieniutkiej treści, możemy wyciągnąć z niej wiele lekcji. Przede wszystkim, to że warto być sobą i nie zmieniać się dla nikogo! A dla osób, które kochają przebywać w kuchni, książka jest wzbogacona o przepisy kulinarne :) Osobiście sprawdzę paprykę nadziewaną oraz jagodzianki. Jeżeli ktoś z Was zrobi coś z przepisów owej książki, koniecznie dajcie mi znać w wiadomości na instagramie. Powodzenia i miłej lektury!:)

2. Recenzja: Relaksownia

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   GWIAZDECZKA to kolejna książka, którą chcę zrecenzować. Jak przy każdej otrzymanej książce najpierw przyglądam się okładce i czytam krótkie recenzje na skrzydelkach lub tylnej części okładki. Hm... zabawna i romantyczna... te dwa epitety pojawiały się najczęściej, więc zaczęłam czytać... GWIAZDECZKA to historia dziewczyny, która wyrywa się z małej wioski do stolicy i tam rozpoczyna pracę w redakcji czasopisma dla kobiet. Oczywiście obserwuje koleżanki i chce żyć tak jak one: dieta, ciuchy, makijaż, siłownia... niby nic dziwnego ale czy długo tak się da? Zabiegana nie ma czasu na życie prywatne i kiedy dostaje propozycję wywiadu że znanym couchem, którym jest przystojny mężczyzna jej swiat nabiera innych barw a życie innych priorytetów. Czy jednak przystojny couch zamierza zdobyć jej serce, czy tylko jest mu potrzebna do zdobycia wiedzy...? Tego nie zdradzę, przeczytajcie sami to się dowiecie. Moim zdaniem jest to lekka powieść o wielu mlodych dziewczynach, które podejmując pracę w stolicy liczą na szybki awans i akceptacje środowiska nawet kosztem osobistego życia i uczucia. Czy jednak warto tak żyć? Mimo wnikliwego czytania nie znalazłam w książce zabawnych treści... czy zatem czytałam tę samą powieść co autorki krótkich recenzji na okładce? Moja uwagę natomiast przykuły przepisy zamieszczone na końcu książki... a tak już mam, że jak są przepisy w powieści - muszę je wypróbować i na pewno to zrobię. Na pierwszy rzut pójdzie lemoniada malinowo - lawendowa. Polecam natomiast szarlotkę mamy Krysi... też taką robię. Więc przepisy są plusem. Ale to tylko moja opinia i chętnie poznam Wasze... więc przeczytajcie Gwiazdeczkę.

3. Recenzja: www.instagram.com/katherine_the_bookworm/

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   „Opowieść romantyczno-satyryczna — zaskakująca i pyszna jak słony karmel, zakręcona jak... warszawski słoik! Upalne warszawskie lato. W redakcji psychologicznego magazynu dla kobiet „Przemiany” trwają już przygotowania do wydania świątecznego numeru na grudzień. Józia, młoda dziewczyna z Białkowej, stawiająca pierwsze kroki w korporacyjnej dżungli, z zapałem, ale i z ukrytym powątpiewaniem wciela w życie wszystkie rady swoich redakcyjnych koleżanek. Chodzi na jogę, choć tego nie lubi, stosuje dietę cud, mimo że bardzo tęskni za swojską kuchnią swojej mamy i babci. Stara się sprostać wymogom otoczenia, jednak w oczach koleżanek nadal pozostaje szarą myszką z Podlasia. Wszystko się zmienia, gdy naczelna magazynu – Gromowładna – zleca jej wywiad z Jackiem Sobiepańskim, znanym coachem i felietonistą magazynu, a do tego zarozumiałym snobem. Józia wpada jak śliwka w kompot. Pod wpływem Jacka i za jego radami w ciągu kilku miesięcy zmienia się z prowincjonalnego Kopciuszka w Dżozi — gwiazdę na miarę stolicy. Ich związek nabiera rozpędu. Czy Józia zupełnie straci dla Jacka głowę, zapomni o swoim dawnym zwyczajnym życiu i Michale, z którym zwiedzała kiedyś Warszawę śladem kultowych polskich filmów ? Poznaj zaskakujący finał tej przepełnionej humorem komedii romantyczno-satyrycznej! Książka wzbogacona o mały dział kulinarny — ciekawe potrawy z dedykacją od bohaterów.” Józia to bardzo ciekawa osobowość, która postanawia ruszyć w pogoń za swoimi marzeniami. Opuszcza rodzinny dom, aby zacząć pracę w redakcji magazynu psychologicznego dla kobiet. Mimo iż za oknem jest przepiękna pogoda, pełnia lata, to w redakcji już trwają prace nad numerem zimowym, świątecznym. Główna bohaterka zaczyna się aklimatyzować w nowym miejscu, poznaje nowych znajomych i czuje się tu jak ryba w wodzie. Jej dotychczasową harmonię burzy naczelna, która daje Józi zadanie polegające na przeprowadzeniu wywiadu z Jackiem Sobiepańskim. Jacek sprawia, że kobiecie przyspiesza puls, serce wali jak szalone, ale… przecież to Michał jest jej ostoją szczęścia, bezpieczeństwa i stabilności. Główna bohaterka jest postacią naprawdę fenomenalną, jej kreacja udała się autorce w 100%! Nie mogłam nie polubić Józi, jest taka życiowa, zakręcona i pozytywna! Muszę przyznać, że Maja Jaszewska doskonale poradziła sobie z wykreowaniem postaci do tej powieści. Fabuła, mimo iż niespecjalnie wyróżniająca się wśród innych tego typu powieści, miała coś w sobie. Była lekka, klimatyczna i przyjemna. Styl pisania autorki przypadł mi do gustu. Lubię powieści lekko napisane, bez zbędnych opisów, a w dodatku z poczuciem humoru! Mimo iż pisarka przekoloryzowała opisany świat, to ma to jakiś urok. Stworzyła dzięki temu dobre new adult w klimacie komedii romantycznej. Podoba mi się wzbogacenie książki o dział kulinarny. Uwielbiam gotować, tak jak główna bohaterka. Kusiły mnie smakowite przepisy i mam nadzieję, że przygotuję je kiedyś we własnym domu. A tymczasem… polecam Wam tę powieść o pięknej okładce.

