Recenzje

„Addiction II” to kontynuacja i zarazem zakończenie historii Varneya i Parker. To książka o walce z uczuciami, o próbie ich wyparcia, ale też o tym jak wiele może zdziałać czyjeś wsparcie i obecność. Z każdą stroną bohaterowie coraz bardziej się od siebie uzależniają. Mają podobne charaktery, jednak każde z nich skrywa coś, czego nie chce do siebie dopuścić i się z tym zmierzyć. Vedia chce być tą, która pokaże Reiganowi, że nie zawsze trzeba radzić sobie samemu, że można komuś zaufać i po prostu dać temu płynąc swoim tempem. On z kolei wciąż zamyka się na emocje, ucieka od wszystkiego, co mogłoby go zranić. Woli samotność i dystans niż ryzyko ponownego rozczarowania. To moim zdaniem wartościowa i wzruszająca historia, która pokazuje, że czasem warto pozwolić komuś się zbliżyć. Nie zawsze pomocna dłoń oznacza słabość, dlatego nie powinniśmy się jej obawiać, bo czasem to właśnie ona może być początkiem czegoś dobrego. „𝐂𝐳𝐚𝐬𝐞𝐦 𝐧𝐚𝐣𝐛𝐚𝐫𝐝𝐳𝐢𝐞𝐣 𝐛𝐨𝐢𝐦𝐲 𝐬𝐢𝐞 𝐭𝐲𝐜𝐡, 𝐤𝐭𝐨𝐫𝐳𝐲 𝐧𝐚𝐩𝐫𝐚𝐰𝐝𝐞 𝐜𝐡𝐜𝐚 𝐧𝐚𝐬 𝐳𝐫𝐨𝐳𝐮𝐦𝐢𝐞𝐜.” (a tak przy okazji, nie sądziłam, że obrazek wydry mnie aż tak rozczuli.) 🥺

To już piąty tom serii Chestnut Springs i dochodzę do wniosku, że każdy kolejny tom jest jeszcze lepszy i nie chcę, żeby ta seria się kończyła. Czuję, że mogłabym o losach rodziny Eaton czytać w nieskończoność! W tej książce głównymi bohaterami są Bailey i Beau. Ona jest kobietą odrzuconą przez społeczeństwo przez pryzmat pozorów i przez czyny jej rodziny. Nie może znaleźć pracy i nikt nie chce z nią rozmawiać. Beau natomiast jest bohaterem, który przeżył w kanadyjskiej jednostce specjalnej istne piekło. Dręczą go koszmary nocne, a rodzina na siłę pragnie mu pomóc stanąć na nogi. Ta dwójka zaczyna ze sobą rozmawiać podczas wieczorów w barze i szybko postanawiają zawrzeć umowę. Będą udawać narzeczeństwo, które przyniesie im korzyści - ona będzie postrzegana inaczej i uwolni się od problematycznej rodziny, on odpędzi się od troskliwych bliskich. Szybko się okazuje, że to nie będzie trwało długo... Fani romansów będą zachwyceni! Mamy tutaj motyw udawanego narzeczeństwa i różnicy wieku. Autorka wplata w dynamiczną fabułę trudne tematy takie jak zespół stresu pourazowego, uczęszczanie na terapię, czy ocenianie człowieka względem czynów jego rodziny. W tej powieści znajdziecie sporo pikantnych scen, ale jedna była nieco żenująca przez co odjęłam gwiazdkę. Pokochałam bohaterów tak jak to miało miejsce przy poprzednich tomach i zdecydowanie jest to historia warta uwagi! Postacie z poprzednich tomów również się pojawiły, co jest dużym plusem całej serii. Jeśli lubicie motywy: small town, age gap, found family, słów burn, military life, grumpy & sunshine, czy virigin heroine to ta książka jest dla Was! Polecam!

