Kryzys nauk europejskich a transcendentalna fenomenologia

Spis treści książki

• Okładka
• Strona tytułowa
• Strona redakcyjna
• Spis treści
• Wstęp
• Wprowadzenie tłumacza
• I. KRYZYS NAUK JAKO WYRAZ RADYKALNEGO KRYZYSU ŻYCIOWEGO EUROPEJSKIEGO CZŁOWIECZEŃSTWA
  • § 1. Czy w obliczu ciągłych sukcesów nauk mamy rzeczywiście do czynienia z ich kryzysem?
  • § 2. Pozytywistyczna redukcja idei nauki do czystej nauki o faktach. Kryzys nauki jako utrata jej znaczenia dla życia
  • § 3. Ufundowanie autonomii człowieczeństwa europejskiego na nowej koncepcji idei filozofii w renesansie
  • § 4. Porażka początkowo udanej nowej nauki i niewyjaśniony motyw tej porażki
  • § 5. Ideał uniwersalnej filozofii i proces jego wewnętrznego rozkładu
  • § 6. Historia filozofii nowożytnej jako walka o sens człowieka
  • § 7. Plan badań tej pracy
• II. WYJAŚNIENIE ŹRÓDŁA NOWOŻYTNEGO PRZECIWSTAWIENIA FIZYKALISTYCZNEGO OBIEKTYWIZMU I TRANSCENDENTALNEGO SUBIEKTYWIZMU
  • § 8. Źródło nowej idei uniwersalności nauki w przekształceniu matematyki
  • § 9. Galileusza matematyzacja przyrody
    • a) Czysta geometria
    • b) Podstawowa myśl Galileuszowej fizyki: przyroda jako uniwersum matematyczne
    • c) Problem matematyzowalności wypełnień
    • d) Motywacja Galileuszowej koncepcji przyrody
    • e) Charakter wykazywania fundamentalnej hipotezy nauk przyrodniczych
    • f) Problem sensu formuł nauk przyrodniczych
    • g) Opróżnienie z sensu matematycznej nauki przyrodniczej poprzez stechnicyzowanie
    • h) Świat życia codziennego (Lebenswelt) jako zapomniany fundament sensu nauk przyrodniczych
    • i) Fatalne w skutkach nieporozumienia jako następstwa niejasności co do sensu matematyzacji
    • k) Fundamentalne znaczenie problemu źródła matematycznej nauki przyrodniczej
    • l) Metodyczna charakterystyka naszej wykładni
  • § 10. Źródło dualizmu w panującej wzorcowości nauk przyrodniczych. Racjonalność świata more geometrico
  • § 11. Dualizm jako powód nieuchwytności problemów rozumu, jako założenie specjalizacji nauk, jako podstawa naturalistycznej psychologii
  • § 12. Całościowa charakterystyka nowożytnego fizykalistycznego racjonalizmu
  • § 13. Pierwsze trudności fizykalistycznego naturalizmu w psychologii: nieuchwytność wytwórczej (leistender) subiektywności
  • § 14. Wstępna charakterystyka obiektywizmu i transcendentalizmu. Walka tych dwu idei jako sens nowożytnej historii ducha
  • § 15. Refleksja na temat metody naszego sposobu historycznych rozważań
  • § 16. Kartezjusz jako praustanawiający zarówno nowożytnej idei obiektywistycznego racjonalizmu, jak i rozsadzającego ją transcendentalnego motywu
  • § 17. Wycofanie się Kartezjusza do ego cogito. Wykładnia sensu kartezjańskiej epoché
  • § 18. Autodezinterpretacja Kartezjusza: psychologistyczne zafałszowanie czystego ego uzyskanego dzięki epoché
  • § 19. Priorytetowe zainteresowanie Kartezjusza obiektywizmem jako powód jego autodezinterpretacji
  • § 20. Intencjonalność u Kartezjusza
  • § 21. Kartezjusz jako punkt wyjścia dla obu linii rozwojowych: racjonalizmu oraz empiryzmu
  • § 22. Naturalistyczno-teoriopoznawcza psychologia Lockea
  • § 23. Berkeley. Psychologia Davida Humea jako fikcjonalistyczna teoria poznania: bankructwo filozofii i nauki
  • § 24. Autentyczny filozoficzny motyw zachwiania obiektywizmu ukryty w niedorzeczności Humeowskiego sceptycyzmu
  • § 25. Transcendentalny motyw w racjonalizmie: Koncepcja filozofii transcendentalnej Kanta
  • § 26. Wstępne omówienie prowadzącego nas pojęcia tego, co transcendentalne
  • § 27. Filozofia Kanta i jego następców w perspektywie naszego przewodniego pojęcia tego, co transcendentalne. Zadanie postawy krytycznej
• III. WYJAŚNIENIE PROBLEMU TRANSCENDENTALNEGO ORAZ ODNIESIONA DO TEGO FUNKCJA PSYCHOLOGII