4. Recenzja: czytomaniaczkabyc.blogspot.com Agnieszka Biegajska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Właśnie skończyłam czytać tą książkę i próbuję na gorąco napisać recenzję, ale nie bardzo wiem co napisać o tej książce. Tą książkę albo się pokocha i uzna za fenomenalną albo stwierdzi się, że jest mdła i w ogóle nie potrzebna. Jestem w impasie, więc może powiem o czym jest „Gwiazdeczka”. Józefina, zwana Józią bądź Dżozi jest „słoikiem”. Pochodzi z małej podlaskiej wsi Białkowej i przybyła do Warszawy aby zrealizować swój własny American Dream. Chociaż powiedziałabym, że Warsaw Dream, tak żeby jednak było bardziej polsko 😊 Tak więc, Józia przybyła do stolicy i rozpoczęła pracę w magazynie „Przemiany”. Wraz ze zmianą miejsca zamieszkania zaczyna zmieniać się ona sama. Aby dopasować się do redakcyjnych koleżanek zmieniła dietę i zaczęła ćwiczyć jogę. Mimo wszystkich podjętych starań w oczach koleżanek nadal pozostaje szarą myszką z Podlasia, która próbuje swych sił w korporacyjnej dżungli. Wszystko się zmienia, gdy Józia ma przeprowadzić wywiad z coachem i felietonistą „Przemian” – Jackiem Sobiepańskim. Pod jego wpływem Józia zmienia się w kobietę na miarę stolicy. Zmieniła swój styl ubierania się, zwraca uwagę na swoje zachowanie, na to co i w jaki sposób je. Robi to wszystko aby zadowolić Sobiepańskiego ponieważ zauroczyła się tym przystojnym mężczyzną. Tylko czy Sobiepański również się zauroczył? Czy może traktuje Józię jak wyzwanie? A może jest jeszcze jeden mężczyzna? Może pisany jest jej Michał, z którym podążała przez Warszawę śladami kultowych polskich filmów? Aby się tego dowiedzieć, musicie sięgnąć po „Gwiazdeczkę”, ja więcej Wam nie zdradzę 😉 Jeśli chodzi o moje odczucia względem książki. Przyznam szczerze, że po pierwszych 50 stronach miałam ochotę rzucić książkę w kąt i zapomnieć o niej. Potem stwierdziłam, że może coś się rozkręci, wydarzy się coś znaczącego? Postanowiłam przeczytać ją do końca. Nie mogę powiedzieć, że tego żałuję, ale nie mogę też powiedzieć, że książka mnie zachwyciła. Najbardziej wkurzającą postacią dla mnie jest Sobiepański, czytając jego coachingowe wypowiedzi miałam ochotę go wyciągnąć z książki walnąć patelnią w głowę i wyrzucić na mróz. Natomiast ulubioną postacią jest babcia Amelia. Pojawia się ona rzadko, ale gdy już się pojawiła i się wypowiedziała to stwierdziłam, że to wyjątkowa kobieta. To tak ciepła postać, że miałam ochotę się do niej przytulić. - Czyli czego konkretnie pan uczy?- zapytała zaciekawiona starsza pani, z uwagą spoglądając na Jacka. - Pomagam pogłębić samoświadomość, wyznaczyć w życiu cele i strategie ich osiągania. To tak najogólniej mówiąc – zaprezentował się Sobiepański i sięgnął po kolejny rogalik z nadzieniem różanym. - Zawsze myślałam, że życia uczymy się, żyjąc. Dzięki przyjaźniom i spotkaniom z innymi ludźmi, z wartościowych lektur i własnych przemyśleń. A tymczasem okazuje się, że można pójść na kurs i zyskać samoświadomość – Babcia Amelia uśmiechnęła się z pobłażaniem. - Ale to przecież wspaniale, że nie trzeba tracić całego życia na taką naukę. Dzisiaj wszystko można osiągnąć dużo łatwiej i dużo szybciej! – przekonywał jej rozmówca z zapałem. - Tylko czy to łatwiej i szybciej oznacza lepiej i mądrzej? – powątpiewała babcia Amelia. – Niech się pan na mnie nie gniewa, ale obawiam się, że przy takim podejściu niedługo będziemy potrzebowali poradników, jak myć zęby, i kursów uśmiechania się. Ciężko mi jednoznacznie określić czy ta książka podobała mi się czy też nie. Przeczytałam ją, bo miałam ją na półce. Jeśli bym jej nie przeczytała to nie płakałabym z tego powodu. Książka jest dobra dla osób szukających wytchnienia w ciągłym biegu i chcących choć na chwilę oderwać się szarej codzienności. - Jedz to, ubieraj się w tamto, maluj się tak, a nie inaczej, nadążaj za trendami, bo tylko wtedy będziesz szczęśliwa. Niby ciągle powtarza się: bądź sobą, a tak naprawdę oznacza to ścisłe przestrzeganie setek reguł, które wymyślają styliści, wizażyści, dietetycy i inni specjaliści od życia. Wszystkie złote rady mają się przede wszystkim dobrze sprzedać. Towar jak każdy inny. (są to słowa Józi) Aha! Chciałam zaznaczyć, że książka porusza ważną kwestię. Chodzi tu o chęć dopasowywania się do otoczenia, do znajomych, do ludzi, z którymi pracujemy czy do naszego partnera. Stale szukamy akceptacji w oczach innych osób a tak naprawdę najważniejsze jest abyśmy sami akceptowali siebie. Nie powinniśmy zmieniać swoich poglądów, zwyczajów, nawyków żywieniowych, bo ktoś nam każe. Nie pozwólmy aby ktoś inny decydował za nas jak mamy żyć i jak mamy postępować. Żyjmy w zgodzie z samym sobą i postępujmy tak aby nigdy nie żałować tego jak żyliśmy. Moja ocena: 5/10

