Recenzje

,,𝐒𝐤𝐨𝐫𝐨 𝐰𝐢𝐞̨𝐜 𝐧𝐢𝐞 𝐮𝐟𝐚𝐦 𝐤𝐨𝐛𝐢𝐞𝐜𝐢𝐞, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐚̨ 𝐰𝐢𝐝𝐳𝐞̨ 𝐰 𝐥𝐮𝐬𝐭𝐫𝐳𝐞, 𝐣𝐚𝐤 𝐦𝐚𝐦 𝐳𝐚𝐮𝐟𝐚𝐜́ 𝐝𝐫𝐮𝐠𝐢𝐞𝐦𝐮 𝐜𝐳ł𝐨𝐰𝐢𝐞𝐤𝐨𝐰𝐢?’’ Są takie książki, które nie tylko się czyta - one po prostu osiadają się pod skórą, w najbardziej wrażliwych miejscach, tam, gdzie słowa zwykle nie docierają. „Piętno. Genevieve. Pod osłoną milczenia” Moniki jest właśnie taką dla mnie historią i dziś chcę Was wprowadzić w ten świat… 22.02.2025 rok to właśnie ta data już na zawsze zostanie ze mną. To właśnie wtedy otworzyłam pierwszą część i po raz pierwszy spotkałam Grace i Damiena. Byłam przekonana, że to będzie po prostu kolejna historia, kolejna przygoda, kolejna książka na liście. Nie spodziewałam się, że już po kilku stronach przepadnę tak bezpowrotnie. Nie sądziłam, że pokocham ich tak mocno, tak prawdziwie, tak… po swojemu. Że każde ich spojrzenie, każda rozmowa i każde niedopowiedzenie zaczną układać się we mnie jak puzzle, których nie wiedziałam, że mi brakuje. Że zaczną zajmować miejsce w moim sercu, o które nawet sama siebie nie podejrzewałam. Tego dnia poznałam emocje, które zmieniły sposób, w jaki patrzę na świat. Poznałam historię, która stała się częścią mnie. 24.11.2025 rok tej daty nie zapomnę nigdy. To właśnie tego dnia trzymałam w rękach drugą część ich historii, gotowa zanurzyć się w kolejne rozdziały, w każdy ułamek ich emocji. Serce biło szybciej, a ręce drżały z ekscytacji i wzruszenia. Czułam, że nie tylko powracam do bohaterów, których pokochałam, ale że sama staję się częścią tej opowieści. Każda strona, każdy gest, każde milczenie wypełniało mnie w sposób, którego się nie spodziewałam - tak głęboko, tak prawdziwie. To był moment, kiedy zrozumiałam, że ta historia zostaje w sercu, na zawsze, tak jak oni zostali w moim. Seria Pozorów to dla mnie coś znacznie więcej niż zwykłe książki - to dom. Ale nie taki, w którym czuje się jedynie ciepło i bezpieczeństwo, lecz dom, który boli, czasem dręczy, ale mimo wszystko wciąż przyciąga, do którego chce się wracać, nawet jeśli serce skręca się z żalu czy tęsknoty. To historia dla kobiet, o kobietach, o ich codziennych zmaganiach, marzeniach i sekretach, które często zostają nieopowiedziane. Tutaj nie ma miejsca na pozorne szczęście czy łatwe rozwiązania problemów. Każda strona, każde zdanie, każdy dialog jest przesycony emocjami, które trudno czasem nazwać słowami, ale które czuć całym sobą. To opowieść, która nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. Seria ta nie boi się mówić o tym, co dla wielu pozostaje w cieniu - o tym, jak trudno jest kobietom w świecie pełnym oczekiwań, uprzedzeń i przemocy. To historie, w których kobiety często boją się mówić prawdę, boją się zaufać, bo nikt nie chce lub nie potrafi uwierzyć w ich doświadczenia. Ich strach przed mężczyznami nie jest przesadzony ani wymyślony - jest prawdziwy, namacalny, wkrada się w codzienne życie, w relacje, w każdy krok, który próbują postawić. Monika pokazuje to w sposób szczery i przejmujący. Ukazuje, że każda kobieta musi zmagać się nie tylko z własnymi emocjami, ale też z brutalną rzeczywistością, w której ich głos bywa ignorowany, a krzyk niezauważony. To historie o walce o prawo do bycia wysłuchaną, o szukaniu wsparcia w świecie, który często je zawodzi. I właśnie dlatego ta seria jest tak ważna - nie boi się ukazywać trudnej prawdy, nie idealizuje ani nie bagatelizuje problemów, które wiele kobiet zna z własnego życia. To opowieść, która uczy odwagi - odwagi, by mówić, by stawiać granice, by nie milczeć, nawet gdy świat każe zachować ciszę. 