Dzieci czasu

Zbliża się zagłada cywilizacji

Ci, którzy pozostali opuścili umierającą Ziemię, by desperacko poszukiwać wśród gwiazd nowego domu. To, co odkrywają wydaje się być najpiękniejszym zwieńczeniem podróży, prawdziwym skarbem. Pozostałość po dawnej eksploracji kosmosu: terraformowana planeta jest jakby wprost przygotowaną na ich przyjęcie. Jednak rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej. Nowy dom okazuje się daleki od idyllicznej przystani dla ludzkości. Eksperymenty z czasów ziemskiego Starego Imperium stworzyły tam cywilizację, która dla ludzi jawi się niczym najgorszy koszmar. Nie ma szans na przyjazną koegzystencję. Szybko staje się jasne, że w nieuchronnym konflikcie może ocaleć tylko zwycięzca. Gra o przetrwanie będzie bezwzględna. Czy ludzie zasługują na to, by zostać spadkobiercami nowej Ziemi?

(…) W jednostce Brin 2 nie ma okien – rotacja oznacza, że pojęcie „na zewnątrz” zawsze znaczy „w dole” pod stopami, czyste wariactwo. Ekrany na ścianach przekazują przyjemną dla oka fikcję, kompozytowy obraz świata poniżej, który najwyraźniej ignoruje ich ciągły obrót, pokazując planetę jakby zawieszoną, całkowicie nieruchomą w przestrzeni: zieloną kulkę, zupełnie taką samą jak niebieska kulka w domu dwadzieścia lat świetlnych stąd. Ziemia była zielona swego czasu, choć od tamtej pory jej kolory nieco wyblakły. Być może nigdy nie była tak zielona jak ten pięknie stworzony świat, w którym nawet oceany połyskiwały szmaragdową barwą fitoplanktonu utrzymującego równowagę tlenową w atmosferze. Jakże misterne i wielowątkowe było zadanie zbudowania tego żyjącego pomnika, który pozostanie stabilny przez nadchodzące ery geologiczne (…)

                                                                                                                      Fragment książki