W chmurach. Taniec, moje życie Stefano Terrazzino, Ewa Anna Baryłkiewicz

Recenzje książki: W chmurach. Taniec, moje życie (7) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: - Paryjczak Marta

   Recenzja dotyczy produktu: ebook

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Marzenia pojawiają się, kiedy najmniej się ich spodziewasz Większość spośród czytelników „w ciemno” by powiedziała, że w przypadku Włocha, Stefano Terrazzino, wszystko zaczęło się i sprowadza się do tańca. Większość - nie wyłączając z tego grona mnie samej. „Będzie o tańcu, o kulisach tego jakże pięknego sposobu wyrażania swoich emocji poprzez godziny treningów, kontuzji, wyrzeczeń…” - tak pomyślałam, a okazało się to wcale nie takie proste, oczywiste i… rzeczywiste? Tytuł tym bardziej nie pozostawiał złudzeń, że tak musi być, ale jak się można przekonać na łamach publikacji pt. „W chmurach. Taniec, moje życie.”, nie tylko o taniec chodzi. I taniec nie był pierwszą profesją, jakiej Stefano zdołał się nauczyć. Ale o tym można przeczytać, sięgając po ten właśnie e-book. Szkoda zdradzać wszystko, bo nie o to chodzi. A więc od czego zacząć? Stefano, czemuż żeś jest Stefano? Śmieszne pytanie dokładnie obrazuje to, jak niektórzy ludzie widzą przystojnego i zabawnego niekiedy Włocha. Ten to ma dobrze - płynie w nim włoska krew, więc latynoskie klimaty ma po prostu we krwi. Co tam dla niego jakieś passo doble, czy tango argentino? Jednak od palców, czy od pięty, rama taka czy taka? Tego nie można już mieć we krwi, podobnie jak „bycia w muzyce” i „bycia w parkiecie” podczas tańca. Wygrał przecież dwa razy kryształową kulę, więc jest the best - ktoś mógłby spointować. Owszem, jednak wiele razy nie wygrał, a mógłby, gdyby wszystko sprowadzało się wyłącznie do jego umiejętności tanecznych. Czasem nie dopisze publiczność, czasem nie wszystko „gra” między partnerką a partnerem w tańcu, a kiedy indziej po prostu ma się pecha. Śmieszne jest czasem to, kiedy człowiek uświadamia sobie, że jest rozpoznawalny. Będąc w Tańcu z gwiazdami, pracując w pocie czoła przez kolejne edycje, nawet nie dostrzega się tego, że ludzie kojarzą twarz z imieniem i nazwiskiem, że wiedzą, czym się zajmuje Stefano, że mu kibicują, że proszą o autograf, nawet wtedy, gdy jest to absolutnie nie najlepszy pomysł… Czy Stefano jest człowiekiem w czepku urodzonym, czy jest urodzonym człowiekiem sukcesu? Na łamach tej publikacji można się głęboko nad tym zastanowić… Z pewnością nie można nie docenić tego, jak umie się zachować w sytuacji, która jest dla niego, mówiąc delikatnie, niekomfortowa. Do tego, nie znając zbyt dobrze naszego języka, czy zbyt wielu ludzi z naszego kraju. Coś w tym musi być, że Stefano doszedł tak daleko, ale na pewno nie jest to jego miły, szelmowski uśmiech ani nie jest to jego ułożona fryzura, czy sympatyczny sposób bycia. Chociaż tych cech nie można mu odmówić. Włoch z Włoch z tych Włoch? Karnacja i akcent Stefano wyraźnie wskazują, że ma coś wspólnego ze śródziemnomorskim klimatem. Można się założyć o milion, że urodził się w kraju, który kształtem przypomina but, jak to się mawia w Polsce. Można się założyć i… przegrać. Tak, czy to nie niewiarygodne? Być Włochem, a jednocześnie wychowywać się z dala od Italii? Być Włochem, a mówić średnio po włosku, no w każdym bądź razie nie jak rodowity Włoch, a bardziej jak… cudzoziemiec? A jednak… Włoch, ale nie dla wszystkich. I co on właściwie robi w Polsce? Skąd on się tutaj wziął? Gdzie jest Polska, a gdzie są Włochy? Dlaczego został tak długo? Czy to taniec to uczynił? Czy może splot różnych dziwnych wydarzeń… Gdyby ktoś powiedział, że będę tu, gdzie jestem, powiedziałbym, że jest szalony! Tym oto nagłówkiem można zobrazować różne perypetie z życia Stefano Terrazzino, który tak naprawdę wcale nie zabiegał o to, żeby jego życie tak się właśnie potoczyło. Ciężko pracował, ale jego