Arthur Schopenhauer to wielki filozof niemiecki, przedstawiciel pesymizmu w filozofii. Studiował w Getyndze uzyskując na tej uczelni tytuł doktora. Naukę kontynuował w Berlinie i Jenie oraz prowadził życie "bon-vivanta" podróżując turystycznie po całej Europie. W Dreźnie ukończył swoje dzieło podstawowe "Die Welt als Wille und Vorstellung" (1819) -- książka ta jest jedną z najważniejszych publikacji Schopenhauera. Swymi dziełami zwrócił na siebie uwagę niemieckiego środowiska filozofów, na skutek czego zaproponowano mu stanowisko privatdocenta na uniwersytecie w Berlinie. Zaczął wykładać na Uniwersytecie Berlińskim od 1820 roku.
Swoją filozofię Schopenhauer rozpoczyna od zdania "świat jest moim wyobrażeniem", twierdzenie to uważa za pierwszą nienaruszalną prawdę (wpływy Kanta i filozofii indyjskiej). Świat zewnętrzny istnieje tylko jako wyobrażenie. Jedyną rzeczą, którą poznajemy samą w sobie, to ciało nasze. To, co w związku z ciałem przeżywamy, to wola, najgłębsza istota nie tylko nas samych, ale świata zewnętrznego.
Poglądy Schopenhauera na prowadzenie sporów znalazły się w niewielkiej pracy, powstałej prawdopodobnie w latach 1830-1831 i wydanej dopiero po jego śmierci po raz pierwszy w 1864 r. -- Die eristische Dialektik, znana w polskich tłumaczeniach jako "Erystyka czyli Sztuka prowadzenia sporów".
