Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender

Zapierająca dech w piersiach, piękna i bolesna saga rodzinna 

Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender to ksąażka niezwykła w każdym calu. Leslye Walton opowiedziała fascynującą historię rodzinną, w najczystszym stylu realizmu magicznego. Główną bohaterką jest Ava, która na początku łata swoją przeszłość, krótkimi epizodami z życia poszczególnych członków swojej rodziny, a sama przemyka gdzieś między słowami. W końcu sama staje na scenie i opowiada o swoich przeżyciach. Dziewczyna urodziła się ze skrzydłami. Pragnie poznać prawdę, odnaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące jej pochodzenia. Niezwykłe wypadki, cudowne zdarzenia, dziwne zbiegi okoliczności i baśniowe rozterki zaprowadzą ją tam, gdzie nie spodziewała się dotrzeć. Kawałek po kawałku odsłania pełne boleści i trosk  dzieje jej bliskich. Tych, które przez lata dźwigały jarzmo miłości i obsesji i przez dekady leczyły rany, pielęgnując wspomnienia. Czy Ava będzie pierwszą w swojej rodzinie, której uda się uniknąć obojętności i samotności? Czy uda jej się odnaleźć prawdziwe uczucie? Dramat Avy rozpoczyna się, kiedy wielce pobożny Nathaniel Sorrows bierze ją za anioła, a jego obsesja na punkcie dziewczyny rośnie...  

(…) Dla wielu byłam wcieleniem mitu, uosobieniem najwspanialszej legendy i baśni. Inni uważali mnie za zmutowanego potwora. Ku mojemu nieszczęściu raz zostałam wzięta za anioła. Dla matki byłam wszystkim, dla ojca nikim. Babcia każdego dnia widziała we mnie wspomnienie ukochanych osób, które od niej odeszły. Ale ja znałam prawdę – głęboko w sercu zawsze to wiedziałam.
Byłam po prostu zwykłą dziewczyną.
Nazywam się Ava Wilhelmina Lavender i urodziłam się pewnej bezchmurnej nocy 1 marca 1944 roku w Seattle. Data ta odcisnęła się w pamięci wszystkich, z powodu zamieszania, jakie moje narodziny wywołały wśród ptaków na naszej, jakże ładnie nazwanej, uliczce Pinnacle. Za dnia, kiedy moją młodą matkę złapały bóle porodowe, wrony zbierały do dziobów sterty malutkich pestek wiśni i rzucały je w okna. Wróble przysiadały na głowach kobiet i wyskubywały im kosmyki włosów, aby uwić z nich gniazda. W nocy ptaki zgromadziły się na trawnikach i hałaśliwie ucztowały, a ich ofiary wydawały odgłosy podobne do krzyków porodowych mojej matki. Zanim w końcu mama zapadła w głęboki sen – dzięki zastrzykowi podanemu przez pielęgniarkę – otworzyła oczy i zobaczyła, że z sufitu spadają ogromne pióra. Ich jedwabne końce muskały jej twarz (…)