Roman Kostrzewski. Głos z ciemności

1. Opinia: Agata Kowalska Opinia dodana: 2019-11-09 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   lubię i cenię Romka przede jako wybitnego, oryginalnego tekściarza i niezwykle charyzmatycznego, jedynego w swoim rodzaju wokalistę metalowego, który potrafi zarówno upiornie, dramatycznie ryknąć jak i czysto, lirycznie, wprost melancholijnie niekiedy śpiewać. Tę umiejętność posiadają tylko nieliczni heavy metalowi krzykacze. Jest znakomitym frontmanem ze swoim niepodrabialnym sposobem zachowania na scenie. Podziwiam jego odwagę w głoszeniu swych ugruntowanych poglądów, bezkompromisowość ale z jednoczesną otwartością na argumenty innych osób. Potrafi szanować swoich przeciwników i nie obraża się na krytykę. To rzadka cecha. Imponuje mi jego wiedza z różnych dziedzin, w tym gruntowna znajomość filozofii i literatury. Dzięki niej jest doskonałym gawędziarzem i świetnie się z nim rozmawia. Podoba mi się jego poczucie humoru, dystans do siebie i otaczającej go rzeczywistości. Roman nie jest żadnym diabłem wcielonym. Raczej aniołem jak już. To ciepły, serdeczny człowiek, z dużą dozą zrozumienia i empatii dla innych ludzi. Jest co prawda racjonalistą, ale wydaje mi się, że ma ogromne serce i jedyne czym gardzi to głupota, stereotypy i hipokryzja, które ? co do tego nie mam wątpliwości ? należy zwalczać. I on to robi. Jest żywą legendą a przy tym człowiekiem zaskakująco skromnym i pokornym. Żaden z niego celebryta i gwiazdor, a przecież to on jest ojcem chrzestnym polskiego ekstremalnego metalu. Człowiek-orkiestra, człowiek renesansu ? w kliku słowach. Zapewniam Was, drodzy czytelnicy, wspaniale byłoby poznać go bliżej dzięki wywiadowi-rzece, który jak mam prawo przypuszczać, jest arcyciekawy, bo i główny bohater jakże nietuzinkowa osobowość! #8UrodzinyEbookpointKonkurs