  • § 28. Niewypowiedziane założenie Kanta: obowiązujący jako oczywisty otaczający świat życia codziennego
  • § 29. Świat życia codziennego da się odsłonić jako królestwo subiektywnych fenomenów, które pozostają anonimowe
  • § 30. Brak metody naocznie-wykazującej jako powód mitycznych konstrukcji Kanta
  • § 31. Kant i niewystarczalność ówczesnej psychologii. Nieprzejrzystość odróżnienia pomiędzy transcendentalną subiektywnością a duszą
  • § 32. Możliwość ukrytej prawdy w filozofii transcendentalnej Kanta: problem nowego wymiaru. Antagonizm pomiędzy życiem powierzchniowym a życiem głębokim
  • § 33. Problem świata życia codziennego jako problem częściowy w ogólnym problemie obiektywnej nauki
  • § 34. Ekspozycja problemu nauki o świecie życia codziennego
    • a) Różnica pomiędzy nauką obiektywną a nauką w ogóle
    • b) Użycie subiektywno-relatywnych doświadczeń dla nauk obiektywnych oraz nauka o nich
    • c) Czy to, co subiektywno-relatywne, jest przedmiotem psychologii?
    • d) Świat życia codziennego jako uniwersum zasadniczej możliwości unaocznienia obiektywnie-prawdziwy świat jako zasadniczo nienaoczna, logiczna podbudowa
    • e) Obiektywne nauki jako twory subiektywne pewnej szczególnej teoretyczno-logicznej praktyki, należącej jako taka do pełnej konkretności świata życia codziennego
    • f) Problem świata życia codziennego nie jako problem lokalny, lecz raczej jako uniwersalny problem filozoficzny
  • § 35. Analityka transcendentalnej epoché. Pierwszy [krok]: epoché od obiektywnej nauki
  • § 36. W jaki sposób po przeprowadzeniu epoché, która wyłącza nauki obiektywne, świat życia codziennego może stać się tematem nauki? Zasadnicze odróżnienie pomiędzy obiektywno-logicznym apriori oraz apriori świata życia codziennego
  • § 37. Formalnie najogólniejsze struktury świata życia codziennego: rzecz i świat z jednej strony, z drugiej świadomość rzeczy
  • § 38. Dwa możliwe zasadnicze sposoby tematyzowania świata życia codziennego: naiwnie-naturalne nastawienie wprost oraz idea konsekwentnie refleksyjnego nastawienia na [owo] jak subiektywnego sposobu dania świata życia codziennego oraz jego obiektów
  • § 39. Swoistość transcendentalnej epoché jako totalnej przemiany naturalnego nastawienia życiowego
  • § 40. Trudności [dotyczące] autentycznego sensu dokonania totalnej epoché. Pokusa, aby dezinterpretować ją jako dokonujące się krok po kroku powstrzymanie się od wszelkich pojedynczych obowiązywań
  • § 41. Autentyczna transcendentalna epoché umożliwia transcendentalną redukcję odkrycie i zbadanie transcendentalnej korelacji świata i świadomości świata
  • § 42. Zadanie konkretnego szkicu dróg faktycznego przeprowadzenia redukcji transcendentalnej
  • § 43. Charakterystyka nowej drogi do redukcji w odróżnieniu od drogi kartezjańskiej
  • § 44. Świat życia codziennego jako temat teoretycznego zainteresowania, które określone jest przez uniwersalną epoché w stosunku do rzeczywistości rzeczy świata życia codziennego
  • § 45. Początki konkretnej interpretacji danych naoczności zmysłowej wziętej czysto jako taka
  • § 46. Uniwersalne apriori korelacji
  • § 47. Wskazanie na dalsze kierunki badań: subiektywne fenomeny podstawowe kinestezy, zmian obowiązywania, świadomości horyzontalnej oraz uwspólnotowienia doświadczenia
  • § 48. Wszelki byt, każdego sensu i każdego regionu, jako indeks pewnego subiektywnego systemu korelatywnego
  • § 49. Prowizoryczne pojęcie konstytucji transcendentalnej jako źródłowego tworzenia sensu. Ograniczony do przykładów charakter dokonanych dotychczas analiz. Wskazanie na dalsze horyzonty naszej wykładni
  • § 50. Pierwsze uporządkowanie wszystkich problemów roboczych pod hasłem: ego cogito cogitatum
