Recenzje

Właśnie ukazała się książka „Everest. Góra gór” autorstwa Moniki Witkowskiej. To historia wyprawy na najwyższą górę świata, ale nie jest to książka wyłącznie o trudach wspinania, ale o tym, jaki jest naprawdę himalajski gigant. Dziś niektórzy twierdzą, że na Everest wejść może każdy. Podobno droga na szczyt jest prosta (co roku przecież organizowane są komercyjne wyprawy na Górę Gór). Skoro jednak jest tak łatwo, dlaczego wielu wspinaczy rezygnuje? Z jakiego powodu część z nich ginie w drodze? O żadnym innym szczycie nie krąży tyle fantastycznych historii. Przy okazji swojej wyprawy autorka miała szansę sprawdzić, co jest prawdą, a co mitem.

"Może (morze) wróci" jest relacją z podróży do brzegu Jeziora Aralskiego, które było niegdyś tak duże, że miejscowi nazywali je Morzem. Teraz jednak umiera, a wraz z nim zagładzie ulega cały wcześniejszy ekosystem. Sabela pisze o tym, jak zmienia się życie ludzi, którzy kiedyś mieszkali nad olbrzymim zbiornikiem wodnym, gdy dziś otacza ich pustynia. W tej sytuacji nie sposób oprzeć się refleksji nad niszczycielską działalnością ludzkości. Zwłaszcza, że autor przypomina, iż potencjalne  skutki budowy kanałów nie były tajemnicą dla pomysłodawców tego przedsięwzięcia.

Ale przejmujące losy Jeziora Aralskiego nie są jedynym tematem tego reportażu. Autor dzieli się także spostrzeżeniami z podróży po Uzbekistanie, gdzie trwa nieustanna budowa, wszystko jest odnawiane i upiększane. Jeśli jednak zboczyć ze wskazanej ścieżki, można natknąć się na bardziej ponure oblicze byłej republiki radzieckiej. A skoro o reliktach przeszłości mowa, Sabela opisuje sporo takich, które w Uzbekistanie ciągle mają się dobrze. Wspomina na przykład o tym, że milicjanci mogą żądać od turystów pokwitowań za wszystkie noclegi i łatwo sobie napytać biedy, kiedy nie potrafi się udokumentować, gdzie spędziło się noc.

"Może (morze) wróci" to bardzo ciekawy reportaż, w którym można znaleźć trochę historii Azji Środkowej, sporo uwag na temat codziennego życia Uzbeków i Turkmenów, a przede wszystkim trafne spostrzeżenia na temat naszego podejścia do natury. Dużą zaletą tej książki są liczne fotografie i rysunki, które świetnie uzupełniają tekst. Największe wrażenie zrobiły na mnie zdjęcia satelitarne, bo na nich najdokładniej widać jak znikało Jezioro Aralskie.

Reportaż Bartka Sabeli to jedna z tych książek, które czyta się krótko, ale długo się o nich myśli. Przekonajcie się sami!

Powroty do przeszłości

Książka polskiego himalaisty Aleksandra Lwowa to klasyk wśród miłośników gór. Autor wspomina przyjaciół i górskich partnerów, wśród których są najsławniejsi - m.in. Wanda Rutkiewicz, Jerzy Kukuczka, Krzysztof Wielicki, Andrzej Zawada. Książka po raz pierwszy ukazała się 20 lat temu; jej aktualne wydanie zawiera opisy zdarzeń z ostatnich i dwóch dekad oraz komentarz do tragedii, jaka rozegrała się podczas zimowej wyprawy na Broad Peak.

Terapia dla portfela

Poczucie bycia bogatym albo biednym nie zależy od stanu naszego konta. To stan naszego umysłu.

To mądry przewodnik, który pozwala zrozumieć nasz stosunek do pieniądza i odkryć swój dobrobyt. Autor jest doktorem psychologii klinicznej, licencjonowanym terapeutą, prowadzącym prywatną praktykę. Pracuje też jako coach i trener. Jak sam pisze, spotyka się z ludźmi o bardzo różnej sytuacji finansowej. Dostrzegł, że niezależnie od tego, jak im się powodzi, jedni żyją w poczuciu braku pieniędzy i ciągle się o nie boją, odmawiając sobie wszystkiego. Inni zaś sądzą, że dobrze im się powodzi. Bogactwo albo ubóstwo to do pewnego stopnia stan umystu. Autor wyjaśnia: jak kształtuje się nasz stosunek do pieniędzy, dobrobytu i celów finansowych, jakie znaczenie mają tu wzorce rodzinne i nieświadome motywy, jak ewoluuje znaczenie dobrobytu i co próbujemy kupić za pieniądze. A przede wszystkim pokazuje, czym są prawdziwe źródta dobrobytu w naszym życiu, jakie zasoby pozwalają nam budować dostatnie i szczęśliwe życie. Jak mawiał Jean Jacques Rousseau: Pieniądz, który człowiek posiada, to swoboda; ten, za którym goni, to niewola. Lektura Psychologii dostatku daje dużo swobody.

Jak mądrze wychować dziecko i pozwolić mu rozkwitnąć?

Wychowanie dziecka to sztuka – przekonuje Elżbieta Chlebowska. Sztuka komunikacji, dzięki, której wiemy jak rozmawiać z dzieckiem i słuchać go. Sztuka balansowania, czyli
zarazem ustalania granic, których dziecko nie może przekraczać, i doceniania jego osiągnięć.
I sztuka cierpliwości, która pozwala właściwie reagować na emocje dziecka, także te trudne i gwałtowne. Autorka krok po kroku pokazuje, jak rozwijać w sobie umiejętności rodzicielskie, podpowiada, jak unikać trudności i stawiać czoło problemom.
Zdaniem Elżbiety Chlebowskiej wychowanie dziecka to przygoda życia - zwłaszcza dla uważnych i otwartych rodziców. Jak przekonuje, „wtedy zamiast trudu wychowania, będziemy mogli doświadczyć cudu wychowania".