5. Recenzja: Zaczytanamarzycielka8.blogspot.com Anna Rachuta; 2018-11-29

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Maja Jaszewska to dziennikarka, którą możecie znać z takich książek jak „ Psychologia mitów greckich „ oraz „ W co wierzę „. Tym razem jednak autorka postawiła na książkę obyczajową, którą czyta się jednym tchem. Książeczka jest cieniutka i na końcu dostajemy niespodziankę od bohaterów książki, którzy dzielą się z nami swoimi przepisami. Józia to młoda kobieta, która przyjeżdża z małej miejscowości Białkowej, aby zamieszkać w Warszawie i zacząć pracę w redakcji poczytnej gazety dla kobiet „Przemiany „. Jest tam redaktorką oraz korektorką tekstów.Dżozi, bo takie przezwisko otrzymuje Józia, za namową koleżanek zmienia swój styl bycia, wizerunek oraz zaczyna dietę. Gdy dostaje od naczelnej-Gronowładnej - zadanie, aby przeprowadzić wywiad z Jackiem Sobiepańskim, znanym coachem jest bardzo zestresowana. Jednak wszystko idzie bardzo sprawnie i kobieta nawet zaczyna spotykać się z mężczyzną regualnie. Jednak szybko okazuje się, jaki jest Jacek i że nie jest wcale taki idealny. Maja Jaszewska to autorka, która ma świetny styl pisania. Potrafi wczuć się w historię oraz w relacje i zachowania bohaterów. Książka napisana w ciepły sposób pokazuje nam realnie Warszawy. Nie sądziłam, że mogę się zatracić w tej książce tak bardzo, żeby przeczytać ją bez przerwy. Na końcu miła niespodzianka, w której znajdziemy przepisy, bardzo proste do wykonania. Ja cieszę się, że przeczytałam tę pozycję i mogę śmiało powiedzieć, że dzięki niej mam ochotę na inne świąteczne książki.

6. Recenzja: https://www.instagram.com/book.moodpl/ Nina Kosiak

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Witajcie kochani w niedziele 🙂📚❤️ czytacie książki polskich autorów ? Coraz częściej widzę, że są oni nie doceniani wśród Polaków. Moja biblioteczka to w większości książki polskich autorów 🙂 Poniżej pare słów o książce „Gwiazdeczka” @majajaszewska @editio.red Jest to cieniutka lektura na jeden wieczór, która powinna Nas wprowadzić w magię świąt (jak sugeruje okładka i tytuł książki), ale tak się nie stało w moim przypadku. Była to dla mnie typowa książka obyczajowa, może trochę romantyczna. Jej fabuła nie jest specjalnie zaskakująca, można się spodziewać pewnych sytuacji. Młoda dziennikarka - Józia, dziewczyna z Podlasia, stawia pierwsze kroki w redakcji magazynu „Przemiany”. Stosuje się do wszystkich rad swoich koleżanek z redakcji: stosuje dietę cud, chodzi na jogę, chociaż bardzo ego nie lubi. Jednym słowem chce się wkupić w łaski koleżanek i wpasować się w otoczenie. Dziewczyna nie chce być szarą myszką z prowincji. Wszystko się zmienia, gdy naczelna magazynu zleca jej wywiad z Jackiem Sobiepańskim - znanym coachem i felietonistą magazynu, a prywatnie jest on zarozumiałym snobem. Józia pod wpływem Jacka w kilka miesięcy zmienia się z prowincjonalnego Kopciuszka w Dżozi - gwiazdę na miarę stolicy. Związek Jacka i Józi nabiera tempa. Czy Józia odnalazła się tak naprawdę w stolicy ? Czy Jacek to idealny dla niej kandydat ? Jeżeli ktoś lubi książki o „Kopciuszku” będzie czerpał radość i przyjemność z lektury. Miłej niedzieli Wam życzę 🙂❤️