cele życiowe nie były aż takie pod same chmury. Co ciekawe, wiele osób, które były obok, gdy podejmował się różnych wyzwań, też nie wierzyło, że może mu się udać, że zajdzie tak wysoko. Weźmy na przykład program pt. „Twoja twarz brzmi znajomo”. Kto by przypuszczał, że tancerz, który tak naprawdę mógłby „robić” za tło inscenizacyjne, stanie się główną gwiazdą i pretendentem do finalnej nagrody? Kto mógł przypuszczać, że postawi poprzeczkę tak wysoko… samemu sobie? Kto mógł wiedzieć, że Stefano jest tak mocno kreatywny i wrażliwy - czy on sam to wiedział… Ten program uświadomił mu i pewnie nie tylko jemu, że nie trzeba w życiu okopywać się tylko i wyłącznie na tym polu, na którym ktoś czuje się pewnie i na którym odnosi sukcesy zawodowe, z którym jest kojarzony przede wszystkim. Nieraz robiąc coś, czego nikt się po tobie nie spodziewa, można doświadczyć czegoś tak niezwykłego i surrealistycznego, że powrót do tego, co było wydaje się już niemożliwy. Stefano idzie więc dalej, bo jakże by mógł spocząć na laurach, czy osiąść na tańcu, który przez tyle lat czytał, że na tę chwilę wydaje się, nie kryje przed nim żadnych tajemnic. Podejmował najrozmaitsze wyzwania, tańczył z różnymi partnerkami, które wnosiły swoją wartość i które on również w jakiś sposób otwierał. Przyszedł czas na coś więcej… Marzenia pojawiają się ot tak, gdy coś się stanie, czego się nie planowało Czym jest marzenie? Czy to rodzaj pragnienia, czy może śnienia na jawie o czymś, co mogłoby być, gdyby okoliczności były inne? Jakby tego nie nazwać, marzenie pojawia się nieraz nie wiadomo kiedy. Najczęściej, gdy poczuje się coś wyjątkowo mocno, jak to się mówi „w kościach”. Kiedy ktoś wie, że „to jest to”, że tym właśnie chciałby się zajmować, temu poświecić swoją uwagę i w tym kierunku rozwijać swoje skrzydła. Marzenia bywają nieraz niezwykłą próbą charakteru, to znaczy proces, który ma na celu dojść z punktu „a” do „b”. W przypadku Stefano marzenia tak jakby spływały do niego poprzez wydarzenia, na które bliscy zwrócili uwagę. Zwrócili uwagę, by i on się im przyjrzał. No więc się przyglądał, aż któregoś razu zdarzyło się coś tak niezwykłego, że przyglądał się analizując i analizując, zaczął odczuwać potrzebę, żeby spróbować swoich sił na parkiecie. I jak? No nie był wcale najlepszy. Tak naprawdę to, znów muszę to powtórzyć, wszyscy myśleli, że to taki rodzaj hobby, coś jak chodzenie na kręgle, czy do kina. Być może to, że nikt mu nie wróżył sukcesu (poza jednym człowiekiem, który powiedział coś o gwieździe na czole), sprawiło, że chciał być naprawdę dobry w tym sporcie, jak to określa Stefano. Marzenie, żeby być dobrym na parkiecie, żeby osiągnąć klasę mistrzowską… Nic nie zapowiadało, że się to uda i że uda się to w tak młodym wieku. Niezwykłe jest to, jak poprzez zaangażowanie można podświadomie odłożyć wszystkie te wymarzone osiągnięcia na dalszy plan. Jak człowiek potrafi się skupić po prostu na tym, co robi, nie zastanawiając się, jaki obecnie jest jego poziom i czy jest w stanie sprostać wysoko podniesionej sobie poprzeczce. Człowiek o stu twarzach, czy będący sobie „sterem, żaglem i okrętem”? Gdy Stefano raz przechadzał się i dostrzegł na wystawie jednego z butików elegancką odzież, już chciał ją kupić, jednak cena okazała się poza jego zasięgiem. Co zrobił? Odłożył i kupił później, pożyczył i kupił - nie, Stefano postanowił sam ją sobie uszyć. Jak to mówią, potrzeba matką wynalazków, a w przypadku Stefano, nie dość, że uszył sobie odzież na swoją miarę, to jeszcze wybrał znacznie lepszy gatunkowo materiał, a cały strój kosztował go ułamek kwoty, jaką by musiał zapłacić, gdyby jednak coś go podkusiło i wręczyłby zadowolonemu sprzedawcy gruby plik banknotów. Cały Stefano, można by powiedzieć, gdy już przeczyta się chociaż kilkanaście stron. W tej publikacji naprawdę udaje się do niego zbliżyć, do tego, jaki jest poza kamerami