Jogasutry Patańdźalego. Techniki medytacji i metafizyczne aspekty jogi Patanjali (Author), Chip Hartranft (Translator)

Recenzje książki: Jogasutry Patańdźalego. Techniki medytacji i metafizyczne aspekty jogi (12) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: Magazyn SENS 8/2013

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Klasyczna książka jodze. Pierwsza, o której wiemy - spisana niemal dwa tysiące lat temu. trudna w odbiorze, choć właściwie bardzo prosta. Zaleca medytację, kontemplację, obserwację. Jogę, która pomaga uwolnić się od cierpienia.
   
   Dla tych, którzy kilka razy w tygodniu rozkładają matę i powtarzają powitanie słońca, "Jogasutry" mogą być pewnym rozczarowaniem. Niewiele mówią o ćwiczeniach fizycznych, więcej o kontrolowaniu umysłu i zasadach etycznych. Tematem mat nie zajmują się wcale.
   
   A jednak "to jedno z najbardziej pouczających dzieł filozoficznych, jakie kiedykolwiek powstały" - pisze we wstępie Chip Hartranft, który 196 spostrzeżeń Patandźalego opatrzył komentarzem. "Wciąż oddziałują na ludzi" - stwierdza kilkadziesiąt stron później w posłowiu. - "Głównie dzięki temu, w jaki sposób opisują najważniejsze troski ludzkiej egzystencji". Ma chyba rację, bo choć przez te ostatnie dwa tysiące lat ludzie starali się znaleźć antidota na cierpienia, wciąż błądzimy we mgle. I kochamy jogę.

2. Recenzja: urodaizdrowie.pl Kasia C., 2013-06-17

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Współczesny świat nie sprzyja osiągnięciu przez nas harmonii duszy i ciała. Aby osiągnąć wewnętrzne zadowolenie, należy odwołać się do mających wielowiekowe tradycje praktyk jogi.
   Bezcenne jest w tym klasyczne dzieło filozofii indyjskiej – jogasutry„Jogasutry”. Uwzględnia on wiele stanów świadomości człowieka, które można wypracować podczas ćwiczenia jogi, medytacji i innych praktyk duchowych. W tym traktacie można znaleźć odpowiedzi na ważne pytania o funkcje naszego umysłu i towarzyszących nam wrażeń zmysłowych. Ta księga podejmuje rozważania na temat naszych ludzkich dylematów, z problemem znalezienia szczęścia na czele.
   Według Patańdźalego, joga to „ujarzmienie” – podporządkowanie możliwości ciała władzy umysłu, byśmy mogli doświadczyć niezgłębionego spokoju medytacyjnego. Dzięki niemu możemy zwiększyć samoświadomość i zrozumieć swe najgłębsze duchowe potrzeby, tak zaniedbywane w codziennym pędzie. Poznajemy różne aspekty ruchu i bezruchu w naszym życiu. Uczymy się skupienia na naszym wnętrzu. Autor ukazuje nam ścieżkę do uświadomienia sobie prawdziwej natury świata i sedna naszego istnienia. Omawia przyczyny cierpienia, uczy też, jak sobie z nim radzić. Cenne wskazówki Patańdźalego pozwalają nam osiągnąć harmonię w relacji ze światem i otaczającymi nas ludźmi. Już zastosowanie kilku technik medytacji podanych przez mistrza jogi, pomaga osiągnąć większy poziom wewnętrznego spokoju.
   Polecam tę książkę każdemu, kto chce wkroczyć na nową drogę swej egzystencji i odnaleźć to, co naprawdę ważne w życiu – siebie.

3. Recenzja: jogasutry.pl Olga Szkonter

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Od początku cieszyłam się na okazję przeczytania Jogasutr Patańdźalego jeszcze raz, poznania nowego komentarza Chipa Hartranfta i napisania tej recenzji – chociaż wiedziałam, że żadne z tych zadań najpewniej nie będzie proste. Rozpoczęłam pracę metodycznie i z zapałem. Zasięgnęłam kilku informacji o autorze, zorientowałam się w zawartości książki i zabrałam się do lektury z właściwym sobie namaszczaniem do tekstów filozoficznych. Zawsze towarzyszy mi ten specyficzny stan, kiedy sięgam po lekturę filozoficzną, a gdy chodzi do tego o tekst tak znaczący jak Jogasutry, sprawa staje się jeszcze bardziej poważna. Ponieważ treść sutr, przynajmniej w znacznej mierze nie jest mi obca, siłą rzeczy myśl analityczna i krytyczna skierowała swoje tory głównie na pracę, jaką w tę pozycję włożył Chip Hartranft; ciekawa byłam także samego tłumaczenia z angielskiego na język polski, którego dokonał Krzysztof Krzyżanowski.
   
