Recenzje

Zastanawiasz się nad wtasnym biznesem? Chcesz prowadzić kreatywnego fanpage-'a lub blog? Planujesz stworzyć stronę internetową? Jeśli tak, książka Anny Piwowarskiej jest dla ciebie. To zbiór porad, jak zbudować osobistą markę, popartych przykładami prawdziwych kobiecych biznesów. Autorka radzi, jak odnaleźć wtasną drogę zawodową, jak być wiarygodnym w tym, co się robi, oraz jak pozyskać idealnych klientów. Przeczytamy też o efektywnym wykorzystaniu narzędzi marketingu (storytelling, content marketing, personal branding) i znajdziemy odpowiedź na pytanie, dlaczego autentyczność jest kluczem do zawodowego spełnienia.

Najobszerniejsza i najbardziej gruntowna monografia polskiego autora na temat Tybetu i buddyzmu tybetańskiego. Autor opisuje najbardziej istotne kwestie buddyzmu, ezoteryczną sztukę wadżrajany, rytuały, inicjacje, medytacje znaczenie mandali.Wprowadza w tajemną medycynę tybetańską, systemy wróżebne, opisuje znaczenie amuletów zbi i tradycje Tybetańczyków. Kilkaset zdjęć ilustrujących tekst ukazuje niezwykłe krajobrazy Dachu Świata, stare klasztory, życie tak mnichów jak i zwykłych ludzi. ta fotograficzna relacja z wieloletnich wędrówek autora daje wyobrażenie o specyfice i bogactwie kultury Kraju Śniegów.
Liczne pobyty Marka Kalmusa w klasztorach, spotkania z Dalaj Lamą i z licznymi inkarnowanymi lamami oraz uczonymi tybetańskimi, bezpośredni kontakt z pielgrzymami oraz ze zwykłymi mieszkańcami regionu dały mu wielką wiedzę praktyczną i doświadczenie. Dzięki temu Tybet. Legenda i rzeczywistość to książka o żywej narracji oraz wciągająca i pasjonująca opowieść.
Dzięki Tybetańczykom - pisze Marek Kalmus - ich pogodzie ducha nauczyłem się, nawet w obliczu najgorszych przeciwności losu, patrzeć na życie bardziej otwarcie, spokojnie i uważnie. Było to dla mnie również inspiracją do ukończenia drugiego kierunku studiów: filozofii i kulturoznawstwa orientalnego oraz do napisania pracy dyplomowej Hermeneutyka sztuki tybetańskiej. Wszystko to sprawiło, że głęboko zaangażowałem się w sprawy Tybetu. Uważam bowiem, że mamy moralny obowiązek nie dopuścić do zaginięcia -- co właściwie dzieje się na naszych oczach -- unikalnej duchowej i materialnej kultury Tybetu oraz wynarodowienia Tybetańczyków, którzy już są mniejszością narodową we własnym kraju!
Mam nadzieję, że ta książka przybliży Czytelnikowi do niedawna niedostępny "Dach Świata" i ukaże Tybetańczyków jako ludzi wielkiego ducha, pozwalając zarazem rozwiać wiele zgoła absurdalnych mitów, które wokół Tybetu narosły.Tyle dowiadujemy się z okładki.

Kompendium wiedzy o narodzie, który mimo szykan i prześladowań przetrwał i potrafi kultywować swoją religię, język, obyczaje, pozostając pogodnym i przyjaźnie nastawionym.
Obszerna w swojej treści książka próbuje przekazać nam część wiedzy tego narodu w sposób przystępny i ciekawy.
Dodatkowym plusem są liczne kolorowe zdjęcia, które dodają dużo do przedstawionego tekstu.
Każdy zainteresowany tym rejonem świata powinien sięgnąć po tę książkę.

O rozwoju osobistym napisano już wiele; w większości są to jednak czcze opowiastki, na które próbują naiwnych czytelników i klientów złapać pseudotrenerzy i coache. Czego się wystrzegać? Jak świadomie czerpać z literatury coachingowej?

Artur Król ma wieloletnie doświadczenie w przekazywaniu wiedzy o rozwoju osobistym i nim właśnie dzieli się z czytelnikami w książce „Rozbój osobisty. Fakty i mity na temat rozwoju osobistego”. Książka weryfikuje przekonania zdecydowanej większości Polaków o coachingu i rozwoju osobistym. Ujawnia prawdy o hasłach serwowanych przez literaturę coachingową oraz kursy motywacyjne.
I jak się okazuje na nic nam się zdaje pozytywne myślenie, gdy nie ma w nas imperatywu działania, a krytyka i negatywne emocje mogą być dla nas nie lada szkołą, jeśli tylko zechcemy z niej czerpać. Książka A. Króla jest nietypowym, acz ciekawym spojrzeniem na branżę trenerską i coachingową. Przewartościowuje wiedzę przeciętnego człowieka o tych dziedzinach i rzuca nowe światło na sprawy związane z rozwojem osobistym.