i mediami. Z drugiej strony są te wszystkie programy i w tańcu kreował scenerię do każdego kolejnego wystąpienia, jakby to był jakiś teatr, a nie program rozrywkowy. Najwyraźniej nie zdawał sobie sprawy z tego, jak bardzo pociąga go sztuka. Tak czasem bywa, że to, co inni widzą w tobie na kilometr, ty sam dostrzegasz to dopiero wtedy, jak musisz się w tym zanurzyć po czubek głowy. Czy jest człowiekiem o stu twarzach - bardziej człowiekiem, który odkrywa w sobie kolejne pokoje, w których otwiera okna i skąd patrzy na coś z innej perspektywy. Bo Stefano to zodiakalny lew! Skoro Stefano jest zodiakalnym lwem, to znaczy, że idzie przez życie jak burza, że wszystko ma w zasięgu ręki, nawet jeśli dla innych wydaje się to niemożliwe. Czyżby? Jeśli chodzi o zodiakalnego lwa, to, biorąc pod uwagę moje osobiste doświadczenia z ludźmi spod tego znaku, umie roztoczyć wokół siebie niezwykły czar. Jest takim słoneczkiem, można powiedzieć, które sprawia, że ludzie chcą mu pomóc, chcą pomóc mu osiągnąć to, co jest dla niego ważne w życiu. Stefano o nic nikogo nie prosi, nie stara się wkupić w niczyje łaski. Jest po prostu zaangażowany, obecny w każdej chwili, we wszystkim, co robi, bo każda chwila jest cenna, bo nic się nie powtarza, bo każda chwila stwarza możliwości, bo każda chwila jest podróżą. Lwy - te zodiakalne, mają w sobie coś królewskiego. Co to takiego? To ich nastawienie do życia. Jak się pracuje, to się pracuje, a jak się człowiek bawi, to się bawi. Wszystko ma swój czas i wszystko powinno być możliwie na sto procent, bo wtedy człowiek czuje, że żyje. Wtedy to, co robi daje energię, by robić to nadal, by robić jeszcze więcej, by starać się jeszcze bardziej. Wtedy to ma sens. Stefano to taka gwiazda, że ho ho ;) A prawda wcale taka nie jest… Jedyne, co ma gwiazdorskiego, to taki niezwykły luz i entuzjazm, które bywają zaraźliwe. Tak naprawdę to przepada za swoim normalnym życiem poza blaskiem świateł i sam zresztą zaczyna rozmowę z Ewą Anną Baryłkiewicz od stwierdzenia, że kto w ogóle przeczyta tę e-książkę, przecież jego życie jest takie zwyczajne. On jest taki zwyczajny, komu by się chciało czytać takie zwyczajności… Czytając tę publikację można się zdziwić… nie raz Już chociażby z tego powodu warto sięgnąć po e-booka pt. „W chmurach. Taniec, moje życie”. Naprawdę jest wiele takich wydarzeń, które mogą dać do myślenia. Również nad swoim życiem, czy nad życiem w ogóle. Co jest ważne, co jest pilne, co jest potrzebne, co można odłożyć, z czym trzeba żyć, o czym warto pamiętać, a co najlepiej zapomnieć. Ten, kto spodziewa się długiego monologu, rozbitego na kilka rozdziałów, mocno się rozczaruje in plus albo in minus, w zależności od tego, z jakim nastawieniem podchodzi do e-booka kolejnego celebryty. Co taka osoba może powiedzieć, czy nie jest to po prostu próba zwrócenia na siebie uwagi, jakiś sposób promocji siebie, bo nagle zrobiło się cicho. Takie myśli z pewnością mogą się pojawić, gdy ktoś natrafi w księgarni internetowej na publikację Stefano Terrazzino. Niemniej nie uważam, żeby czas spędzony na czytaniu bądź co bądź jakiegoś przekroju historii o szerszym wymiarze poszedł na marne. Spodziewałam się czegoś innego, a dostałam coś, czego dzisiaj nikt tak naprawdę nie daje ot tak, czyli nie otwiera się tak bardzo, wypychając z siebie na pierwszy plan szczerego chłopaka, który zszedł ze sceny, żeby powiedzieć „Cześć, jestem Stefano. Chodźmy porozmawiać, bo tutaj jest za głośno”. Prawdę mówiąc, od pierwszego rozdziału zastanawiałam się, jak napiszę tę recenzję. Nie wierząc zbytnio w to, że to możliwe. Jak zrecenzować e-booka, który nie jest ani powieścią, ani poradnikiem, ani czystą biografią, ani listem… Mam nadzieję, że czytelnicy, którzy zahaczą oko na tej treści, wybaczą mi tę skromną próbę ujęcia tej niezwykłej publikacji w sposób niezbyt na serio, ale też nie do końca na wesoło.