   Jogasutry to swoiste arcydzieło, zarówno pod względem teoretycznym, jak i praktycznym. Bądźmy jednak szczerzy – nie jest to lektura łatwa. Zwięzłe twierdzenia sutr nie są tłumaczone przez autora i pozostawiają wiele znaków zapytania, nie wspominając już nawet o tezach dotyczących np. tzw. jogicznych mocy, których odbiór nie tylko jest trudny, ale może w pierwszej chwili zniechęcać lub nawet przerażać. Tym bardziej, że tekst liczy sobie ponad dwa tysiące lat i pochodzi z zupełnie innej kultury. Dlatego tak ważne jest, jak zostanie on podany odbiorcy, jak zostanie przetłumaczony, skomentowany i wyjaśniony. Dodajmy do tego jeszcze, że Jogasutry dotyczą metod osiągania stanu wyzwolenia z cierpienia, a będziemy mieli pewność, że na barkach tłumacza i komentatora spoczywa nie lada odpowiedzialność. Świadoma tego, rozpoczynałam więc lekturę także z pewną nieufnością. Obserwując reakcje, jakie powstają we mnie podczas każdego zdania, pokonywałam kolejne rozdziały, a czytając bodaj najbardziej trafny z opisów funkcjonowania ludzkiego umysłu, śledziłam działanie swojego.
   
   Początkowa nieufność zaczęła się rozmywać już po przeczytaniu wstępu, którym książka może się poszczycić – jest naprawdę bardzo dobry, rzetelny i jasny, dzięki temu stanowi idealne wprowadzenie do Jogasutr. Podobał mi się bardzo także układ książki i niektóre jej dodatki, jak np. wskazówki, jak wymawiać sanskryckie nazwy, słowniczek pojęć zaczerpniętych z sanskrytu, a także spis ścieżek praktyki jogi. W głównej części Chip Hartranft komentuje kolejne sutry, starając się je przybliżyć i zinterpretować tak, żeby były zrozumiałe dla współczesnego odbiorcy. Dalsza część zawiera jednak także same sutry bez komentarza, co uważam za świetny pomysł. Tłumaczenia zwrotów szczególnie trudnych do oddania w naszym języku wzbogacone zostały o komentarze i wskazówki umożliwiające uchwycenie ich idei. Chociaż niektóre zwroty powodowały mieszane uczucia (jak np. „popadnięcie w stan rzeczy”, który ma oddawać sanskrycki termin samapatii), to jednak intuicyjnie i kontekstualnie są one zrozumiałe. Z czasem jednak chęć analizy tekstu, porównywania tłumaczeń i rozważania możliwych rozwiązań stopniowo ustępowała we mnie chęci wchłonięcia treści Jogasutr i komentarza do nich, chęci prawdziwego poczucia ich, obcowania z nimi. Wtedy po raz kolejny bardzo mocno uświadomiłam sobie, że analizowanie tekstu nawet największej świętej księgi nie zmieni naszego życia w taki sposób, w jaki może to zrobić prawdziwa uważność i prawdziwa praktyka. Nie znaczy to oczywiście, że nie warto czytać Jogasutr – wręcz przeciwnie – spis nauk jogicznych był niebywale potrzebny i ciągle się do niego odnosimy, ale należy zwracać uwagę na swoje nastawienie i pamiętać, że słowa mają tylko stanowić bodziec do praktyki. Jako ludzie Zachodu jesteśmy chyba szczególnie przywiązani do słów, definicji, analiz (o szczególnym przypadku nieboraków z tytułem magistra filozofii nie wspominając). To tendencja umysłu, która może bardzo przeszkadzać w odbiorze nauki jogi i która może odciągać od prawdziwej praktyki – od sprawdzania jej na własnej skórze. Dlatego też lektura Jogasutr może być trudna, ponieważ jest ze wszech miar wymagająca – wymaga skupienia uwagi, rozumowania, ale też czucia i odwagi wprowadzania dyscypliny pracy ze swoim umysłem choćby nawet wtedy, kiedy trzymamy tę książkę w rękach. Wówczas dopiero staje się prawdziwym bodźcem, prawdziwą inspiracją. W przypadku komentarza Chipa Hartranfta ma się poczucie bycia prowadzonym przez meandry nauk jogi w sposób łagodny, klarowny i mądry. Porównanie tej części książki ze zwięzłą treścią Jogasutr umieszczonych w następnym fragmencie książki jasno pokazuje, że komentarze do sutr są niezwykle potrzebne, tak jak potrzebne jest przewodnictwo w praktyce. Oczywiście czytanie traktatu jest możliwe bez wprowadzeń, ale zubaża odbiór, pozostawia wątpliwości, zawęża korzyści. Dlatego to świetnie, że można sięgnąć po takie przewodnictwo, jakim jest komentarz Chipa Hartranfta i to świetnie, że uważną praktykę pracy ze swoim umysłem mamy możliwość wprowadzać w życie przy każdej okazji – od czytania wielkiego dzieła filozoficznego, aż po jazdę w podmiejskim autobusie (lub też kto wie – być może w przypadku szczególnych nieboraków – nawet w obu tych opcjach na raz…).