7. Recenzja: https://www.instagram.com/zaczytana_angelika/ Angelika Słotwińska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   "Gwiazdeczka" to utrzymana w świątecznym klimacie, ciepła i przyjemna historia młodej kobiety, która szuka swojego miejsca na świecie i miłości. Historia króciutka, więc czyta się ją naprawdę szybko. Opis książki naprawdę bardzo mnie zaciekawił, czytałam ją w sumie z przyjemnością, ale jak dla mnie fajerwerków nie było. Myślę, że potencjał tej książki nie został do końca wykorzystany i czegoś mi w niej brakowało. To co zostało w niej ukazane, to według mnie za mało jak na ten świetny pomysł na historię. Oczekiwałam od niej więcej, co nie znaczy, że książka jest zła. Po prostu mi osobiście czegoś w niej brakuje, bohaterka książki była dla mnie za mało wyrazista. Dużym plusem jest przedstawienie tej historii w takiej świątecznej scenerii, gdzie z kartek książki momentami czuć tą niesamowitą magię. Było w niej parę minusów, ale też dużo plusów. Książka sama w sobie zła nie jest, jednak na moje wymagania to troszkę za mało, bym mogła dać jej ocenę bardzo dobrą. Mam nadzieję, że moja recenzja Was nie zrazi i jednak dacie szansę tej książce. PS. Okładka jest śliczna, więc znalazłam kolejny plus dla tej książki.

8. Recenzja: http://dropsksiazkowy.blogspot.com Paulina Molicka

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Wczoraj dotarła do mnie paczuszka z egzemplarzem powieści Gwiazdeczka. Rozpakowałam pudełko, zrobiłam herbatę, zaczęłam czytać i… skończyłam! Już dawno nie udało mi się przeczytać książki za jednym podejściem. Czym urzekła mnie ta historia? Józia, jej główna bohaterka, przyjeżdża do Warszawy z małej urokliwej miejscowości na Podlasiu. Jest tak zwanym „warszawskim słoikiem” i jak słoik bywa zakręcona. Dostaję pracę jako korektorka i redaktorka w jednym z luksusowych magazynów dla kobiet. Nie pasuje do tej redakcji – ani charakterem i hierarchią wartości, ani wyglądem. Dla dobra życie towarzyskiego i ze względu na zainteresowanie popularnego i oszałamiająco przystojnego coacha decyduje się zmienić swoje życie. Rozpoczyna drakońską dietę i próbuje zaprzyjaźnić się ze sportem. Dokonuje rewolucji w szafie i… w sercu. Z Kopciuszka zmienia się w gwiazdę stolicy i redakcji. Pytanie tylko na jak długo? Czy jej pięć minut potrwa nieco dłużej, czy w porę zorientuje się, że „wielka sława to żart”, zanim zapomni o swoim prawdziwym ja? Odpowiedzi na te pytania poznacie, sięgając po książkę. Może i motyw stary jak świat. Może i nieco przerobiona historia znana widzom „BrzydUli”. Może i schemat, którego finał można przewidzieć od pierwszych stron… Ale wiecie co? Potrzebowałam takiej książki. Potrzebowałam takiej przepełnionej ciepłem i humorem powieści. Takiego plastra na serce na chłodny jesienny wieczór. Lubię powieści romantyczne i się tego nie wstydzę, a Gwiazdeczka, jak dla mnie, spełnia wszystkie wymogi tego gatunku. Jest niebanalna bohaterka. Nieco zakompleksiona, ale z ogromnym dystansem do siebie i świata. Obdarzona poczuciem humoru i wewnętrznym ciepłem. Józię po prostu chce się poznać i przytulić. Wypić z nią herbatę, a może nawet i coś mocniejszego. Są troskliwi rodzice, babcia-autorytet, wierna przyjaciółka, uczynni znajomi… Są łzy ze śmiechu, są łzy wzruszenia. Jest miejsce na ironię i satyrę współczesnej rzeczywistości – pogoni za czymś lepszym, nowszym, chudszym, modniejszym… Jest też wątek świąteczny – redakcja, w której pracuje Józia, intensywnie przygotowuje gwiazdkowy numer, a grudniowe wypady i spotkania odmienią niejedno życie. Mnie w takie listopadowe wieczory nic więcej (literacko) do szczęścia nie potrzeba! Ciekawym dodatkiem dla Czytelników są przepisy od bohaterów powieści – znajdziecie wskazówki jak przyrządzić dania babci, mamy Józi czy specjały głównej postaci. Pyszne akcenty czekają na ostatnich stronach! Ja pokochałam Józię od pierwszego zdania. Taka kochana Gwiazdeczka z niej. Mamy kilka wspólnych cech – marzycielka i romantyczka zawsze wyczuje bratnią duszę ;) Myślę, że i Wy ją polubicie. Jeśli zdecydujecie się poznać pannę Józefinę i kawalera Sobiepańskiego, koniecznie podzielcie się swoimi wrażeniami po lekturze.

