Recenzje

- Hm... w takim razie od gwiazd możemy się niejednego nauczyć, choćby te nauki pochodziły sprzed tysięcy lat. 
- Na przykład czego? 
Umilkłam na chwilę. - Że niektóre rzeczy lepiej widać w świetle... a niektóre wychodzą na jaw w ciemności. [...] Eden, przyrzekam ci, co następuje. Moje serce jest twoim sercem. Moje życie jest twoim życiem. Moje ciało się twoim ciałem. Tak jak moja sztuka i moje marzenia. Każdą i wszystkie części mnie oddaję ci na własność. - Skąd czerpiesz swoją siłę, Blasku Poranka? - zapytałem cicho. 
- Od ciebie[...]

Mia Sheridan niczym burza wdarła się na polski rynek wydawniczy i natychmiast podbiła serca czytelników swoimi powieściami. W kwietniu mogliście przeczytać recenzję znakomitej powieści„Stinger. Żądło namiętności” a dziś zachęcam Was do sięgnięcia po kolejną historię jej autorstwa, a dokładnie „Calder. Narodziny odwagi”.

Witajcie w Akadii, miejscu gdzie ludzie żyją i pracują w zgodzie z naturą, z dala od wygód i cywilizacji XXI, bez dostępu nawet do prądu czy bieżącej wody, nie komunikując się ze światem zewnętrznym. Każdy jest dla siebie bratem czy siostrą. Nad wszystkimi czuwa Hector, którego wszyscy uważają za swojego ojca. Brzmi znajomo? Niestety, Akadia to nic innego jak postapokaliptyczna sekta. Pewnego dnia Hector, z jednej ze swych podróży, przywozi ośmioletnią Eden. Dziesięcioletni, wówczas, Calder, nie spodziewał się, że losy jego i Eden złączy na zawsze niewidzialna nić. Wiedział jednak, że jego uczucia nigdy nie zyskają aprobaty społeczności ani samego Hectora. Wszystko przez to, że Eden ma po osiągnięciu pełnoletniości zostać … żoną Hectora, przywódcy sekty i poprowadzić ludność Akadii do Elizjum, gdy nadejdzie wielki potop. Problem polega na tym, że już dorośli Calder i Eden, nie chcą zrezygnować z siebie i spełnić przepowiedni głoszonych przez Hectora. Postanawiają walczyć o siebie, o własną godność, prawo decydowania o sobie i swoim życiu oraz oczywiście o swoją miłość. Nie będzie to jednak proste, gdyż macki Hectora sięgają bardzo daleko.
Sekret powoju jest taki, że jeśli mu pozwolisz, rozpleni się na wszystkich uprawach, bo nie jest tylko kwiatem. To także chwast, bardzo zaborczy. Silniejszy, niż się wydaje.
Mia Sheridan, Calder. Narodziny odwagi

Gdy sięgałam po książkę „Calder. Narodziny odwagi” nie spodziewałam się znaleźć w niej takiego morza, w dużej mierze trudnych, emocji. Historia nimi po prostu kipi. Ale czy motyw sekty i życia w niej może być pozytywny? Autorce znakomicie udało się pokazać mechanizmy rządzące, prowadzoną przez Hectora, sektą, hierarchię i jej działanie. Mia Sheridan stworzyła miejsce, w którym jego mieszkańcy, zmanipulowani przez fanatycznego przywódcę, nie potrafią tak naprawdę odróżnić dobra od zła. Miejsce, które z pozoru idealne, okazuje się być niebezpieczne, niczym ruchome piaski. Powoli odkrywane tajemnice Akadii pokazują stopień manipulacji i hipokryzji osób zarządzających sektą.