4. Recenzja: joga-abc.pl Dominika Kowynia

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Z pewnym niepokojem brałam do ręki książkę „Jogasutry Patańdźalego. Techniki medytacji i metafizyczne aspekty jogi.” Wiedząc, że mam do czynienia z klasycznym traktatem filozofii indyjskiej obawiałam się, że mogę zetknąć się z niezrozumiałymi dla mnie, zawiłymi rozważaniami. Obawy te okazały się na szczęście bezpodstawne. Dobrym zabiegiem redakcyjnym było rozpoczęcie książki od komentarzy – wyjaśnień Jogasutr, którego autorem jest Chip Hartranft. Krótka informacja o komentatorze na okładce przekonuje, że nie jest to osoba przypadkowa. Tekst komentarza jest najobszerniejszą częścią książki, a jego wielką zaletą jest perspektywa czasów współczesnych. Ten aktualny punkt widzenia na szczęście nie spłyca sensu tego specyficznego przewodnika, a jedynie wykorzystuje pewne porównania, które dla nas, współcześnie żyjących są zrozumiałe. Nie ma zatem powtarzania oklepanego zdania „żyjemy w czasach pędu i ….”, ale pojawia się na przykład odwołanie do telewizji, jako iluzji. Opracowanie kolejnych sutr następuje w kolejności klasycznej, jest nie tylko obszerne, ale i bardzo klarowne. Dla mnie lektura tej książki była bardzo przyjemna (niektóre sutry oprócz sensu uderzają poetyckim pięknem) i co najważniejsze, okazała się krokiem wspomagającym mój rozwój jogiczny. Mam to szczęście, że mój Nauczyciel jogi wprowadza do swojego nauczania aspekty jogi, o których jest mowa w Jogasutrach, a nawet omawia poszczególne sutry. Nie był więc dla mnie zaskoczeniem fakt, że tak niewiele jest tam informacji o asanie. Pomimo tego wcześniejszego wstępnego zaznajomienia z Jogasutrami, zauważyłam natychmiastową niemal zmianę w swoim podejściu do codziennej praktyki. Zastanawiam się jak to jest czytać Jogasutry z komentarzami innego autora, jak również jak bym je rozumiała na różnych etapach swojego jogicznego rozwoju. Gdybym była na jeszcze wcześniejszym etapie procesu jogicznego niż jestem i dręczyły mnie obawy, że poprzez praktykę stanę się warzywem emocjonalnym, to ta lektura z pewnością rozwiałaby moje wątpliwości. Myślę, że będę ponawiać lekturę tego konkretnego wydania co jakiś czas, a także innych, które będą dla mnie dostępne. W tej chwili moje wrażenia po przeczytaniu tej książki nie mogą niestety zostać poszerzone o porównanie. Jogasutry Patandźalego wydane przez wydawnictwo Helion oprócz wspomnianych komentarzy zawiarają jeszcze same Jogasutry i dodatki w postaci posłowia – „Jogasutry w dzisiejszych czasach”(w nim między innymi rozdział „Jogasutry w świetle wczesnego buddyzmu” czy „Jogasutry w świetle współczesnej wiedzy naukowej”), „O tekście i przekładzie”, „Ścieżka praktyki jogi”. Ostatnią częścią książki jest bardzo przydatny słownik pojęć zaczerpniętych z sanskrytu. Na koniec muszę wspomnieć o powierzchownym, ale dla mnie istotnym aspekcie tego wydania. To jest bardzo ładna książka, estetycznie nie podkręcająca egzotyki lektury. Nie błyszczy się nadmiernie, jest skromna i dobrze zaprojektowana. Buduje odpowiedni stosunek do zawartej wiedzy.

5. Recenzja: granice.pl justyna Gul

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Nie ma chyba osoby postronnej, nie zaangażowanej w praktykowanie jogi, która wiedziałaby, kim jest niejaki Patańdźali. Jestem przekonana, że nawet wśród wielu joginów (przynajmniej tych początkujących) postać ta nie wywołuje żadnych skojarzeń. Tak naprawdę nie wiadomo dokładnie, kim był ów znany indyjskiej filozofii osobnik. Na kartach historii zapisało się bowiem kilka postaci noszących to imię i tak naprawdę nie ma pewności, który z nich był autorem tzw. joga sutr. Pewne jest jednak, że od Patańdźalego zaczyna się okres jogi klasycznej i trwający do około 1900 roku okres jogi postklasycznej. Po tym okresie mowa jest o jodze współczesnej.
   
   Sutra jest zwięzłą formą wyrażania myśli, zaś Jogasutry Patańdźalego są jednym z najważniejszych dzieł filozoficznych. Teraz dzięki wydawnictwu Helion mamy możliwość obcować z tym wyjątkowym tekstem, stanowiącym w istocie zbiór prawie dwustu spostrzeżeń na temat świadomości oraz wyzwolenia. Choć Jogasutry zostały spisane prawie dwa tysiące lat temu, to ich przesłanie i logika nie straciły niczego ze swojej aktualności. Jogasutry Patańdźalego. Techniki medytacji i metafizyczne aspekty jogi, opatrzone komentarzami Chipa Hartranfta, założyciela The Arlington Center – instytucji edukacyjnej, zajmującej się zagadnieniami integracji jogi i praktyki dharmy, pozwalają przybliżyć wieki historii i zupełnie odmienne podejście do otaczającego nas świata.
   
