Zero

Fascynujący thriller Joanny Łopusińskiej pt. Zero

Niezwykłe odkrycie matematyczne zapoczątkowało serię tajemniczych zaginięć

Ava nie może czuć się bezpiecznie

Czy można bać się liczby? Czy to ona jest największą zagadką naszego Uniwersum?

I co łączy miłość, śmierć i Boski umysł?

Wrzesień 2012 roku, Oksford. Gorące lato dobiega końca. Dwudziestodwuletnia Ava Majewska dokonuje pozornie niemożliwego matematycznego przełomu, a wokół niej zaczynają ginąć ludzie. Tropy rozbiegają się po całym świecie: Princeton, Castel Gandolfo, Genewa, Dżudda. Wygląda na to, że i na nią ktoś bezlitośnie poluje. Chcąc dokończyć pracę nad odkryciem i przeżyć, Ava zmuszona jest uciekać.

Jej tropem podążają przyjaciele, ale i wrogowie. Pytanie tylko, kto jest kim? Po której stronie stoi poróżniony z nią naukowiec i jednocześnie dawna miłość? I co wspólnego z tym wszystkim ma papa nero, czyli czarny papież, oraz przekazywane z ust do ust stare tajemnice?

Joanna Łopusińska dzieli przez zero! Z rewelacyjnym skutkiem - jej nowy thriller, w którym bohaterowie muszą się zmierzyć z niemożliwym działaniem matematycznym, podważającym zasady istnienia wszechświata, wciąga od pierwszego zdania. 

ANNA DZIEWIT-MELLER

Prawdziwa uczta czytelnicza! Obezwładniające poczucie zagrożenia ze strony na stronę przybiera na sile. Wyszłam z tej historii bogatsza, jakbym odkryła skrywaną przed ludzkością tajemnicę. 

ALICJA SINICKA

---

Ava pochyliła się znowu nad atlasem. Gdzie byli? Dokąd mieli jechać? Zanim skręcili, zauważyła brązowy znak na Talland Bay. To musiało być gdzieś tu, na tej samej stronie co Polperro. Nie jechali przecież dłużej niż dziesięć minut!

- Wiem, gdzie jesteśmy - powiedziała nagle. - Na końcu tej drogi skręć w lewo, przejedziemy przez Talland i wrócimy na główną drogę. Może tam... - Może tam go zgubimy - chciała powiedzieć.

Światła wciąż były za nimi. Alex znowu przyśpieszył. Na wąskiej, wyboistej drodze dobijali do sześćdziesięciu mil na godzinę. Ledwie panował nad kierownicą!
- Na końcu drogi, przed zakrętem, jest zatoka. Zwolnij. - Ścisnęła jego kolano. - Tu i tak go nie zgubimy - zauważyła przytomnie. Skinął głową, ale... nie zwolnił. Droga prowadziła w dół. W oddali widać było światła zatoki.

Samochód podskoczył na kolejnym wyboju, a ona uderzyła głową o sufit.

- Auć! Dlaczego nie zwalniasz?! - krzyknęła, przykładając dłoń do głowy.

- Bo, kurwa, nie mogę! - odkrzyknął. - Hamulce nie działają!

fragment