2. Recenzja: Zaczytana0598 Majcher Marta

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   "W chmurach. Taniec, moje życie" autorstwa Stefano Teraz ino i Ewy Anny Baryłkiewicz jest książką o życiu niesamowitego tancerza, ale nie tylko, ponieważ mogliśmy go również zobaczyć w roli wokalisty, aktora, choreografa jak i kostiumologa. Stefano Terazzino jest synem Sycylijczyków, którzy tuż przed jego narodzinami wyjechali że swojego kraju i zamieszkali w Mannheim, gdzie mieli prowadzić swoją restaurację. Chłopak przez swoją fascynację rolą Patricka Swayze w filmie "Dirty Dancing" rozpoczął swoją przygodę z tańcem. Stefano nie dzieli się ty tylko swoją historią, ale również historią swoich rodziców. Czy łatwo mu było osiągnąć to wszystko co ma? Koniecznie przeczytaj tą książkę 📚 🙂 Czyta się ją bardzo szybka i mnie osobiście bardzo wciągnęła. Ta historia jest napisana w formie wywiadów.

3. Recenzja: Zapach.kartki Janikowska Justyna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Hej! Lubicie czytać książki związane z tematyką sławnych osób lub tańca? „W chmurach” to książka stworzona przez jednego z bardziej znanych włoskich tancerzy na świecie - Stefano Tarrazzino. Na pewno znacie tą postać, chociażby z tv show „Taniec z gwiazdami”. To już w tym programie Stefano zyskał grono wielkich fanów. Książka spisana jest w formie wywiadu Stefano z Ewą Anną Baryłkiewicz. Dzięki temu w łatwy sposób autorzy mogli nam pokazac swój sposób patrzenia na swiat i sytuacje. Czytając możemy przenieść się do pięknej, słonecznej Sycylii. Tancerz jest mocno związany z sycylijska rodziną i spędza tam co roku wakacje. Duża cześć opowiadania przeznaczona jest także Polsce, głównie Warszawie. Książka, choć odbiega od moich codziennych wyborów, zaskoczyła mnie! Ciekawa pozycja do przeczytania. Można wiele dowiedzieć się o Stefano. Historia skrywa wiele ciekawostek na temat jego życia, dlatego ciekawskich zachęcam do przeczytania tej pozycji! Książka wywarła na mnie pozytywny odbiór, dlatego jestem ciekawa Waszych opinii. Polecam.