   Ten przewodnik po wszystkich stanach naszej świadomości zasługuje na to, by każdy ze współcześnie żyjących ludzi przeczytał go choć raz, zgłębiając prawdy i wartości, jakie ze sobą niesie. Jednak powszechna niechęć do tekstów ogólnie nazwanych filozoficznymi sprawia, że tak zapewne się nie stanie. Pozostaje zatem polecić tę pozycję wszystkim poszukującym odpowiedzi na pytania dotyczące kluczowych dla życia spraw oraz kwestii związanych z duchowością.
   
   Według Patańdźalego Wszystko, co istnieje na tym świecie, różni się od czystej percepcji, stanu czystego widza. To, co uznajemy za składowe elementy naszej osoby, jest w rzeczywistości częścią natury i nawet najgłębsze czynniki naszego „ja” są czymś nietrwałym. Tylko stan czystego widza pozwala jednak postrzegać świat rzutowany na ekran, zwany świadomością. To właśnie ta świadomość jest podstawą ludzkiego doświadczenia, ukazuje tym samym świat zjawisk, do których należy. Podążając za stwierdzeniem Patańdźalego, żaden element stworzonego świata (w tym świadomość) nie może jednak – jako coś materialnego – widzieć samego siebie.
   
   Ważnym przesłaniem płynącym z tekstów Patańdźalego jest konieczność oczyszczenia - i to oczyszczenia każdego aspektu naszej osoby. Jest ono konieczne, jeśli chcemy uspokoić aktywność świadomości, konieczną do osiągnięcia poznania. Jednak, by osiągnąć jogiczną transformację, niezbędny będzie wysiłek każdego aspektu naszej osoby – nie tylko dotyczący aktywności fizycznej, ale i czystości myśli oraz czynów. Mimo, iż dyscyplina zaproponowana przez mistrza jogi wydaje się być trudną do zaakceptowania i przyjęcia w codziennym życiu, warto jednak spróbować pokonać utrwalone nawyki, zarówno fizyczne, jak i mentalne, które tylko potęgują nasze cierpienie.
   
   Dzięki książce możemy poznać traktat Patańdźalego, począwszy od rozdziału pierwszego, w którym opisuje on jogę jako metodę pozwalającą sprowadzić świadomość do stanu skupienia, poprzez rozdział, w którym ukazany został stan wolności – kaiwalji, aż po przedstawienia utajonych sił, które napędzają przemiany, tak w przypadku świadomości, jak i jej przedmiotów.
   
   Chip Hartranft przybliża dziedzictwo jogasutr, udowadniając, że obecnie mamy możliwość spojrzenia na dzieło Patańdźalego z szerszej perspektywy – zarówno od strony filozofii, jak i od strony historycznej czy antropologicznej. Najważniejsze jest jednak to, iż jogasutry nie tracą nic ze swojej aktualności, oddziałując na ludzi dzięki ukazaniu trosk ludzkiej egzystencji.
   
   Niewątpliwą perełką nie są zawarte w książce Jogasutry w polskim przekładzie, bowiem te możemy odnaleźć na wielu stronach internetowych poświęconych filozofii czy jodze, ale właśnie obszerne wprowadzenie w świat Patańdźalego oraz proponowanego przez niego sposobu postrzegania świata. Dzięki temu pozycja Jogasutry Patańdźalego... jest książką wyjątkową, choć niełatwą w odbiorze. Niejasności pomagają wyjaśnić załączniki, miedzy innymi słownik pojęć zaczerpniętych z sanskrytu, a także opisane zasady wymowy zgłosek w sanskrycie. Nie zmniejsza to dystansu pomiędzy kulturami czy współczesnym podejściem do świata a zachowaniem proponowanym przez mistrza, mimo tego warto jednak zagłębić się w wiedzę oferowaną przez Patańdźalego, która sprowadzić nas może na ścieżkę oświecenia…

6. Recenzja: Menopauza.pl Joanna Pastuszka-Roczek

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jogasutry nie są kolejnym “oświeconym” podręcznikiem do filozofii jogi. To jest ich kamień węgielny, podstawa, klasyczne dzieło filozofii indyjskiej.
   
   Bałam się nieco lektury tej książki, że będzie za trudna, że nieaktualna, że niepotrzebna. Mile się zaskoczyłam! Co prawda Jogasutry nie należą do najłatwiejszych lektur, ale dzięki obszernemu komentarzowi są zjadliwe dla nie-Hinduski, takiej, jak ja.
   
   Spisane dwa tysiące lat temu słowa nadal są aktualne. Opowiadają o cierpieniu, o złudnej pogoni za pieniądzem, sławą, złudzeniami. Mówią nam o sile, którą znajdziemy w sobie, a która jest kluczem do szczęścia i harmonii z otaczającym nas światem. Ciało i duch w tym niezwykłym traktacie splatają się, jednoczą siły w walce ze smutkiem, poczuciem wyobcowania.
   
   Dzięki tym skoncentrowanym “niciom” myśli, jakimi są sutry, poznajemy nie tylko naturę naszych pragnień, ale również kulturę Indii, mentalność tamtejszych ludzi, piękno ich języka. Równocześnie dowiadujemy się, że praktykowanie jogi nie ma nic wspólnego z wiarą, a jest raczej ćwiczeniem otwierającym umysł na świat i jego niuanse.
   
