Gra o tron i filozofia. Słowo tnie głębiej niż miecz (ebook)(audiobook)(audiobook)

Recenzje (2)

1. Książkowy Świat Patrycji :: Magia Książek Patrycja; 2015-09-16

   Większość czytelników mojego bloga pewnie doskonale to wie, jednak będzie to wiadomość do tych czytelników posta, którzy odwiedzają bloga od niedawna lub wpadli tu po raz pierwszy. Jestem wielką fanką Pieśni Lodu i Ognia G.R.R. Martina. Przeczytałam już wydane przez niego książki, miałam okazje zapoznać się z komiksem, kupiłam nawet encyklopedię sagi, czyli Świat lodu i Ognia(no może nie kupiłam, a dostałam, ważne że mam ją na półce). Do tego wszystkiego dochodzi również oglądanie serialu, który ostatnimi czasy staje się całkowicie oddzielnym tworem...
   
   Nie czas jednak na rozwodzenie się na temat różnic między książką a serialem, gdyż zajęłoby to na pewno cały ten post, a może nawet więcej niż planowałam napisać. To temat rzeka. Wstęp ten miał Wam ukazać, że świat wykreowany przez George'a (dokończ-serię-zanim-umrzesz) Martina nie jest mi obcy. Z wielką ciekawością zabrałam się więc za pozycję wydaną przez wydawnictwo Editio, czyli "Grę o tron i filozofię". Jej autorów jest wielu, jednak jedynie jedno z zaprezentowanych na okładce nazwisk odnosi się do autora tekstu, jest nim Henry Jacoby.
   
   Głównym tematem książki jest filozoficzne podejście do działań, w jakich biorą udział bohaterowie sagi, do ich charakterów i poczynań. Autorzy omawiają ich działań i omawiają je i łączą z filozofią, przez co pokazują postawy moralne bohaterów i pozwalają na głębsze ich poznanie. Dodatkowo wszystkie rozważania są przenoszone na nasze życie.
   
   "Wyobraźcie sobie zatem istotę fizycznie niezwykle podobną do Sansy, której brakuje świadomości. Wewnątrz jej mózgu panuje całkowita ciemność. Niektórzy z Was mogą mieć wrażenie, że właśnie opisuję  prawdziwą Sansę, choć to... byłoby wredne."
   
   Możecie sądzić, że takie rozkładanie serii na czynniki będzie niezwykle nużące, jednak nawet dla laika z dziedziny filozofii, jakim jestem, nie było to uciążliwe. Każdy z podrozdziałów, omawiał inną kwestię i ukazywał bohaterów w nowym świetle. Wiele miejsca zostało poświęcone Starkom, szczególnie głowie(niezamierzone!) rodu, ale sporo miejsca znalazł tu również Tyrion, Dany, czy Jon Snow, który jednak może coś wie.
   
   Tematyka całej publikacji jest różnorodna. Mowa tu była nie tylko o moralności, ocenie charakterów bohaterów, ale również o religii w Westeres, różnorodności kulturowej, ocenie kobiet mieszkających w świecie Martina, a także postawy rycerstwa, czy elementom fantastycznym w opowieści.
   
   "Littlefinger, Arya i Jon potrafią przedstawić się dokładnie w świetle, w jakim chcą być widziani, a na dodatek przekonać innych, że ich maska jest prawdziwa. Spodobałoby się to Machiavellemu."
   
   "Gra o tron i filozofia" to powieść, którą stworzyło wielu autorów. Każdy z nich ma odmienny styl, niektórzy cechują się swobodnym podejściem do tematu, z dużą dozą humoru(jak się pewnie domyślacie właśnie ta wersja spodobała mi się najbardziej), inni traktują swoje teksty bardziej formalnie, przez co czytanie szło mi nierówno, nie mogłam szybko pochłonąć tej historii.
   