  • § 51. Zadanie ontologii świata życia codziennego
  • § 52. Pojawienie się paradoksalnych niezrozumiałości. Konieczność nowego radykalnego namysłu
  • § 53. Paradoks subiektywności ludzkiej: bycie podmiotem dla świata, a zarazem bycie obiektem w świecie
  • § 54. Rozwiązania paradoksu
    • a) My, jako ludzie, i my, jako ostatecznie funkcjonująco-dokonujące podmioty
    • b) Ja jako pra-ja (Ur-Ich) konstytuuję mój horyzont transcendentalnych innych jako współ-podmiotów w [ramach] transcendentalnej intersubiektywności konstytuującej świat
  • § 55. Zasadnicza korekta naszego pierwszego dokonania epoché poprzez jej redukcję do absolutnie jedynego, ostatecznie funkcjonującego ego
  • B. Droga do fenomenologicznej filozofii transcendentalnej wychodząca od psychologii
  • § 56. Charakterystyka rozwoju filozoficznego po Kancie z punktu widzenia walki pomiędzy fizykalistycznym obiektywizmem oraz pojawiającym się wciąż na nowo motywem transcendentalnym
  • § 57. Fatalne w skutkach rozdzielenie filozofii transcendentalnej i psychologii
  • § 58. Związek i różnica pomiędzy psychologią a filozofią transcendentalną. Psychologia jako pole decyzji
  • § 59. Analiza przestawienia z nastawienia psychologicznego w transcendentalne. Psychologia przed i po fenomenologicznej redukcji. (Problem wpływania)
  • § 60. Powód porażki psychologii: założenia dualistyczne oraz fizykalistyczne
  • § 61. Psychologia w napięciu pomiędzy (obiektywistyczno-filozoficzną) ideą nauki a postępowaniem empirystycznym: niemożliwość pogodzenia obu tych kierunków badań psychologicznych (psychofizycznych oraz Psychologii na podstawie doświadczenia wewnętrznego)
  • § 62. Wstępne omówienie niedorzeczności zasadniczego zrównania dusz i ciał jako realności: wskazanie na zasadniczą różnicę czasowości, przyczynowości, indywiduacji w przypadku rzeczy przyrody oraz duszy
  • § 63. Problematyczność pojęcia doświadczenia zewnętrznego i wewnętrznego. Dlaczego doświadczenie cielesnych rzeczy świata życia codziennego, jako doświadczenie czegoś czysto subiektywnego, nie należy dotąd do tematu psychologii?
  • § 64. Kartezjański dualizm jako powód tego paralelizmu. W schemacie [dzielącym] nauki [na] opisowe i wyjaśniające uprawniony jest tylko [jego] najogólniejszy formalny [aspekt]
  • § 65. Sprawdzian uprawnienia empirycznie ugruntowanego dualizmu poprzez wżycie się w faktyczne postępowanie psychologa i fizjologa
  • § 66. Świat wspólnego doświadczenia, jego regionalna typika i możliwe w niej uniwersalne abstrakcje: przyroda jako korelat uniwersalnej abstrakcji, problem abstrakcji uzupełniającej
  • § 67. Dualizm ugruntowanych w doświadczeniu abstrakcji. Historyczny wpływ podejścia empirystycznego (od Hobbesa do Wundta). Krytyka empiryzmu danych
  • § 68. Zadanie czystej wykładni świadomości jako takiej: uniwersalna problematyka intencjonalności. (Brentana próba reformy psychologii)
  • § 69. Psychologiczna metoda podstawowa fenomenologiczno-psychologicznej redukcji. (Pierwsza charakterystyka: 1. intencjonalne odniesienie oraz epoché, 2. poziomy psychologii opisowej, 3. ustanowienie niezainteresowanego obserwatora)
  • § 70. Trudności psychologicznej abstrakcji. (Paradoks przedmiotu intencjonalnego, intencjonalny pra-fenomen sensu)
  • § 71. Niebezpieczeństwo dezinterpretacji uniwersalności fenomenologiczno-psychologicznej epoché. Rozstrzygające znaczenie prawidłowego zrozumienia
  • § 72. Stosunek transcendentalnej psychologii do transcendentalnej fenomenologii jako autentyczny dostęp do czystego samopoznania. Ostateczne usunięcie obiektywistycznego ideału w nauce o duszy
  • § 73. Słowo końcowe. Filozofia jako autorefleksja człowieczeństwa, samourzeczywistnienie rozumu
• O Autorze
• Przypisy

pokaż cały spis treści

ukryj recenzje