Oczywiście ważnym motywem jest tu miłość Caldera i Eden, rodząca się przez lata. Początkowo dziecięca fascynacja, poprzez nastoletnie zauroczenie, które w końcu przeradza się w prawdziwe, silne uczucie. Uczucie, któremu nie jest dane spokojnie rozkwitać, gdyż nie takie jest przeznaczenie tej dwójki. Wewnętrzny bunt, który się w nich rodzi, jest iskrą zapalną do działania. Działania w kierunku normalnego życia. Mimo, że boją się opuszczenia Akadii oraz gniewu bogów, mają odwagę by ryzykować. Podejmują się ponadczasowej walki dobra ze złem, wierząc, że rosnąca między nimi miłość, oświetli im mrocznie rysującą się przyszłość.
Mia Sheridan prowadzi narrację pierwszoosobowo, pokazując nam wydarzenia z perspektywy zarówno Caldera, jak i Eden. Pozwala nam to uzyskać pełny obraz wydarzeń. Zwłaszcza w sytuacji, gdy wydarzenia toczą się w miejscach, do których drugie, ze względu na swój status społeczny, nie miałoby wstępu. Dzięki temu jest dużo łatwiej zrozumieć czytelnikowi pewne sytuacje, mające miejsce w Akadii.

„Calder. Narodziny odwagi” to zupełnie inna historia od recenzowanej poprzednio powieści „Stinger. Żądło namiętności”. Mimo, że nie wciągnęła mnie aż do tego stopnia, jak „Stinger”, to historia jest naprawdę ciekawa, czyta się ją chętnie i przyjemnie, a na dodatek pozostawia po sobie niedosyt. Na szczęście dalsze losy Caldera i Eden będziecie mogli poznać już wkrótce, gdyż wydawnictwo Sensus przygotowuje drugi tom historii, czyli „Eden. Nowy początek”. Książka pojawi się w sprzedaży już na początku sierpnia.

Zdradziłam Wam wyłącznie niewielką część tego, co znajdziecie w książce Mii Sheridan. Po resztę musicie sięgnąć sami, do czego Was gorąco zachęcam, bo naprawdę warto.

Panią Joannę Wrycza-Bekier, autorkę książki „Fast text” poznałam na jednym z internetowych kursów pisania zatytułowanym „Webwriting” czyli dotyczący przede wszystkim tekstów internetowych. Jest również autorką innego poradnika pt. „Magia słów” Po książkę sięgnęłam z wielką radością, ponieważ jest w niej w dużej części zebrana treść, która została mi przekazana podczas trwania tego kursu. Bardzo miło wspominam życzliwe rady i uwagi Pani Joanny. Podobnie jak wtedy tak i teraz, podczas lektury książki autorka pokazała swoją rzeczowość, dobrą znajomość tematu i doświadczenie. Natknęłam się również na jej stronę internetową www.poradnikpisania.pl.

„Fast text. Jak pisać krótkie teksty, które błyskawicznie przyciągną uwagę.” , bo tak brzmi jej cały tytuł to świetny poradnik o pisaniu w dzisiejszych czasach. Na okładce rzuca się w oczy podtytuł „Krótkie teksty na szybkie czasy” – jest on niezwykle trafny. Obecnie, w czasach w których żyjemy, w ogólnym pospiechu ludzie poszukują krótkiej informacji, zwięzłych komunikatów, treściwych tekstów. W sposobie komunikacji zaszedł gwałtowny proces zmian. Dłuższe formy wypowiedzi zastępujemy SMS-ami, mailami czy wpisami na facebooku. Jest to spowodowane zapewne brakiem czasu, który doskwiera niejednokrotnie niejednemu z nas. Obecnie podejmując próby pisania konieczna jest świadomość, że teksty muszą być krótkie, bardzo chwytliwe i przyciągające uwagę. Jak czytam w książce – mamy zaledwie kilka sekund, żeby zatrzymać wzrok na naszym tekście, a około 20 sekund, żeby czytelnika do tego tekstu przekonać. Dotyczy to przede wszystkim tekstów internetowych. Po lekturze książki łatwo zauważyć, że pisząc w Internecie sam talent pisarski nie wystarczy.

Konieczna jest znajomość określonych zasad, które rządzą i kierują światem Internetu. O tych regułach pisze w swojej książce autorka książki.

