Recenzje

Wraz z pogłębianiem wiedzy na temat ADHD i coraz większą świadomością społeczną, rośnie liczba diagnoz, również u dorosłych. Coraz więcej osób zaczyna rozumieć, że ADHD nie jest oznaką lenistwa, nieudolności ani braku samodyscypliny, lecz specyficznym sposobem funkcjonowania mózgu, który niesie ze sobą zarówno wyzwania, jak i niezwykły potencjał. Właśnie w tym kontekście książka Moniki Kotlarek „Dorosłość z ADHD, czyli między chaosem a kreatywnością” staje się pozycją wyjątkowo potrzebną - zarówno dla osób z diagnozą, jak i dla ich bliskich, terapeutów czy nauczycieli. Autorka, psycholożka i popularyzatorka wiedzy o zdrowiu psychicznym, z charakterystyczną dla siebie empatią i jasnością tłumaczy, czym właściwie jest ADHD w dorosłym życiu. Nie znajdziemy tu naukowego żargonu czy specjalistycznej terminologii medycznej, lecz w prosty sposób opisaną codzienność osoby z ADHD i to, z czym się zmaga. Codzienność pełną zrywów energii, nagłych pomysłów, ale też frustracji, zapominalstwa, nieustannego poczucia chaosu i nieudanych relacji. Kotlarek pisze o tych trudnościach z ogromnym zrozumieniem i szacunkiem, nie tworząc obrazu ADHD jako „problemu do naprawienia”, lecz człowieka, który może nauczyć się siebie na nowo, a także zrozumieć, że to nie wyrok, że można całkiem sporo zrobić, by dobrze funkcjonować na wszystkich płaszczyznach życia. Dzięki takiemu podejściu tematy tak delikatne, jak impulsywność, trudności w planowaniu czy emocjonalna nadwrażliwość, nabierają ludzkiego wymiaru. Kotlarek zachęca do refleksji i samopoznania, a także do zaopiekowania się sobą i ... odpuszczenia. Wielką wartością tej książki są praktyczne rady i ćwiczenia, które pomagają uporządkować życie osób z ADHD i wyeliminować niektóre z problemów będących jego skutkiem, jak notoryczne gubienie rzeczy, zapominanie o przedmiotach, ludziach, spóźnianie się. Nie są to suche wskazówki w stylu „musisz się bardziej postarać”, co osoby z ADHD często słyszą, lecz przemyślane narzędzia, które uwzględniają realia funkcjonowania osób z deficytem uwagi. Ćwiczenia dotyczą m.in. planowania dnia, rozpoznawania swoich mocnych stron, pracy nad samoakceptacją i wdrożeniem rutyny, które wspierają, ale nie ograniczają. Kotlarek podkreśla, że z ADHD nie da się „wyleczyć”, ale można nauczyć się żyć z nim w zgodzie — wykorzystując jego twórczy potencjał. Szczególnie poruszająca jest końcowa część książki, w której autorka przytacza historie ludzi z późno zdiagnozowanym ADHD. To fragmenty pełne emocji i autentyzmu, pokazujące drogę od niezrozumienia i frustracji do ulgi i samopoznania. Każda z tych historii jest inna, ale łączy je wspólne doświadczenie - odkrycie, że nie byli „leniwi” ani „niedojrzali”, tylko przez całe życie zmagali się z niewidzialnym, destrukcyjnym mechanizmem, który dopiero teraz został nazwany. Wiele z tych osób ma za sobą błędne diagnozy, leki, próby samobójcze, samookaleczenia, wszystkich łączy cierpienie i poczucie bycia osamotnionym w swoich zmaganiach z życiem. Ten element książki ma ogromną moc terapeutyczną - wielu czytelników może odnaleźć w tych opowieściach własne doświadczenia i po raz pierwszy poczuć, że nie są sami. „Dorosłość z ADHD” nie jest więc tylko poradnikiem. To ciepłe, wspierające rozważania o zrozumieniu samego siebie, o potrzebie akceptacji i o odzyskiwaniu godności po latach bycia gorszym. Monika Kotlarek pokazuje, że między chaosem a kreatywnością można odnaleźć równowagę - i że ADHD, zamiast przekleństwa, może stać się nieoczekiwanym źródłem siły, wrażliwości i autentyczności. To książka, do której warto wracać - nie po to, by szukać „rozwiązań”, lecz by przypominać sobie, że każdy z nas ma prawo żyć w zgodzie ze swoim własnym rytmem, wykorzystując przy tym zawarte w niej ćwiczenia.

