Recenzje

Niestety muszę przyznać, że na początku książka była trochę nudna. Ale później wszystko się rozkręciło i zrobiło się mega ciekawie! Zwroty akcji, śmieszne sytuacje i takie emocje, że momentami serio nie wiedziałam, czy się śmiać czy płakać. „4 ojców River Conway 2” to historia, która jest totalnie pokręcona, ale właśnie dlatego tak bardzo wciąga. River ma czterech „ojców” i próbuje ogarnąć, co się w ogóle dzieje w jej życiu. Jest zabawnie, czasem dziwnie, ale też bardzo wzruszająco. A do tego ta okładka! Po prostu boska zakochałam się w tym samym momencie gdy trafiła do moich rąk. Cudo! River to super postać - sarkastyczna, szczera i z charakterem. Bardzo ją polubiłam. Fajnie, że książka oprócz śmiesznych tekstów ma też trochę głębsze momenty. Idealna lektura na wieczór, żeby się oderwać od wszystkiego i trochę pośmiać. Polecam, nawet jeśli początek trochę przynudza (pamiętajcie, że jest to tylko moja opinia, i sa to mac 2 rozdziały) - potem jest sztos!

Kiedy zaczęłam czytać „(Nie)widzialne serca” Natalii Fromuth zakochałam sie w tej ksiażce od pierwszych chwil. Główna bohaterka, Joy, mieszka w Houston, ale wcale nie czuje się tam szczęśliwa. Tęskni za swoim rodzinnym Galway w Irlandii, gdzie spędziła dzieciństwo. Postanawia wrócić tam na studia prawnicze, licząc, że wszystko będzie jak dawniej. Ale okazuje się, że wiele się zmieniło jej babcia Bridget, miasto, a nawet jej najlepszy przyjaciel z dzieciństwa, Callum. Historia Joy bardzo mnie poruszyła. Jej uczucia są tak prawdziwe tęsknota, samotność, nadzieja. Czytając, miałam wrażenie, że rozumiem ją doskonale. Sama czasem czuję się zagubiona i marzę o powrocie do miejsc, które kocham. Styl pisania Natalii Fromuth jest prosty, ale pełen emocji. Książka porusza ważne tematy, takie jak poszukiwanie tożsamości, relacje rodzinne i przyjaźń. To nie jest tylko opowieść o powrocie do domu, ale też o odnajdywaniu siebie i radzeniu sobie ze zmianami. Bardzo polecam tę książkę wszystkim nastolatkom. To piękna historia, która zostaje w sercu na długo. Moja ocena: 9/10

Czy można udawać miłość tak długo, aż stanie się prawdziwa? ❤🔥 „Not Pretending Anymore” to jedna z tych historii, które zaczynają się jak niewinne roommates vibes, a kończą na emocjonalnym rollercoasterze, od którego nie możesz się oderwać! Dylan i Molly to duet, który rozbroił mnie humorem, chemia między nimi aż iskrzyła! 💥 Ten romans udawany był... za dobry, żeby nie stał się prawdziwy. A ja przepadłam po uszy! 🫶 Idealna książka na weekend, kiedy chcesz się pośmiać, wzruszyć i przypomnieć sobie, jak piękne (i skomplikowane) potrafią być relacje. 📚 Ocena: 9/10 💬 Czytaliście już? A może macie w planach? 

Styl pisania autorki jest przyjemny, lekki, ale ma w sobie pazur. Naprawdę błyskawicznie się czytało. W całej książce najbardziej podobało mi się to, że absolutnie nie było miejsca na nudę. Liczne, często zaskakujące zwroty akcji sprawiały, że fabuła pędziła do przodu w zawrotnym tempie, przez co całą książkę czytało się na jednym wdechu, chcąc jak najszybciej poznać więcej. Ta książka była emocjonalną huśtawką! Śmiałam się do łez, by chwilę później ocierać je ze wzruszenia. Czytając ją, bawiłam się świetnie i to głównie dzięki niesamowitemu poczuciu humoru autorki. Polubiłam się z główną bohaterką, czyli Aurorą Freeman.Dziewczyna jest osobą, która zawsze chciałaby uszczęśliwić wszystkich, ale potrafi też postawić na swoim, kiedy trzeba. Bardzo spodobało mi się to, że ma swoją pasję, bieganie. Mimo tego, co mówią inni Aurora robi to, co kocha, i nie pozwala sobie tego odebrać. Za to ogromny plus. Skoro już wspominam o głównej bohaterce, to nie mogę pominąć Timothy’ego Janga. Na początku byłam do niego dość sceptycznie nastawiona wydawał się chłodny, zdystansowany, może nawet nieco irytujący. Ale z czasem… no kocham gościa. Serio. Oczywiście, ma swoje minusy, ale to, co on wyprawia w tej książce… wow.Jego tajemniczość jest jednocześnie ciekawa ale i niesamowicie wkurzająca, ale przyciąga jak magnes. Ivan to bohater, którego na początku pokochałam, ale później… zaczynał mnie irytować swoim zachowaniem. Mimo wszystko, wciąż miał w sobie cos. Jednak moim ulubionym bohaterem jest Eliot.Samo to imię od razu kojarzy mi się z najlepszymi, najbardziej zabawnymi postaciami i w tej książce jest dokładnie tak samo. Bardzo podobał mi się również wątek pamiętnika, choć muszę szczerze przyznać, że momentami przydałaby się nieco inna czcionka lub układ tekstu czasem moje oczy się gubiły, mimo że naprawdę uwielbiałam te fragmenty czytać. Po skończeniu książki spodziewajcie się jednego niedosytu. Ale tego dobrego. Będziecie chcieli więcej więcej tej historii, więcej bohaterów, więcej emocji.

,,Wszystkie kolory mroku" to bardzo dobra historia. Muszę przyznać, że sam opis książki nie oddaje, jak dobra jest ta historia. To było dla mnie bardzo miłe zaskoczenie. Gdy zobaczyłam, ile ma stron, trochę się przeraziłam. A jednak pochłonęłam ją w dwa dni. Fabuła jest świetnie skonstruowana i rozgrywa się na przestrzeni kilkunastu lat. Głównym bohaterem jest Path - jednooki chłopiec, który ratuje koleżankę z rąk seryjnego mordercy. Nie spodziewa się, że ten jeden czyn wpłynie na całe jego życie. Polubiłam go - może nie zawsze postępował właściwie, ale było widać, że to dobry chłopak. Drugą bohaterką jest jego przyjaciółka. A może nawet kimś więcej , kochała go.To było oczywiste. Była mu całkowicie oddana, całe jej życie kręciło się wokół niego. To historia, która trzyma w napięciu od pierwszej strony. Trochę thriller, trochę opowieść o miłości i pięknej przyjaźni. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Rozdziały są bardzo krótkie ,czasem zaledwie jednostronicowe , co sprawnia, że książkę czyta się błyskawicznie. Dla mnie to duży plus, bo nie przepadam za długimi rozdziałami. Książka podzielona jest na części, z których każda przedstawia inny etap życia bohaterów. Śledzimy ich losy i obserwujemy, jak dorastają. Autor posługuje się świetnym stylem, który sprawia, że czytanie tej historii to czysta przyjemność. Bardzo się cieszę, że miałam okazję ją zrecenzować. Z pewnością długo o niej nie zapomnę. Polecam. Nie zawiedziecie się.