Recenzje

Bez nadziei" to 5 częśc serii Chestnut Springs @Elsie Silver - a ja mam wrażenie, że każdy tom jest lepszy od poprzedniego. Ta część jest poświęcona Beau- byłemu żołnierzowi, ze stresem pourazowym. Mieszkańcy traktują go jak bohatera- był jeńcem wojennym, uratował człowieka. A on czuje się jak ostatni przegryw... Jest i ona - Bailey, dziewczyna, której rodziny nikt nie szanuje. Mieszkańcy mają swoje powody, ale nie widzą, że pracowita barmanka jest inna niż jej bracia i ojciec. Bailey zbiera pieniądze na studia, ale ciężko jej to idzie, zwlaszcza, że często jest okr(a)dana przez braci. Spotkanie tych dwojga to zderzenie dwóch światów- tego idealnego, Eatonów, i tego, do którego nikt dobrowolnie by nie wszedł- Jansenów. Bailey jest przekonana, że nazwisko Beau ułatwia życie i daje ogromne możliwości, więc zakładają się i postanawiają udawać narzeczonych. Nic nie jest jednak takie, jak się wydaje. Czy tych dwoje jest w stanie się uratować? Czy jednak przepaść między światami i ich doświadczeniami jest nie do pokonania? Autorka, w swojej historii, porusza bardzo ważne tematy - społeczny ostracyzm, wpływ pa(to)logicznej rodziny, problem radzenia sobie z łatką bohatera i stresem pourazowym. Robi to jednak w tak subtelny sposób, że czytelnik nie czuje moralizatorskiego tonu - wręcz przeciwnie. Pisarka żongluje humorem, ciętą ripostą, subtelnym i bardziej dosadnym spicy humorem, że trudno się oderwać od tej książki. Już dawno tak dobrze się nie bawiłam przy czytaniu. Jednym słowem, jeśli szukacie książki, która poprawi wam humor, to właśnie podaję ją wam na tacy :D

Warszawa to miasto, o którym można rozmawiać godzinami. Dla osób mieszkających tu od urodzenia, ma się poczucie, że dzieje się tu wszystko, że to centrum wszechświata. W końcu to tu znajduje się Sejm, tu odbywają się najważniejsze wydarzenia kulturalne, społeczne i polityczne. Jednak Warszawa to również miasto pośpiechu. Jej tempo życia i szybki rozwój mogą czasami przytłaczać, a człowiek potrzebuje oddechu, by choć na chwilę uciec od zgiełku stolicy. I właśnie w tym pomaga „Nieprzewodnik po Warszawie” Hanny Dzielińskiej. Autorka w fascynujący sposób opowiada o historii miasta, pokazując miejsca mniej oczywiste, często pomijane w tradycyjnych przewodnikach. Dzięki książce dowiemy się między innymi, czym był nieistniejący już Kercelak, gdzie znajdują się najpiękniejsze ogrody Warszawy oraz które zakątki miasta są ściśle związane z Powstaniem Warszawskim. Największą zaletą tej publikacji jest ton narracji - czytając ją, ma się wrażenie, że przewodniczka stoi obok i opowiada wszystko swobodnie, z pasją i humorem. Świetnie przemyślany podział rozdziałów sprawia, że lektura jest przyjemna i przejrzysta, a mnóstwo nieoczywistych ciekawostek doskonale łączy się z historią miasta. Do minusów można zaliczyć brak zdjęć i mapek, które mogłyby jeszcze bardziej ułatwić orientację w opisywanych miejscach. Mimo to książka jest przygotowana bardzo starannie. Nie jest to nudne „lanie wody”, lecz pełne pasji opowiadanie o Warszawie, w którym każdy szczegół - od nazwisk po mało znane wydarzenia - jest znaczący i wciągający. „Nieprzewodnik po Warszawie” to pozycja obowiązkowa zarówno dla mieszkańców stolicy, którzy chcą spojrzeć na swoje miasto z innej perspektywy, jak i dla turystów pragnących odkryć Warszawę poza utartymi szlakami. Jako rodowita warszawianka odkryłam dzięki tej książce kilka miejsc, o których wcześniej nie miałam pojęcia - teraz mam listę zakątków, które z pewnością odwiedzę w najbliższym czasie