9. Recenzja: korcimnieczytanie.blogspot.com Kornelia Pikulik-Czyż

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Muszę przyznać, że w ostatnim czasie tak zaabsorbowało mnie szukanie świątecznych prezentów, że zabrakło mi czasu na czytanie książek. W końcu jednak zmobilizowałam się, by sięgnąć po pewną lekturę. W tym świątecznym nastroju sięgnęłam po „Gwiazdeczkę” Mai Jaszewskiej. Czy książka utrzymała mnie w tym klimacie? Józia pochodzi z Białkowej, niewielkiej miejscowości położonej nad Bugiem. Niedawno zaczęła pracę w Warszawie w redakcji magazynu „Przemiany” i przy okazji sama przechodzi sporą metamorfozę. Pod presją otoczenia odchudza się, ćwiczy jogę, zmienia sposób ubierania, stosuje restrykcyjną dietę i bynajmniej nie czuje się dobrze w nowym otoczeniu. Józię cieszy nowa praca i możliwość rozwoju. W przyszłości chciałaby pisać książki, więc korektę tekstów innych autorów traktuje jako świetną wprawkę do tworzenia własnych dzieł. Niestety znacznie trudniej niż z samą korektą dziewczyna radzi sobie ze zmianą wizerunku, chociaż kilogramów ubywa, to jednak w nowej skórze Józia nie czuje się do końca dobrze. Jedząc dietetyczne potrawy bez smaku i o konsystencji papki, marzy o przysmakach mamy. Szefowa czasopisma zleca Józi przeprowadzenie wywiadu z Jackiem Sobiepańskim, który pisze felietony dla magazynu, jednocześnie jest znanym coachem i bardzo przystojnym mężczyzną. Dziewczyna ulega urokowi rozmówcy. Do tego Jacek proponuje kolejne spotkanie. Dziewczynie pochlebia zainteresowanie Sobiepańskiego, jednak nie domyśla się, jakie są jego prawdziwe motywy... Chociaż można przypuszczać, że „Gwiazdeczka” to opowieść o świętach, to jednak tak nie jest, ten temat jest elementem tej historii, ale bynajmniej nie najważniejszym. Przede wszystkim chodzi o zestawienie życia na prowincji z tym wielkomiejskim. Możemy obserwować, co jest ważne dla mieszkańców Warszawy i tych pochodzących z małych miejscowości. Jacek Sobiepański próbuje zamienić Józie z kopciuszka w modną i elegancką Warszawiankę. Dziewczyna jest gotowa do wielu poświęceń dla tego przystojniaka. Mężczyzna jej imponuje, jednak gdy przez dłuższy czas ich relacja się nic nie zmienia, Józia zaczyna się zastanawiać, o co w tym wszystkim chodzi... Bardzo ciekawą bohaterką drugoplanową jest babcia Józi, Amelia, która jest bardzo mądrą osobą. Ma pozytywne podejście do życia, nie brakuje jej pragmatyzmu, potrafi być bardzo szczera i ironiczna. „Serce komuś przeszczepić, gromadę dzieci dobrze wychować – to jest sukces. A zachwycać się tym, że ktoś się wymalował i w kiecce za trzy moje emerytury po telewizjach lata czy w gazetach zęby szczerzy to zupełne wariactwo” - tak twierdzi babcia Amelia i trudno się z nią nie zgodzić. Babcia mnie oczarowała, a przez mamę Krysię zrobiłam się bardzo głodna – trzeba przyznać, że mama Józi potrafi świetnie gotować, chociaż niekoniecznie dietetycznie. Na końcu książki znajdziecie sporo przepisów na potrawy, które pojawiają się w powieści, w tym oczywiście jest kilka dzieł Józi mamy. Książkę czyta się przyjemnie, to sympatyczna opowieść o młodych ludziach, ich marzeniach i nadziejach. Jest tu romantycznie, ale też bardzo zabawnie. Znajdziecie tu sporą dawkę ironii, ale również życiowej mądrości. Historia wydała mi się trochę zbyt czarno-biała, zabrakło różnych odcieni szarości. Dom rodzinny Józi, Białkowa i sama Józia są wspaniali, za to Warszawiacy i ich pogoń za modą wręcz przeciwnie. Na szczęście z czasem okazuje się, że od tej reguły są małe wyjątki. Najgorsze odczucia budzi Jacek Sobiepański. Cóż, mężczyzna jest tak zapatrzony w siebie, że nawet nie dostrzega ironii w słowach babci Amelii. Zachowuje się jak pajac z ogromnym ego. Zupełnie nie liczy się z ludźmi, chociaż uważa, że wie doskonale, co jest dla kogoś najlepsze. To krótka opowieść, którą spokojnie uda Wam się przeczytać w jeden wieczór. Dla mnie ta lektura okazała się świetnym relaksem i narobiła mi przy okazji ogromnego apetytu na przysmaki w niej opisane - w pierwszej kolejności chyba wypróbuję przepis na jabłecznik mamy Krysi. Lekturę uważam za udaną, trochę wprowadziła mnie ona w świąteczny klimat, który okraszony jest też romantyzmem, ironią i życiową mądrością. Jeśli lubicie takie połączenie, to koniecznie sięgnijcie po tę opowieść. Moja ocena: 7/10

10. Recenzja: https://ksiazki-takie-jak-my.blogspot.com Agnieszka Nikczyńska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Józia to bardzo ciekawa osobowość, która postanawia ruszyć w pogoń za swoimi marzeniami. Opuszcza rodzinny dom, aby zacząć pracę w redakcji magazynu psychologicznego dla kobiet. Mimo iż za oknem jest przepiękna pogoda, pełnia lata, to w redakcji już trwają prace nad numerem zimowym, świątecznym. Główna bohaterka zaczyna się aklimatyzować w nowym miejscu, poznaje nowych znajomych i czuje się tu jak ryba w wodzie. Jej dotychczasową harmonię burzy naczelna, która daje Józi zadanie polegające na przeprowadzeniu wywiadu z Jackiem Sobiepańskim. Jacek sprawia, że kobiecie przyspiesza puls, serce wali jak szalone, ale… przecież to Michał jest jej ostoją szczęścia, bezpieczeństwa i stabilności. Główna bohaterka jest postacią naprawdę fenomenalną, jej kreacja udała się autorce w 100%! Nie mogłam nie polubić Józi, jest taka życiowa, zakręcona i pozytywna! Muszę przyznać, że Maja Jaszewska doskonale poradziła sobie z wykreowaniem postaci do tej powieści. Fabuła, mimo iż niespecjalnie wyróżniająca się wśród innych tego typu powieści, miała coś w sobie. Była lekka, klimatyczna i przyjemna. Styl pisania autorki przypadł mi do gustu. Lubię powieści lekko napisane, bez zbędnych opisów, a w dodatku z poczuciem humoru! Mimo iż pisarka przekoloryzowała opisany świat, to ma to jakiś urok. Stworzyła dzięki temu dobre new adult w klimacie komedii romantycznej. Podoba mi się wzbogacenie książki o dział kulinarny. Uwielbiam gotować, tak jak główna bohaterka. Kusiły mnie smakowite przepisy i mam nadzieję, że przygotuję je kiedyś we własnym domu. A tymczasem… polecam Wam tę powieść o pięknej okładce.

