Recenzje

Współczesny rynek pracy to prawdziwa rzeź niewiniątek. Coraz trudniej wyróżnić się w tłumie i przekonać potencjalnych pracodawców, że jest się kandydatem doskonałym. Jakim cudem w tak nieprzyjaznym środowisku można zwiększyć tempo rozwoju kariery zawodowej To proste - należy wykazać się przedsiębiorczością i zarządzać swoją karierą tak, jak zarządza się start-upem. Nie jest to jednak książka o szukaniu pracy. Czytelnik nie znajdzie tu wskazówek, jak tworzyć CV, ani sztuczek przydatnych na rozmowach kwalifikacyjnych. Zamiast tego pozna strategie, które pomogą mu rozbudować sieć kontaktów, zdobyć przewagę konkurencyjną i wychwycić najlepsze okazje do rozwoju zawodowego. Nauczy się też pozyskiwać dane i informacje, dzięki którym podejmie najlepsze decyzje zawodowe, a przede wszystkim przetrwa, rozkwitnie i zrealizuje najśmielsze plany zawodowe.

Improwizacja to umiejętność dość złożona. Składają się na nią m.in. techniki umiejętnego słuchania i obserwowania, zdolność do odpuszczania kontroli czy stała gotowość do podejmowania błyskawicznych decyzji. Dzięki publikacji można zdobyć wiedzę o tym, czym jest improwizacja i jak krok po kroku się jej nauczyć. Bazując na swoich doświadczeniach oraz wiedzy zdobytej u źródeł (brytyjskie publikacje Keitha Johnstone'a), jej autorzy wprowadzają w świat improwizacji, dbając jednocześnie o to, aby czytelnik nie pogubił się w zawiłościach tej skomplikowanej dziedziny. Książka składa się z obszernej części teoretycznej oraz zestawu praktycznych gier improwizacyjnych, które pozwolą sprawdzić, jak teoria sprawdza się w praktyce. Dzięki temu poradnikowi można m.in. dowiedzieć się, czym jest, a czym na pewno nie jest improwizacja, poznać trzy sposoby jej nauki oraz nauczyć się stosować improwizację w życiu osobistym i w pracy.

Azja od dawna rozpala moją wyobraźnię, ale ponieważ brakuje mi odwagi do realnego wyruszenia w tak egzotyczne dla mnie zakątki, moje podróże nie wykraczają poza literaturę. Z ogromnym entuzjazmem ruszyłam więc w drogę z Krzysztofem Samborskim, by przemierzyć Kirgistan, Tadżykistan, Afganistan oraz Chiny.

Autor Zjadłem Marco Polo nie nazywa siebie ani turystą - na to miano nie pozwala dwudziestoletni bagaż podróżniczych doświadczeń, ani podróżnikiem, choć niespokojna dusza nie pozwala mu osiąść na stałe w jednym miejscu. Krzysztof Samborski połączył więc pasję podróżowania z miłością do Azji Środkowej i zajmuje się organizacją wyjazdów motocyklowych do wspomnianych w książce krajów. Sam również podróżuje na motorze, rzadziej samochodem, wybierając rzadko uczęszczane drogi, na których czeka nieznane...

Zjadłem Marco Polo jest zapisem jego podróży po bezdrożach Kirgistanu, Afganistanu, Tadżykistanu oraz Chin, pełnym zachwycających krajobrazów, rzadziej - spotkań z ludźmi i miejscową kulturą. Trochę brakowało mi tego aspektu, większość interakcji z miejscowymi ograniczała się do wymiany zdań z pogranicznikami. Samborski bardziej niż na ludziach skupia się na byciu w drodze; kilometry uciekające spod opon napełniają go energią. Motocyklista swoje doświadczenia porównuje do tych spisanych przez klasyków, Ryszarda Kapuścińskiego oraz Bronisława Grąbczewskiego

Choć w sieci spotkałam recenzje pełne zachwytów, mnie taka podróż pozostawiła z uczuciem sporego niedosytu i szybko uleciała z mojej pamięci. Zjadłem Marco Polo w moim odczuciu jest książką na wskroś męską - zwięzłą, konkretną i pozbawioną emocji, w miłość Samborskiego do Azji Środkowej pozostaje mi więc wierzyć na słowo. Jest to idealna pozycja dla tych, którzy tak jak autor podróżują na własną rękę - trasy zostały szczegółowo przedstawione, a mapki krajów zdecydowanie ułatwiają umiejscowienie autora w przestrzeni oraz zaplanowanie własnego wyjazdu.

Piękna okładka oraz wspaniałe zdjęcia wewnątrz publikacji niech będą zachętą, aby sięgnąć po książkę, a potem ruszyć przed siebie i odkryć to, co do tej pory pozostawało tylko w sferze naszych marzeń.

Chorwacja to jeden z najpopularniejszych kierunków wakacyjnych. Niezliczone plaże, klify, zatoczki i wyspy. Przejrzyste lazurowe wody Adriatyku, które można godzinami podziwiać z pokładu statku lub żaglówki, gaje oliwne, stare portowe miasteczka...

Pierwsze przewodniki Wydawnictwa Bezdroża po Chorwacji „Chorwacja. W kraju lawendy i wina" ukazały się w 2003 i 2004 roku. To już niemal kultowe wśród czytelników publikacje, które w tym roku zostały wznowione i zaktualizowane.

Przewodnik doskonale przybliża historię, kulturę i przyrodę opisywanych regionów Chorwacji oraz oprowadza po jej najbardziej fascynujących zakątkach. Treść uporządkowano dla wygody w układzie regionalnym.

