Recenzje

A gdyby tak spojrzeć na proces wychowania jak na zadanie twórcze? Jego rezultatem jest końcowe dzieło w postaci człowieka gotowego do samodzielnego życia. Rodzic zaś w takim razie jest po prostu artystą! Autorka, Elżbieta Chlebowska, jest matką czwórki dzieci, pedagogiem szkolnym, pracownikiem poradni psychologiczno-pedagogicznej, terapeutką, socjoterapeutką i trenerką w Szkole dla Rodziców i Wychowawców. Można zaufać jej wiedzy i doświadczeniu. W książce bez zbędnego teoretyzowania omawia takie kwestie jak: komunikacja z dzieckiem, ustalanie granic, podejście do emocji i uczuć dziecka, budowanie wspólnych planów na przyszłość, a także jak rodzic może zostać bohaterem swojego dziecka.

Wybierasz się do jednego z tych Państw? A może masz zamiar zwiedzić je wszystkie? Bez względu na rodzaj wyjazdu ten travelbook pomoże Ci zobaczyć ciekawe miejsca. No ale dobra, po kolei co znajdziemy w przewodniku Bezdroży.

Przewodnik zawiera najważniejsze i podstawowe informacje krajoznawcze ale także praktyczne. Dowiemy się z niego kiedy jest najlepszy czas na Litwę, Łotwę i Estonię. Część pierwsza podzielona jest na logistykę, informacje praktyczne, a także co warto kupić, jakie przywieźć pamiątki, jak się dostać różnymi środkami transportu do poszczególnych państw.

Część kolejna zawiera takie składowe jak krajoznawcze ABC, informacje o społeczeństwie w aspekcie religijnym, politycznym czy językowym. Następnie kultura, sztuka a także kilka słów kuchni. Wiadomo, trzeba coś zjeść, a sami zobaczycie jak wspaniałą kuchnię serwują na Litwie, Łotwie czy w Estonii.

Następnie każdy kraj opisany jest z osobna. Opisy zawierają ciekawostki z danych miejsc, co warto zwiedzić, gdzie spać i jeść. Generalnie jest tu wszystko co nam się zwiedzającym przyda. Najważniejsze, że travelbook nie jest dużego formatu i nie jest ciężki. To jego ogromny plus.  Warto zabrać go ze sobą w podróż. Wydanie jest z 2016 roku, zatem mamy aktualne informacje. Znajdziecie tu także wiele przydatnych adresów ciekawych miejsc czy restauracji, a wszystko w przystępnej cenie.

Przewodnik zawiera wiele ilustracji, a także w ciekawy sposób przestawiona jest wiedza i ciekawostki. To co ważniejsze jest zawsze pogrubione. Przy planowaniu podróży mamy ułatwienie, gdyż podano przy obiektach czy muzeach informacje o stronach www, godzinach otwarcia czy cenach.

Z przewodnikiem zwiedzałam Litwę i Estonię. Pomógł mi w zebraniu wiedzy na temat kilku miejsc. Przyswoiłam także dużo praktycznej wiedzy. Muszę wam przyznać, że wszystkie trzy kraje są warte odwiedzenia. W Rydze też już kiedyś byłam. Gdy zamykam oczy mam wizję parków narodowych w Estonii. W przewodniku jest sporo informacji o Parku Narodowym Lahemaa, ah! Wspaniale móc odwiedzać tak piękne miejsca, a merytorycznie na pewno pomogą Bezdroża.

Czasami opowieści o młodzieńczej miłości zaczynają się nieco ckliwie, bywa też, że tajemniczo, a nawet buntowniczo. Czasami wciągają czytelnika delikatnie, krok po kroku, odkrywając przed nim swoje tajemnice. A czasami robią to „z grubej rury”, walą prosto z mostu, zdradzając to, czego może wolelibyśmy uniknąć dla naszego własnego dobra. Te historie robią wrażenie, przyciągają uwagę, wrzucając nas na głęboką wodę zupełnie nieprzygotowanych na to, co odnajdziemy w głębinach.

Tak brutalnie i bezpardonowo traktuje swoich czytelników amerykańska pisarka Amy Harmon, której prolog do powieści „Prawo Mojżesza” może wbić wrażliwców w ziemię, zbić z tropu i pozostawić na krawędzi wytrzymałości na resztę lektury. Bo od tej pierwszej strony, od pierwszych akapitów już wiemy, że czekamy na nieuchronną katastrofę, która musi się wydarzyć, a każdy kolejny rozdział będzie zbliżał nas do rozpaczliwego rozwiązania.