11. Recenzja: https://czytelniczyniedosyt.blogspot.com/ Magdalena Krauze

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Wczorajszy wieczór spędziłam w przemiłym towarzystwie bohaterów książki ,,Gwiazdeczka". Było to, moje pierwsze spotkanie z Mają Jaszewską i uważam je za bardzo udane. Za oknem szarość, która potrafi przytłoczyć nawet zatwardziałego optymistę, a w książce pachnie pysznym jedzeniem i czuć, że Święta zbliżają się wielkimi krokami. Bohaterką tej niedługiej opowieści jest Józia, dziewczyna pochodząca z polskiej wsi.Całkiem przypadkowo udaje jej się dostać pracę w warszawskiej czasopiśmie dla kobiet. Józia, dla której wszystko w wielkomiejskiej rzeczywistości jest nowe i oszałamiające, szybko ulega wpływom redakcyjnych koleżanek, które na punkcie zdrowego odżywiania i mody mają przysłowiowego hopla. Józia słucha ich rad i mimo, iż czasem z tych wskazówek wieje absurdem, dziewczyna wprowadza je w życie. Józia zmienia dietę, pakując w siebie często produkty, które ani nie wyglądają, ani nie smakują. Niestety środowisko, w którym przyszło jej pracować, jakby wymusza na niej to, aby przestać być odmieńcem z prowincji. Za sprawą wywiadu, który zleciła jej naczelna, Józia poznaje przystojnego coacha Jacka Sobiepańskiego. Od tej chwili przemiana dziewczyny jest tylko kwestią czasu, ponieważ Jacek widzi w Józi potencjał. Po niedługim czasie, Dżodżi (już nie Józia) z szaroburej istotki z zapadłej dziury, przemienia się w szczupłą, supermodną, pewną siebie dziewczynę. Jej relacja z Jackiem jest o tyle dziwna, o ile on sam, jak dla mnie, jest facetem z oddalonej o tysiące mil świetlnych, galaktyki. Jego ponadprzeciętne cechy zewnętrzne, nie są w stanie przyćmić tego, że jest nadętym bubkiem. Na szczęście na drodze Józi staje ktoś, przy kim dziewczyna nie będzie musiała udawać kogoś, kim nie jest. Podsumowując tę opowieść, mogę szczerze powiedzieć, że jest lekka i zabawna. Idealna na jesienny wieczór przy aromatycznej herbacie. Autorka na tych niewielu stronach swojej książki ukazała nam, że w całym tym ferworze światowych trendów, za którymi kobiety podążają, by nie odstawać w tyle, najważniejsze jest, aby nie zatracić siebie. Życie na pokaz, pod publiczkę, jedzenie czegoś, co nam w ogóle nie smakuje, mówienie tego, co wypada, a nie tego, co czujemy, bywa uciążliwe, jeśli w sercu gra nam zupełnie inna melodia. I, mimo że Józia na chwilkę zbłądziła ulegając sugestiom, to jednak jej wnętrze zwyciężyło pokazując, że najszczęśliwszym można być wtedy, gdy pozostaniemy sobą. Na uwagę zasługują również przepisy zamieszczone na końcu książki. Oczywiście nie mogłabym zapomnieć o okładce, chociaż okładkową sroką nie jestem, ta wybitnie mnie urzekła. Jeśli szukasz romantycznej i zabawnej komedii, która wprowadzi Cię w klimat świąteczny i odstresuje Cię po ciężkim dniu - sięgnij po tę pozycję! :)

12. Recenzja: http://www.zakladkimadebya.pl Aleksandra Załustowska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Józia to bardzo sympatyczna dziewczyna, jednak nieco zagubiona w wielkomiejskim świecie. Gdy z malej miejscowości wyrusza do Warszawy, jeszcze nie wie, że jej życie znacznie się odmieni. Nieco pulchna, nieznająca się na modzie dziewczyna dostaje wymarzoną pracę w gazecie. Taki start to dla niej jak wygrana na loterii. Gdy przystojny coach Jacek Sobiepański zwraca uwagę na niepozorną Józię, dziewczyna jest wniebowzięta. Ich spotkania są coraz częstsze, a Józia staje się coraz bardziej podatna na uroki Sobiepańskiego. Z czasem jego liczne porady, oraz praca w korporacji powodują u Józi zmiany nie tylko w zachowaniu, ale również w wyglądzie. Z wiejskiej, szarej myszki przeistacza się w modną i ładną Dżozi. „Jedz to, ubieraj się w tamto, maluj się tak, a nie inaczej… tylko wtedy będziesz szczęśliwa”. Czy w całym tym ferworze i walce o lepsze jutro Józia nie zatraci siebie? Jak na jej nowe życie wpłynie pojawienie się kolejnego mężczyzny? „Gwiazdeczka” to zabawna historia z ciekawym przekazem. Warto po nią sięgnąć, jeśli komedie romantyczne to coś, co lubisz. To książka pełna humoru, zabawnych sytuacji i niebanalnych tekstów, która z pewnością umili Ci czas. Dodatkowym atutem są przepisy potraw dołączone na końcu książki. Nie dość, że przyjemnie, to jeszcze smacznie! Na samą myśl o potrawach mamy Krysi aż ślinka cieknie! Kolejnym plusem jest okładka, która idealnie wpisuje się w klimat zbliżających się wielkimi krokami Świąt, a ja wprost uwielbiam Boże Narodzenie, dlatego nie mogłam przejść obok tej pozycji i jej wspaniałej okładki obojętnie! Podsumowując „Gwiazdeczka” to lekka powieść romantyczno-satyryczna, która z racji ilości stron idealnie sprawdzi się, jako wieczorny „czasoumilacz”. Gorąco polecam!