   Rozwiń »
2. Opinia: Jac Opinia dodana: 2019-11-08 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Cenię i lubię Romana za wszystko, czego dokonał jako artysta, kompozytor i poeta na gruncie muzyki metalowej, a co wynika z jego przekonań społeczno-politycznych i światopoglądowych - a to temat rzeka. Nie będę się rozpisywał o jego dorobku artystycznym związanym głównie z działalnością w Kacie. Więc w sporym skrócie, będąc jeszcze nastolatkiem zauważyłem, że w mojej kudłatej głowie i serduchu podobnie jak u Romka jest wiele miejsca dla spojrzenia laickiego z uwagi na religię, liberalnego i tolerancyjnego w sferze moralności i lewicowego w aspektach, życia społeczno-politycznego, co mylnie dziś się interpretuje jako tożsame tylko z utopijnym czy realnym komunizmem. Te ostatnie były pochodną prądów lewicowych, podobnie jak myśli mojego i jego ulubionego filozofa Nietzschego, ale jak to w życiu bywa zostały wykorzystane do walk politycznych i klasowych, a tam ? wiadomo, zawsze dokonują skrótów i przewartościowań, będących zaprzeczeniem idei humanistycznych, z których się wywodziły. W tym momencie zaczął się rodzić we mnie naturalny sprzeciw. Dlatego miałem i mam krytyczny stosunek do kierunku przemian w kraju z uwagi na potworną biedę wielu z nas, postępujące zacofanie, polaryzację polityczną uniemożliwiającą odczuwania wrażenia wspólnoty, a ostatnio krytykę tę dopełnia zagubienie świadomości politycznej i społecznej większości Polaków, emigrację wewnętrzną i tę za chlebem, ślepotę klasy politycznej i arogancję panujących w tym kraju businessmanów, urzędników wszelkiego szczebla i różnej maści decydentów, a szczególnie tych wywodzących swoje ideowe kredo z religii tu panującej. A to z uwagi na współczesne trendy stawania się wielkim, odnoszenia sukcesów. Powoduje to, że społeczeństwo niewiarygodnie się rozwarstwia i alienuje. Dla mnie Polska byłaby krajem wolnym, gdyby budowała swoją przyszłość na wzajemnym wspieraniu się, humanizmie i oświeceniu człowieka, a nie na wierzeniach i Bogu. Wiele z tych rzeczy zrozumiałem, uważnie czytając wszystkie teksty Kostrzewskiego, wywiady i rozmawiając z nim. Wydaje mi się, że twórczość Kata daje ludziom jakąś szansę na odkrycie własnej osobowości, na spotkanie z samym sobą. Żyję podobnie jak on w centrum tej naszej polskiej zawieruchy. Więc dobrze rozumiem, o czym on pisze. Podobnie jak Roman czuję, że świat osób przesadnie religijnych nie jest przystosowany do mojego życia. Doznałem objawienia, czytając teksty z "Bastarda" czy "Róż miłości" - wypłynęły na wierzch rzeczy, o których nie miałem pojęcia. Zrozumiałem, że w XX/XXI wieku, potrzeba ludziom zupełnie nowej doktryny, szczególnie młodym ludziom. Doktryny, która dociera do podstaw, które są dla nas naturalne. Nie takiej, którą kościół narzucał przemocą przez lata, jest to niezgodne z duchem ludzi młodych. Rzekomy ?satanizm? Romka jest raczej intelektualny, sprowadzony do krytyki chrześcijaństwa i poszukiwania wolnego od zakazów i nakazów szczęścia. Wiele jednostek i środowisk nie życzą sobie moralności chrześcijańskiej, etyki chrześcijańskiej czy nakazów chrześcijańskich, i nie chcą czuć się obco w tym kraju. Jak każdy wolny obywatel mam prawo do samostanowienia o sobie i określonej autonomii. Jeżeli jestem w wyraźnym konflikcie z autorytarnym system, to winienem o tym powiedzieć, co też czynię przy każdej możliwej okazji. Myślę, że Romek miał ogromny wpływ nie tylko na mnie, ale i wiele innych osób w tym kraju. Dzisiaj bowiem treści prezentowane na koncertach Kata, są akceptowane przez ludzi także wierzących, bo i oni są w stanie krytykować własną wiarę, za przejawy życia, w których kler i osoby duchowne mówią o bożej miłości, goląc owieczki do żywej skóry. Jestem wdzięczny Kostrzewskiemu, że w swoich tekstach stosując religijną nomenklaturę, obnaża przywary świata ludzi wierzących, proponując w zamian racjonalizm, oświecenie, wrażliwość, fantazję i kulturę człowieka, jako wystarczająco do znalezienia szczęśliwych chwil na tym świecie. Koniecznie musicie przeczytać tę książkę. Jestem pewien, że was pobudzi, zainspiruje i jeszcze bardziej otworzy. #8UrodzinyEbookpointKonkurs