4. Recenzja: dorota_m_kaleta Kaleta Dorota

   Recenzja dotyczy produktu: ebook

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Czy macie takie książki, które otworzyliście i już przy pierwszej stronie wiedzieliście, że nie będziecie w stanie się od nich oderwać ??? Dziś przedstawiam Wam jedną z takich: "W chmurach. Taniec, moje życie" Ewy Anny Baryłkiewicz i Stefano Terrazzino. To książka, która skradła moje serce od samego początku. Może dlatego, że jej znaczna część nawiązuje do Sycylii, która od prawie 20 lat jest moim drugim domem… Stefano Terrazzino kojarzyłam tylko z polską telewizją i jego karierą tancerza. Dzięki tej lekturze poznałam innego Stefano. Poznałam wspaniałego mężczyznę, nie tylko uzdolnionego artystycznie, ale przede wszystkim człowieka pełnego wartości. W książce przenosimy się do różnych miejsc i etapów z życia Stefano, poczynając od cudownej historii rodziców, którzy opuszczają Sycylię przed narodzinami syna, a skończywszy na powrocie naszego protagonisty do swoich sycylijskich korzeni. Poznamy Stefano, którego wcześniej nie znaliśmy: jego dzieciństwo, rodzinę, miłość do Sycylii, pracę, nowe projekty, pasje i marzenia.. Książka napisana w formie wywiadu, przeprowadzonego przez Ewę Annę Baryłkiewicz ze Stefano Terrazzino, przeplatana zdjęciami z albumu artysty, co dodatkowo przybliża nam jego historie. Nie zabrakło w niej humoru jak również momentów, które powodowały, że łza zakręciła się w oku. Przez cały czas lektury miałam wrażenie, że siedzę obok autorów. TO BYŁA NIESAMOWITA PODRÓŻ, którą polecam przeżyć każdemu

5. Recenzja: books_my_big_love Kubera Anna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   rozpoznawalnych włoskich tancerzy, który zrobił zawrotną karierę w Polsce m.in. dzięki udziałowi w programie „Taniec z gwiazdami”. Czytając te pozycję przeniesiemy się do miejsc, które są ważne dla Stefano. Przede wszystkim do Sycylii, którą zawsze darzył wielkim sentymentem, mimo, że urodził się w niemieckim Mannheim. Bardzo jednak czuje się związany ze swoją sycylijską rodziną, dlatego tak chętnie spędzał i nadal spędza tam wakacje. Wiele stron poświęconych jest również Polsce i Warszawie, bo to właśnie tutaj mógł wykorzystać nie tylko swoje umiejętności taneczne, ale również swój zmysł artystyczny a także zaspokoić wieczną potrzebę adrenaliny. Cała książka zapisana jest w formie rozmowy Stefano z Ewą Baryłkiewicz. Dzięki temu mamy wrażenie, jakby sam tancerz do nas przemawiał, łatwo nam wyobrazić sobie jego mimikę i gesty, a wiele odpowiedzi podszytych jest ogromnym poczuciem humoru. Opowieść Stefano jest dowodem na to, że czasami wystarczy marzyć, stawiać sobie możliwe do realizacji cele i małymi kroczkami do nich dążyć. Dla niego nie ma rzeczy niemożliwych, a sam o sobie mówi, że jest wielkim szczęściarzem. W życiu kieruję się dewizą: „Widocznie tak miało być. To nie był ten moment. Może jeszcze kiedyś nadejdzie”. Wierzy w działanie naszej podświadomości i w to, że sami za pomocą pesymistycznych myśli sprowadzamy na siebie niepowodzenia. Musimy wyobrazić sobie, że osiągamy to, co planujemy, a wtedy wszystko wokół nas będzie sprzyjać temu, żebyśmy te plany zrealizowali. Ta wiara jeszcze go nie zawiodła. Jeśli chodzi zaś o samo wydanie książki to jest bardzo ładne. Każdy rozdział widocznie oddzielony, z tytułem, który przekazuje nam, czego możemy się w nim spodziewać. Pytania i odpowiedzi również są tak oddzielone, żeby nie mieć wątpliwości, której wypowiedzi dotyczą. Książka wzbogacona jest o wiele zdjęć, co również pozytywnie wpływa na jej odbiór. Jedyny minus to półtwarda okładka. Zdecydowanie lepiej (oczywiście w moim odczuciu) prezentowałaby się w całkowicie twardej oprawie. Jednak oczywiście nie ma to wielkiego znaczenia podczas czytania. Jeśli chcecie dowiedzieć się, jaka Polska aktorka ma szczególne miejsce w sercu Stefano, a także wielu innych ciekawostek o nim to zachęcam do sięgnięcia po tę książkę.