13. Recenzja: smag-rekomendacje.blogspot.com Subocz Magdalena

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    „Zaskakująca i pyszna jak słony karmel, Zakręcona jak… warszawski słoik!” Świąteczna powieść podana nieco inaczej. Upalne warszawskie lato? Czemu nie. Dodatkowo również gwiazdkowy prezent od bohaterów książki, czyli kącik kulinarny, gdzie znajdziemy wiele przepisów na dodatki, lekkie potrawy i desery. Między innymi dobrze mi znany przepis na moje ukochane konfitury z płatków róży, który robię dokładnie tak samo i wychodzi przepysznie. Wracając do powieści. Józia, typowa młoda kobieta, która chce się wyrwać z małego miasteczka do dużego miasta, stolicy i zacząć od nowa swoje życie. Praca w korporacji, imprezy, znajomi, życie w wysokim standardzie, celebryci i ukochany z pierwszych stron gazet. I nagle Józia zmienia się w Dżozi – gwiazdę na miarę stolicy. A to wszystko dzięki Jackowi, z którym miała tylko przeprowadzić wywiad, dobrze znanemu w stolicy coachowi. Ale czy taka zmiana naprawdę ją uszczęśliwia? Zwłaszcza, gdy pojawia się ktoś jeszcze – Michał, mężczyzna nic nie znaczący w warszawskiej elicie, ale za to pozwalający bohaterce być naprawdę sobą. Kogo wybierze i dla kogo się zatraci? Podsumowując: Lekka i przyjemna lektura na jeden wieczór. Nieco irytująca, ze względu na bohaterkę, która dąży do wyznaczonego celu, gubiąc prawdziwą siebie. Ile można poświęcić dla spełnienia marzeń? I czy udając kogoś zupełnie innego, dopasowując się do otoczenia, jest się nadal szczęśliwym? Czytelnik obserwuje zmianę, jaka zachodzi w Józi, jaka jest zapatrzona w świat z pierwszych stron gazet, jak bardzo zaczyna się dla niej liczyć kariera i ile poświęca dla utrzymania ‘przyjaciół’ przy sobie. Jak zaczyna się gubić w tym wszystkim. Wydaje mi się nawet, że jest zbyt zaślepiona, by zobaczyć to, co jest wokół, docenić to, co ma. A przede wszystkim być naprawdę sobą, a nie udawać jak cała reszta. Powieść wciąga, rozśmiesza. Świetnie się przy niej zrelaksowałam i jako taką właśnie polecam. Idealna po ciężkim dniu w jesienno-zimowy wieczór. Ocena końcowa: 6/10.

14. Recenzja: zaczarowana-ksiazka.blogspot.com Beata Matuszewska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Dziś chcę wam zaprezentować bardzo ciekawą komedię romantyczną, która bardzo mi się spodobała. Jako że lubię czytać debiuty literackie tak i tym razem nie mogłam przejść obok tej książki obojętnie. Muszę przyznać, iż powieść czytało się dobrze a nawet bardzo dobrze a wykreowani bohaterowie nie jeden razy przyprawiali mnie o salwy śmiechu. Cały ten korporacyjny świat nie jest mi znany Ale mogę przypuszczać, iż autorka bardzo dokładnie wiedziała, o czym pisze. Poznajemy Józię, która wyjeżdża do Warszawy, aby objąć stanowisko redaktorki. Pod wpływem koleżanek z pracy zmienia się, lecz kiedy poznaje Jacka zapomina, kim była. Zmienia się pod wpływem zauroczenia i nie zauważa tego, co najważniejsze. Pisarka wykreowała bardzo realistyczną postać gdzie niejedna z nas mogłaby się z nią utożsamić. Momentami bardzo denerwowała mnie zachowanie Dżodzi, lecz później było mi jej żal. Poznajemy także Jacka, który jest czarną owcą w całej tej historii. Nie będę dużo o nim pisać, bo bym musiała w wielu niecenzuralnych słowach wypowiadać się na temat tej postaci. Takich osób po prostu musimy się wystrzegać. Styl pisarki bardzo przypadł mi do gustu jest prosty i lekki, co za tym idzie przyjemny w odbiorze. Dialogi i język, jakie czytamy są naturalne dla nastolatków gdzie autorka genialnie odnalazła się w tym świecie, dzięki czemu książka jest jeszcze ciekawsza. W książce znalazłam plusy i jej minusy. Minus to, że szybko się skończyła a plusem jest to, że już autorka wprowadziła kącik kulinarny. Dzięki temu czytelnik sam będzie mógł przygotować przepyszną szarlotką a nawet nalewkę. „Gwiazdeczka” jest to niezwykle rewelacyjną i wartościową powieścią. To nie tylko książka, która opowiada nam o uczuciu czy dylematów, ale o marzeniach i własnych słabościach. Jest to książka idealna na jeden wieczór, która pozwoli nam zastanowić się nad naszymi decyzjami. Serdecznie polecam.