Książka Pani Joanny Wrycza-Bakier to bardzo praktyczny poradnik. Zawiera wiele cennych wskazówek zarówno dla mniej jak i bardziej wprawionych pisarzy. Autorka w kolejnych rozdziałach książki porusza różne problemy, w których pokazuje jak pisać aby zaciekawić, zatrzymać wzrok i zachęcić czytelnika do przeczytania tekstu do końca. Czytając publikację dowiadujemy się m.in. jakich słów unikać, poznajemy słowa „papugi”, „tiki”, „koturny” czy „skamieliny”. Autorka tłumaczy jak w odpowiedni sposób budować zdania, zachęca do wykorzystywania zjawiska kontrastu, zachęca do pisania przez opowiadanie, a także do bezpośredniego zwrotu do czytelnika. Umiejętne użycie cytatów czy stawianie pytań czytelnikowi okazuje się, że też może znacznie zwiększyć czytelnictwo naszych tekstów. Jedną z największych zalet książki, jest duża liczba przykładów jakie przetacza autorka korzystając z licznych tekstów znanych pisarzy, a także ze swojej wyobraźni. Jest to niezwykle pomocne i pomaga utrwalić omawiane zasady pisania. Książka zawiera zarówno rozdziały poświęcone technikom pisania, jak i cztery warsztaty, które pomagają z teorii przejść w praktykę i samodzielnie spróbować własnych sił przez tworzenie własnych tekstów. Autorka analizuje liczne teksty piosnek, znanych pisarzy, także twórców reklam. Swoimi spostrzeżeniami dzieli się z czytelnikami.

Jedną rzecz na którą chciałabym zwrócić uwagę, choć nie jest to krytyka poradnika „Fast text” to obawa że przez zastosowanie niektórych metod bez umiaru można przekroczyć pewną granicę. Choć uważam, że metody opisywane przez autorkę są bardzo przydatne, bo pokazują realia świata internetowego i nie tylko, trzeba jednak pamiętać żeby nie przesadzić, tak aby nie stały się one wyrazem manipulacji czy perswazji. Niejednokrotnie na internetowych stronach spotkać możemy przecież chwytliwe tytuły za którymi zupełnie nic wartościowego się nie kryje – tylko pustka. Podczas lektury książki zrodziła się we mnie refleksja, aby szczególnie o tym pamiętać, bo przecież nikt nie chce być oszukany. Trzeba mieć świadomość, ze konieczna jest dzisiaj walka o uwagę czytelnika, bo taki jest świat Internetu. Chcąc pisać, szczególnie w Internecie trzeba te techniki znać. Ale, moim zdaniem stosować je należy ostrożnie, aby nasz tekst zachował swoją wartość.

„Fast text” to pigułka wiedzy na temat pisania internetowego i nie tylko. Pomaga zbudować dobry warsztat pisarski. Dla mnie książka ta okazała się bardzo przydatna dlatego zdecydowanie ją polecam.