6. Recenzja: Insta i FB osobisty i firmowy Bartkowiak Radosław

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Wszyscy kojarzymy Stefano Terrazzino jako zdolnego tancerza partnerującego gwiazdom w jednym z najpopularniejszych programów tanecznych w nie tylko polskiej telewizji. Jednak niewielu wie, że z zawodu jest krawcem teatralnym, reżyserem i wokalistą. Zdarza mu się również grywać w serialach czy brać udział w innych produkcjach telewizyjnych. niby zna go cała Polska a jednak skrzętnie chroni swoją prywatność, będąc z dala od skandali czy plotek na swój temat. Ewa Anna Baryłkiewicz zdecydowała się wyruszyć w niezwykłą podróż po najciekawszych i zaskakujących momentach w życiu tego tancerza. Książka ma charakter wywiadu rzeki, w którym Stefano dzieli się z czytelnikami swoimi wspomnieniami z dzieciństwa, opowieściami o domu rodzinnym, początkach tanecznej kariery, która rozpoczęła się dość późno bo w wieku 16 lat, oraz sławie którą przyniósł mu program taneczny. Zaskakujący jest fakt, że gdy cała Polska zachwyciła się programem Taniec z gwiazdami, Stefano nic i nim nie usłyszał a jego współpraca zaczęła się dopiero od drugiej edycji. Kinga Rusin, Agata Kulesza, Julia Wieniawa, to tylko kilka z wielkich nazwisk i najsłynniejszych polskich gwiazd, którym partnerował w tańcu i z którymi bardzo się zaprzyjaźnił. W książce znajdziemy wiele anegdot, wspomnień oraz historii związanych z roztańczonym życiem Sycylijczyka.

7. Recenzja: upolowane Dudek Agnieszka

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   📖Trzeba żyć kreatywnie.📖 "W chmurach.Taniec, moje życie", czyli zapis rozmów, jakie Ewa Anna Baryłkiewicz przeprowadziła z bardzo lubianym przeze mnie tancerzem Stefano Terrazzino. O rodzicach, rodzeństwie, przyjaciołach, marzeniach, drodze zawodowej i projektach, w których brał udział na przestrzeni lat. Wywiad - rzeka okraszony jest zdjęciami z prywatnego archiwum tancerza. Poznajemy historię jego rodziny, początki miłości rodziców, a przede wszystkim poznajemy samego Stefano, który, o czym mało kto wie, przez moment miał na imię... Alessandro. Miłość do tańca i miłość do rodziny, to dwa przewodnie tematy. I pasja, którą każdy z nas powinien odkryć, wiara w siebie, oraz siła do walki o marzenia. To coś, czego uczy nas ta książka. Nie zawiodłam się na jej lekturze. Od początku wiedziałam, że będzie ciekawa. Mnóstwo w niej ciekawostek, o których wcześniej nie miałam pojęcia. Idealna lektura dla tych, którzy chcą poznać Stefano bliżej. I polubić go jeszcze bardziej. Polecam.

więcej recenzji

ukryj recenzje