𝐆𝐫𝐚𝐜𝐞 kobieta, której życie od początku nie oszczędzało trudów. Przeżyła wiele, a każda rana, każde zawiedzione zaufanie zostawiły w niej ślad, który trudno było zagoić. Dlatego na początku była nieufna - wobec ludzi, wobec świata, wobec własnych emocji. Nie otwierała się łatwo, a każdy gest czy słowo zbliżające ją do innych wymagały ogromnej odwagi. To nie jest postać idealna. Czasem ucieka, czasem milknie, czasem boi się powiedzieć prawdę, nawet jeśli jej serce krzyczy. Ale w tym właśnie tkwi jej siła - w umiejętności przetrwania, w odwadze, by mimo strachu spróbować jeszcze raz, by ufać powoli, krok po kroku. Jej nieufność nie jest przeszkodą do pokonania - jest częścią tego, kim jest, częścią jej historii. A kiedy zaczyna otwierać się na innych, na miłość i przyjaźń, czuje się to głęboko - jakby każdy krok w stronę zaufania wymagał oddania kawałka siebie. To właśnie czyni ją postacią tak poruszającą i prawdziwą. Nie jest ideałem, jest kobietą, która przeżyła ból, a mimo to stara się żyć normalnie. 𝐃𝐚𝐦𝐢𝐞𝐧 to postać, która od pierwszych stron wnikła głęboko w moje serce. To mężczyzna, którego pragnę spotkać w życiu - nie tylko ze względu na jego urok czy charyzmę, ale przede wszystkim dlatego, że rozumie. Rozumie w sposób, w jaki niewielu ludzi potrafi: bez osądzania, bez pytań, bez wymuszania wyjaśnień. Potrafi dostrzec ból i nieufność, którą nosi w sobie Grace, zamiast zniechęcić się, cierpliwie dąży do niej, krok po kroku, pokazując, że prawdziwa bliskość wymaga czasu i szacunku. Jego obecność jest ciepła, ale nie nachalna; silna, ale nie dominująca. Damien rozumie, przez co kobiety muszą przechodzić każdego dnia, jakie obawy i ograniczenia nakłada na nie świat, i nigdy nie próbuje ich minimalizować ani lekceważyć. Jego cierpliwość, zrozumienie i delikatność sprawiają, że nawet najbardziej nieufna osoba zaczyna powoli otwierać się na bliskość. To bohater, który pokazuje, że miłość nie polega na posiadaniu, lecz na akceptacji - na byciu przy drugiej osobie, mimo jej lęków i ran. Każde jego słowo, każdy gest, każda decyzja wobec głównej bohaterki sprawia, że wierzymy w to, że prawdziwe uczucie może przetrwać nawet w świecie pełnym niepewności i bólu. Damien jest nie tylko bohaterem - jest marzeniem, które przypomina, że empatia, cierpliwość i zrozumienie potrafią zmieniać życie drugiego człowieka. 