Opisom miast i atrakcji turystycznych towarzyszą przejrzyste mapy oraz ramki z ciekawostkami, czyniące z przewodnika pasjonującą lekturę nie tylko wcza-sie podróży. Informacje praktyczne pomagają zaplanować wyjazd i odnaleźć się w odwiedzanym miejscu. A całość zamyka przydatny minisłowniczek.

Poradnik jak zmienić zwyczaj odkładania czyli prokrastynacji

Treść

Książka zaczyna się od wstępu, z którego dowiadujemy się, że program przygotowany przez autora nie jest teoretycznym wymysłem, ale został sprawdzony na wielu osobach, którym Neil Fiore pomógł.
Rozdział 1 mówi o tym dlaczego odkładamy, czyli o powodach prokrastynacji. Dla mnie było to rewolucyjne odkrycie. Autor udowadnia, że odkładanie zadań nie jest problemem, ale jest skutkiem problemu i właśnie pierwszy rozdział omawia problemy skutkujące prokrastynacją. Jest ich kilka, może wspomnę o dwu. Niektórzy odkładają, bo są perfekcjonistami i stresują się, że nie zrobią zadania idealnie. Odłożenie zadania łagodzi stres. Inny powód: ludzie, dla których zadanie jest dyktatem stosują prokrastynację, aby zasygnalizować swoją wartość i pokazać, że też mają władzę. I choćby dla tego rozdziału warto kupić tego audiobooka.
Kolejne rozdziały omawiają sposoby przeprogramowania siebie. W tym celu trzeba najpierw poznać sposób w jaki odkładamy działanie (2), a następnie nauczyć się rozmawiać ze sobą, aby się motywować (3). Autor ukazuje wartość planowania rozrywki (4) i podaje dwa konkretne sposoby działania: odwrotny harmonogram (6) oraz praca w stanie przepływu (7).
Ostatni rozdział mówi o tym jak pomóc innym w walce z prokrastynacją.

Autor

Neil Fiore ma ogromne doświadczenie osobiste. Był między innymi komandosem i menadżerem. Później przez dziesięciolecia pracował jako psycholog i doradca. Jego wiedza opiera się w dużej mierze na doświadczeniu osobistym oraz z osobami, którym pomagał. Wrażenie robi 25 lat pracy nad metodą Nawyk działaj teraz (The Now Habit) oraz tysiące osób, którym pomógł tą metodą. Książka, którą możemy teraz słuchać po polsku jest wersją zrewidowaną i uaktualnioną. Pokazuje to, że pozycja ta wytrzymała próbę czasu (uaktualnienia dotyczą nowych elementów rozpraszających uwagę jak np. smartfony).

Lektor

Jakub Urlich jest zawodowym lektorem, a próbki jego głosu w programach, z radia, reklam czy audiobooków można posłuchać na stronie: JakubUrlich.pl. Dla mnie jest chyba najbardziej znany z różnych poradników, np. w audiotece można znaleźć 4 pozycje czytane przez niego: Jakub Urlich (audioteka.pl).
Nagrania są profesjonalne, szkoda tylko, że we wszystkich poradnikach używają tego samego dźwięku pomiędzy rozdziałami.

Wady

Książka ma tylko jedną wadę. Chodzi o tłumaczenie tytułu. Inne poradniki zachęcają do samodyscypliny, czyli do zmuszania się. Rozumowanie idzie tak: jestem leniwy, a muszę zrobić to i tamto, więc się zmuszę, zastosuję samodyscyplinę. Autor pisze o czymś przeciwnym, odradza tego typu sposoby myślenia. Pokazuje, co jest prawdziwym problemem odkładania, a potem pokazuje jak zmienić sposób myślenia. Angielski tytuł to The Now Habit, w moim tłumaczeniu: Zwyczaj: Teraz lub Przyzwyczajenie: Zacznij teraz. Nie jest on może łatwy do przetłumaczenia, ale tytuł: Nawyk samodyscypliny jest mylący. Oczywiście samodyscyplina jest konieczna, ale to ona może właśnie wywołać stres, który stanie się powodem odłożenia zadania, które jest takie stresujące (o czym autor pisze już we wstępie). Zresztą tłumacz w rozdziale 6 Odwrotny harmonogram sam posługuje się nazwą: Nawyk działania teraz, która o wiele lepiej by oddałaby treść książki.
Podobnie z podtytułem: Zaprogramuj wewnętrznego stróża. Również on może być dość mylący. Stróż kojarzy się z autorytetem, który czuwa, abyśmy nie leniuchowali. Angielski podtytuł brzmi: A Strategic Program for Overcoming Procrastination and Enjoying Guilt-Free Play, który to ja bym przetłumaczył: Strategiczny program do pokonania prokratynacji i cieszenia się wolnym od winy czasem wolnym.

Podsumowanie

Jak wspomniałem powyżej książka ma tylko jedną wadę (słabo przetłumaczony tytuł). Poza tym jest genialna. Wrażenie robią lata doświadczeń i tysiące ludzi, którzy skorzystali z podanej metody. Ja jak zawsze oceniam poradniki na podstawie tego jak wpłynęły na moje życie (bo przecież po to się je pisze). Miała ta książka naprawdę spory wpływ (słucham ją już drugi raz, pierwszy raz w oryginale). Przede wszystkim zrozumiałem swoje zachowanie i dlaczego odkładam rzeczy do zrobienia. Poza tym dała mi praktyczne (wypróbowane) metody programowania siebie, aby z chęcią wykonywać swoje zadania. W stosunku do tej książki użyję słowa: rewolucyjna i nie będzie to przesada.