   Aby osiągnąć doskonałość, należy ćwiczyć. Aby dobrze siebie poznać, należy dać sobie czas na wewnętrzną rozmowę. Proste mądrości, podane w skondensowany sposób. Przemówiły do mnie – polecam każdemu, kto interesuje się tym, jak działa świat, ludzkie emocje i myśli.

7. Recenzja: jogasutry.pl Piotr Marcinów

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Wydanie Jogasutr Patańdżalego w przekładzie Chipa Hartranfta stanowi ważne wydarzenie w polskim świecie jogi. Mogę je polecić zarówno początkującym, chcącym poznać istotę jogi, jak również „starym” joginom i joginkom, mającym za sobą już wiele wiele samadhi. Dla pierwszych będzie to bardzo dobre wprowadzenie do nie najłatwiejszego tekstu, jakim są Jogasutry, drugim pozwoli usystematyzować wiedzę oraz pomoże zinterpretować doświadczenie zdobyte na ścieżce jogi.
   
   Jogasutry, będące podstawowym tekstem jogi klasycznej, stanowią mapę wewnętrznego świata, po którym wędruje jogin. Niestety, nie wystarczy mieć dobrą mapę. Aby z niej skorzystać, trzeba jeszcze umieć ją odczytać. Odczytania i zrozumienia Jogasutr nie ułatwia fakt, że powstały one niemal dwa milenia temu, na innym kontynencie, w innej kulturze, w innych warunkach. I choć wartość Jogasutr jest ponadczasowa, to aby ją dostrzec, a potem odnieść korzyść z praktyki jogi, potrzebujemy objaśnienia i wprowadzenia do tego tekstu.
   
   Hartranft jest nie tylko nauczycielem jogi w nurcie Krysznamaczarji, ale również nauczycielem medytacji buddyjskiej. Dzięki tej niezwykłej kombinacji kwalifikacji jest on w stanie nadać swojej prezentacji Jogasutr świeży, a jednocześnie nieignorujący tradycji charakter.
   
   Ten przekład Jogasutr razem z komentarzem stanowią zwartą, przejrzystą całość, który dobrze się czyta. Autor nie atakuje nieprzygotowanego czytelnika ani hermetycznym językiem, ani zawiłościami filozofii jogi. Język jest przejrzysty, a pojęcia są wprowadzane systematycznie wraz z objaśnieniami. Również pomocą służy redakcja polskiego tłumaczenia, która zaopatrzyła tekst w dodatkowe objaśnienia.
   
   Mimo to, że Hartranft praktykuje zarówno współczesną formę hatha jogi, jak i medytację buddyjską, to nie próbuje zrobić z Jogasutr ani traktatu na temat ćwiczenia asan, ani nie robi z Ptańdżalego buddysty. Nie interpretuje też Jogasutr w obcym dla nich duchu metafizyki adwaita wedanty, co jest szczególnie częste wśród indyjskich autorów piszących na temat jogi.
   
   Hindusi są również znani ze swego swobodnego podejścia do historii, na której temat zwykli czerpać wiedzę częściej z wielkich eposów, Ramajany i Mahabharaty, niż z kronik i zapisków historycznych. Część osób praktykujących jogę bezkrytycznie przyjmuje tego typu podejście, ale nie Hartranft, który jasno przedstawia różnicę pomiędzy jogą klasyczną a parę wieków młodszą hathajogą, np. w przypadku praktyki asan i pranajamy.
   
   Nie on pierwszy zauważa też bliskie związki Jogasutr z kilkaset lat starszą nauką Buddy. Uwzględnienie historii w opisie jogi bardzo ułatwia zrozumienie przekazu tych, którzy podążali po bezdrożach jogi przed nami, oraz wprowadza dużo ładu w tradycję jogi, w innym wypadku, chaotyczną i trudną do zrozumienia.
   
   Nie każdy musi zgodzić się z wyborami autora odnośnie pracy z tekstem Jogasutr, jak i interpretacji medytacji w jodze, jednak tym, co udało mu się osiągnąć, jest spójny przekaz stanów medytacyjnych oraz praktyk jogicznych. To niezwykle istotne – przedstawiona interpretacja jest najwyraźniej poparta osobistym doświadczeniem samego autora.
   
   Wartościowe są również posłowie, jak i dodatki do tłumaczonego tekstu. Posłowie zatytułowane „Jogasutry w dzisiejszych czasach” wskazuje szczególnie istotne obszary, na które współczesny czytelnik powinien zwrócić uwagę. Hartranft dzieli się w nim swoimi spostrzeżeniami na temat m.in. hathajogi, współczesnej nauki czy buddyzmu.
   
   Świadom historycznych zawiłości jogi oraz trudności w interpretacji samych Jogasutr, Hartranft dzieli się swoimi przemyśleniami na temat natury tego tekstu oraz metodologi, jaką przyjął w jego tłumaczeniu i interpretacji. W efekcie otrzymujemy nie tyle techniczną interpretację dzieła, ale tekst znacznie łatwiejszy w odbiorze w języku, na który jest tłumaczony. Istotne są również rozważania Hartranfta na temat podstawowych pojęć jogi, takich jak purusza czy samadhi, gdzie doświadczenie medytacyjne za każdym razem służy za podstawę interpretacji.
   
