Skazany na trening 1. Zaprawa więzienna

Rewelacyjny trening siłowy bez użycia sprzętu 

To co dzieje się za murami więzienia na ogół nie jest dostępne ludziom z zewnątrz. Sztywne reguły i to z czego można korzystać stwarzają przestrzeń do uzyskiwania maksymalnych efektów przy znikomym użyciu czegokolwiek. Krótko mówiąc: trzeba liczyć na siebie. Wiedza to potęga. Z tego powodu wiedza o tym systemie jest zazdrośnie strzeżona przez ludzi, którym powierzałem ją za kratkami. Zebrane tu informacje bardzo rzadko wydostają się poza mury więzienia nic na ten temat nie było nigdy publikowane. Książka, którą trzymasz w ręku, to pierwsza publiczna prezentacja tego systemu. Progresywny trening w ćwiczeniach "wielkiej szóstki". Siła, zwinność, koordynacja i kondycja. Krótkie sesje treningowe, nieskomplikowany system. Bez wyrafinowanego sprzętu. Książka napisana przez byłego więźnia, zmuszonego do wyrobienia w sobie siły przez brutalne wymogi fizycznego przetrwania przez człowieka, pozbawionego wszystkiego oprócz ciała i umysłu, który postanowił rozwijać się wbrew wszelkim przeciwnościom i stworzyć sobie osobistą przestrzeń wolności, której nikt nie byłby w stanie mu wydrzeć: wolności silnego ciała i silnego umysłu. Książka przedstawia proste i skuteczne metody poprawy ogólnej kondycji fizycznej i przyrostu siły. Szczególnie przydatna dla tych, którzy chcą i mogą ćwiczyć w domu. 

(…) Pewnego dnia w 1969 zadziorny student pierwszego roku w Cambridge siedział skulony, słuchając w nabożnej ciszy dwóch odzianych w pomarańczowe szaty tybetańskich mnichów. Prowadzili prelekcję na temat tajników medytacji i oświecenia. Emanowały od nich kojący spokój i naturalna swoboda. Oczy skrzyły im dobrym humorem, jakby opowiadali niekończący się żart. „Wszystko jest piękne, nic nie ma znaczenia” – zdawało się, że nam mówią. Gdy ich słowa wpływały do głowy młodzieńca (w większości wypuszczane drugim uchem), jego umysł wrzał od natłoku myśli.
Jeden z mnichów zaczął mówić o wolności wewnętrznej, która jest owocem głębokiej medytacji. Skorzystał z analogii: „Człowieka można zamknąć w więziennej celi, pozornie zniewolić, a jednak może on pozostać wewnętrznie wolny. Nikt nie jest w stanie odebrać mu tej wewnętrznej wolności”.
Student zerwał się ze swojego miejsca w gwałtownym proteście. „ Jak możecie mówić coś takiego? Więzienie to więzienie. Niewola to niewola. Nie może być prawdziwej wolności, kiedy ktoś przetrzymuje cię wbrew twojej woli!” Tknięty został jakiś czuły punkt, wywołując reakcję nieproporcjonalną do skromnej figury retorycznej użytej przez prelegenta.
Drugi mnich przyjacielsko uśmiechnął się do gniewnego młodego człowieka. „Dobrze jest kwestionować słowa swoich nauczycieli” – powiedział z ujmującą szczerością i bez krzty ironii. Mnisi kontynuowali prelekcję, pomijając ten incydent, tak jak rzeka opływa skalny ostaniec w swoim korycie (…)