Recenzje

Wow, jestem naprawdę pod wrażeniem tej książki! "Myśl jak grecki filozof" Donalda J. Robertsona to był strzał w dziesiątkę. Przyznam szczerze, że na początku obawiałam się, że będzie to kolejna sucha pozycja o starożytnej filozofii, ale nic bardziej mylnego. Robertson ma niesamowity dar do opowiadania - on dosłownie ożywia Sokratesa! Czytanie o jego życiu, zwłaszcza o tych kluczowych momentach i procesie, było po prostu fascynujące. Czułam się, jakbym przeniosła się do starożytnych Aten. Najbardziej podobało mi się to, że autor, jako psychoterapeuta, potrafi przełożyć te z pozoru odległe, sokratejskie koncepcje na coś, co naprawdę mogę zastosować w moim codziennym życiu. To nie jest tylko historia, to jest praktyczny zestaw narzędzi! Zrozumiałam, jak ważna jest ta sokratejska metoda zadawania pytań - to jest wręcz genialne, żeby zacząć kwestionować swoje własne przekonania, które często są źródłem mojego stresu czy złego humoru. To jest prawdziwa droga do samodoskonalenia i wewnętrznego spokoju. Naprawdę polecam tę książkę każdemu, kto szuka mądrości, która jest zarówno głęboka, jak i niezwykle użyteczna. Jest napisana w tak przystępny i wciągający sposób, że trudno się od niej oderwać. "Myśl jak grecki filozof" to dla mnie dowód, że mądrość sprzed tysięcy lat jest wciąż absolutnie aktualna!

„— Nie chcę się tak czuć — wymamrotałem w jej usta. — Tak, jakbym chciał posiadać cię na własność. Nie jesteś moją własnością. Nie jesteś moja. I nigdy nie będziesz.” Twórczość Penelope Ward darzę ogromnym sentymentem. Jest jedną z tych autorek, dzięki którym wkroczyłam w literacki świat romansów. Nie mogłam zatem przejść obojętnie obok jej najnowszej powieści na polskim rynku wydawniczym. Niespodziewanie, bo ostatnim dziełom spod jej pióra czegoś w moim odczuciu brakowało, „Nigdy nie mów nigdy” w wyjątkowy sposób chwyciła mnie za serce. To właśnie taką odsłonę Penelope pokochałam lata temu. Głównymi bohaterami powieści są Carly i Josh, których wspólnym mianownikiem jest Brad — jej zmarły narzeczony, a zarazem jego najlepszy przyjaciel. Ta dwójka lata temu zapałała do siebie niechęcią, teraz wspólnie stają przed ogromnym wyzwaniem. Oboje porzucają swoje życia w wielkich miastach i przeprowadzają do małego miasteczka Woodsboro, by zaopiekować się młodszym bratem Brada, Scottiem, będącym w spektrum głębokiego autyzmu. Chłopak, a właściwie dorosły mężczyzna, nie jest samodzielny, nie mówi, żyje we własnym świecie. Ten wątek wyjątkowo podziałał na moją wrażliwość. Mimo iż nie mam otoczeniu nikogo, kto byłby w podobnej sytuacji, to sposób podania go przez autorkę poruszył mnie do głębi. Penelope Ward stworzyła otoczkę kompletną, która pokazuje trudy i troski związane z opieką nad osobą w spektrum, jednocześnie uwypukla wewnętrzne piękno charakterystyczne dla ludzi z tym zaburzeniem.                                              Relacja Carly i Josha podszyta jest wrogością, ale tylko na początku, dopóki nie wyjaśniają sobie dawnych nieporozumień. Nie obraziłabym się, gdyby ten stan potrwał nieco dłużej, bo uwielbiam motyw „hate-love” oraz płynące z niego iskry. Na szczęście Penelope nie pozbawia ich pazura, ich potyczki są zabawne i charakterne, mimo że rodzi się między nimi coś na kształt przyjaźni. Porozumienie dusz, które wynika z przeżyć i tęsknoty za Bradem. Z czasem w ich codzienność zaczyna wkradać się pożądanie — niezwykle spodobało mi się budowanie napięcia, te podchody i delikatne uwodzenie. Gdy w końcu dochodzi do czegoś więcej, jest to piekielnie namiętne i gorące. Nieprzesadzone i nieprzytłaczające. Jestem całkowicie na tak. Może nie są to postacie zapadające w pamięć na długo, lecz zdecydowanie pozwalają się lubić. „Nigdy nie mów nigdy” to wzruszająca i chwytająca za serce opowieść o lojalności i poświęceniu. To także ujmująca historia o rodzinie i więzach równie silnych co więzy krwi. Romantyczna i emocjonalna — Penelope Ward w najlepszym wydaniu. Carly i Josh pochłonęli mnie bez reszty, ich historia jest pełna rozterek i niepewności, ale też uroczych, zabawnych i skłaniających do refleksji momentów, co czyni ją romansem kompletnym. Polecam!

Kendall podporządkowuje życie swojej sławnej siostrze, jednak jedna noc z Dominickiem odwraca jej świat do góry nogami. Teraz musi się nauczyć nowego życia w blasku fleszy. "Prawnik mojej siostry" to zdecydowanie romans przez duże R, a to za sprawą bardzo dużej ilości scen łóżkowych, które w tej powieści stały się "lekarstwem" na wszystko. W książce został przedstawiony świat show-biznesu od środka, chociaż mam wrażenie, że tego było za mało, chętnie poczytałabym więcej gdyby autorka rozwinęła ten wątek bardziej. Tak samo jak bliższe poznanie głównej bohaterki, która miała ciekawe pasje. Książka jest dość krótka, ale czytało się ją dość dobrze, chociaż czasem opisy scen, ze zbliżeniem już mnie nudziły, to chyba przez to, że zdecydowanie było ich za dużo. Pomysł na fabułę dość oryginalny, pokazanie reality-show i jak to wygląda od kuchni całkiem fajne. Mam wrażenie, że tego co trzeba było za mało, a to, co można było skrócić, było za dużo. Jednak myślę, że jeśli ktoś szuka historii właśnie takiej, to się w niej odnajdzie.