   Zdaniem Hartranfta największą trudność w odbiorze Jogasutr może stanowić to, że większość czytelników nie ma zbyt wielkiego doświadczenia w praktyce medytacji. W takim wypadku grozi to redukcją przekazu Jogasutr do nie zawsze zgrabnej filozofii, wymagającej jedynie gimnastyki intelektualnej, a nie podróży do wnętrza, poza horyzont umysłu. Zamiast doświadczyć tej przygody, będziemy jedynie błądzić palcem po pięknie zdobionej mapie.
   
   Pisząc ten tekst, cały czas miałem w głowie obraz opowieści, która rozpalała moją wyobraźnię, gdy byłem nastolatkiem, i ostatnio została zekranizowana: Hobbit, Czyli tam i z powrotem. W Hobbicie mamy podobną sytuację: jest mapa, którą trudno odczytać i zinterpretować; jest niebezpieczna wyprawa w nieznane; są trole, gobliny i jest smok. Jednak żadna z tych przeciwności nie powstrzyma śmiałków przed odzyskaniem ich własnego dziedzictwa i skarbu.
   
   Żeby zdobyć skarb, najpierw potrzebujesz mapy!

8. Recenzja: czytamysobie.blogspot.com 2013-03-10

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Masz ochotę zgłębić się w tajemnice własnego wnętrza, umysłu? Poznać stany świadomości, praktyki duchowne i dowiedzieć się na czym tak naprawdę polega medytacja? Sięgnij po książkę "Jogasutry Patańdźalego". Znajdziesz tutaj odpowiedzi na te wszystkie pytania. Książka nie jest łatwa do zrozumienia.. Wydaje mi się, że trudno będzie przez nią przebrnąć osobie, która nigdy wcześniej nie interesowała się Jogą. Zawiera wiele skomplikowanych pojęć, które tak na prawdę trudno wytłumaczyć. Wymaga wiele cierpliwości, żeby zrozumieć poruszane w książce zagadnienia. Trzeba wielokrotnie wracać do słowniczka, zawierającego wyjaśnienia (jest on ogromnym ułatwieniem).
   
   Co możemy znaleźć w spisie treści?
   Wstęp.
   Zasady wymowy głosek w sanskrycie.
   Rozdział 1. Skupienie
   Rozdział 2. Ścieżka do uświadomienia.
   Rozdział 3. Niezwykłe moce.
   Rozdział 4. Wolność.
   Posłowie: Jogasutry w dzisiejszych czasach.
   Dodatek A: Jogasutry w polskim przekładzie.
   Dodatek B: O tekście i przekładzie.
   Dodatek C: Ścieżka praktyki Jogi (Sadhany)
   Słownik pojęć zaczerpniętych z sanskrytu.
   Wybrana bibliografia.
   Podziękowania.
   
   Jogasutry zagłębiają się w wiedzę o umyśle i ludzkim ciele. Najbardziej zainteresował mnie rozdział drugi: Ścieżka do uświadomienia. Gdy zdobędziemy już informacje o stanie oświecenia (samadhi), skupiamy się na drodze, która prowadzi nas do tego celu. Nieznajomość prawdziwej natury rzeczy jest według autora podstawowym źródłem cierpienia. W tym rozdziale dowiadujemy się z jakich elementów składa się praktyka jogi (dyscyplina, studiowanie "ja" i skupienie się na doskonałości "czystego widza"). A co jest celem tych działań? Usunięcie przyczyn cierpienia i osiągnięcie zjednoczenia. Autor ciekawie pisze o przyczynach cierpienia, za które uważa niepostrzeganie rzeczywistego sposobu istnienia rzeczy, świadomość "jestem", pragnienia, awersję oraz przywiązanie do życia. Wszystkie z przyczyn są dokładnie omówione. Praktykowanie Jogi to bardzo rozległy temat, dlatego wydaje mi się, że trudno będzie zrozumieć jej istotę na podstawie tej jednej książki. Podobają mi się proponowane metody postępowania, mające na celu ograniczenie cierpienia. Jest to przede wszystkim stwarzanie atmosfery opartej na "niekrzywdzeniu", w której powinno się zrezygnować z wrogości. Następnym przykładem jest trwanie w prawdomówności, które przepaja prawdą każde działanie i jego skutki oraz uwolnienie się od zachłanności. Według autora, można dzięki temu dostrzec prawdziwy sens istnienia.
   