"Awangarda” to powieść, która od pierwszych stron porwała mnie w świat luksusu, namiętności i mrocznych tajemnic. Autorka, znana z odważnych i pełnych emocji historii, po raz kolejny udowadnia, że potrafi kreować opowieści, od których trudno się oderwać. Jej charakterystyczny styl, intensywny, pełen napięcia i nieoczywistych emocji jest doskonale rozpoznawalny i w tej książce osiąga pełnię wyrazu. To romans podszyty dramatem i intrygą, w którym nic nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Akcja rozgrywa się w świecie elit, gdzie za zasłoną elegancji i blichtru kryją się sekretne układy, obsesje i gra o władzę. W centrum opowieści znajduje się kobieta, która musi zmierzyć się z nagłą zmianą swojego życia, odkrywając przy tym prawdę o sobie i ludziach, którzy ją otaczają. Najbardziej urzekła mnie postać Avy. To bohaterka pełna sprzeczności, z jednej strony wychowana do tego, by być ozdobą w świecie, w którym mężczyźni rozdają karty, z drugiej zaś, kobieta, która w obliczu dramatycznych wydarzeń odkrywa własną siłę i wolę walki o siebie. Ava fascynuje swoją wrażliwością, ale też wewnętrznym uporem, dzięki któremu przechodzi niezwykłą przemianę. Haner podejmuje tematy miłości i wolności, ale także władzy, manipulacji i ceny, jaką płaci się za iluzję doskonałego życia. To książka o dorastaniu do samej siebie, o poszukiwaniu siły w świecie, który potrafi być bezwzględny. Pod płaszczem namiętności i zmysłowych uniesień kryje się refleksja nad tym, jak łatwo można zgubić własną tożsamość, gdy żyje się w cieniu cudzych oczekiwań. Styl autorki jest dynamiczny i obrazowy. Haner pisze językiem zmysłowym i emocjonalnym, ale jednocześnie prostym i niezwykle plastycznym. Narracja wciąga od razu, krótkie zdania, nagłe zwroty akcji i sugestywne opisy sprawiają, że czytelnik czuje się częścią tej historii. Najmocniejszą stroną „Awangardy” jest atmosfera, gęsta, zmysłowa i nieprzewidywalna. Każdy rozdział kończy się w taki sposób, że trudno odłożyć książkę. Ogromnym atutem jest też psychologiczna przemiana Avy, którą obserwuje się z rosnącą fascynacją. Jeśli miałabym wskazać słabość, to czasem tempo wydarzeń jest tak szybkie, że chciałoby się zatrzymać i posmakować niektórych scen dłużej. Jednak ten niedosyt bardziej podsycał moją ciekawość, niż odbierał przyjemność z lektury. Dla mnie była to opowieść intensywna. Byłam zaintrygowana i momentami wstrzymywałam oddech. Zapamiętam z niej przede wszystkim niezwykły klimat, połączenie luksusu i mroku, a także odważny portret kobiety, która uczy się decydować o sobie.

Ta książka totalnie mnie wciągnęła! Od pierwszych stron czuć chemię między bohaterami i aż chce się czytać dalej, żeby zobaczyć, jak potoczy się ich historia. Rosie i Matt to duet, który skradł mi serce. Rosie jest silna, niezależna, ale też bardzo prawdziwa - ma swoje problemy i emocje, z którymi każdy może się utożsamić. A Matt… no po prostu ideał. 🥹 Kocham to, jaki jest delikatny, troskliwy i jak bardzo dba o Rosie, ale jednocześnie nie próbuje jej „naprawiać” czy kontrolować. Ich relacja jest tak ciepła i naturalna, że trudno się od niej oderwać. Uwielbiam styl Ludki Skrzydlewskiej - pisze lekko, z humorem, ale potrafi też wzruszyć i złapać za serce. „Puck Off” to idealna książka na wieczór - pełna emocji, śmiechu i miłości. Jeśli lubicie romanse z fajną fabułą i bohaterami, których da się pokochać - koniecznie przeczytajcie! 💕

"Gdy emocje ranią ciała" to bardzo wyjątkowa książka , nigdy nie napotkałam się na książkę o podobnej tematyce więc fajnie było przeczytać coś nowego. Początkowo sądziłam po tytule że książka będzie o depresji ale opis mi nie pasował do moich podejrzeń a słowo "psychosomatyczne" widziałam pierwszy raz w życiu więc można powiedzieć że brałam kota w worku. Książka jest napisana prostym językiem więc wiele ludzi powinno go zrozumieć niestety mi on nie przypadł do gustu, ale to nie zmienia mojej opinii na temat książki. Dzięki tej książce zrozumiałam że wiele problemów czy chorób może być spowodowany trzymanym stresem czy gniewem. Najbardziej zaciekawił mnie rozdział o skórze ponieważ bardzo interesuję się pielęgnacją skóry i dbaniem o nią. Dowiedziałam się tam jak zadbać o nią od wewnątrz oraz od zewnątrz co jest dla niej dobre i złe i jak stres może wpływać na nasz wygląd. Były tam też podane rzeczy typu żeby mieć ładną skórę trzeba pić 2 l wody dziennie o czym pewnie każdy wie i że warto pić ją w małych łykach (i o tym Serio nie wiedziałam) choć wiem że tą książkę warto czytać na spokojnie w chwilach gdzie ma się czas i miejsce (są tam podane różne ćwiczenia) ja pochłonęłam ją zbyt szybko bo nie da się od niej odciągnąć oczu.