Droga do domu

Silny człowiek wie, że każdy należy tylko do siebie samego 

Droga do domu to debiut literacki Yaa Gyasi, nowej gwiazdy literatury amerykańskiej. Autorka ghańskiego pochodzenia postanowiła przedstawić losy swoich przodków i ich dążenie do wolności. Autorka dzieli powieść na dwie części. W pierwszej opisuje losy plemienia Asante, a w drugiej dzieje ich wnuków i prawnuków, żyjących już w bardziej cywilizowanym świecie. Motywem przewodnim powieści są losy dwóch przyrodnich sióstr, które mieszkają w oddzielnych wioskach i nie wiedzą o swoim istnieniu. Pierwsza z nich, Effia, poślubia angielskiego kolonizatora, dowódcę twierdzy Cape Coast Castle i żyje u boku kochającego męża. Druga, Esi, trafia do twierdzy w dramatycznych okolicznościach. Uprowadzona, wrzucona do lochu, zostaje następnie wysłana za ocean i sprzedana jako niewolnica. Droga do domu to historia, która rozciąga się w czasie na 300 lat. Mroczne czasy niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych, europejska kolonizacja Afryki, walka czarnych Afroamerykanów o równouprawnienie, marzenie o awansie społecznym, rodzinne tragedie, zawiść, zazdrość, chwile szczęścia i w końcu miłość. To bardzo amerykańska powieść, która zawiera wiele afrykańskiej magii.  

(…) Tej nocy, podczas której Effia Otcher urodziła się w wilgotnym upale Fanteland, obszary graniczące z gospodarstwem jej ojca trawił gwałtowny pożar lasu. Rozprzestrzeniał się szybko, tworząc wypalony trakt, który miał przetrwać wiele dni. Czerpał życiodajne siły z powietrza, spał w jaskiniach i ukrywał się na drzewach, pochłaniał wszystko, co stanęło na jego drodze, nie przejmując się zniszczeniami, które za sobą zostawiał, aż dotarł do wioski, położonej w regionie Asante. Tam zniknął, wtapiając się w noc.
Ojciec Effii, Cobbe Otcher, zostawił nowo narodzone dziecko pod opieką swej pierwszej żony, Baaby, żeby przekonać się, czy ogień zniszczył jego bataty, najcenniejszą znaną w okolicy roślinę uprawną zapewniającą przetrwanie tamtejszym rodzinom. Stracił siedem batatów — odczuł brak każdego z nich jako cios wymierzony w jego rodzinę. Wiedział, że wspomnienie o pożarze, który spalił bataty, a potem uciekł, będzie prześladowało jego samego, jego dzieci, i dzieci jego dzieci, dopóki nie wygaśnie ta linia rodziny. Kiedy wrócił do szałasu Baaby i zastał krzyczącą wniebogłosy Effię, dziewczynkę urodzoną w czasie nocnego pożaru, spojrzał na żonę i powiedział:
— Nie będziemy nigdy więcej rozmawiać o tym, co się dziś wydarzyło.
Mieszkańcy wioski zaczęli mówić, że dziecko urodziło się z ognia i to dlatego Baaba nie ma mleka. Effię karmiła druga żona Cobbe’ego, która urodziła syna trzy miesiące wcześniej (…)