Recenzje

Gdy wpadła mi w ręce ta książka, pomyślałam: "Kolejny przewodnik po Gdańsku?". Ale już po pierwszych stronach zrozumiałam, dlaczego Wydawnictwo Bezdroża ochrzciło swoją nową serię mianem "Nieprzewodników". To jest zupełnie inna liga. "Gdańsk. Nieprzewodnik..." to podróż w czasie i przestrzeni, prowadzona przez kogoś, kto to miasto zna, kocha i czuje jego tętno. Zapomnijcie o suchych, encyklopedycznych notkach. Autor zabiera nas na autentyczny spacer - od ikonicznego Długiego Targu, po ceglane, zapomniane labirynty, o których milczą klasyczne przewodniki. Zatrzymujemy się nie tylko przy zabytkach z pocztówek, ale też przy budynkach i zakątkach, które mają również swoją historię. Dostajemy garść soczystych ciekawostek i tło historyczne, które zamienia zwykłe oglądanie w prawdziwe zanurzenie się w klimat tego nadmorskiego miasta. Jeśli czujecie, że w standardowych przewodnikach brakuje Wam głębi i klimatu - to jest pozycja obowiązkowa. Moje pierwsze wrażenie w którym dalej trwam to, że format jest naprawdę surowy, minimalistyczny. Całkowity brak zdjęć to wyzwanie dla wyobraźni. Momentami tęskniłam za wizualną podpowiedzią, która ożywiłaby tekst. Ale wiecie co? To zmusza do wzięcia książki w dłoń i wyruszenia na szlak! Wtedy tekst zamienia się w rzeczywistość. Jeśli wybierasz się do Gdańska i chcesz go zwiedzić tak naprawdę, poczuć jego wielowiekową duszę i odnaleźć miejsca, których nie ma na turystycznych mapach - "Nieprzewodnik" jest Twoim biletem. To must-have nie tylko dla turystów-pasjonatów, ale i dla samych mieszkańców.

Między Hazel a Nathaniel’em od pierwszych stron czuć chemię, choć dla mnie romans rozkręcił się odrobinę za szybko - brakowało mi jeszcze kilku scen budujących napięcie i stopniowo zbliżających bohaterów. Chętnie zobaczyłabym bardziej rozbudowany moment poznania i rozwijania ich relacji, bo potencjał był ogromny. Fabuła z opisu wydawcy obiecuje mroczny klimat, tajemnice i niebezpieczne pokusy… i faktycznie to wszystko tu jest, choć moim zdaniem świat przedstawiony mógłby być rozwinięty jeszcze mocniej. Świetnie wypadłaby bardziej szczegółowa eksploracja Shadowbrook, zasad rządzących nadnaturalną społecznością czy hierarchii łowców 🧛 Fajne było to, że książka była pisana z perspektywy Hazel i Nathaniela! Lubię jak mogę poznać myśli różnych bohaterów i spojrzeć na historię z innego punktu widzenia✨ Ta książka ma potencjał na dużo więcej stron i absolutnie nie byłaby nudna! Jest tu mnóstwo wątków, które można by spokojnie rozwinąć i dopowiedzieć (ale może to ja po prostu kocham grube książki 😂). Zakończenie jest naprawdę fajne i satysfakcjonujące! Mimo drobnych niedosytów, czytało mi się ją przyjemnie. Lekki styl autorki, szybkie tempo i kusząco mroczny klimat sprawiają, że Haunted Hearts to idealna lektura na wieczór, szczególnie dla fanów zakazanych romansów i paranormalnych wątków 🥰

Potrzebowałam tej książki bardziej, niż się spodziewałam. Dzięki niej spojrzałam na niektóre sprawy inaczej i właśnie za to jestem wdzięczna autorce. Sigmunt pięć lat temu stracił żonę. Od tamtej chwili żył jak pusta skorupa, aż do dnia, w którym jego teściowie ogłosili swój plan: chcieli wykorzystać zamrożone jajeczka swojej córki, by na świecie pojawił się ich wnuk. Jedyny warunek Britney brzmiał - ojcem dziecka miał być jej mąż. Po długim namyśle Sig zgodził się. Teściowie mieli zająć się wychowaniem dziecka, a oni znaleźli surogatkę - Abby, młodą Amerykankę, która na czas ciąży miała zamieszkać w Anglii, w pensjonacie należącym do Sigmunta. Na początku mężczyzna traktował ją z dystansem, chłodem i podejrzeniami. Myślał, że zna jej intencje. Ale czas potrafi zmieniać ludzi a pierwsze wrażenia potrafią okazać się bardzo mylące. On - z bagażem emocjonalnym i przekonaniem, że już nigdy się nie zakocha. Ona - delikatna, dobra i dojrzalsza niż można by przypuszczać. Czy mieli szansę, by to się udało? To skomplikowana, a zarazem prosta historia miłosna taka, która leczy duszę. To książka o bólu, stracie, szansie i cudzie. Abby zasługuje na ogromny szacunek. Podziwiam jej empatię, dojrzałość i sposób, w jaki dźwigała odpowiedzialność, jakiej wielu by się bało. Towarzyszymy bohaterom przez całą ciążę, obserwujemy ich rozmowy, obawy, nieporozumienia i rodzące się uczucie... powolne, ciche, ale niesamowicie autentyczne. Czasami bolesna, ale i uzdrawiająca duszę historia dwojga ludzi, którzy po prostu mieli się spotkać. To jedna z tych opowieści, które czyta się sercem. Przeżyjecie całą gamę emocji od smutku, przez wzruszenie, aż po śmiech i strach. A gdy pojawi się nadzieja poczujecie, że warto było przeczytać każdą stronę. Sigmunt swoją opieką, troską i małymi gestami pokazywał, że mimo ran w sercu potrafi się zaangażować. Każdy jego krok mówił więcej niż słowa. Im dalej czytałam, tym bardziej zaczynałam im kibicować. Wiem, że wiele osób nie lubi motywu ciąży czy dzieci, ja go kocham. I tutaj został pokazany w piękny, subtelny sposób. Czy prawdziwa miłość zdarza się tylko raz? Sięgnijcie po tę książkę i sami spróbujcie odpowiedzieć na to pytanie. Ja bardzo polecam.