   Ważnym pytaniem dla czytelników cyklu, będzie pewnie, jaki przedział czasowy, czyli jakie książki serii obejmuje publikacja. Najwięcej treści poświęconych jest pierwszemu tomowi powieściowemu, wielu autorów skupia się również na pierwszym sezonie serialu. Ostatnia piąta część książki przynosi cytaty ze wszystkich wydanych powieści autora.  Tak więc polecam ją szczególnie tym, którzy zakończyli już przygodę z Siedmioma Królestwami i chcą jeszcze bardziej zagłębić się w uniwersum Martina.

2. wiadomosci24.pl Adrianna Adamek-Świechowska, 2013-03-16

   Tomik esejów „Gra o tron i filozofia” przynosi interesujące omówienie odwiecznych problemów etycznych w kontekstach historycznych i filozoficznych. Stanowi obraz ludzkiej cywilizacji wzrastającej na gruncie grząskim od krwi.
   
   „Czytelnik może żyć życiem tysiąca ludzi [...]. Człowiek, który nie czyta, ma tylko jedno życie” – Henry Jacoby tą kwestią Jojena z Tańca ze smokami, piątego tomu sagi fantasy Pieśni Lodu i Ognia George’a R.R. Martina, wprowadza w rozważania zawarte w książce Gra o tron i filozofia, której jest współautorem. Myśl doskonale patronuje wszelkim doświadczeniom z lekturą, jednak nabiera szczególnego znaczenia w przypadku pozycji kultowych, budzących żywe emocje. Zjawisko takie zachodzi zaś wówczas, gdy odbiorcy odnajdują w dziele frapujące ich problemy. Rozpatrzeniem tych zagadnień, zatem ponadczasowych ludzkich spraw, zajmują się autorzy zgromadzonych w książce artykułów i esejów, dotyczących atrakcyjnego cyklu, zapoczątkowanego tomem Gra o tron .
   
   Świat Westeros, powołany przez amerykańskiego pisarza Martina, kryje wiele tajemnic, wciąż jeszcze nie ukazał się w całej pełni. Z zaprojektowanej na siedem tomów sagi wydano dotychczas pięć części. Z oczekiwanego tomu szóstego pojawiły się na razie fragmenty w języku angielskim. Powstający w oparciu o pierwowzór literacki serial HBO, zatytułowany Game of Thrones, odsłonił dopiero historie opowiedziane w dwóch pierwszych tomach. Oczekiwany jest filmowy sezon trzeci. Nie trzeba dopowiadać, z jaką niecierpliwością fani cyklu czekają na kolejne części, by poznać dalsze losy bohaterów, uwikłanych w konflikty dynastyczne i osobiste porachunki.
   
   W rozrastającym się literackim i filmowym obrazie życia panują prawa doskonale znane ludzkości, chociaż świat przedstawiony zdaje się być odmienny od rzeczywistego. Mimo funkcjonowania fikcyjnych postaci i elementów magicznych oczywistym się staje, że w Siedmiu Królestwach obowiązują prawidła i zależności rodem ze świata realistycznego. Bez problemu można więc odnieść do sagi Martina, podobnie jak i do dzieł J. R. R. Tolkiena, na którym wzorował się autor Pieśni Lodu i Ognia, matrycę historyczną dziejów ludzkich społeczeństw. Oznacza to także, że w odczytywaniu zawartych w dziele znaczeń pomocny jest dorobek ludzkiej myśli – zwłaszcza w zakresie etyki i filozofii politycznej.
   
   Tolkien słusznie stwierdził, że „historia często przypomina mit czy legendę, ponieważ w ostatecznym rozrachunku wszystkie powstają z tego samego tworzywa”. Opowieści Martina zdają się bardziej współgrać z dziejami rzeczywistego świata niż cykl o Śródziemiu, gdyż rozgrywają się w realiach przypominających średniowiecze, nie zaś czasy mityczne. W istocie w obu wykreowanych światach pojawiają się zwykłe ludzkie dramaty. Poznajemy krainę, która nie wymyka się naszemu doświadczeniu. Nie rozmijamy się z prawdą, gdy postrzegamy wykreślony przez pisarza świat fantasy jako własny.
   