W literaturze coachingowej szukamy narzędzi, które pozwolą nam utrzymać w ryzach własne życie, szlifując je podług naszych wyobrażeń i nadając mu kolorytu, by mogło nas ono każdego dnia cieszyć i satysfakcjonować.

Jedna z najnowszych propozycji Wydawnictwa One Press trafia w oczekiwania tej grupy czytelników, którzy chcą czerpać inspirację z historii, życiorysów i osiągnięć innych. „Zarządzanie codziennością” jest zbiorem esejów pisanych przez artystów, przedsiębiorców, coachów, a także wywiadów z nimi. To treści, który wskazują drogę, jeśli chce się taką odnaleźć, jest zbiorem narzędzi podanych na tacy, jeśli tylko zechcemy z nich skorzystać. To ogromna dawka inspiracji i motywacji ucząca, jak planować każdy kolejny dzień, czerpać z kreatywnego źródła, które tkwi w każdym z nas – słowem, jak życie uczynić spełnionym i szczęśliwym.

Literacki debiut Marka Adamika budzi dreszcze zachwytu i przerażenia. To zapowiedź prywatnej apokalipsy, rozpadu osobowości, zniszczenia umysłu i ciała. Intrygująca, przejmująca opowieść o człowieku, chorobie i walce o życie, która w efekcie okazuje się walką o duszę, o siebie samego, o… sens sensu.

W zasadzie nie powinnam nic pisać, tylko odesłać Was do wywiadu z Autorem w Wysokich Obcasach. Bo „Sensu sens” jest książką tak wyjątkową i tak intymną, że wydaje się, że mówić o niej może tylko sam Autor.

Jest to książka nietypowa. Pisana pojedynczymi zdaniami. Fragmentami. Numeracja stron jest numeracją dni, liczoną od dnia 0. Całość oprawiona w rysunki wykonane przez Autora, które wprowadzają atmosferę trochę niepokoju, trochę mroku.

Marek Adamik dostał wyrok. Diagnoza – stwardnienie rozsiane, choć z książki się tego nie dowiemy. Być może dlatego, że początkowo miał to być „podręcznik” dla wszystkich ze śmiertelną diagnozą, nie tylko z tą konkretną. Być może dlatego, że książka przestała być tym poradnikiem bardzo szybko. Stała się zapisem własnych uczuć, własnej walki, ale też zbiorem wskazówek, z których uważny czytelnik będzie mógł skorzystać.

Czyta się ją w wyjątkowy sposób. Poetycki język, w który Adamik ubrał swoją opowieść, chroni nas przed „zbyt dosłownością”. A jednak mimo to dotykamy najgłębszych uczuć i największych rozterek, bo gdzie znajduje się człowiek, który dostaje wyrok śmierci. Co robi potem? Co się dzieje z nim i jego światem? Sam Adamik pisze w pewnym momencie, że „przed miesiącem nigdy bym nie uwierzył, że ucieknę się do czegoś takiego”. Wyrok zmienia postrzeganie, zmienia podejście, zmienia wszystko. Ale żeby móc dojść do momentu zrozumienia, najpierw trzeba przejść piekło. I Marek Adamik je przechodzi, a my razem z nim, na każdej stronie odbywa się kolejna, nowa walka.

Ale ja nie o tym. Bo Adamikowi daleko do wzbudzania sensacji i żerowania na naszej litości czy naszych emocjach. To, co w tej książce jest ważne, być może najważniejsze, to przemiana bohatera. Z osoby, dla której najważniejsza była praca (choćby najfajniejsza) stał się człowiekiem, dla którego ważne jest bycie. Tu i teraz. Dostrzegł mechanizmy rządzące tym światem i ludźmi. Chciałoby się napisać, że otarł się o odpowiedzi na pytania ostateczne. Możemy sobie zadawać pytanie, ile siły w sobie trzeba mieć, żeby najpierw walczyć, a potem o tej walce tak pięknie napisać. Dla innych. Ku przestrodze. I dla nadziei. A „przepis” jest przecież prosty:

Z walki w akceptację.
Do niedawna przezwyciężałem chorobę, walczyłem z nią. Lecz już nie.
Akceptacja nie oznacza wcale pasywności czy bezczynności. Tylko elastyczność.
To tu jest klucz

Prosty, ale tylko osoby, które musiały przekuwać walkę w akceptację, w pełni pojmą trud tej przemiany. Ale słowa powyżej niech do serce sobie weźmie każdy. Bo klucz to elastyczność, nie tylko wtedy, kiedy ma się wyrok. Z walki w akceptację. Marek Adamik w jakiś sposób poznał sens sensu. I dzieli się z nami, więc grzech nie skorzystać…