𝐆𝐫𝐚𝐜𝐞 & 𝐃𝐚𝐦𝐢𝐞𝐧 ich relacja to subtelna, głęboka, prawdziwa opowieść o zaufaniu, cierpliwości i wzajemnym zrozumieniu. Ona, nieufna i ostrożna po tym, co przeżyła, z początku zamknięta w swoim świecie strachu i wątpliwości. On, cierpliwy i empatyczny, który nie chce niczego wymuszać, ale mimo wszystko nie odstępuje jej na krok. Ich więź buduje się powoli, w każdym spojrzeniu, w każdym drobnym geście, w każdym milczeniu, które mówi więcej niż tysiąc słów. Damien rozumie jej lęki, jej nieufność wobec świata, wobec mężczyzn, wobec ludzi w ogóle, i nie próbuje jej zmieniać - po prostu jest. Jest wsparciem, które pozwala jej czuć się bezpiecznie, pozwala powoli otwierać serce, bez presji, bez pytań, które mogłyby ranić. To relacja, w którym cierpliwość i zrozumienie stają się fundamentem. Każdy krok, który ona stawia w jego stronę, jest okupiony odwagą, a on, zamiast tego wykorzystać, docenia to, chroni i szanuje. W ich relacji nie ma miejsca na dominację ani manipulację, jest natomiast miejsce na akceptację, na wspólne przeżywanie emocji, na dzielenie się bólem, radością i nadzieją. Czytając o nich, czułam, jakby ten związek był możliwy nie tylko na kartach książki, ale i w prawdziwym życiu - bo prawdziwa miłość nie polega na tym, kto pierwszy ulegnie, kto bardziej kocha, lecz na umiejętności bycia przy drugiej osobie nawet w chwilach, gdy świat wydaje się nieprzychylny. To piękna, wzruszająca i prawdziwa opowieść o tym, jak relacja może pomóc otworzyć serce, nawet po najbardziej bolesnych doświadczeniach. Nie sposób mówić o tej serii, nie wspominając o piórze autorki. Pióro Moniki stało się moim ulubionym - delikatnym, a jednocześnie niezwykle mocnym, potrafiącym prowadzić czytelnika przez świat pełen emocji, bólu i nadziei. Jej styl jest tak naturalny, tak płynny, że czytając, ma się wrażenie, jakby słowa same wchodziły w serce, jakby każda strona była napisana specjalnie dla mnie. Monika nie boi się poruszać trudnych tematów - przemocy, lęku, nieufności, codziennych zmagań kobiet. Ale robi to z taką wrażliwością, z taką subtelnością, że nawet najcięższe momenty nie przytłaczają, a wręcz przeciwnie - pozwalają zrozumieć, poczuć i przeżyć to razem z bohaterkami. Jej pióro nie ocenia, nie spieszy się, nie wymusza emocji - ono po prostu prowadzi, delikatnie, ale pewnie, przez każdy rozdział, przez każdy ból i każdą radość. Czytając jej książki, ma się wrażenie, że Monika jest idealną osobą we właściwym miejscu. Każde słowo, każdy opis, każda emocja są tak dopracowane, tak przemyślane i jednocześnie tak naturalne, że trudno uwierzyć, że ktoś potrafi pisać z taką lekkością i głębią jednocześnie. Jej pióro to skarb, który nie tylko opowiada historię, ale sprawia, że stało się ono częścią mojego serca. Ta książka po prostu rozwaliła mi głowę. Nie chodzi tylko o emocje, które wywołuje, choć one są ogromne i niezapomniane, ale o to, jak wszystko jest przemyślane, jak każdy wątek, każdy szczegół, każda decyzja bohaterów łączy się w spójną, perfekcyjną całość. Monika stworzyła świat, w którym nic nie jest przypadkowe - wszystko ma znaczenie, wszystko jest połączone, a odkrywanie tych powiązań jest równie ekscytujące, co wzruszające. Czytając, czułam się jakby ktoś delikatnie prowadził mnie za rękę przez labirynt historii, pokazując, jak z pozoru małe elementy układają się w coś wielkiego, głębokiego i pięknego. Ta precyzja, ta dbałość o szczegóły, połączona z niesamowitą wrażliwością i siłą narracji, sprawia, że książka nie tylko zostaje w sercu, ale też w głowie - długo, długo po odłożeniu ostatniej strony…  🥹