   Podczas czytania, szczególnie skupiłam się na Jogasutrach w polskim przykładzie. Podzielone są one na cztery rozdziały, w których mowa jest o Skupieniu, ścieżce do uświadomienia, niezwykłych mocach i wolności. Te fragmenty były dla mnie bardziej zrozumiałe, napisane łatwiejszym językiem. Dowiadujemy się z nich w jakim celu praktykujemy Jogę, z czego wywodzi się prawdziwe poznanie, co to jest błąd poznawczy. Skupiamy się na wykształceniu najwyższego poziomu bezpragnieniowości, uczymy się jak pokonać przeszkody takie jak np. choroba, apatia, niezdecydowanie, niedbałość, lenistwo, nietrwałość. Zastanawiamy się jak można skoncentrować się na jednym zagadnieniu i uzyskać idealną dyscyplinę. Obserwujemy trzy osie przemiany: formy, czasu i stanu. Jak wspominałam, książka nie jest łatwa do zrozumienia, jednak postaram się jeszcze do niej powrócić i przeanalizować fragmenty, które mnie zainteresowały. :)

9. Recenzja: miszmoshi.blogspot.com Moshi, 2013-02-28

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jak już wspominałam, nigdy jogi nie ćwiczyłam, a po słowach na okładce wnioskuję, że jest to lektura dla osób 'poważnie praktykujących jogę', dlatego też jest mi dość ciężko ją recenzować jako zupełny laik w tej dziedzinie. Mogę na pewno stwierdzić, że książka zawiera techniki (a nawet tajniki :D), które powinien zgłębić każdy pasjonat i amator.
   W dwóch słowach: są to tłumaczenia jogasutr, czyli postulatów, które zostały spisane ponad 2000 lat temu. Dodatkowo w tej pozycji są one opatrzone w komentarze i dokładnie opisane. Oprócz komentarzy do jogasutr, jeden rozdział poświęcony jest również samym postulatom przetłumaczonym na język polski - każdy z nas sam może podjąć się rozważań na ich temat, niekoniecznie zgadzając się całkowicie ze zdaniem tłumacza. Szczerze mówiąc, z samych 'przykazań' dużo łatwiej było mi cokolwiek zrozumieć :) Poza ostatnimi rozdziałami, książka napisana jest niemal ciągiem, brak jakichkolwiek dodatków w postaci choćby ilustracji. Jest to jednak zrozumiałe ze względu na 'przewodnictwo duchowe' jakiego podejmuje się lektura. Myślę jednak, że odstęp czy spacja co jakiś czas nic nie popsułyby, a wręcz przeciwnie - ułatwiłyby czytanie, gdy bardzo męczyły mi się oczy. Dla mnie, jako laika, najciekawsze były ostatnie strony z wypisanymi najważniejszymi zagadnieniami, tj. stopnie uświadomienia, sposoby rozwijania spokoju (przyda się! :)) czy przyczyny cierpienia. Wszystko zostało wypunktowane i krótko opisane.
   Co dla mnie bardzo ważne i tutaj ukłon w stronę wydawcy, wszystkie trudne i profesjonalne zwroty i wyrazy zostały jasno wytłumaczone na dole poszczególnych stron. Na końcu dzieła zawarty jest również słowniczek wyrazów pochodzących z sanskrytu, co znacznie ułatwia sprawę.
   Przyznaję się, że po wgłębieniu się w tajniki zaawansowanej jogi, naszła mnie ponownie ogromna ochota by spróbować swoich sił w tej dziedzinie i już teraz wiem, że to prawdopodobnie nie jest ostatnia książka o tej tematyce w moich rękach, jednak kolejna na pewno będzie dla całkiem zielonych osób :)

10. Recenzja: insuperable-blog.blogspot.com thebestgirl

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Forma wydania książki nie spodobała mi się. Widać, że autorzy poradnika starali się w przystępny sposób przedstawić nam techniki medytacji, umieścili słownik terminów nam niezrozumiałych, ale jednak łatwo się w niej "pogubić". Dla mnie, osoby nie interesującej się zbytnio jogą i jej aspektami oraz technikami, trudno było się połapać w niektórych momentach. Przesłanie książki, jednak zrozumiałam i wiele się nauczyła, ale to nie zmienia faktu, iż poradnik nie był dla mnie najprostszym, a forma w której został wydany nie ułatwiła mi tego ani trochę.
    Przejdźmy do treści książki, bo ona jest tu najważniejsza. Jest to bez wątpienia jedno z najbardziej pouczających dzieł filozoficznych. Jogasutry są klasycznym dziełem filozofii klasycznej. Mimo, że traktat został spisany dwa tysiące lat temu, dziś jest jest ciągle zadziwiająco aktualny. To przewodnik po wszelkich stanach naszej świadomości, wnikliwie opisujący, jak zachowuje się umysł w trakcie ćwiczenia jogi, medytacji czy innych praktyk duchowych. (fragment z okładki książki). Autorzy zajęli się przedstawieniem nam prawdziwej natury rzeczy i pokazali nam jak uwolnić się od cierpienia. Rozważali aspekt naszych myśli, czyli tego w jaki sposób myślimy i uczymy się.
    
    Chip Hartranft - łączy w swojej działalności tradycję jogi i medytacji buddyjskiej. Łączy ze sobą takie aspekty jogi jak ruch, oddychanie oraz świadoma obecność.

