Recenzje

"Mołdawianie w kosmos nie lietajut biez wina" Judyty Sierakowskiej to książka o Gagauzji, najbiedniejszym zakątku najbiedniejszego kraju w Europie. O absurdalnej krainie, o biedzie, o Polakach tam, o wyborach prezydenta. Taki postsowiecki grajdoł.

Jest i historia Gagauzów, są ciekawostki, zwyczaje, przejazdy marszrutkami, opowieści łapówkarskie. Jest też o Naddniestrzu – niewielka Republika Mołdawii to kraj nie tylko podzielony etnicznie, ale i mieszczący w sobie dwa odrębne "państwa" — Naddniestrze i Gagauzję, każde z własnym rządem.

Publikacja jest efektem doświadczeń, jakie autor nabył w latach 1990-2010, wdrażając zarządzanie jakością (TQM) w swojej rodzinnej firmie, a także ucząc tej metody w innych firmach i na uczelniach wyższych.

Mimo że autor jest przekonany, że TQM może być wielką szansą dla polskiej gospodarki, początki nie były łatwe. Wiedza konieczna do zarządzania zgodnie z TQM nie jest technicznie trudna, ale jej zaakceptowanie bywa trudne emocjonalnie. Bywa trudne, bo zaraz na samym początku trzeba porzucić wiele przekonań, do których jesteśmy przyzwyczajani niemal od dziecka: że nagrody motywują, że współzawodnictwo jest twórcze, że struktura zarządcza firmy musi być hierarchiczna... Nie było więc łatwo, ale było nadzwyczaj ciekawie, bo czasy pionierskie z zasady charakteryzują się wysokim poziomem zaangażowania.

Cokolwiek mogłoby zostać napisane w grudniu o dwóch książkach opublikowanych przez Helion/Editio, a poświęconych naszym wschodnim sąsiadom, drukowane w lutym i marcu niekoniecznie byłoby aktualne wobec wydarzeń na kijowskim Majdanie i aneksji Krymu przez Rosję. Nie zmienia to faktu, że Barszcz ukraiński Piotra Pogorzelskiego jest moim zdaniem znacznie ciekawszy od Systemu Białoruś Andrzeja Poczobuta. Poczobut jest Polakiem z Białorusi, korespondentem „Wyborczej" i skupia się w swojej książce na osobie i karierze prezydenta Łukaszenki, natomiast życie codzienne zdaje się być dla niego oczywistością, więc mało 0 tym pisze. Inaczej Pogorzelski, który opisuje Ukrainę jako przyjezdny 1 ma prawo się dziwić. Dla niego wszystko jest ciekawe - a moim zdaniem najciekawsze rozdziały poświęcone językowi i kulturze, kobietom i alkoholowi (tu cała systematyka nisko-, średnio-, wysokobudżetowego picia). Przyzwyczajeni tej zimy do kolorowych wykresów pokazujących ukraińskojęzyczny zachód z Kijowem włącznie i rosyjskojęzyczny wschód, dowiadujemy się z książki Pogorzelskiego, że sprawy są o wiele bardziej skomplikowane, że praktycznie oprócz ziem dawnego zaboru austriackiego w całym kraju dominuje kultura importowana z Rosji. Największym zaskoczeniem było dla mnie natomiast stwierdzenie faktu, że jeśli porówna się podawane w obu książkach przeciętne zarobki w przeliczeniu na euro, to na Białorusi zarabia się nieco lepiej niż na Ukrainie!

O tym że fotografia kulinarna jest sztuką, ale wymaga też wielu przygotowań i poświęceń. Książka dzieli się na dwie części – najpierw o tym jak fotografować przy różnych typach światła, jak komponować kadr. Druga o samej sesji fotograficznej, czyli przygotowanie, stylizacja, obróbka. Jest to tak naprawdę fotografia studyjna – ale z konkretnymi wymaganiami, które czynią ją bardzo trudną. Książkę powinien przeczytać każdy, kto zabiera się za blogowanie o jedzeniu…

Napoleon Hill był amerykańskim pisarzem, prekursorem nowoczesnego rodzaju pisarstwa znanego jako literatura osobistego sukcesu. Prace Billa były poświęcone badaniu mocy własnych przekonań i ich roli w odnoszeniu życiowego sukcesu. Jego książki cieszą się niesłabnącą popularnością i nadal sprzedają się w milionach egzemplarzy. W. Clement Stone wykorzystał zasady zawarte w książce Napoleona Billa „Myśl i bogać się" i zbudował dzięki nim wartą miliony dolarów firmę ubezpieczeniową. Książka jest przewodnikiem po realizacji marzeń i osiąganiu życiowych celów - wyjaśnia, jak zapewnić sobie karierę zawodową, majątek i osobiste szczęście, oraz motywuje do działania. Wskazuje drogę, odkrywa to, co w każdym najlepsze, i wespiera w podejmowaniu trafnych decyzji.