Recenzje

"Śniłam o Calderze skąpanym w świetle gwiazd." Calder po raz pierwszy zobaczył ośmioletnią Eden, gdy miał dziewięć lat.I od tej pory nie mógł o niej zapomnieć. Jednak uczucie, którym zapałał nie mogło ujrzeć światłą dziennego. Jako syn członków apokaliptycznej sekty nie miał prawa marzyć o przyszłej żonie przywódcy. Nikt jednak nie przypuszczał, że obydwoje są zdeterminowani i rządni walki o własne marzenia. Twórczość Mii Sheridan jest jedyna w swoim rodzaju - przepełniona całą masą emocji, od których trudno uciec i pełna barwnych bohaterów skupiających na sobie całą uwagę czytelnika. Także i w przypadku tej lektury nie obyło się bez wzdychania do głównego bohatera, który wyruszył na podbój mojego serca i - nie inaczej - zdobył to co zamierzał. To nie jest tak, że główny bohater ma w sobie coś, czego nie miał nikt do tej pory. Właściwie to jest typowym reprezentantem gatunku, do którego wzdycha wiele kobiet. Ale przy tym jego kreacja jako postaci pełnokrwistej i wiarygodnej budzi w czytelniku wiele uczuć i sprawia, że śledzenie wydarzeń staje się rzeczą konieczną. Już dawno nie spotkałam się z tak dobrze przemyślanym tematem fabuły. Bohaterowie trafiają w sam środek skomplikowanego motywu sekty i zmagają się z problemami religijnymi, które obecnie potrafią wzbudzać skrajne emocje. Nie jest łatwo wykreować świat, w którym granice zacierają się przy każdej możliwej sytuacji i trudno odróżnić dobro od zła. Nie pojawia się tutaj także jedna oczywista prawda, bo jest ich zdecydowanie zbyt dużo i to, która do nas przemówi zależy wyłącznie od nastawienia czytelnika. Autorka rewelacyjnie ukazała pokręconą nić wspólnych powiązań i ciąg przyczynowo-skutkowy, który ani nie jest łatwy do rozwiązania, ani tym bardziej prosty do rozplątania. Najnowsza fabuła autorki jest jak podstępny pająk, który tka misterną sieć i chwyta w nią niczego nie podejrzewające ofiary. A w tym wszystkim pojawia się miłość - nieoczekiwana i wielka. Calder i Eden są jak dwa zupełnie różne światy, które postawione do konfrontacji uczą się siebie wzajemnie. Nie spodziewałam się, że uczucie jakie połączy bohaterów tak bardzo przypadnie mi do gustu. Wiem, że to przede wszystkim sprawka autorki, która jak mało kto potrafi łączyć uczucia i emocje, ale nie tylko to sprawiło, że ogromnie polubiłam tą dwójkę. Sytuacja, w jakiej się znaleźli i obrót wydarzeń zaskakują na tyle, że od tej książki po prostu nie można się oderwać. "To był pierwszy powiew wolności, jakiego doznałam od pięciu lat." Dla mnie - to chyba najlepsza odsłona autorki. Chociaż kto wie, bo potrafi pokazać się za każdym razem z jeszcze lepszej strony. Aż strach pomyśleć co czeka nas w kontynuacjach poszczególnych tomów i być może - nowych cyklach. To zdecydowanie warta uwagi seria z wstrzymującym dech zakończeniem. Wierzcie mi - takiej Mii jeszcze nie znacie, ale wraz z pierwszym tomem musicie uzbroić się w kontynuację, bo z miejsca będziecie chcieli poznać rozwiązanie akcji. 

Niemcy dzielą się na 16 krajów związkowych (landów) pośród nich Saksonia, region graniczący z Polską, w którym już w XIII wieku rozpoczęła się gorączka srebra, co przyczyniło się do bogactwa Sasów. Stąd pochodził August Mocny, król Polski, znany w naszych podręcznikach jako August III Sas. Centrum Saksonii pozostaje Drezno, pełne poloniców i barokowych zabytków, odbudowanych po wojennych zniszczeniach. Nie tylko miasta i podmiejskie rezydencje w Saksonii godne są odwiedzin. Region jest niezwykle bogaty w zabytki, obejmujące style od średniowiecza po sztukę modernistyczną. Znajdziemy tu piękne obiekty, jak twierdza Koeni-gstein górująca nad Łabą oraz zamki w Miśni, Colditz i Torgau. Do tego barokowe pałace jak Pillnitz czy Moritzburg, potężna budowla stojąca na wyspie powyżej lustra wody, co widać z daleka, i budzi podziw monumentalnością. Pałac myśliwski mieści potężną kolekcję trofeów myśliwskich, ale wart jest zwiedzenia także ze względu na znakomicie zachowany wystrój, w tym sypialnię króla Augusta dekorowaną około dwoma milionami malowanych ptasich piór. Przepych baroku przywrócono Dreznu, przez co miasto jest jednym z piękniejszych w Europie. Warto więc zwrócić uwagę nie tylko na fasadę Zwingeru, ale także na Grosser Garten i Grossedlitz w nieodległym Heidenau. Jak przystało na żywotny region kulturalny, Saksonia przyciąga tysiące turystów swymi festiwalami i świętami publicznymi, pośród których są takie atrakcje jak Karl May--Fest, czyli festiwal Karola Maya w Radebeul, które zmienia się w krainę Dzikiego Zachodu i jego powieściowych bohaterów; we Friebergu w grudniu atrakcją jest parada adwentowa; wrzesień to czas degustacji win, zaś do Zwickau każdego czerwca ściąga fanów trabanta zlot aut tej marki. W Lipsku atrakcją jest festiwal bachowski, konkuruje z nim festiwal piwa, ale znajdzie się tu coś dla miłośników teatru, filmu, a także hippiki. Ponjeważ Saksonia graniczy z Dolnym Śląskiem, różnice, np. kulinarne, są niewielkie. Dominuje kuchnia oparta na czterech K: Kartoffeln, Klósse (kluski), Kaffe, Kuchen (ciasto). Jak pisze autor przewodnika, śmiało można dodać jeszcze dwa K: kiełbasa i kebab, co oddaje zmieniające się gusta i czasy.