Masturbacja dziecięca

Masturbacja dziecięca jedna z powszechnych postaci ekspresji seksualnej jest źródłem wielu kontrowersji i burzliwych debat. Po pierwsze dlatego, że należy do praktyk seksualnych uprawianych samotnie, wykluczających funkcję prokreacyjną i obecność partnera i z tego powodu nierzadko uznawanych za patologiczne. Po drugie, ponieważ dotyczy dzieci istot, które uznawane są za aseksualne. Ten podwójnie umocowany niewiedzą lęk o los dziecka rodzi niepokój dorosłych i skutkuje poszukiwaniem rozwiązań. Celem tej publikacji jest dostarczenie rzetelnej wiedzy, opartej na koncepcjach teoretycznych i wynikach badań empirycznych, pozwalających opisać, wyjaśnić i przewidzieć zjawiska związane z seksualnością człowieka. Autorka opisała zjawisko masturbacji dziecięcej i podała kryteria pozwalające odróżnić zjawiska należące do normy rozwojowej od takich, które od tej normy odbiegają. W kolejnych rozdziałach czytelnik znajdzie charakterystykę masturbacji dziecięcej na każdym etapie dzieciństwa. Książkę wieńczą rozdziały o postępowaniu diagnostycznym oraz planowaniu interwencji. Ostatecznie pomysł napisania książki zawdzięczam dziennikarzom zadręczającym mnie pytaniem: Co należy mówić rodzicom, których dziecko się masturbuje? i cierpliwie przyjmującym moje sakramentalne Nie wiem. Gwoli sprawiedliwości jednak dodam, że tym, którzy wytrzymywali rozczarowanie specjalistą nieumiejącym błysnąć medialną radą, wyjaśniałam: Wiem jednak, jak postąpić w tej sprawie: zebrać informacje, postawić diagnozę, zaplanować interwencję i ją wdrożyć. Niezmiennie bowiem uważam, że to jedyna skuteczna forma pomocy, jeśli masturbacja dziecięca stwarza problem. Z tekstu To książka bardzo ważna i prawdziwie oczekiwana przez środowisko specjalistów. Czytając ją, miałam na myśli dwie metafory kopalni i latarni. Kiedy jakaś praca zawiera ogromną liczbę najbardziej aktualnych informacji naukowych na dany temat, to mówimy o niej, że jest kopalnią wiedzy. Tak oceniam pierwszą część książki, która przedstawia zjawisko masturbacji dziecięcej w różnych okresach rozwojowych. Druga część książki, moim zdaniem, oświetla niczym latarnia ciemną dotąd drogę w kierunku diagnozy i oddziaływań leczniczych. Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Schier