   Rozwiń »
3. Opinia: Joe P. Opinia dodana: 2019-11-08 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Jedna z najlepszych tego typu książek na polskim rynku wydawniczym. Wywiad-rzeka. Nie chcę się silić na jakieś intelektualne wywody, jak to mają w zwyczaju fani Kata, a już w szczególności interpretatorzy tekstów Romana. Owszem, bardzo cenię pierwsze 4 płyty katowickich thrasherów, zarówno pod względem muzycznym jak i lirycznym. Mam je na półce na honorowym miejscu. Z racji wyuczonego zawodu (nauczyciel języka polskiego, sic!) zawsze w rodzimej poezji największe wrażenie robiła na mnie twórczość młodopolan, zwłaszcza Micińskiego i Tetmajera, więc z tekstami Kostrzewskiego nie miałem problemów pod względem estetycznym. Przez jednych nienawidzony, przez fanów uwielbiany. Jednego nie można mu odebrać - to legendarna postać polskiej muzyki metalowej. Dla wielu nawet kultowa. Z tym dyskutował nie będę, bo też tak uważam. Kostrzewski jest istotnie ciekawą postacią, złożoną i niejednoznaczną. Jego dorobek artystyczny można oceniać różnie. Ja nigdy nie traktowałem go zbyt poważnie. On siebie też (potrafił występować na scenie w t-shircie Morbid Angel, kolorowych bermudach i gumowych laczkach?). Raczej jako swoistego błazna, ale takiego dworskiego postrzeganego pozytywnie i z sympatią a nie z odrazą. Jasne, w okresie liceum i studiów, z kolegami lubiliśmy śpiewać sobie teksty Kata po paru piwach, ale bardziej traktowaliśmy to w kategorii robienia sobie jaj niż czczenia złego. Każdy z nas chyba bowiem zdawał sobie sprawę z jarmarczności i kiczowatości satanizmu w wykonaniu Kostrzewskiego. Nośne teksty, wpadające w ucho, łatwe do zapamiętania. Chyba mało kto z młodych odbiorców bardziej się w nie zagłębiał. Ważne, ze można było pokrzyczeć z Romanem ?Szaaaataaaan!?. Ważniejsza była doskonała muzyka w niczym nie ustępujące Testamentowi, Overkillowi, Metallice i paru innym tuzom ówczesnego, najlepszego w swych dziejach, thrash metalu. Szkoda, że raczej już nigdy nie nagrają niczego z Luczykiem, bo ta współpraca mimo różnych zgrzytów, była najbardziej owocna. Cenię Romka za szczerość, odwagę, za bycie sobą w czasach, gdy musieliśmy ? i nadal musimy - na co dzień nosić różne maski. W wielu kwestiach zgadzam się z nim, w innych niekoniecznie. Marzy mi się osobista pogawędka z Romkiem przy piwku. Ale w związku z tym, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek do niej dojdzie, mam ogromne pragnienie przeczytania tego wywiadu-rzeki z nim. Chciałbym lepiej poznać tego człowieka-zagadkę, jego światopogląd, dzieciństwo i młodość, zrozumieć jego motywację postępowania. Nie widzę w nim prominentnego gwiazdora metalu lecz skromnego faceta w średnim wieku, który sporo przeżył i ma coś do powiedzenia, a przy tym lubi się zabawić i wyluzować jak każdy rock-n-rollowiec. #8UrodzinyEbookpointKonkurs