15. Recenzja: http://tajemniczeksiazki.blogspot.com/ Adriana Rak

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Młoda dziennikarka, Józia, pochodząca z niewielkiej miejscowości dostaje pracę w psychologicznym czasopiśmie dla kobiet o wdzięcznej nazwie "Przemiany". Młoda i niedoświadczona kobieta stara się ze wszystkich sił dopasować się do wielkomiejskiego życia i towarzystwa swoich redakcyjnych koleżanek. Słucha ich rad z wielkim zapałem i stara się je nawet wprowadzić w swoje życie. Pewnego dnia Józia dostaje nie lada zlecenie od swojej szefowej - ma przeprowadzić wywiad z Jackiem Sobiepańskim, mężczyzną bardzo znanym, który jest coachem i felietonistą w "Przemianach". Dzięki jego namowom i wielu staraniom szarobura Józia zmienia się w Dżozi - damę z miasta, której wszystko, co modne nie jest już obce. Jednakże, czy ta przemiana rzeczywiście okaże się być słuszną, a życie w wielkim mieście nadal będzie podobać się młodej kobiecie? Maja Jaszewska to dziennikarka i publicystka. Jej artykuły można znaleźć w takich gazetach, jak np. "Tygodnik Powszechny", "Więź", "Przegląd Powszechny", "Sens", czy "Twój Styl", a także wielu innych tytułach. Oprócz "Gwiazdeczki" wydała wcześniej dwie książki, tj "W co wierzę" oraz "Psychologia mitów greckich". Jest również autorką tomiku wierszy pt "Talita kum". "Gwiazdeczka" to jedna z najciekawszych i najbardziej błyskotliwych książek, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Ta licząca zaledwie nieco ponad sto osiemdziesiąt stron książka okazała się być bardzo przyjemną i oryginalną lekturą. Główna bohaterka, Józia to młoda kobieta, która pochodzi z małej miejscowości. Jest zakompleksiona i po prostu zwyczajna, jak miliony innych dziewczyn w jej wieku. Praca w magazynie "Przemiany" to spełnienie jej marzeń. I choć nie do końca potrafi odnaleźć się w wielkomiejskim towarzystwie, bez problemu dogaduje się ze swoimi koleżankami z pracy, a także ze swoją szefową, nazywaną przez wszystkich pracowników Gromowładną. Józia żyje z dnia na dzień i chłonie wszystko to, co los podstawi jej pod nos. Jej atutami jest szczerość i prostolinijność, co sprawia, że pomimo tego, iż uchodzi za szarą myszkę, wybija się z tłumu. Kiedy na jej drodze pojawia się trener i niejako również celebryta, niejaki Jacek Sobiepański jej spokojne i ułożone życie zaczyna nabierać rumieńców. W dość szybkim czasie Józia zadurza się w mężczyźnie, co sprawia, że zgadza się na wszystko to, co mężczyzna jej proponuje, na czele z diametralną zmianą własnego wizerunku. Z każdym kolejnym dniem jednak kobieta zaczyna rozumieć jakimi prawami rządzi się ten wielkomiejski, nieznany dotąd jej świat, co sprawia, że do wszystkiego zaczyna ona nabierać dystansu. Jak się później okazuje, była to słuszna decyzja. Bez dwóch zdań historia Józi jest niezwykle barwną, życiową i momentami bardzo zakręconą historią, obok której nie sposób przejść obojętnie. Józia to kobieta z charakterem i jedna z tych bohaterek, o której będziemy pamiętać jeszcze na długo po skończonej lekturze. Niewątpliwie to co wysuwa się na pierwszy plan to styl w jakim została napisana ta powieść. Autorka napisała tę książkę w bardzo zabawny sposób. Doprawdy, już dawno nie czytałam tak dobrze napisanej historii. Pani Jaszewska ma humor, którego mogłoby jej pozazdrościć wielu autorów. Ja jestem osobą, którą nie śmieszą "byle jakie" żarty i poprzez to czasem uchodzę za osobę wycofaną i pozbawioną humoru, jednakże historia Józi kupiła mnie w stu procentach i przywróciła mi wiarę w talent naszych polskich pisarzy, którzy z powodzeniem są w stanie napisać tak zabawną, a przy tym tak życiową historię. Nie mogę również zapomnieć o samej okładce tej książki, która od pierwszych chwil skradła moje serce. Bez wątpienia oddaje ona klimat tej powieści i sprawia, że potencjalny czytelnik na pewno zainteresuje się tą pozycją. Dodatkowo, muszę wspomnieć również o tym, iż do książki dołączone są przepisy potraw, które występują w książce i niektóre z nich, jak chociażby Jagodzianki mamy Krysi mam zamiar osobiście wypróbować, a musicie wiedzieć, że marna ze mnie kucharka ;-) Jeśli zatem poszukujecie książek w klimacie Briget Jones, albo Seksu w wielkim mieście to koniecznie sięgnijcie po tę powieść. Gwarantuję Wam dobry humor i historię, która na długo pozostanie w Waszej pamięci. Szczerze polecam!

więcej recenzji

ukryj recenzje