Kiedy zaczęłam czytać „Prawnik mojej siostry”, nie spodziewałam się niczego wielkiego. Myślałam, że to kolejny romans o tym, jak ona zakochuje się po jednej nocy i potem cały czas ugania się za nim. Tymczasem książka wciągnęła mnie od pierwszych stron i okazało się, że kryje w sobie dużo więcej. Pokazuje brutalny, błyszczący świat Hollywood, gdzie każdy walczy o swoje, a nawet najbliższa rodzina potrafi ci podłożyć nogę, jeśli może na tym coś zyskać. Dominick jest prawnikiem gwiazd. Z jednej strony profesjonalnym, zimnym i ostrożnym, a z drugiej wrażliwym człowiekiem, który nie chce być na świeczniku. Wie, jak działa show-biznes: paparazzi, skandale, medialne manipulacje, to wszystko może zniszczyć życie. Dlatego stara się trzymać emocje na wodzy i nie wchodzić w żadne poważne relacje, tym bardziej ze sławnymi kobietami. Kendall jednak wyróżnia się w jego świecie. Inna niż wszystkie kobiety, które dotąd spotykał. Jest odważna, empatyczna, z sercem na dłoni. Ich pierwsze spotkanie jest przypadkowe, ale zmienia wszystko. Po nocy spędzonej razem Kendall zostawia Dominickowi swój numer, którego on nigdy nie zamierza użyć. Los jednak krzyżuje ich drogi ponownie, tym razem w pracy. Kendall jest asystentką swojej siostry Daisy, gwiazdy reality show, której Dominick jest prawnikiem. I tu zaczyna się prawdziwe napięcie. Daisy jest ambitna, pewna siebie i gotowa zrobić wszystko, żeby być lepszą od innych, nawet jeśli oznacza to zranienie własnej siostry. Zazdrość, ego, chęć przewagi, to wszystko sprawia, że więzy rodzinne w Hollywood wydają się być kruche. Kendall pomaga siostrze, wspiera ją i stara się zachować spokój, ale każda dobra intencja spotyka się z chłodem, złośliwością i próbą podkopania jej pozycji. Czytając, czułam, jak mocno cierpi, bo w tym świecie empatia i dobroć nie zawsze są nagradzane. Dominick obserwuje wszystko z rosnącym podziwem i zainteresowaniem. Zaczyna dostrzegać, jak wyjątkowa jest Kendall, jej cierpliwość, lojalność i zdolność do stania przy bliskich, mimo że jest to dla niej trudne. Widzimy też, jak zmienia się on sam, od chłodnego, zdystansowanego prawnika do mężczyzny, który potrafi kochać, troszczyć się i stawać w obronie kogoś, kto jest dla niego ważny. Historia jest pełna emocji. Napięcia między siostrami, wewnętrznych rozterek Kendall i subtelnej przemiany Dominicka. Hollywood w tej książce jest pokazane realistycznie. Piękne, olśniewające, ale równocześnie okrutne i bezlitosne. Każdy sukces wymaga walki, a ludzie wokół patrzą przede wszystkim na własny interes. Nawet ci, którzy powinni cię wspierać, mogą stać się wrogiem. „Prawnik mojej siostry” to nie tylko romans. To historia o lojalności, zazdrości, sile charakteru i tym, że czasem trzeba chronić swoje wartości, nawet jeśli świat wokół nich jest brutalny. Książka wciąga, trzyma w napięciu i sprawia, że trudno oderwać się od losów bohaterów, trochę jak oglądanie reality show zza kulis, gdzie wszystko wygląda pięknie, ale pod powierzchnią kryje się rywalizacja, zawiść i emocjonalna gra. Moja ocena 7/10

Ile razy Wasze dziecko wpada w złość, bo czegoś nie może znaleźć? Albo nie chce iść spać, bo przecież jest jeszcze tyle zabaw do dokończenia? A może przekonuje Was, żeby obejrzeć jeszcze tylko jedną bajkę? Albo — klasycznie — nie ma zamiaru sprzątać zabawek, które są dosłownie wszędzie? Znam to aż za dobrze! Takim chwilom często towarzyszą ogromne emocje. Dlatego warto uczyć dzieci, jak sobie z nimi radzić. Poznajcie Titka i jego rodzinę — bohaterów czterech książeczek, które pomagają w trudnych momentach. To historie napisane w duchu wychowania bliskościowego. Szanują emocje, uczą empatii, wsparcia i zrozumienia. Pokazują dzieciom, jak poradzić sobie, gdy coś nie idzie po ich myśli. A rodzicom podpowiadają, jak rozmawiać z dzieckiem, by poczuło się wysłuchane, zrozumiane i zaopiekowane. Dodatkowo — co bardzo lubię — w książkach znajdziecie proste zadania aktywizujące dziecko podczas czytania. Dzięki nim maluch uważniej słucha i lepiej rozumie opowieść, a wspólne czytanie staje się jeszcze ciekawsze. Uwierzcie mi — te książki skradną serca dzieci, ale i Wasze! A Titek na dobre zagości na Waszej półce z ulubionymi książkami.