   Autorzy esejów, będących analizami cyklu, wspartymi na teoriach filozoficznych wybranych myślicieli, otwierają przed odbiorcami sagi nie do końca nieraz uświadamiane znaczenia zarysowanych dziejów, a przede wszystkim ich historyczne konteksty. Ujawniają analogie, zachodzące między sytuacjami walki o Żelazny Tron a przebiegiem historycznych i współczesnych konfliktów, wynikających z rywalizacji o władzę. Ukazują także chronologiczną głębię zdarzeń, zachodzących w wyobrażonym świecie fantasy. Uświadamiają, że choć akcja nie jest kalką naszych dziejów, to wiąże się z wieloma kluczowymi wydarzeniami z historii zachodniej cywilizacji.
   
   Rezultat poszukiwań i refleksji, zaprezentowanych w wieloautorskim zbiorze esejów Gra o tron i filozofia, jest godny uwagi, gdyż może aspirować do wprowadzenia w tajniki dziejów ludzkich. Omówienie wartości poznawczych wątków sagi Martina służy lepszemu, bo bardziej świadomemu pojmowaniu świata. Eseje pozwalają zajrzeć do myśli, objaśniających prawidła ludzkiej cywilizacji. Prawdziwie odzwierciedlają filozofię twórcy dzieła, umożliwiają wnikliwe zrozumienie zasadniczych wątków, znaczeń, które kryją się pod powierzchnią sensacyjnych zwrotów akcji.
   
   Część tekstów, analizujących koncepcję Martina, odnosi się do zdarzeń ze wszystkich pięciu tomów Pieśni Lodu i Ognia. Jednak ze względu na czytelników, nieznających całości dotychczas opublikowanych części oraz odbiorców serialu telewizji HBO, aby nie zakłócać porządku odbioru, zastosowano odpowiednie ostrzeżenia przed „spoilerami”. W zasadzie tylko sześć rozdziałów na dwadzieścia zawiera informacje, uprzedzające o rozwoju akcji. Dlatego lektura pogłębionych interpretacji autorstwa „lordów i dam spoza Siedmiu Królestw”, ale obeznanych doskonale z zagadnieniami naukowymi, wykładanymi na uniwersytetach świata rzeczywistego, wyposaża czytelnika w odpowiedni przewodnik, znajdujący zastosowanie już na początku procesu rozpoznania świata Westeros.
   
   „Słowo tnie głębiej niż miecz” – ta formuła, wyeksponowana w podtytule zbioru esejów, to lekcja, jakiej udzielają swoim czytelnikom autorzy esejów. Na wzór lekcji, otrzymanej przez jedną z bohaterek sagi, posługującej się doskonale mieczem, wskazują, że aby osiągnąć sukces, należy dobrze opanować zasady operowania narzędziem, będącym bronią człowieka. Znajomość logiki, umiejętność wykorzystania zdobyczy ludzkiej myśli, zawartej w słowach, daje człowiekowi skuteczną broń w codziennej walce z przeciwnościami i trudnościami. Stanowi jego tarczę, decydującą o zachowaniu wewnętrznej harmonii.
   
   Czytelnik esejów zyskuje wgląd w rozpoznanie motywacji ludzkich decyzji, jakimi są z jednej strony zazdrość, chciwość, duma, zawiść, żądza władzy, z drugiej zaś pokora, bezinteresowność, uczciwość, szlachetność. Przy czym, jak wynika z analiz i własnego doświadczenia, niekiedy boleśnie uzyskanego, zło nie otrzymuje odpowiedniej kary, a dobro nie zostaje wynagrodzone. Każda z publikacji, zawartych w zbiorze, zawiera analizę psychologiczną dziejów postaci Pieśni Lodu i Ognia, przez co daje użyteczny zespół nauk i przestróg, wypracowanych przez filozofów. Książka ukazuje, jak połowicznie magiczny świat Martina służy odsłonięciu wiecznych praw natury ludzkiej, odzwierciedlonej w poszczególnych bohaterach sagi. Konfrontacja własnych rozmyślań z owocem rozważań i konkluzji zawartych w tekstach pozwala jasno oświetlić skomplikowany świat Westeros i zawarte w nim symboliczne treści.

więcej recenzji

ukryj recenzje