Nieokiełznana, nastoletnia kowbojka Georgia dorasta na rodzinnym ranczu w Levan w stanie Utah. Pewnego dnia jednym z jej pomocników zostaje zbuntowany, uznawany za dziwnego i uszkodzonego  Mojżesz. W Georgii chłopak wywołuje skrajne uczucia – jest fascynujący, wycofany, taki typ samotnika, ale jednocześnie ma w sobie coś smutnego, skrywa tajemnicę. Najpierw urzeka ją w chwili, gdy niby przypadkiem ratuje jej życie, a potem, gdy poświęca kolejne noce, by podzielić się z nią swoim niezwykłym talentem malarskim. Tak zaczyna się opowieść o ujarzmianiu osamotnionej duszy, o wielkiej miłości, o śmierci, o uczuciach, które tworzą codzienność, ale naznaczają ją też niezmywalnym piętnem.

Amy Harmon nie oszczędza swoich czytelników, serwując im prawdziwą emocjonalną huśtawkę. Robi to w wyjątkowy sposób, trzymając ich na krawędzi wytrzymałości, o ile udało im się wpaść w sidła „Prawa Mojżesza”. Wiemy, że główna bohaterka kogoś straci, straci go na zawsze i będzie musiała pogodzić się z jego odejściem. Niby domyślamy się wszystkiego, te kilka akapitów od razu wyznacza nam jakiś moment katastrofy, a jednak okazuje się, że nawet wyznania nie są takie oczywiste w tej powieści. Fabuła jest rozegrana po mistrzowsku, a podwójna narracja pozwala spojrzeć na świat z dwóch odmiennych, poruszających perspektyw.

Powieść Amy Harmon można bez wstydu postawić tuż obok takich autorów jak Cecelia Ahern, Nicholas Sparks, czy Rainbow Rowell, którym dorównuje, a czasami bija na głowę ładunkiem przekazywanych emocji. „Prawo Mojżesza” serwuje moc niewymuszonych wzruszeń, chwyta za serce szczerością, a czasami nawet naiwnością treści, w tym dobrym tego słowa znaczeniu. Nie ma jednak co spodziewać się słodkości, bo życie w swoich najboleśniejszych aspektach stanowi tutaj podstawę wszystkiego. To jedna z tych historii, która działa niczym katharsis dla czytelnika. Wypływa z niej naturalna dobroć, pomimo tego, że bawi się naszymi uczuciami, przyciąga do bohaterów, by zranić ich, odebrać im coś szczególnego w najmniej oczekiwanym momencie.

„Prawo Mojżesza” to klasycznie amerykańska opowieść, której urok docenią z pewnością wielbiciele wyżej wymienionych autorów, czytelnicy tak młodsi, jak nieco bardziej dojrzali. Znajdą tu prawdziwą miłość na śmierć i życie, spowitą zwyczajnością codzienność zakochanych, piękne, niezapomniane chwile, ale także ukrytą zbrodnię, okrucieństwo i śmierć, która zawsze czuwa bliżej niż można by się tego spodziewać. Ten kontrast dodaje całości pieprzyku, sprawiając, że trudno od „Prawa Mojżesza” się oderwać, o ile pozwolicie uwieść się jego niewymuszonemu pięknu.

Fabuła:
Tematyka:
Dla kogo?

Akadia to posiadłość zamieszkana przez członków autorytatywnej sekty, której liderem jest niejaki Hector, uważany przez całą społeczność za duchowego przewodnika i doskonałego przywódcę.

Zarówno Eden jak i Calder są bohaterami, którzy wzbudzili we mnie sympatię. Z zapartym tchem śledziłam ich losy. Nie lubię romansów, ale historia miłości tej dwójki przypadła mi do gustu. Calder jest inteligentnym, niezwykle opiekuńczym chłopakiem, typem buntownika, który ma odwagę przeciwstawić się reżimowi panującemu w społeczności, w której przyszło mu żyć. Eden to spokojna dziewczyna, która doświadcza wewnętrznego rozdarcia, pragnie, by jej jedyne marzenie się ziściło, choć wie, że jest to niemożliwe. Ciągle ma jednak nadzieję. Hector jest mężczyzną o silnej osobowości, przywódcą, który skrywa wiele tajemnic. Pod pretekstem niesienia pomocy ludziom, którzy pobłądzili w życiu, czyni sobie z nich armię niewolników. Ma niesamowity dar przekonywania i świetnie dokonuje „prania mózgu”. Im bliżej go poznajemy, tym więcej widzimy w nim szaleństwa. Zapomniałam wcześniej wspomnieć o Xanderze, który jest przyjacielem Caldera od najmłodszych lat. To niezwykle pozytywna postać.