Powiem szczerze, ze pierwszy raz czytałam cos w tym stylu i bardzo mi się podobało. Główną bohaterką jest młoda Emily. Jest dziennikarką, bardzo dociekliwą. Nie może dać jej spokoju sprawa zabstwa jej ojca. Dodatkowo ostatnio doświadcza bardzo dziwnych rzeczy. Zaczyna słyszeć głosy, pochodzą nie z tego świata i wymawiają jej imie.. Dziewczyna jest przerażona. Nie wie co ma o tym myśleć. Kiedy pewnego ranka budzi się ze znamieniem na ciele już totalnie nic nie rozumie. Zwłaszcza, że jej nie żyjący tato miał takie samo... Z czym bedzie musiała zmierzyć się Emily ? Jakie tajemnice wyjdą na jaw ? Echo potępienia " to świetna historia balansującą między jawą a koszmarem. Autorka w fajny sposób wplątała zjawiska paranormalne w realny świat. Nie brakuje tutaj sytuacji pełnych napięcia. Akcja jest bardzo wciągająca a lekturze towarzyszą niemałe emocje. W książkę znajdziemy dużo tajemnic, które nie są takie oczywiste. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i uważam je za bardzo udane. Z ogromną ciekawością czekam na drugi tom i dalsze losy Emily.

Złość... 😡😤👿 Nie kojarzy się dobrze, prawda? Pewnie Wam również mówiono, że złość to negatywna emocja i taka, której powinno się unikać. Taka... zła. „Nie wolno się złościć.” „Taka ładna dziewczynka, a tak brzydko się złości.” „Nie wypada tak się złościć.” „Nie masz powodu do złości.” „Złość w niczym nie pomaga.” Nie,nie i jeszcze raz NIE! Złość, to tak samo ważna i potrzebna emocja! Owszem, trzeba się nauczyć nad nią panować, poznać ją i odkryć, co wprawia nas w tę największą złość. To trudna sztuka... Problem miewają z tym nawet dorośli, a co dopiero dzieci, które dopiero poznają świat i siebie. Na szczęście, jest Pinku! Razem z nim dziecko dowie się czym jest złość i pozna sposoby na okiełnanie oraz wyładowanie trudnych emocji. Zrozumie, że złość może być świetnym motywatorem do działania, a także systemem obronnym przed różnego typu działaniami ze strony innych. Daje nam sygnał, że coś jest nie tak. Może być znakiem, że jesteśmy zmęczeni, przebodźcowani i zwyczajnie potrzebujemy odpoczynku oraz chwili oddechu. A co zrobić w sytuacji gdy złość dopada naszego przyjaciela? Jak zrozumieć jego samopoczucie? Jak mu pomóc? To chyba najlepsza książka o złości, jaką kiedykolwiek czytaliśmy. Mamy tutaj szesnaście życiowych historyjek, które idealnie obrazują temat. Ukazują małemu czytelników, że „złość, złości nie równa” i że może być ona spowodowana różnymi rzeczami. Po każdym rozdziale zamieszczono bardzo pomocne ćwiczenia. Sugerowany wiek czytelnika: 6+ „Poznaj swoją złość, Pinku!” 

Książka „Pozostań sobą” Ellie Middleton to mądra, wspierająca i pełna empatii publikacja, która zachęca do autentycznego życia — bez udawania i dopasowywania się do cudzych oczekiwań. Autorka w prosty, ale bardzo trafny sposób pokazuje, jak ważne jest zrozumienie i zaakceptowanie samego siebie. Opowiada o tym, jak nauczyć się współpracować ze swoim umysłem, zamiast z nim walczyć, co jest szczególnie ważne dla osób neuroróżnorodnych, ale też dla każdego, kto czasem czuje się „inny”. Książka łączy osobiste doświadczenia Middleton z praktycznymi wskazówkami i ćwiczeniami, które pomagają odnaleźć równowagę, spokój i pewność siebie. To nie tylko poradnik, ale też przewodnik po samoakceptacji - pełen ciepła, humoru i pozytywnego podejścia do życia. Największym atutem tej książki jest jej autentyczność - autorka nie moralizuje, nie narzuca gotowych rozwiązań, lecz delikatnie prowadzi czytelnika w stronę większej samoświadomości. Czytając, ma się wrażenie rozmowy z przyjacielem, który naprawdę rozumie i nie ocenia.