Recenzje

Uwielbiam w tej książce to, że autorka pokazała jak ważne jest danie drugiej szansy, nie ważne co kto zrobił. To, w jaki sposób autorka doceniła osoby z nieidealna sylwetką skradło moje serce. Sama fabuła jest po prostu cudowna. Myślę, że każdy powinien poznać historię Meridii i Azraela.

Ależ to było przyjemne! Piszę tę opinię, popijam kawę i łapię się na tym, że buzia sama mi się śmieje, gdy tylko pomyślę o tej książce. Mowa o powieści (Nie)widzialne serca od wydawnictwa BeYa - autorstwa polskiej pisarki Natalii Fromuth. Książka kierowana jest raczej do młodzieży, ale wcale nie znaczy to, że starszym się nie spodoba. Ja jestem żywym przykładem, że potrafi wzruszyć każdego. Czuła, ciepła, przyjemna i poruszająca - tak w kilku słowach opisałabym tę historię. Opowiada o młodej dziewczynie, Joy, która po latach wraca do ukochanego rodzinnego miasteczka w Irlandii. Po śmierci mamy i wyprowadzce z ojcem do Stanów Zjednoczonych, żyła myślą, że kiedyś tu wróci. Latami tkwiła w idealizowanych wspomnieniach, więc powrót okazuje się bolesnym zderzeniem z rzeczywistością. To tutaj zostały jej babcia, grób mamy, ale też ukochany przyjaciel, który przez ten czas zdążył się zmienić. Brzmi dobrze? Tak właśnie jest. Autorka stworzyła wciągającą opowieść o marzeniach, ale również o trudnych momentach, które potrafią wywrócić życie do góry nogami. To książka, która pokazuje, że najważniejsze to żyć w zgodzie ze sobą i swoimi przekonaniami - wtedy nawet trudne chwile stają się do udźwignięcia. Pojawia się tu też wątek choroby, który wycisnął ze mnie łzy wzruszenia. I choć całość okazała się dla mnie momentami przewidywalna, absolutnie nie brakuje jej życiowości i lekkiej melancholii. Chciałam sprawdzić, czy po udanym spotkaniu z romantasy młodzieżówki to jeszcze coś dla mnie i muszę przyznać, że w takim wydaniu jak najbardziej tak! Spędziłam z tą powieścią naprawdę miły czas, uroniłam kilka łez i zrozumiałam, że mam sporo do nadrobienia, jeśli chodzi o polskich autorów. Widzę, że Natalia Fromuth nie próżnuje i tworzy kolejne historie, więc na pewno po coś jeszcze sięgnę.

"Surogatka" to moja pierwsza książka autorstwa Penelope Ward i jakże dobrze zaczęła się ta przygoda 🩷 To historia mężczyzny - który od lat mierzy się z ciągłym bólem po stracie żony. Zatraca się w pracy i przypadkowych znajomościach pewny,że nigdy już nie pokocha, a także młodej kobiety która na prośbę teściów mężczyzny zgadza się zostać surogatką dla dziecka ich zmarłej córki i jej ukochanego męża... To piękny slowburn w którym główny bohater mimo stereotypowego w wielu romansach "nigdy więcej nie pokocham, nie chce się zaangażować" ma ku temu realne powody, w trakcie książki rozbieramy jego emocje warstwa po warstwie. Główna bohaterka to promyczek słońca w życiu Siga, która z determinacją przebija się przez wszystkie jego warstwy ochronne. Relacja między nimi ma silne podstawy w przyjaźni, zrozumieniu i zaufaniu. Z czasem pojawią się silne przyciąganie fizyczne, co wprawia ich w popłoch i chęć ucieczki. W trakcie ciąży Abby Sig zda sobie sprawę, że w życiu można pokochać więcej niż raz. Ode mnie totalna polecajka 💛

To, w jaki sposób Austin postrzega świat, interesuje czytelnika już od pierwszych stron. Mimo, że spokojna dziewczyna oraz pełen energii i nowych pomysłów chłopak wydają się być konpletnymi przeciwnikami siebie, w końcu odnajdują wspólny język. Chociaż Austin zna masę ludzi, to akurat Savannah sprawia, że chłopak dostaje motyli w brzuchu.

Ta historia to po prostu była jazda bez trzymanki. Dawno nie czytałam tak dobrego romansu mafijnego, a mówię wam, w swoim życiu przeczytałam ich wiele. Zacznijmy od bohaterów, którzy nie byli tacy sami. Każdy miał swoją osobowość i historię. Bardzo spodobał mi się fakt, że główna bohaterka była osobą, która umiała się bronić i uciekać. Przysięgam, jest ona jedną z lepiej wykreowanych postaci. Umiała rzucić wazonem, talerzem lub walnąć kogoś w krocze. Z czasem zastanwia się tak naprawdę, co powinna zrobić, jednak nie został jej odebrany duch walki. Jej docinki w tym wszystkim były tak fenomenalne, że nie mogę. Dragon znów był bezwzględny i brutalny. Podobało mi się fakt, że autorka nie zostawiła nam wszystkiego o jego przeszłości na koniec, a wprowadzała to w powoli. Jest jedna scena, która mnie rozczuliła na maksa. Nigdy bym nie przypuszczała, że zgodzi się na pewien pomysł dziecka. Ta scena chyba zostanie w mojej głowie na długo. Nie mogłam wtedy powstrzymać uśmiechu. Lorenzo i Cindy to dopiero mieszanka wybuchowa XD. Jednak kiedy trzeba było ją obronić, to on się nie zawahał. W pewnym sensie musiał to zrobić, ale z drugiej strony i tak było to coś dużego. Nero był po prostu sobą. Z jednej strony wyluzowany, a z drugiej, gdy tylko coś trzeba było zrobić, to robił. Mimo że mógł mieć później duży problem, to zawsze pomagał Dragonowi, a później pytał. Elena znów w pewnym sensie wykorzystała Cindy. Już na samym początku widziałam, że będzie z nią jakaś poważniejsza akcja. Nie chce wam spoilerować fabuły, jednak kiedy zasiadłam do czytania, nie mogłam się oderwać. W jeden dzień przeczytałam prawie całą książkę. Styl pisania jest tak przyjemny, że po prostu nie da się przejść obojętnie. Opisy nie były nudne, wręcz przeciwnie, były przepełnione emocjami i wprowadzają nas w świat pełen mroku, okrucieństwa, tajemnic, kłamstw u obsesji. Było parę takich scen, które wywołały u mnie nieprzyjemne dreszcze. Historia wzbudzała we mnie wiele emocji. Przez całą książkę czułam napięcie i w pewnych momentach strach lub adrenalinę. Zakończenie zmiotło mnie z planszy. Miałam swoje podejrzenia, co zrobi Elena, jednak SAMO ZAKOŃCZENIE PO PROSTU NIE POWINNO SIĘ ZOSTAWIAĆ W TAKICH MOMENTACH CZYTELNIKA. Potrzebuję dowiedzieć się, co dalej, dlatego mam nadzieję, że kolejne części zostaną wydane. Warto również wspomnieć, że to debiutancka książka Agnieszki. Jednak był tak cudowny, że matko. Musicie przeczytać!