Running. Autobiografia mistrza snookera

Nie czas by się poddać

Fascynująca książka mistrza Snookera. Jednak gra jest tylko tłem. Ronnie O’Sullivan, uzależniony od alkoholu i narkotyków. Jego ojciec został skazany za zabójstwo. Przeżył bolesne rozstanie z kobietą, którą kochał, poznaną na spotkaniu anonimowych narkomanów. Ucieczką stało się bieganie i ono odgrywa kluczową rolę w jego życiu. Autobiografia Ronniego przybliża nam wiele ciekawych faktów związanych z jego życiem prywatnym, walką z nałogami, stresem i problemami rodzinnymi, ale jest też wiele o jego karierze. Snooker stał się  jego pasją i sposobem na życie. Poznamy wiele czołowych zawodników i dużo ciekawych informacji o nich. Running to obowiązkowa pozycja dla wszystkich fanów gry. Życie mistrza snookera choć ekscytujące, nie jest łatwe. Niezwykle barwna autobiografia, napisana prostym i bezpośrednim językiem, takim jak Ronnie używa na co dzień. Historia człowieka, który zrozumiał, że kiedy dzieje się źle, trzeba znaleźć coś, co nada życiu sens.

(…) Długo wahałem się nad tytułem tej książki. Wybierałem pomiędzy Rok na aucie, Powrót a Biegnąc.. Pierwsze dwie opcje wydawały mi się zbyt oczywiste – wiadomo było, że po wygranych mistrzostwach świata w 2012 roku – z różnych przyczyn – zawiesiłem karierę, by po roku wrócić i obronić tytuł. Pierwszy raz udało mi się wówczas wygrać ten turniej dwa razy z rzędu. Byłem pierwszym zawodnikiem od czasów Stephena Hendry’ego (1996) – w mojej opinii najlepszego snookerzysty w historii – który tego dokonał. Wspaniałe dni.
Ostatecznie zdecydowałem się na Biegnąc. Książka ta opowiada bowiem o tym, co trzymało mnie przy życiu w drugiej fazie mojej kariery. W pierwszej był to alkohol, narkotyki i Prozac. Choć brzmi to żałośnie – tylko dzięki temu zestawowi potrafiłem stać prosto. Dziś to bieganie sprawia, że idę przez życie z podniesionym czołem, choć w pełni wyprostowanej pozycji przyjąć już nie sposób. Pisanie nie sprawiało mi przykrości tylko wtedy, gdy byłem w 100 procentach obiektywny. Kiedy 12 lat temu napisałem swoją pierwszą książkę, byłem świeżo upieczonym, 25-letnim mistrzem świata. Nikt nie spodziewał się, że sięgnięcie po tytuł zajmie mi aż tak dużo czasu. Z wyjątkiem mnie samego. Zaczęto wówczas mówić o mnie jako o najwspanialszym snookerzyście w dziejach, który nigdy nie wygrał mistrzostw globu. Uwierzcie, ciążyło mi to niczym kamień u szyi (…)