Żelazny sen

1. Opinia: Wystukane Recenzje Opinia dodana: 2024-09-19 Ocena: 5   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Norman Spinrad jest jednym z pisarzy, którzy wzbudzają skrajne emocje. Jedni twierdzą, że tak wypaczony umysł, jak jego to rzadkość, a drudzy są zafascynowani tym, co potrafi ludzka wyobraźnia stworzyć. Takie powieści to także świetny materiał do dyskusji, klubów książki. Historia, która znajduje się za okładką "Żelaznego snu" to książka w książce. Ta, która została umieszczona w środku istnieje w alternatywnej rzeczywistości i zdobyła w niej nagrodę Hugo. Nie było by w tym niczego dziwnego i zaskakującego gdyby nie to, że jej autorem jest sam Adolf Hitler. Ale także w tej rzeczywistości Hitler ma takie same poglądy, a główny bohater owej książki pragnie dążyć do tego, by w jego kraju były tylko osoby "czyste". Ma wręcz obsesję na punkcie naprawy swojej ojczyzny. Wydaje się znajome? To wyobraźcie sobie, że Hitler jest w tym przypadku genialnym ilustratorem i pisarzem, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i żyje tam jak pączek w maśle. Takie książki podczas oceny, wypowiadania się na ich temat są bardzo trudnym tematem. Z jednej strony autor napisał coś bardzo ciekawego, alternatywnego, a jednocześnie poszedł w ślad za człowiekiem, którego wszyscy potępiają. Tylko czy to, że stworzył taką rzeczywistość oznacza od razu, że go popierał, chciał gloryfikować? Otóż nie. Ale, ciekawostką jest, że "Żelazny sen" został w Niemczech zakazany, bo miała promować nazizm. To książka, którą pochłonęłam bardzo szybko i sci-fi z najwyższej półki. Mimo, że to kontrowersyjny temat i przypuszczam, że wielu się nie zgodzi, to uważam, że Spinrad stworzył powieść tak kontrowersyjną, że strach powiedzieć, że jest po prostu świetna. Alternatywnych rzeczywistości w literaturze można szukać i znaleźć je bez problemu, ale któż miałby odwagę z Hitlera zrobić człowieka zbierającego nagrody za napisane przez siebie powieści? No i które wydawnictwo zdecydowałoby się taką książkę wydać? Chapeau bas dla Domu Wydawniczego Rebis, że trafiła ona do Wehikułu Czasu, a czytelnikom dzięki temu pozwolili poznać jedną z najbardziej kontrowersyjnych książek, jakie ujrzały światło dzienne. Oby takich więcej!

   Rozwiń »
2. Opinia: Hanna Opinia dodana: 2024-08-22 Ocena: 5   

   Opinia niepotwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (1)

   Norman Spinrad przebrał się za młodego pisarza Adolfa Hitlera i napisał powieść "Władca swastyki". Dostaliśmy powieść fikcyjnego autora z wykręconą, prawdziwą historią i sankcjonującym prawdę posłowiem. Schizofrenii można dostać. ? Jest tak: Napromieniowany i zmutowany świat po wojnie jądrowej. Hel­der­czyk, Feric Jagger, genetycznie czysty człowiek, przybywa do Wielkiej Republiki Haldonu, by dołączyć do innych czystych i zacząć walkę z wszędobylskimi mutantami: błękitkami, karłami, jajogłowymi, papugogębnymi, ropuszanami i innymi mieszankami zmutowanych gatunków. Zostaje przy­wódcą Par­tii Rene­sansu Ludz­ko­ści, którą delegalizuje a w jej miejsce tworzy nową partię Syno­wie Swa­styki mającą na celu ocalenie genetycznej czystości rasowej Haldonu oraz podbicie każ­dej nada­ją­cej się do za­miesz­ka­nia pię­dzi ziemi. ­Ryce­rze Swa­styki, zbrojne ramię Synów Swastyki, odziani w czer­wone pele­ryny ozdo­bione czarną swa­styką wpi­saną w biały krąg. Ten sam motyw powta­rzał się na czer­wo­nych opa­skach, które nosili na prawym rękawie, budzą strach. Poparcie dla Ferica Jaggera rośnie. Wódz idzie po władzę totalitarną..... Do ręki wzięłam książkę fantastyczno-naukową a czytam znaną historię ubraną w inny kubraczek jednak przyozdobiony znanymi symbolami kojarzącymi się wprost z nazizmem. Źle się czyta tę powieść. Nie dość, że znasz bohaterów, to świat przedstawiony też jest znany a do tego ubogi i płytki. Jedyne czego jest dużo to wykrzykniki. Nie doszukuję się w powieści drugiego dna, nie mam ku temu kwalifikacji. Zapewne nie do końca zrozumiałam zamysł Spinrada. Trudno. Pierwsza warstwa jest jasna i czytelna. I ta mnie nie zachwyca nawet jeśli to bardzo dobra satyra jest. Pozostaję zmieszana jednak nie wstrząśnięta.

   Rozwiń »

więcej opinii

ukryj opinie