Recenzje

Drugi tom serii "Driven" rozpoczyna się ostatnim rozdziałem pierwszego tomu, ale jest napisany z perspektywy Coltona. Dzięki temu widzimy co on czuł podczas kłótni z Rylee. Dlaczego mówił jej te wszystkie okropne rzeczy, a na koniec kazał jej spieprzać z jego domu i życia mówiąc delikatnie. Co jakiś czas rozdziały są z perspektywy mężczyzny, ale nadal pierwsze skrzypce odgrywa narracja kobieca.

Rylee postanawia zaryzykować dla Coltona. Daje się wciągnąć w nietypowy "związek" z nim. Ale robiąc to nie wiedziała, że będzie miała przeciwko sobie całe rzesze byłych kochanek Coltona oraz kobiet, które chcą zająć jej miejsce w przy jego boku jak i w łóżku. Najgorsza jest Tawny. Jego była partnerka łóżkowa, ale i pracownica. Non stop szydzi i działa na nerwy Rylee. Przy każdym spotkaniu powtarza jej, że jest nic nie znaczącą i krótką przygodą dla Coltona. Rylees z zewnątrz nie pokazuje, aby to ją ruszało i skrywa wszystko za sarkazmem, ale tak naprawdę każdy chamski docinek ze strony Tawny dogłębnie ją boli. Bo boi się, że to może być prawda.

Kobieta poznaje również siostrę Coltona. Na początku dość sceptycznie do niej podchodzi ze względu na jej chłodną postawę co do niej. Jednak później odkrywa, że Quinlan stara się tylko chronić swojego brata. Na początku nie lubi Rylee, ponieważ myśli, że to kolejna pusta lala, która leci tylko na sławę. Dopiero po szczerej rozmowie zaczyna rozumieć, że Rylee naprawdę zależy na jej bracie i grubo się myliła co do niej.

Drugi tom serii "Driven" to jeszcze więcej emocji, kłótni, pikanterii i walki z demonami przeszłości. Spodobało mi się to, że tom jest podzielony między Rylee a Coltona. Może jego nie jest nadal zbyt dużo, ale nawet te nieliczne rozdziały pisane z jego perspektywy bardzo urozmaicają książkę.

Jak dla mnie drugi tom był jeszcze lepszy niż pierwszy. Zobaczymy czy trzeci, za który już się wzięłam tak samo mnie porwie. Bo podczas czytania zakończenia tego tomu moje serce przyśpieszyło jak samochód wyścigowy Coltona na torze.

Serdecznie polecam. ;)

Kristy Bromberg jest autorką bestsellerowej serii Driven. Jej bohaterowie, Rylee i Colton, po wielu przejściach, wreszcie znaleźli szczęśliwe zakończenie swojej historii. Nie oznacza to jednak, iż ze wszystkimi postaciami, które zdążyliśmy poznać podczas lektury, musimy się rozstać na dobre. Autorka napisała bowiem kolejne cztery tomy, których fabuła krąży wokół postaci drugoplanowych lub epizodycznych ze swojej debiutanckiej serii. Pierwszy z nich, Slow Burn, jest historią najbliższych przyjaciół Rylee i Coltona – Haddie i Becketta.    

Fajnie jest czytać książkę, która jest kolejną częścią jakiegoś cyklu, ale jednocześnie można się do niej odnieść, jak do osobnego bytu. Seria Driven jest bardzo popularna wśród czytelników w różnych krajach, ma wielu zwolenników także w Polsce. Cieszę się, że mogłam przeczytać już drugą książkę z serii K. Bromberg "Sweet Ache. Krew gęstsza od wody", zapraszam do recenzji :)

Jest to książka, która ma bardzo wciągającą fabułę. Być może nic tego nie zapowiada, bo oto kolejna, młoda, napalona kobieta spotyka w pracy mężczyznę, który nie pozostaje jej dłużny i nawiązują romans. Tyle, że tu historia ma swoje zakręty i własny tor.  Nie chciałabym spoilerować, bo powieść jest naprawdę świetna i warto się o tym przekonać samemu, ale zapewniam, że akcja pędzi niczym tornado i mamy tu cały wachlarz emocji i zachowań, poprzez zakład, przepychanki słowne między bohaterami, namiętność, pasję, rodzące się uczucie, ale również kłamstwa, trudności itp. W tym nieskończonym wachlarzu każdy znajdzie coś dla siebie. Oczywiście jest to powieść erotyczna, pełna uczuć, żądzy i namiętności, od której aż iskrzy, ale spodoba się nie tylko wielbicielom tego gatunku. 

Ta książka to efekt czwartej już edycji Macierzyństwa bez lukru – charytatywnej akcji mającej pokazywać prawdziwy obraz macierzyństwa. Składają się na nią szczere, prawdziwe historie matek, ale także – uwaga! – ojców. Niezwykła, bardzo potrzebna książka, bez upiększania i oszukiwania pokazuje prawdę o rodzicielstwie.
Widuję Was, mamy, codziennie. Co czujecie, patrząc na siebie w lustrze? Widzicie starsze niż kiedyś, niedoskonałe ciało? Zobaczcie w nim bogactwo doświadczeń, siłę i mądrość. Dałyście życie, karmiłyście, stworzyłyście nowego człowieka. Dajecie mu zdrowie i ciepło, poczucie bezpieczeństwa i morze miłości. Przejrzyjcie się w oczach swoich dzieci, spójrzcie oczami partnera. Jesteście piękne, choć czasami w to wątpicie. Jesteście silne, mimo że często w to nie wierzycie. Jesteście mądre, a nie zawsze sobie ufacie. Jesteście mocne jak drzewo tańczące na wietrze – nie dajcie się rozmieniać na wióry (Julita Hypki, autorka bloga doulajulita.pl, współautorka książki).

Międzynarodowy bestseller o wychowaniu przetłumaczony na ponad 20 języków, sprzedany w ponad 1,25 milionów egzemplarzy. Książka otrzymała główną nagrodę NAPPA (Międzynarodowa Nagroda wśród Publikacji dla Rodziców). Jej autorem jest dr Thomas Phelan, psycholog kliniczny, wykładowca i autor licznych publikacji w dziedzinie wychowania dzieci, specjalista od zaburzeń deficytu uwagi. Stoi on na stanowisku, że wychowanie dziecka wymaga co najmniej takiej samej staranności jak praca zawodowa, i uważa, że każdemu w tej dziedzinie przyda się przeszkolenie. Książka jest reklamowana hasłem, że powinno się ją dodawać w  szpitalu do każdego noworodka i coś w tym chyba jest – autor pisze bardzo rozsądnie, a do tego z humorem i dystansem, co znacznie ułatwia i uprzyjemnia lekturę.

Międzynarodowy bestseller o wychowaniu przetłumaczony na ponad 20 języków, sprzedany w ponad 1,25 milionów egzemplarzy. Książka otrzymała główną nagrodę NAPPA (Międzynarodowa Nagroda wśród Publikacji dla Rodziców). Jej autorem jest dr Thomas Phelan, psycholog kliniczny, wykładowca i autor licznych publikacji w dziedzinie wychowania dzieci, specjalista od zaburzeń deficytu uwagi. Stoi on na stanowisku, że wychowanie dziecka wymaga co najmniej takiej samej staranności jak praca zawodowa, i uważa, że każdemu w tej dziedzinie przyda się przeszkolenie. Książka jest reklamowana hasłem, że powinno się ją dodawać w  szpitalu do każdego noworodka i coś w tym chyba jest – autor pisze bardzo rozsądnie, a do tego z humorem i dystansem, co znacznie ułatwia i uprzyjemnia lekturę.