Nauczanie psychologicznej diagnozy klinicznej przesłanki dla praktyki dydaktycznej

Opisywane w artykule rozważania dotyczą próby usystematyzowania użycia metody realnego klienta (RK) w nauczaniu psychologicznej diagnozy klinicznej. Przewodnim motywem analizy jest refleksja nad z jednej strony istotą wymagań, jakie stoją przed przyszłym diagnostą, z drugiej strony sytuacją mentalną, w jakiej znajduje się osoba ucząca się diagnozy klinicznej. W odniesieniu do pierwszego z przytoczonych kontekstów, metoda RK komentowana jest w nawiązaniu do współczesnych standardów kompetencji diagnostycznych. W odniesieniu do drugiego kontekstu autorzy odwołują się do znanej z obszaru psychologii ogólnej wiedzy dotyczącej ograniczeń emocjonalnych i poznawczych, jakim podlega przetwarzanie informacji oraz wiedzy dotyczącej mechanizmów uczenia się. W konsekwencji rozważań na łamach artykułu formułowane są specyficzne postulaty dotyczące nauczania diagnozy metodą realnego klienta.

Considerations described in the article refer to an attempt to systematize the use of the real client (RC) method in teaching psychological clinical assessment. The leitmotiv of the analysis is a reflection on the essential demands the future diagnostician meets on the one hand, and the mental situation of an apprentice of clinical assessment on the other. In the first of the above contexts, the RC method is commented on the base of contemporary standards of diagnostic competencies. In the second context, the authors refer to general psychological knowledge about emotional and cognitive constraints of information processing and knowledge about learning mechanisms. In consequence of those considerations, specific postulates about teaching psychological assessment with real client method are formulated as conclusions of this article.