Żałobne opaski Brandon Sanderson

1. Opinia: anonimowa Opinia dodana: 2022-09-21 Ocena: 5   

   Opinia potwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Ciekawa pozycja cyklu

2. Opinia: anonimowa Opinia dodana: 2021-11-15 Ocena: 4   

   Opinia potwierdzona zakupem

   Opinia dotyczy produktu: ebook

   Czy opinia była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   3.5 (bo nie widzę tu opcji połówek) I, żeby wszyscy mnie zrozumieli. Ocena ta tyczy się całej trylogii Waxa jako podsumowanie historii na przestrzeni trzech książek. I jestem rozczarowany. Po przeczytaniu całości zastanawiam się, czy w ogóle było warto. Pojawiają się same negatywne myśli które postaram się wytłumaczyć bez spoilerów, ale wiecie co? Nawet spoilery nie popsuły by wiele bo trylogia nie kończy/tłumaczy niemal żadnego wątku (sic!). Jednak po kolei zacznę od pozytywów. Bohaterowie. To mocna strona książki. Głowni bohaterowie są dobrze napisani. Mają swoją przeszłość, rozterki, problemy, marzenia i co ważne przechodzą jakąś drogę, zmieniają się. Stają się lepsi. Bardzo lubię te filozoficzne rozterki bohatera i jego rozmowy z postaciami będącymi czymś innym bądź czymś więcej niż tylko ludźmi. Humor. Jest tu mnóstwo żartów słownych i sytuacyjnych. Szczególnie Wayne i jego podejście do życia. Świat który pamięta wydarzenia pierwszej trylogii. Nazwy miast, pomniki, legendy i wspomnienia dawnych wielkich bohaterów których pamięć nie umarła i jest wciąż kultywowana. A teraz czas wylać trochę żalów. Wspominałem o humorze. I ma ono swoją złą stronę. Miewałem często wrażenie, że sytuacje są specjalnie pisane nie by pociągnąć fabułę do przodu a by mogło wydarzyć się coś zabawnego albo ktoś mógł odpowiedzieć jakąś soczystą ripostą. Pierwszą trylogię pokochałem dzięki budowie świata i zasadach w nim panujących. "Magia" miała swoje źródło, reguły i konsekwencje. Wszystko dało się wytłumaczyć (poza jednym przypadkiem) i miało jak najbardziej uporządkowany sens. Tutaj jednak niemal wszystko to co było nam znane jest albo zmienione, wykrzywione albo wywalone. Naglę zasada 16 jest nieważna (nieistniejąca). Feruchemia ma tak wiele zastosowań, że głowa mała. Nowe moce które mają sens chyba jedynie w głowie autora albo nie potrafi ich sensownie wytłumaczyć gdyż dla mnie są po prostu nie logiczne. Tożsamość, Napełnienie i jeszcze kilka innych tak bardzo istotnie nieistotnych, że ich nazwy uleciały mi z głowy niemal zaraz po dowiedzeniu się o nich. Kolejna spraw to "tajemnice". Jest ich nagle aż tyle, że nawet autor nie sili się by którąkolwiek jakkolwiek wyjaśnić. Książka się nawet kończy słowami "zawsze jest jakaś tajemnica". Tyle tylko, że pierwsza trylogia niemal wszystko rozwiała i zostawiła nas zadowolonych (a na pewno mnie). Tutaj Pan Brandon chciał wrócić do jednego wątku jeszcze z "Z mgły zrodzonego", wyjaśnić oraz rozwinąć. I jednocześnie dostaliśmy taki pakiet informacji bez wyjaśnienia, że głowa mała. Coś się pojawia, jest, znika albo umiera i już więcej się o tym nie dowiesz. Albo usłyszysz jedną plotkę czegoś ciekawego i to tyle. A urwanych wątków jest aż tyle, że po prostu uwierzyć nie mogę by Pan Sanderson, aż tak bardzo je zaniedbał. Jednak jak niemal wszystko mogę jeszcze przełknąć; nielogiczne działania i zasady, urwane wątki - bo to można jeszcze naprawić. To nie wybaczę jednego. Po co czytać dwie, bądź co bądź krótkie jednak wciąż, książki jeżeli ważny w nich jest tylko jeden poboczny wątek a sens fabularny, motor napędowy i cała domniemana intryga jest skwitowana połową zdania antagonisty i od razy wywalona do kosza!!! W jednym momencie wszystko to co przeczytaliśmy w dwóch pierwszych tomach nie ma już sensu. Jest nie istotna. Była. Chciałem rzucić czytnikiem gdy to przeczytałem. Równie dobrze ktoś mógł mi streścić pierwsze części, zaoszczędzić czasu i przejść od razu do trzeciej. Wiemy, że będzie jeszcze jedna część, może ona wszystko wytłumaczy i na pewno po nią sięgnę ale tylko dlatego, bo już za głęboko wszedłem w ten świat by z niego od tak wyjść.

   Rozwiń »

więcej opinii

ukryj opinie