Recenzje

„Moje życie jest cmentarzyskiem nadziei" - powiedziała kiedyś Ania z Zielonego Wzgórza. Scott Belsky powiedziałby, że życie jest raczej cmentarzyskiem pomysłów. Działając od lat jako twórca i dyrektor kreatywny, zadał sobie pytanie, dlaczego jednym udaje się wprowadzać niezwykłe pomysły w życie, a inni (pomimo wielkiego talentu) nie są w stanie praktycznie niczego doprowadzić do końca. Tak narodziła się książka Realizacja genialnych pomysłów. Jak sprawić, by nie skończyło się na gadaniu, która szybko wspięła się na szczyt listy bestsellerów „Wall Street Journal". I nie ma się co dziwić, bo jest naprawdę bardzo przydatna i inspirująca. Ważne jest też to, że stoi za nią obserwacja dziesiątek firm zajmujących się innowacją i twórczą działalnością. Przykłady pochodzą również z bardziej konserwatywnych branż, takich jak bankowość czy energetyka. Bo nie ma się co oszukiwać, dziś trzeba być twórczym w każdej branży, nawet jeśli zarządza się szkolną stołówką czy agencją ubezpieczeniową. Scott Belsky zwraca uwagę, że często zabójcą pomysłów jest... nadmierna kreatywność. Jeśli mamy jeden genialny pomysł za drugim, to istnieje wielkie prawdopodobieństwo, że brak nam umiejętności selekcji oraz cierpliwości i samozaparcia, żeby którąkolwiek z genialnych idei wprowadzić w życie. Który pomysł odrzucić Jak sfinalizować projekt pomimo przeciwności i nieuchronnego spadku entuzjazmu O tym wszystkim przeczytamy w Realizacji genialnych pomysłów. Książka składa się z trzech części. Pierwsza część (najtrudniejsza w czytaniu, w każdym razie dla mnie) to „Organizacja i realizacja". Tutaj autor drobiazgowo omawia swoją metodę zarządzania projektami i życia ukierunkowanego na działanie. Tutaj też poznajemy smutną prawdę, że realizacja genialnych pomysłów to nie żadne czary-mary, tylko długoterminowa i wyczerpująca orka na ugorze. Otrzymujemy cenne wskazówki dotyczące wyznaczania priorytetów oraz techniki, które pomagają podnieść wartość spotkań. Na przykład: rób notatki ze spotkania w postaci listy rzeczy do zrobienia. Niech każdy punkt zaczyna się od czasownika. Ta prosta technika jest ogromnie skuteczna i warta wypróbowania. Druga część książki dotyczy wykorzystania sił społecznych w realizacji twórczych projektów, burząc mit samotnego geniusza, który zawsze działa w odosobnieniu. Żeby zrealizować twórczy pomysł, niezbędne są współpraca i zaangażowanie innych. Poznajemy strategie i przykłady z życia mistrzów zaangażowania społecznego. Uczymy się też, jak prowadzić skuteczną (a nie żałosną!) autopromocję, która pozwoli nam zdobyć grono współpracowników oraz osób wspierających i dopingujących nasze poczynania. Trzecia część jest poświęcona zdolnościom przywódczym, niezbędnym do prowadzenia kreatywnych zespołów. Uwagi w niej zawarte przydadzą się każdemu szefowi zespołu, nie tylko w branży reklamowej. Co możesz zrobić, żeby Twoi ludzie byli bardziej zaangażowani w projekt Jak najlepiej wykorzystać ich talenty No i wreszcie, jak powinieneś przewodzić samemu sobie Jeśli jeszcze nie kupiłeś sobie prezentu na Mikołajki, to wybierz książkę Scotta Bełskiego. Inspiracja gwarantowana!

Według laika praca specjalisty ds. kadr to: segregowanie dokumentów, wypełnianie formularzy, a przede wszystkim władza, jaką daje rozdzielanie wypłat dla wszystkich pracowników, zarządzanie urlopami i świadczeniami socjalnymi. Rzeczywistość jednakże wygląda nieco inaczej. W pracy tej wymaga się wiedzy na wysokim poziomie, zdolności przeczesywania ustaw i rozporządzeń oraz umiejętności wgryzania się w przepisy wykonawcze. Pożądana jest skrupulatność, cierpliwość oraz... serce do liczb i ludzi. Autorka - specjalistka ds. płac z wieloletnim doświadczeniem -w zrozumiały sposób opisuje zagadnienia związane z naliczaniem płac, bez zbędnego komplikowania fachowym nazewnictwem, a definicje i formułki przedstawia w przystępnej postaci. Podręcznik zawiera także przydatne przykłady wyliczeń, pomagające błyskawicznie zrozumieć temat, a dla początkujących w zawodzie będące także swoistą „ściągą".

