Zguba

Opowieść o relacjach rodzinnych, miłości, zatraceniu tego co najcenniejsze, oddalaniu się od siebie. Zguba Natalii Szostak, to także historia o dorastaniu, pogoni za karierą, zniknięciu dziecka i gorączkowych poszukiwaniach zaginionej dziewczynki 

Zguba to świeża opowieść o tym, co gubią w życiu zwykli ludzie.

Nowy - silny i delikatny jednocześnie - głos na polskiej scenie literackiej.

Debiutancka książka dziennikarki Natalii Szostak to powieść o rzeczach, uczuciach i nadziejach, które gubimy po drodze.

Matka piętnastoletniej Marianny wraca z emigracji zarobkowej, by odnaleźć córkę. Pomóc może jej teściowa, która przez ostatnie miesiące opiekowała się Marianną.

Ale co właściwie się stało? Kto stoi za zniknięciem? Może wszystko zaczęło się wtedy, gdy dziewczyna straciła głos?

W opowiedzianej z bezpretensjonalną prostotą historii porusza empatia i delikatność narratorki nie tylko wobec głównej bohaterki, nastolatki, ale też nieporadnych i pogubionych dorosłych. Wzruszający motyw Frajdy, osoby nieludzkiej, łączy delikatną nitką miłości, odpowiedzialności i odwagi ten rozsypujący się rodzinny świat rzeczy utraconych na zawsze i tych możliwych do odzyskania.

Joanna Bator

Książka Natalii Szostak to celna literatura i wciągająca historia. Uważna, bezpretensjonalna opowieść o wielogłosowej kobiecości, czyli "Zguba", w której można się odnaleźć.

Dominika Słowik

Połamane paznokcie, sucha skóra. Czasem, gdy się przebiera lub w samym ręczniku wychodzi z łazienki, łapie ciekawskie spojrzenie

Marianny. Wyczuwa we wzroku córki dezaprobatę, zawód. Fałdką nad paskiem spodni, nieogolonymi nogami, odrostem. I tymi dłońmi. Dłonie są najbrzydsze, nie pasują do nich pierścionki ani bransoletki. [...] Marianna lubi nosić kilka pierścionków naraz, kolorowe ubrania, bluzki, w których widać pępek. Hanka nigdy nie była tak pewna siebie, jak jej córka w wieku czternastu lat. Prawie piętnastu.

fragment