Uwielbiam książki o hokeistach i bardzo lubię książki Ludki Skrzydlewskiej, nic więc dziwnego, że dałam się skusić "Puck off". Jak ja się na tym genialnie bawiłam, aż sama się zdziwiłam biorąc pod uwagę motyw, którego nie znoszę 😅, a tu nawet mi nie przeszkadzał. Jak widać wszystko zależy od wykonania😁. Rosie i Matt, poznają się przypadkiem w samolocie. Zupełnie nie spodziewają się, że ich znajomość będzie dłuższa niż wspólna podróż. Jedna noc pełna namiętności i koniec. Jaki jest szok Rosie, jak Matt okazuje się nowym członkiem drużyny hokejowej Nafciarzy, dla której ona pracuje. Kobieta nie chce łączyć pracy ze sprawami osobistymi, nie chce być postrzegana jako ta, która dostała wszystko po znajomości, a bliższe kontakty z Mattem tylko by utwierdziły jej współpracowników w tym. Ale Matt tak łatwo się nie poddaje, oferuje jej przyjaźń z bonusami wszystko w tajemnicy, co z tego wyniknie? Rosie, nie ma zaufania do hokeistów. Jej ojciec nim był i zawsze hokej był dla niego najważniejszy. Nie wierzy by byli wstanie zrezygnować z gry dla niczego. Widziała jak zniszczyło to związek jej rodziców i sama nie chce popełnić tego błędu. Chce być najważniejsza, na nic mniej nie ma zamiaru się godzić. Matt nie ma łatwo w nowej drużynie. Jego brat strasznie w niej namieszał i jest postrzegany przez jego pryzmat. Gra dla Nafciarzy to miał być tylko roczny kontrakt, nie szukał ani przyjaciół, ani tym bardziej miłości, planował wrócić do Szwecji do rodziny. Ale jak zawsze życie lubi pisać swoje scenariusze. Zupełnie nie spodziewał się ogniostorudej torpedy, która namiesza mu w życiu. Ich pierwsze spotkanie, pierwsze spojrzenia i od razu czuć ogień. Pasują do siebie idealnie, ale muszą się dopiero o tym przekonać, a życie będzie podkładało im kłody pod nogi. Czeka ich wiele trudnych decyzji i bólu, ale najważniejsze że są w tym razem. Będą się wspierać i pocieszać. Matt jest cudowny wystarczy go dobrze poznać🥰, nawet adoptuje pieska, który zostanie maskotka drużyny😁🥰. Rosie będzie musiała pokonać swoje lęki, ale będzie warto. Ta historia jest zabawna i urocza, ale też porusza trudniejsze tematy takie, jak napady paniki. Piękna historia, która pokazuje, że miłość jest w stanie uleczyć duszę 🥰🥰🥰. Polecam🥰🥰🥰

Kategoria wiekowa: — Ocena: 5/5⭐️ Recenzownik autorstwa: Marty Sztandar-Bielawskiej Recenzownik - Mój Książkowy Journal💗 Uważam, że to must have dla książkary!!! Pamiętajcie, że książki i czytanie to nie wszystko, bo codziennie wieczorem, siadam właśnie z tym recenzownikiem i uzupełniam kolejne strony. Mamy miejsce do pisania recenzji, mamy książkowe wyzwania, TBR i trackery, sekcje naszych ulubieńców, coś związanego z wydawnictwem i wiele innych różnych sekcji do zapełnienia dla czytelnika. To także super prezent na święta (i nie tylko), dla każdej osoby która czyta. Naprawdę fajnie po przeczytaniu jakiejś pozycji, usiąść i wypisać wszystkie swoje odczucia na jeden stronie. Polecam Serdecznie💗🤗