„Pieniądz lubi mądrość” – przekonują autorzy książki, a są nimi rabin Levi Brackman (prowadzi warsztaty dla przedsiębiorców) oraz Sam Jaffe (dziennikarz ekonomiczny i właściciel firmy konsultingowej). Obydwaj panowie twierdzą, że przysłowiowy „łeb do interesów” przypisywany Żydom to nie mit. Na listach najbogatszych ludzi na świecie 10% stanowią osoby pochodzenia żydowskiego, a wśród laureatów nagrody Nobla Żydzi stanowią aż 30%. Dlaczego tak się dzieje? Zdaniem autorów odpowiedź tkwi w wiedzy płynącej z Tory i Kabały. „Przez tysiące lat Tora i zawarte w niej opowieści, tradycyjne interpretacje i wartości były wpajane każdemu Żydowi od dzieciństwa do późnej starości. Mimo że niektórzy Żydzi odsunęli się od aktywnego studiowania Tory w ciągu ostatnich dwóch stuleci, i tak dorastali w społeczeństwie przesiąkniętym jej naukami i wyjątkowym spojrzeniem na świat”. Ze starożytnej wiedzy można czerpać także dziś, wykorzystując ją w różnych dziedzinach życia, w tym także w biznesie. Zdaniem autorów współczesne zasady zarządzania, zgodnie z którymi należy przywiązywać szczególną wagę m.in. do starannej obsługi klienta oraz do szczegółowego poznawania konkurencji, choć inaczej nazywane, świetnie sprawdzały się także w czasach przed Chrystusem.

21 lipca 2011 r. do księgarń trafiła „Kuchnia dla geeków" Jeffa Pottera, czyli książka kucharska napisana z myślą o informatykach. Autor - właściciel firmy IT - w typowym dla tej branży języku wyjaśnia, jak szybko zgłębić tajniki gotowania. Geek to człowiek, który dąży do pogłębienia swojej wiedzy i umiejętności w wybranej dziedzinie, jednak jego zainteresowanie wykracza poza zwykłe hobby. Najczęściej są to nowoczesne technologie. Na 406 stronach Potter radzi geekom, jak przygotować kuchnię i składniki do gotowania, jak czytać i interpretować przepisy, jakie znaczenie podczas gotowania i pieczenia mają powietrze i temperatura oraz jakie związki chemiczne są używane w kuchni. Następnie udziela rad, jak przygotować różne warianty śniadań, drinków, ciast, przekąsek, sałat, zup, sosów, marynat, dań głównych i deserów. Książka jest przeplatana wywiadami z ekspertami kulinarnymi i naukowcami, wypowiadającymi się na temat m.in. dopasowywania napojów alkoholowych do potraw, wrażliwości smakowej, pizzy i kuchni modernistycznej (nowatorskiego podejścia do gotowania). Charakterystyczną cechą publikacji jest język. Zamiast „smażenia ryby w panierce" widnieje „Opiekanie na patelni jest jedną z tych bardzo prostych technik obróbki termicznej, które zapewniają fantastyczny aromat i przy okazji gwarantują unieszkodliwienie wszelkich bakterii znajdujących się na powierzchni produktu. Kluczem do uzyskania bogatego smaku tej brązowej skorupki otaczającej rybę jest zastosowanie żeliwnej patelni, która wyróżnia się większą masą termalną". Wszystkie rady i przepisy opisano w sposób naukowy. Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Helion. Jej cel to urozmaicenie diety informatyków, składającej się zdaniem Pottera głównie z pizzy, oraz odciągnięcie ich od monitorów, ponieważ „pora spojrzeć na gotowanie jak na nowy, pasjonujący algorytm". Przygotowanie posiłku jest przecież ciągiem jasno zdefiniowanych czynności dających oczekiwany efekt, a gotowanie przypomina zgłębianie linijek kodu.=

Jak głosi jedna z mądrości Indian Hopi: „Ten, kto opowie świat, ten nim rządzi”. Ten „slogan” jest myślą przewodnią książki Eryka Mistewicza i promowanego przez niego marketingu narracyjnego. Czym jest ta odmiana marketingu? To kształtowanie wizerunku i przekazu firmy poprzez budowanie opowieści o niej i tym, co oferuje klientom. Powinny w niej być m. in. odwołanie do tradycji (doświadczenie i „długość życia” na rynku), wątek walki ze złym (zmaganie z przeciwnościami, np. z nieuczciwą konkurencją) i happy end (obecna pozycja i wysoka jakość oferowanych produktów lub usług). Tak upraszczając. Mistewicz szczegółowo opisuje przykładu w budowaniu narracji przez firmy, które odniosły sukces (np. Apple). Opisywane techniki są również wykorzystywane w budowaniu wizerunku, np. polityków, miast czy państw. Ten typ podejścia do marketingu sięga do mitów i oralnego przekazu charakterystycznego dla kultur pierwotnych. Tworzenie przekazu reklamowego, jako współczesne mity, wydaje się ciekawym sposobem na wyróżnienie się z chaosu bezbarwnych kampanii i hałaśliwego przekazu. Dowodzi to, że ludzie wciąż, bez względu na epokę i szybkość życia, potrzebują opowieści o Dawidzie i Goliacie, Odyseuszu, Tezeuszu i Minotaurze. Nawet, jeżeli finałem nie będzie ucięcie głowy bestii, lecz zjedzenie ulubionego ciastka.