„Titek i wulkan złości” to książka, po którą sięgnęłyśmy z córką bez wahania, bo seria jest nam już dobrze znana. Lubię to, że Titek pojawia się w tylu różnych częściach. Dzięki temu łatwo stał się u nas kimś w rodzaju znajomego przewodnika po dziecięcych emocjach. Córka od razu go polubiła, a ja doceniam, że każda kolejna książka rozwija ważny temat, nie tracąc przy tym lekkości i zrozumiałego języka. Ta odsłona skupia się na złości. Pokazuje ją w sposób, który nie zawstydza dziecka i nie straszy rodzica. Historia Titka jest prosta, ale trafia w sedno. Dziecko widzi, jak bohater mierzy się z emocjami, które czasem wybuchają jak wulkan. Dzięki temu łatwiej mu zrozumieć, że takie uczucia są naturalne. W trakcie lektury pojawiają się sytuacje znane z codzienności, więc dziecko szybko odnajduje w nich siebie. Pewnie niejednemu z nas zdarzyło się poczuć podobną złość, kiedy coś zapodzieliśmy i nie mogliśmy znaleźć. Titek pokazuje, że takie uczucia są normalne i da się je opanować. U nas świetnie sprawdzają się też zabawy sensoryczne. Wszelkie wysypywanki, masy do ugniatania albo inne proste aktywności bardzo pomagają córce rozładować napięcie. Dzięki temu rozmowy o książce stają się naturalnym przedłużeniem tego, co już znamy z codziennych sytuacji. Podoba mi się też to, że książka nie kończy się tylko na opowieści. Są w niej krótkie ćwiczenia i wskazówki, które pomagają zatrzymać się na chwilę i porozmawiać o tym, co właściwie dzieje się w środku małego człowieka. U nas te momenty stały się dobrym punktem wyjścia do rozmowy o tym, dlaczego czasem jest trudno i co można zrobić, żeby sobie pomóc. Rodzice znajdą tu także komentarze i wyjaśnienia przygotowane przez autorki. Nie są przesadnie rozbudowane, ale dają jasne i praktyczne wskazówki. To ułatwia zrozumienie, skąd biorą się dziecięce reakcje i jak reagować, żeby wspierać, a nie podnosić napięcie. Całość czyta się lekko. Książka buduje poczucie bliskości. Dla nas to kolejna część, która pokazała, że warto wracać do Titka. Jeśli dziecko zmaga się ze złością albo po prostu dużo przeżywa, ta historia potrafi naprawdę pomóc, bo daje konkretne narzędzia i robi to w ciepły, przystępny sposób.

4,5/5⭐ “Niektórych potworów nie da się oswoić” 🥀 Najgorsze uczucie? Jak kończysz rozdział, a tam okazuje się, że to koniec książki… Macie takie książki, przy których obracaliście kartkę, żeby sprawdzić, co jest dalej? 😅 🥀I’m obssesed 🖤 Uwielbiam bohaterów wykreowanych przez Agnieszkę (ofc nie wszystkich, niektórych nie znoszę 😅). Cindy? Moja królowa! Tu strzelić, tam uciec, tu rzucić w kogoś wazonem albo zdzielić kolanem? Bez problemu 😂 Ewidentnie kobieta nie jest zadowolona, z sytuacji, w jakiej się znalazła. I okazuje to całą sobą 😂 Z biegiem czasu zaczyna miotać się, pomiędzy tym co “powinna”, a tym co zaczyna odczuwać przy Dragonie. Jednak cały czas jest w niej ogromny duch walki. I uważam, że Elena to wykorzystała. Może finalnie nie wiedziała o wszystkich planach, ale jednak nie jest to moja ulubiona postać. Cały czas coś mi w niej mimo wszystko przeszkadzało. 🥀Dragon…sam nie wie, co ma począć z nowym “nabytkiem”. Przerzuca dziewczynę z miejsca na miejsce, a finalnie i tak zabiera do siebie. Wzbudza w nim uczucia i potrzebę ochrony, co wpędza go w kilka nieplanowanych, dodatkowych wywózek…śmieci…😂. 🥀UWIELBIAM Nero ! Typ za każdym razem jak się pojawiał, to od razu wywoływał uśmiech 😂. Do tego Fabio grający nałogowo na telefonie i Lorenz i jego wieczne kłótnie z Cindy. Czyste złoto 🖤 🥀To nie jest książka dla wszystkich. Mamy tutaj sporo przemocy, krwi, braku poszanowania czyjegoś zdania, porwań i ….jeszcze raz przemocy. Ale taki świat dostajemy, chwytając mafijkę, która jest dark romansem. Więc osobiście uważam, że jest tutaj wszystko, co powinno być (oprócz zakończenia…wybrakowany egzemplarz, czy coś…😅). Dostałam coś, co idealnie trafiło w mój gust, razem ze specyficznym poczuciem humoru 🖤 🥀To jest ten typ książki, która wciąga w swoje szpony i nie można się od niej oderwać. Nawet nie wiedziałam, kiedy minęło mi te 530 stron… Jeżeli lubicie mroczniejsze klimaty, czarny humor i bohaterów z charakterkiem, to koniecznie łapcie tę książkę!