W ofierze Molochowi

Czy to zwykły przypadek, czy na tej rodzinie ciąży fatum? 

Asa Larsson z wykształcenia jest prawnikiem, nie przeszkadza to jednak Szwedzkiej akademii kryminału przyznać jest nagrodę za najlepszy szwedzki kryminał 2012 roku. W ofierze Molochowi to powieść niezwykle tajemnicza, tak samo jak historia, którą opisuje. Pewnej niedzieli we własnym domu zostaje bestialsko zamordowana starsza kobieta. Babcia, która zapewniała wnukowi wszystko, czego nie dała mu matka, gdy rodzicielka ułożyła sobie życie z dala od syna. Siedmioletni wnuk zmarłej, Marcus, zostaje odnaleziony w pobliskim lesie. Zszokowany, nie potrafi wyjaśnić, co się stało. Wkrótce okazuje się, że nad rodziną chłopca ciąży fatum. W dziwnych okolicznościach zmarli prawie wszyscy jego krewni. Pradziadek został rozszarpany przez niedźwiedzia, a ojciec śmiertelnie potrącony przez nieznanego kierowcę. Czy to możliwe, by wszystkie te przypadki były zwykłym zbiegiem okoliczności? Rusza śledztwo, którym kieruje prokuratorka Rebeka Martinsson. Podstępem dochodzenie odbiera jej jednak cyniczny karierowicz, prokurator Carl von Post, który robi wszystko, by pojawić się na pierwszych stronach gazet. Rebeka, wściekła, sama udziela sobie urlopu i… zaczyna szukać mordercy na własną rękę. Tymczasem chłopiec też jest w niebezpieczeństwie. Fatum z przeszłości odżywa.  

(…) ŻE TEŻ PIES może tak krzyczeć. Samuel Johansson nigdy czegoś takiego nie słyszał.
Stoi w kuchni i smaruje kromkę chleba. Elkhund jest uwiązany na podwórzu. Panuje błogi spokój.
I nagle pies zaczyna szczekać. Najpierw ostro, popędliwie.
Na kogo tak ujada? W każdym razie nie na wiewiórkę, to pewne. Łoś? Nie, szczekanie na łosia jest bardziej stłumione i uporczywe.
Potem coś się dzieje. Pies krzyczy. Wyje, jakby otwarła się brama piekieł. To odgłos, który wzbudza w Samuelu Johanssonie zimny strach.
A potem raptownie zapada cisza.
 
Samuel wybiega z domu. Bez kurtki. Bez butów. Bez rozsądnej myśli.
Potykając się w jesiennych ciemnościach, biegnie ku garażowi i psiej budzie.
A tam, w świetle lampy nad garażem, stoi niedźwiedź. Szarpie martwe ciało psa, chce je wziąć ze sobą, ale ono ciągle jest przywiązane do długiej liny. Niedźwiedź zwraca zakrwawiony pysk w stronę człowieka i wydaje potężny ryk.
Samuel robi chwiejny krok do tyłu. A potem wstępują w niego nieziemskie siły i biegnie tak szybko, jak nigdy wcześniej w życiu. Wraca do domu po strzelbę. Niedźwiedź nie rusza się z miejsca, ale Samuel czuje na karku jego gorący oddech.
Mokrymi rękami ładuje broń, otwiera ostrożnie drzwi. Musi zachować spokój. Musi trafić celnie. W przeciwnym razie sprawy mogą potoczyć się bardzo szybko. Ranne zwierzę rzuci się na niego w ciągu sekundy (…)