11. Recenzja: joga-abc.pl Aneta Warszawa-Salwierak

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Jogasutry Patandżalego zostały stworzone jako „przewodnik prowadzący do uświadomienia”- tak zwięźle charakteryzuje to liczące prawie 2000 lat dzieło autor komentarza do Jogasutr – Chip Hartranft. Słowo przewodnik nasuwa skojarzenia niezbyt obszernej książki, która w konkretny sposób podaje praktyczne wskazówki do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu. Czytelnik zaskoczy się pozytywnie, ponieważ połączenie zwięzłego języka Patandżalego z opisami i rozwinięciami Chip’a Hartranft’a daje interesujący efekt, który zdecydowanie spełnia swoją podstawową funkcję opisania jak wygląda droga prowadząca do „uświadomienia”. Opracowanie Jogasutr wydane w Polsce przez wydawnictwo HELION wzbogacone jest również o dodatkowe uzupełnienia i bonusy.
    
    Budowa
    
    Książka składa się z dwóch części. Pierwsza część to sutry, czyli mądrości spisane najprawdopodobniej ok. II/III w. n.e. przez Patandżalego, dotyczące problemu cierpienia człowieka. Rozdziały: Skupienie, Ścieżka do uświadomienia, Niezwykłe moce, Wolność, zawierają esencję rozważań i myśli filozoficznych, które narodziły się z silnych wpływów przede wszystkim filozofii sankhji i buddyzmu (a więc i Brahman i Upaniszad). Bez komentarza Chip’a Hartranft’a ciężko byłoby zrozumieć przekaz zawarty w sutrach przetłumaczonych z sanskrytu (język oryginału). Współcześnie brakuje nam kontekstu stanowiącego tło powstania dzieła, do tego sam autor posługiwał się słowami i wyjaśnieniami w sposób oszczędny. Jednak ta interpretacja myśli Patandżalego jest moim zdaniem satysfakcjonująca i zachęca do „regularnego studiowania sutr w atmosferze otwartości i pokory” (co, jak komentuje Hartranft, jest zresztą jednym z elementów składających się na działanie jogiczne, czyli krijajogę). Druga część książki to bardzo ciekawe i rozbudowane uzupełnienie najważniejszych zdaniem komentatora treści. Wyjaśnia on między innymi od czego zależy sukces praktykowania jogi, na czym polega przemiana na ścieżce działania. Hartranft poszukuje również źródeł koncepcji Patandżalego, porównuje poszczególne jego założenia dotyczące człowieka z dzisiejszą wiedzą naukową.
    
    Bonusy
    
    Pozycja ta wzbogacona jest o kilka cennych dodatków, do których należą: Jogasutry w polskim przekładzie zebrane razem, opis ścieżki praktyki jogi, słownik podstawowych pojęć używanych w Jogasutrach, zasady wymowy zgłosek w sanskrycie. W bibliografii można znaleźć inspirujące tytuły oraz linki do słowników tłumaczących język sanskrytu na angielski. Pomysł o dodaniu kilku kluczowych podsumowań jest bardzo poręcznym rozwiązaniem i sprawia, że warto mieć tą książkę w domowej biblioteczce.
    
    Dla kogo?
    
    Jogasutry Patandżalego w komentarzu Chip’a Hartranft’a to przede wszystkim obowiązkowa lektura dla wszystkich adeptów jogi, ponieważ opisuje na czym polega ścieżka jogi i od czego zależy jej powodzenie. Wprowadza też w kontekst historyczny i filozoficzny wskazując źródło podstawowych teorii, praktyk i pojęć jogi. Z racji występowania licznych objaśnień, odniesień i porównań, może stanowić ciekawy „kąsek” również dla zainteresowanych filozofią indyjską. Lektura tego opracowania Jogasutr jest też ważnym głosem w temacie poszukiwań źródeł i sposobów wyzwolenia się z cierpienia.

12. Recenzja: Magazyn Tu i Teraz Paweł Górniak

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Jogasutry (ścieżki jogi) to traktat, którego powstanie datuje się na II lub III wiek naszej ery. Pochodzi z Indii i prawdopodobnie jest dziełem nieznanego autora, który dopiero po śmierci otrzymał nazwisko Patańdziali. To podstawowe źródło wiedzy dla praktykujących jogę i nią zainteresowanych. Zawiera fundamenty filozofii wschodu istotne z punktu widzenia praktyki jogi i medytacji. Od XIX wieku wielokrotnie tłumaczone na języki zachodu. W tym wydaniu opatrzone komentarzem Chrisa Hartranfta, założyciela Arlington Center - instytucji popularyzującej jogę i medytację buddyjską.
    
    Sutry Patańdzialego były prawdopodobnie podręcznikiem dla młodych adeptów jogi. Powstały przed okresem hatha-jogi i skupiają się na głównie medytacyjnych aspektach jogi. Książka zachęca również w warstwie literackiej. Przekład z sanskrytu sprzed dwóch tysięcy lat pozostawia wiele słów w oryginale, co pokazuje bogactwo języka i kultury tamtego okresu.
    
    Lekturę polecam. Baumanowski zachód płynnej nowoczesności wciąż tak wiele odnaleźć może w przekładzie sanskrytu z początków naszej ery. Prawda, że zastanawiające?

więcej recenzji

ukryj recenzje