Zapach suszy

Głęboko skrywane brudy społeczeństwa

Zapach suszy to błyskotliwy thriller polityczny Tomasza Sekielskiego, pierwszy tom cyklu Susza. Mroczny, brutalny i czasem zaskakująco aktualny. Akcja dzieje się w Polsce kilka lat temu. W Warszawie dochodzi do krwawego zamachu terrorystycznego. Ofiar tragicznego wydarzenie jest wiele. Istnieją ludzie, którzy będą je chcieli wykorzystać do własnych celów. Kilka miesięcy wcześniej w małym, sennym miasteczku na Kujawach samobójstwo popełnia proboszcz. Do prowadzenia śledztwa zostaje wyznaczona zdegradowana prokurator Agnieszka Ossowska, która zmaga się z problemami osobistymi. Co łączy te dwie sprawy? Odpowiedź nie jest ani prosta, ani oczywista. Szukając jej, czytelnik trafia do mrocznego świata handlarzy „żywym towarem”, mafijnych układów i interesów, w których przeplatają się nazwiska ludzi polityki, biznesu oraz kościoła. W tym świecie nic nie jest czarno-białe, a afera zatacza coraz szersze kręgi.

(…) Ciężkie powietrze zawibrowało ostrzegawczo. Trwało to jednak zbyt krótko, by ktokolwiek przy stolikach poczuł to drżenie i mógł na nie zareagować. Było zbyt delikatne, by dotarło do świadomości pijących mrożoną kawę młodzieńców, którzy głośno rozprawiali o nowych ofertach pracy. Przyszłe rekiny biznesu w akcji, każdy czujnie wpatrzony w ekran smartfona –#bigcash, #polishgirl, #speedcar. Plany na najbliższe lata gotowe – #challenge, #levelhard. Wibracje nie poruszyły też dwojgiem zakochanych, którym najwyraźniej nie przeszkadzał letni skwar. Wpatrzeni w siebie karmili się lodami z czułością świadczącą o tym, że są razem od niedawna i nie zdążyli jeszcze popaść w rutynę codzienności. Zerkała na nich z politowaniem, ale i odrobiną zazdrości samotna młoda kobieta próbująca okiełznać rozbrykanego malca. Chłopiec był ewidentnie znudzony wizytą w kawiarni, czemu dawał wyraz, stukając łyżeczką o talerzyk. Wykazywał się przy tym znakomitym wyczuciem rytmu, czego z kolei nie doceniał siedzący za nim starszy szpakowaty mężczyzna. Długo kręcił z dezaprobatą głową, w końcu jednak machnął gazetą i wrócił do przerwanej lektury (…)

                                                                                                                      Fragment książki