Czas na nową, ciekawa serię dla maluchów, która pomoże im zrozumiec emocje, jak i stawić czoła codziennym wyzwaniom [a także wskaże rodzicom jak radzić sobie w różnych sytuacjach]. Z serii mamy aktualnie cztery ksiazeczki: 🔸️Titek i wulkan złości 🔸️Titek i sprzatanko 🔸️Titek chce jeszcze jedna bajkę 🔸️Titek i sposób na zasypianie Titek jest jak każde dziecko, ma lepsze i gorsze chwile, czasem wpada w złość, innym razem nie rozumie dlaczego musi posprzątać zabawki skoro tak naprawdę zabawa dopiero się rozkręca, a czasem ma muchy w nosie ponieważ chcę oglądać dłużej bajki. Zdarzają się tez wieczory, kiedy z snem mu nie po drodze i nie rozumie dlaczego rodzice karzą mu spać. Cała seria jest bardzo wartosciowa dla dzieci, pomaga im oswoić emocje, radzić sobie z trudnościami, budować samodzielność, uczy współpracy, kształtuje dobre nawyki i poczucie własnej wartości. Jest to także świetny poradnik dla rodziców - na końcu każdej bajki jest kilka słów dla doroslych ( jak wspierać dzieci w nauce zasypiania, jak zachować się gdy dziecko wymusza jeszcze jedna bajkę, jak zachęcić do sprzątania czy co robić gdy dziecko wpada w zlosc). W każdej mamy również piękne ilustracje. Atutem tych książeczek jest wzbogacenie każdej z nich o ćwiczenia aktywizujace, więc nie tylko mamy "suche" słuchanie bajki ale i zadania, które wymagają od dzieci myślenia, podjęcia jakiegoś działania. Titek to bohater który na pewno stanie się towarzyszem nie jednego dziecka. 

Pełna emocji powieść o podłożu romantycznym z silnymi akcentami biurowego chaosu. Relacja która rodzi się między bohaterami jest pełna napięcia, zwrotów akcji, zaprzeczeń i niepewności. Sabrina ma zadziorny charakter co pozwala jej zawalczyć o siebie. Magnus natomiast pomimo łatki gbura stopniowo odsłania swoje słabsze strony i emocje. Autorka ma lekko styl pisania. Dialogi są błyskotliwe i nieprzewidywalne nacechowane humorem i zaczepkami. Natomiast sięgając po tę książkę trzeba być świadomym że fabuła jest przewidywana. Autorka korzysta z popularnych motywów: zakazany romans, slow Burn, gęsta atmosfera. Mocnymi stronami książki również są humor i lekkość, i dobrze wykreowane tło biurowe - praca, wymagający szef - tyran, granice. Natomiast minusami przynajmniej dla mnie było tempo, książka ma 470 stron i gdyby nie usilne przeciąganie fabuły książka mogła by zamknąć się w 300 stronach. Lekko irytowały mnie również okrężne opisy które można było zauważyć mniej więcej od połowy. "Biurowy tyran" to świetna propozycja na wieczór, kiedy chcecie zostać pochłonięci przez świat wymagań, humoru z nutką pikanterii. Napewno nie jest to powieść która skłoni was do jakichkolwiek refleksji czy zmieni wasze życie, ale napewno obrazy was dobra zabawa, lekkością, śmiechem i emocjami. Dlatego ogromnie polecam!!

CeCe wraca do domu po zerwaniu zaręczyn, próbuje poskładać siebie na nowo i odnaleźć miejsce, które kiedyś dawało jej poczucie bezpieczeństwa. Dlatego, gdy próbuje zaczynać układać życie na nowo, decyduje się na podjęcie pracy u Nasha. Nash to najlepszy przyjaciel jej brata, były hokeista, a obecnie biznesmen i dorywczy kowboj (KOCHAM TO) ten, który zawsze jej dokuczał, ale z biegiem książki dowiadujemy się też, że obdarzał ją troską, nawet bez jej wiedzy 🤭… Napięcie między nimi to ten spokojny, dojrzewający rodzaj przyciągania, spojrzenia, rozmyślanie o drugiej osobie, drobne gesty 🥹☕. Lubię ich relacje, właśnie przez to, że rozwijała się powoli bez zbędnego pośpiechu. Warto też wspomnieć o przyjaciółkach CeCe i o relacjach rodzinnych, które grają ważną rolę w całości książki. Autorka zrobiła dobrą robotę, czuć klimat rancza, motyw found family też super zagrał, a i wspomnienia o ojcu Cece? Wyciskają łzy, serio. No i dialogi, można się porządnie uśmiać 🤭. Jeśli lubicie historie o powrocie do siebie, o dawaniu sobie drugiej szansy, czuć klimat małego miasteczka i w wyobraźni siadać na konia (hehe), to koniecznie złapcie się za Serce na wodzy 🩷

„Gdy emocje ranią ciało” to książka tak naprawdę dla każdego, bo każdy z nas mierzy się z innym bólem. Dzięki tej książce poznacie mapę emocji w ciele, dowiecie się co jest główną przyczyną dolegliwości psychosomatycznych oraz jakie choroby mogą się wyłonić ze stresu. Dowiecie się jak rozpoznać symptomy, gdy wasze ciało „mówi nie”, poznacie mgłe umysłową i wiele przydatnych ćwiczeń.