Akcja toczy się powoli, przez co fabuła nie zainteresowała mnie od samego początku. Przyznam, że pierwsze kilkadziesiąt stron czytało mi się dość ciężko, na szczęście akcja nabrała nieco więcej tempa i dalsza lektura była już samą przyjemnością. A końcówka okazała się niezwykle emocjonująca. Język autorki jest prosty, a książka łatwa w odbiorze, narracja pierwszoosobowa zarówno z perspektywy Caldera, jak i Eden.

„Calder. Narodziny odwagi” to powieść z nurtu New Adult, dedykowana młodzieży, lecz poruszająca niezwykle dojrzałe tematy. Lektura nawiązuje do mitu o Wodniku. Jest to niesamowicie zajmująca książka, która skłania do licznych refleksji. 

 

Trudno opowiadać o fabule tej książki, bo każdy opis, czy to ten z okładki, czy wymyślony przez najlepszego nawet recenzenta, a ja takim, w żadnym razie nie jestem, spłyca książkę i stawia w jednym szeregu ze zwykłymi młodzieżówkami. Bo niby jest typowo – on ma problemy, został porzucony przez matkę narkomankę, społeczeństwo go nie akceptuje. Ona natomiast jest lubianą, pełną pogody ducha dziewczyną, słoneczkiem lokalnej społeczności. Pomiędzy nimi rodzi się uczucie, które nie zważa na wszystkie różnice – charakteru, rasy, sposobu bycia. Jeśli po tych opisach  chcecie zapomnieć o tej książce, proszę, nie róbcie tego, bo dzieło Amy Harmon to coś zdecydowanie więcej, niż typowa opowieść dla nastolatków.

 

Emocjonalna. To chyba najlepsze słowo, jakim możemy określić książkę taką, jak „Prawo Mojżesza”.  Czytając ją, miałam w głowie cytat z „Gwiazd naszych wina” Johna Greena: „Ból domaga się, byśmy go odczuwali.” Bohaterowie są osobami zranionymi, pełnymi problemów, przez co nie możemy przejść przez tę książkę bez współodczuwania emocji wraz z nimi. Ich negatywne uczucia, ich obawy, lęki i niespełnione nadzieje dotykają również nas, prowokują płacz, wyzwalają nasze zranienia. W historii Georgii i Mojżesza odnajdujemy samych siebie, wciąż licząc na happy end, choć, jak zapowiada już okładka, tym razem szczęśliwego zakończenia nie będzie.

 

Dawno nie spotkałam tak wspaniale wykreowanych bohaterowie jak Georgia i Mojżesz. Oni w żadnym stopniu nie są wyidealizowani, wręcz przeciwnie, do bólu realni. Czytamy o nich jak o ludziach, którzy istnieją naprawdę, co sprawia, że cała historia jeszcze bardziej porusza. Georgia to dziewczyna, jaką każdy chciałby spotkać – otwarta, ciepła, pogodna, pomocna. Każdy chłopak powinien się za nią oglądać. Mojżesz jest jej kompletnym przeciwieństwem, a jednocześnie wszystkim, czego dziewczyna chce. Zamknięty w sobie, szkodliwy dla społeczeństwa artysta, który czasem intryguje, a innym razem wywołuje strach. Oprócz tej niezwykłej dwójki, na uwagę zasługuje Tag, przyjaciel Mojżesza, który boryka się z traumy, którą była tragiczna śmierć jego siostry. Jednocześnie, będąc zraniony, tak jak główny bohater, pozwala mu przejść do normalności i odnaleźć samego siebie.  Cieszę się, że już w październiku ukaże się książka „Pieśń Dawida”, opowiadajaca właśnie o jego losach.

 

Niezwykle podoba mi się wątek miłosny! Trochę przypominał mi ten w „Ugly Love”, choć miał zupełnie inne podstawy. Nie znajdziecie tu, jak w typowych NA/YA mnóstwa erotyki, dziwnego przyciągania i tajemniczych zbiegów okoliczności. To raczej historia o wielkiej miłości, skłonnej do ogromnych poświeceń. Miłości, która nie patrzy na siebie, tylko na dobro drugiej osoby. Miłości, która wybacza. Czytelnika boli serce, kiedy poznaje losy Georgii i Mojżesza, choć nie potrafi jednoznacznie wskazać, kto jest winny całej sytuacji. Trzyma kciuki za szczęśliwe zakończenie, choć wie, że jest ono niemożliwe.

 

„Prawo Mojżesza” to piękna, wzruszająca historia z gatunku New Adult innego niż wszystkie. Łączy najlepsze cechy wielu gatunków, takich jak paranormal romans, kryminał, młodzieżówka i romans, tworząc zachwycające dzieło o poznaniu samego siebie, akceptacji i miłości silniejszej niż wszystko. Polecam!