Joga to filozofia, joga to praca z ciałem, joga to ćwiczenia, joga to relaks, joga to styl życia, joga to odpowiedni sprzęt, joga to różne metody, szkoły – joga to duży temat. Zwłaszcza dla początkujących przebrnięcie przez gąszcz informacji na temat jogi w głębinach internetu może być nieco kłopotliwe. Otóż między opisem mantr, asan, różnych szkół i praktyk towarzyszących łatwo można poczuć się nieco zagubionym. Na dodatek temat otoczony jest szeregiem mitów. Na przeciw temu wszystkiemu wychyla się wraz ze swoją propozycją Dorota Mrówka, która pisze o sobie, że jest kobietą wielu zawodów, „kolekcjonerem” technik medytacyjnych i od kilkunastu lat regularnym praktykiem jogi. Książka, „Joga bez napinki” jak zapowiada sam tytuł, wprowadza czytelnika w meandry trudnej, acz w wielu znaczeniach korzystnej aktywności, wywodzącej się z dalekiego orientu.
Na pierwszy rzut oka – niezbyt opasła książka z zachęcającą, humorystyczną okładką z cytatem z Dezyderaty, która akuratnie wyraża styl w jakim została napisana – kolorowo, na luzie, a jednocześnie w odpowiednim porządku. Zabawne postaci joginów na okładce, czytelnik napotyka na początku kolejnych rozdziałów. To taki szczegół, ale plusik dla wydawnictwa – całość wizualnie wydaje się być spójna i z humorem. Ma to swoje odzwierciedlenie w treści. Na ok. 170 stronach zmieściło się aż 31 rozdziałów. Wszystkie uporządkowane tak, aby przeprowadzić czytelnika od najbardziej podstawowych informacji czym jest, a czym nie jest joga, dla kogo i dlaczego właśnie taki rodzaj aktywności może przynieść sporo korzyści, poprzez informacje o poszczególnych rodzajach, zasadach i sprzęcie, aż do korzyści do jakich może przyczynić się regularna praktyka jogi. Styl w jakim została napisana książka można by określić – rzeczowo acz z humorem, a więc „bez napinki”. Tytułowe hasło nie tylko wyraża styl języka, ale również dotyczy samego tematu – jogi, która mimo iż narzuca pewną dyscyplinę, może być również środkiem do rozluźnienia i uwolnienia od wielu problemów.
W kolejnych rozdziałach autorka odpowiada na pytania które być może nurtują część osób, które przymierzają się do rozpoczęcia ćwiczeń: Dla kogo jest joga? Czy jest joga? Czy jest dla mężczyzn? Od czego zacząć? Jakie są szkoły i metody jogi? Gdzie ćwiczyć? W co się ubrać? Jaki sprzęt się przyda i jak go dobrać? Czy są jakieś stałe reguły podczas zajęć? Jak bezpiecznie ćwiczyć? Dlaczego ważny jest wybór odpowiedniego miejsca i czasu? Dlaczego ważny jest relaks, który jest nieodłącznym elementem ćwiczeń? Czy joga może wpłynąć na samopoczucie? Czy pomaga zwalczyć stres? Czy joga jest odpowiednia dla seniorów? Jakie korzyści dla ciała i ducha może przynieść praktyka jogi? To wszystko zostało zawarte we zwięzłych rozdziałach. Żeby tego było mało, na końcu zawarto najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi. Aby czytelnik się nie nudził, w tekst książki wpleciono ciekawostki ze świata jogi oraz rysunki i fotografie asan, sprzętu do jogi oraz znanych osób z nią związanych.
Podobało mi się, że autorka podaje przypisy do różnych źródeł, szkoda tylko, że w kilku przypadkach przytaczając badania naukowe niestety tych przypisów zabrakło. Szkoda również, że zawartość książki mimo tak kolorowej, zachęcającej okładki, wewnątrz jest całkiem szara. Ciekawym dodatkiem mógłby się okazać również zbiór przykładowych podstawowych asan. Celem książki jest jednak zapoznanie czytelnika przede wszystkim z samą ideą jogi, tak aby po zaczerpnięciu podstawowych informacji, „bez napinki” odbiorca mógł zdecydować czy chce świadomie i bez oporów spróbować tego na sobie. Nawet jeśli coś stanie na drodze ku temu, warto przemyśleć to, na co zwraca uwagę autorka książki, niekiedy przywołując cytaty różnych mędrców, a czasem proponując swoje rady, często trafne i z humorem:
„Potraktuj swoje ciało jak drogocenny pojazd, który dostałeś, aby doświadczyć życia. Czy gdybyś kupił, dajmy na to, samochód McLaren F1, pozwoliłbyś mu jeździć na ‚chrzczonej’ benzynie albo wybrałbyś się nim na off road? Nie! Dbałbyś o to, aby nie drasnęła go nawet mucha, polerowałbyś ściereczką z mikrofibry, dolewałbyś potrzebne płyny i ostrożnie mijałbyś dziury na drodze. Potraktuj więc swoje ciało jak McLarena, tym bardziej że ciała nie wymienisz na nowszy model!”