Weź mnie za rękę (ebook)(audiobook)(audiobook)

Najlepszy szwedzki kryminał 2014 roku 

Weź mnie za rękę to powieść kryminalna osadzona na różnych płaszczyznach czasowych i terytorialnych. Najważniejszy jest wątek śmierci Charlie, który dzieje się współcześnie. Wszystko wskazuje na to, że kobieta popełniła samobójstwo skacząc z balkonu. Tylko zeznania pewnego bezdomnego wskazują na możliwość, że kobieta padła ofiarą morderstwa, ale kto przejmowałby się majaczeniami wariata i pijaka? Nawet jeśli jest on ojcem ofiary? Siostra Charlie, Helen, nie utrzymywała z nią bliskich kontaktów. Na co dzień zajmowała się mężem, dwójką dzieci i pracą w charakterze architekta. Obie porzucone w dzieciństwie poradziły sobie z traumą w różny sposób. Jednak po śmierci siostry Helen zrobi wszystko żeby dotrzeć do prawdy. Tropy prowadzą m. in. do Buenos Aires; czy Charlie poleciała tam tylko po to, by spotkać się z poznanym na portalu randkowym wielbicielem tanga, czy również w celu odszukania zaginionej dawno temu matki? Z każdym kolejnym krokiem pojawiają się nowe zagadki, wydarzenia sprzed lat nabierają nowego znaczenia, przyjaciele okazują się wrogami, a wrogowie – potencjalnymi zabójcami.                                      

(…) Dwie kobiety obracały się przed lustrem, próbując znaleźć swój najkorzystniejszy profil. Lewy czy prawy, to było pytanie, gładka cera i odęte kapryśnie usteczka, proszące się, by je całować. Jedna z nich ścierała z zęba ślad po szmince, zezując w jej stronę. Charlie podejrzewała, że ledwie wyjdzie, zaraz zaczną komentować jej wiek.
Możecie stać tu sobie i mizdrzyć się do woli, pomyślała, ale co wy wiecie o kochaniu?
Zatoczyła się lekko, wracając do baru.
Nie macie pojęcia o życiu, o tym, co trudne i co brzydkie.
Jej miejsce przy barze zajął ktoś w czerni i błyskotkach.
– Przepraszam, ale ja tu stałam – zawołała, żeby przekrzyczeć muzykę.
Tamta lekko się odwróciła.
– Niby kiedy?
Charlie wcisnęła się, spychając przy tym dziewczynę ze stołka. Poczuła kolano faceta na swoim udzie, a jego usta tuż przy uchu.
– Ty i ja jesteśmy, zdaje się, najstarsi w tym lokalu – powiedział. – Mówisz, że byłaś tu już kiedyś?
Charlie pociągnęła trochę trzeciego drinka i odwróciła się w stronę parkietu, który falował i kolebał się rozdygotany, to łomotanie czuła w całym ciele.Tak, pomyślała, byłam tu już kiedyś. Byłam tu całe swoje życie. Znalazłam miłość, potem ją straciłam. Wciąż tutaj jestem, bo płonę. Bo żyję (…)