Jak wyszliśmy na ludzi. Dlaczego potrzebujemy siebie nawzajem i co sprawia nam przyjemność

Gdy nasi przodkowie zostali wygnani ze schronienia, jakie zapewniał im las deszczowy, musieli zacząć walczyć o przetrwanie w nieznanym i niebezpiecznym świecie sawanny. Mniejsi, wolniejsi i słabsi niż wiele z tamtejszych drapieżników byliby skazani na wymarcie, gdyby nie wpadli na społeczne rozwiązanie stojącego przed nimi problemu. Okazało się ono tak skuteczne, że wprowadziło nas na zupełnie nową ścieżkę ewolucyjną. Czy człowiek jest z natury dobry i chętny do współpracy, czy raczej do działania popycha go rywalizacja i potrzeba zajęcia wysokiej pozycji w hierarchii? Czy podstawą naszych zachowań romantycznych jest zakorzeniony w nas pragmatyzm, czy może chemia odczuwana przez dwójkę ludzi i ulotność chwili? I czy to możliwe, aby lęki społeczne pokolenia X, Y i Z miały swoje źródła na sawannie? Aby uzyskać odpowiedzi na te i wiele innych pytań dotyczących naszych współczesnych zachowań, wystarczy spojrzeć na ludzkie reakcje przez pryzmat psychologii ewolucyjnej. Okazuje się, że zarówno za naszą miłością do babci, jak i niekiedy głęboko skrywaną satysfakcją z cudzego nieszczęścia stoi nasza ewolucyjna przeszłość. Cóż, dzięki babci dawniej można sobie było pozwolić na rodzenie większej liczby dzieci, a poza tym była ona fantastyczną przynętą. Kiedy zaś któremuś z rywali w grupie się nie powodziło, spadał w hierarchii, a to zwiększało szanse na przetrwanie naszych przodków, było się więc z czego cieszyć. Pogoń za szczęściem, miłością czy pieniędzmi to nie wytwór współczesności, ale nasze dziedzictwo! Łącząc antropologię, biologię, historię i psychologię z ewolucją, William von Hippel rzuca w tej książce nowe światło na nas samych. Pokazuje, jak wydarzenia z odległej przeszłości kształtują naszą teraźniejszość. Dostarcza wiedzy o tym, kim jesteśmy, i radzi, jak wykorzystać te informacje, abyśmy mogli poprawić jakość swojego życia i uniknąć pułapek współczesnego świata.