   Rozwiń »
4. Opinia: Monika Nowacka Opinia dodana: 2019-11-08 Ocena: 6   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Nie sposób zaprzeczyć, że Roman Kostrzewski jest jedną z najważniejszych, najbardziej charakterystycznych i charyzmatycznych postaci w historii polskiego heavy metalu. Roman to dla mnie postać wyjątkowa. Natchniony poeta, mistyk, nihilista. Niektórzy twierdzą, że to szarlatan i grafoman. Może i tak. On sam z takimi głosami nie polemizuje, nie walczy i tylko tajemniczo uśmiecha się ("Jestem śmieszny czort, więc śmieję się"). Wierzy natomiast w różnicę pomiędzy prawdą i fałszem, rzeczywistością i pozorem, co wyraźnie widać w jego lirykach. Teksty Romana to poezja metafizyczna, niejednorodna i różnie definiowana, głęboko ukrywana za alegorycznymi obrazami. Szkoda tylko, że ludzie traktują tę symbolikę tak bardzo dosłownie... Jego sceniczna charyzma, otwarte krytykowanie państwa i kościoła (choćby słynna rozmowa z księdzem w dokumencie BBC ?My Blood Your Blood? - zrobiła na mnie wrażenie ta rzeczowa dyskusja z duchownym) są bardzo dobrze znane. Wokalista ten to człowiek inteligentny, jak każdy szanujący się artysta lekko szalony, mający zdanie na tematy społeczne, polityczne, potrafiący bronić swoich racji. Cenię Romka za głos, teksty, charyzmę sceniczną, wspaniały kontakt z fanami na scenie i poza nią. Wbrew pozorom jest osobą skromną, stroniącą od blichtru i świata show-biznesu. Nie ma zadatków na celebrytę, showmana czy gwiazdora a mimo tego tysiące fanów mogłyby jeść mu z ręki. Świat, a raczej ludzie, wstydzą się lub lękają takich artystów jak Roman, lokując ich w przestrzeniach tabu i niebytu. Jego sztuka jest wielowymiarowa. Najlepszym tego dowodem jest płyta solowa. Słuchacz ?Wody? nie jest przymuszany przez Kostrzewskiego do słuchania brutalnej muzy znanej z innych dokonań z Katem zarezerwowanych raczej dla ucha bardziej wyrobionego w odbiorze ortodoksyjnego metalu. ?Woda? trafia do szerszej publiczności i świetnie. Dzięki temu twórczość Romka mogła trafić pod strzechy, więcej ludzi się na nią otworzyło. Dzisiejszy metal jest muzyką elitarną. Zainteresowani są nią głównie młodzi ludzie poszukujący swojego miejsca na ziemi. Ta twórczość przeznaczona jest właśnie dla ludzi poszukujących. Z kolei ?Biblią satanistyczną? Roman nie tylko sprowokował do myślenia. To wydawnictwo jest związane przede wszystkim ze specyficznie przez niego pojmowaną pracą u podstaw - intelektualną, światopoglądową i kulturową. Kto ją zna, ten wie, że nie taki diabeł straszny i znajdziemy tam głęboko humanistyczny przekaz oraz? żadnego nawoływania do przemocy! Wiem, że krytyka środowiska metalowego jest w wielu aspektach słuszna (gatunek wyczerpany, skostniały, teksty zazwyczaj mało intelektualne itp.) ale kto ją czyni? Ano przede wszystkim konserwatyści, którzy nie widzą problemów natury wolnościowej, jakie stwarzają ich myśli i czyny. Takie wolne jednostki jak Roman doskonale zdają sobie sprawę z tego, że również ekstremalna forma sztuki różni się pewnym konwenansem, stylem, charakterem, ale niczym nie odbiega od innych form zbiorowej zabawy. Dlatego jawi mi się on jako ktoś wyjątkowy, bo jest zaprzeczeniem tego stereotypu. A jego satanizm był i jest moim zdaniem niczym innym, jak pewnego rodzaju przekorą, formą buntu na to, co dzieje się z tym krajem. Roman twierdzi, że Polska jest obecnie pod zaborem kleru i że należy się temu sprzeciwiać. Ja myślę, że oprócz tego szalenie dużo jest w naszym życiu niepewności? Nie ma jakiejś określonej ścieżki życiowej, może zdarzyć się wszystko. Wiele wartości i autorytetów się zdezawuowało. W związku z tym u młodych ludzi pojawia się lęk przed przyszłością. Nie mają swojej perspektywy na życie. Młodzież chciałaby niekiedy rozwiązać pewne sprawy w sposób magiczny, nieracjonalny. Dlatego często ucieka w używki. To co jest racjonalne to nauka, szkoła, konieczności, przymusy. Dotyka nas codzienność, funkcje życia, nie ma tam czasu na zbyt głębokie przemyślenia. Staramy się cieszyć chwilą, realizować na wielu polach, czujemy, że mamy możliwości i wpływ na dalsze losy naszego życia. Roman doskonale zdaje sobie z tego sprawę, dlatego ze wszystkich sił stara się otworzyć młodych na wartości humanistyczne i oświeceniowe. I chwała mu za to. Religia jest odporna na intelekt, a zazwyczaj jest nim nawet nieskażona. W szkole potrzebna jest dziś wiedza, a nie modlitwa. W szpitalach potrzebny jest dobry sprzęt i najlepsi fachowcy a nie krzyże. Niech każdy łączy sobie fantazje z rzeczywistością na własny rachunek. Wiele współczesnych wojen wybuchła na tle religijnym. Oczywiście nie zapominajmy o silnym lobby, które wytwarza kapitał ? mam na myśli tutaj o biznes wojenny, tych wszystkich kapitalistów, którzy żyją dzięki wojnom. Musimy też zrozumieć, że ten świat nadal jeszcze podzielony jest na kraje strefy wpływów, które każą narodom być silne, każą im się zbroić. Żyjemy w czasach niebezpiecznych w sensie globalnym, kiedy do młodego człowieka dociera ta prawda, smutek i poczucie zagrożenia jest naturalną reakcją. Romek wyraźnie o tym pisze w swoich tekstach. Polacy nie umieją przyznać się do swoich przywar. Trudno przyjąć nam do wiadomości, że żyjemy w naprawdę niełatwych czasach. Jesteśmy zbyt butni i aroganccy. Brakuje nam pokory, by pojąć punkt widzenia odmienny od własnego. Nie zdajemy sobie sprawy, że to co mówimy ze szwagrem przy kielichu, to niekoniecznie musi być punkt widzenia ogółu. Dlatego jestem wdzięczna Kostrzewskiemu, że zdjął mi ongiś klapki z oczu, otworzył głowę i przy okazji ostrzegł: "Nienawidzę was, gdy słuchacie mnie"... #8UrodzinyEbookpointKonkurs

   Rozwiń »

więcej opinii

ukryj opinie