Bądźmy szczerzy: sprzątanie rzadko bywa zajęciem, które dzieci chcą robić z uśmiechem na twarzy. 🤭 Dlatego książka, która próbuje okiełznać ten temat, ma przed sobą nie lada misję! Opowieść o Titku, który uczy się radzić sobie z codziennym obowiązkiem, pokazuje, że sprzątanie wcale nie musi być męczące i nudne. Historia jest krótka i prosta, ale znakomicie oddaje emocje i wyobrażenia typowego dziecka odnośnie sprzątania - od niechęci, znużenia i złości po zadowolenie i satysfakcję. Dzięki Titkowi dzieci odkryją, że porządkowanie pokoju wcale nie oznacza trudnego i żmudnego obowiązku. Wręcz przeciwnie - to może być całkiem przyjemne zajęcie. I kolejny krok do samodzielności! 👏 Treść jest prosta i bliska codzienności dziecka, zaprezentowana w atrakcyjny, lekki i humorystyczny sposób. Dodatkowo na niektórych rozkładówkach znajdują się pytania i drobne zadania, które angażują dziecko w trakcie czytania. Z kolei na końcu książki znajdziemy miniporadnik dla rodziców. Przedstawia on zwięzłe i praktyczne wskazówki odnośnie wspierania dziecka w nauce sprzątania i tworzenia właściwych nawyków.

Uwięziona. Bez kontroli” autorstwa Sylwia Kruk to 3 tom serii „Uwięziona” W najnowszej odsłonie historii Luizy i Dragona Sylwia Kruk ponownie zabiera czytelnika do świata, w którym namiętność miesza się z lękiem, a granica między pożądaniem a zniewoleniem staje się coraz bardziej rozmyta. Luiza, zmuszona do małżeństwa z Dragonem - byłym gangsterem, który ją uwięził - próbuje odnaleźć się w rzeczywistości, która nigdy nie była jej wyborem. Choć Dragon usiłuje walczyć ze swoją mroczną naturą i okazuje wobec niej łagodność, dziewczyna nie potrafi zbudować z nim więzi. Złota klatka wciąż pozostaje klatką, a tęsknota za rodziną i utraconą wolnością rośnie z każdym dniem. Desperacka próba odzyskania kontroli nad własnym życiem sprawia, że Luiza podejmuje radykalny krok, który całkowicie zmienia dynamikę ich relacji. Przerażony możliwością utraty żony Dragon zaczyna pilnować jej jeszcze bardziej… i jeszcze ciaśniej zaciska emocjonalny uchwyt. Nie spuszcza z niej oka, nie daje przestrzeni, stale przypominając, czego oczekuje — jej miłości i oddania. Dla Luizy to początek prawdziwego piekła. Jak ma uciec z życia, które stało się dla niej więzieniem, skoro Dragon jest zawsze tuż obok? Jak oddychać, kiedy każdy jej ruch jest obserwowany? On chce jej serca — a ona panicznie boi się, że ten mężczyzna, przyzwyczajony do dostawania wszystkiego, nie cofnie się przed niczym, by je zdobyć. „Uwięziona. Bez kontroli” to mroczny, intensywny romans, który trzyma emocjonalnie do ostatniej strony. Sylwia Kruk świetnie oddaje toksyczną, pełną napięcia relację Luizy i Dragona, nadając ich historii ciężaru, który budzi jednocześnie fascynację i niepokój. To książka, która wciąga jak wir pełen kontrastów, namiętnych scen i dramatycznych wyborów. Idealna dla czytelników poszukujących romansów na wysokim emocjonalnym poziomie, z niebezpiecznym twistem i bohaterem, którego trudno nie nienawidzić… i trudno nie kochać. Książka jest intensywna, mroczna, pełna napięcia oraz przeznaczona dla czytelników powyżej osiemnastego roku życia.